incəsənət yanılmadır, o ziyan gətirir, ona görə də özünün təsvir
etdiyi ideal cəmiyyətdə incəsənətə yer vermir. Onun incəsənət
əleyhinə çıxışı iki müxtəlif, lakin qarşılıqlı əlaqədə olan
problem əsasında qurulur: əvvəla, incəsənət bizə bilik verirmi,
yoxsa bizi reallığın mahiyyətindən uzaqlaşdırır?; ikincisi,
incəsənət harmonik daxili mənəvi vəziyyət yaratmaq işində bizə
kömək edirmi, yoxsa o bizim emosiyaları tam çılpaqlıqla üzə
çıxarır və insanın ağılla hərəkət etməsinə mane olur? Platon hər
iki halda incəsənəti pisləyirdi. O, göstərirdi ki, incəsənət bizi
reallığa aparmaq əvəzinə ondan uzaqlaşdınr, bizim mənəvi
harmoniyamızı saxlamaq və təkmilləşdirmək əvəzinə onu
dağıdır.
Aristotel «Poetika» əsərində incəsəti Platonun tənqidindən
müdafiə edirdi. O, göstərirdi ki, şairlərin faciəsi bizim qəzəb və
mərhəmət duyğumuzu qüvvətləndirir və ruhumuzu təmizləyir.
İncəsənət milli olur, fəqət, eyni zamanda ölməz sənət
əsərlərinin böyüklüyü ondadır ki, onlarda ümumbəşəri, keçici
olmayan əlamətlər var.
incəsənətin predmeti insanın dünyaya münasibəti olduğu
kimi, insanın özü də bütün cəhətləri - psixoloji, sosioloji, əx-
laqi tərəfləri və hətta məişəti ilə birlikdə onun predmeti ola bilir.
Özünün mövcudluq üsuluna görə incəsənət növləri üç qrupa
bölünür: 1.
Məkana
görə müəyyənləşən plastik, statik növlər: a)
tətbiqi: arxitektura, dekorativ sənət; b) təsviri sənət: boyakarlıq,
qrafika, heykəltəraşlıq; 2.
Dostları ilə paylaş: 
