Dylematy wiary chrześcijańskiej

43 

 

tego,  co  twierdził  sam  o  sobie  Jezus  z  Nazaretu.  Jeśli  kogoś  powyższe  dowody  poszlakowe  nie 

przekonały  i  tak  musi  uznać  on,  że  grób  faktycznie  był  pusty,  a  uczniowie  Jezusa  spotykali  kogoś 

niezwykle do niego podobnego (nawet, gdy go początkowo nie poznawali, ostatecznie widzieli w Nim 

tego samego Jezusa, chociaż już nie takiego samego) i chociaż taka wersja również jest możliwa, nie 

odznacza się ona dużym prawdopodobieństwem, gdyż spełnienie tych dwóch warunków – pusty grób 

i ktoś na tyle przypominający swoją postawą Jezusa, aby uczniowie, którzy z nim spędzili 3,5 roku nie 

mogli rozpoznać fałszerstwa – wydaje się dość nieprawdopodobne. Tak czy inaczej – wierząc czy nie 

wierząc  w  zmartwychwstanie  –  jesteśmy  postawieni  przed  czymś,  z  ludzkiego  punktu  widzenia, 

nadzwyczajnym i niecodziennym, a perspektywa uwierzenia w zmartwychwstanie jest o wiele bliższa 

do przyjęcia, niż to się wydaje sceptykom. 

 

 

 

---

44 

 

DODATEK A: WIEM, KOMU UWIERZYŁEM (2 Tm 1,12) 

A.

 

HISTORYCZNOŚĆ JEZUSA 

a.

 

Niechrześcijańskie źródła (rzymskie i żydowskie) potwierdzają istnienie i działalność takiej 

postaci jak Jezus, która dała początek religii chrześcijańskiej, w czasach cesarza Tyberiusza

73

. 

b.

 

Najmocniejszym dowodem na to, że Jezus nie był tylko zwykłym człowiekiem (ale Synem 

Bożym) byłby dowód zmartwychwstania Jezusa. 

c.

 

Nie  możemy  dowieść  tego  ponad  wszelką  wątpliwość,  jednak  chrześcijańska  wiara  

w zmartwychwstanie Jezusa stanowi dowód poszlakowy w tej sprawie – to znaczy, że mogło 

ono naprawdę mieć miejsce

74

. 

 

B.

 

PREEGZYSTENCJA JEZUSA

75

 (J 17,5) 

a.

 

Arche

76

 – przyczyna i cel

77

 stworzenia (Ap 3,14) 

b.

 

Logos

78

 – Rozumność, Mądrość, która wszystko stworzyła (J 1,1-3) 

c.

 

Książę aniołów (Michał) (Wj 3,1-6; Joz 5,13-15)

79

 

 

C.

 

KENOZA (UNIŻENIE SYNA) – INKARNACJA (WCIELENIE)

80

 

a.

 

Syn Człowieka - Logos stał się ciałem (J 1,14.18

81

) 

b.

 

Syn Boga – Logos zachował tożsamość osobową

82

 (J 17,5) i boskość

83

 (Mt 26,63.64) 

                                                           

73

 Patrz: Dowody istnienia Jezusa jako postaci historycznej. 

74

 Patrz: Dowody poszlakowe na zmartwychwstanie Jezusa. 

75

 Preegzystencja Jezusa (łac. pre – przed; existere – egzystować, istnieć) – przedistnienie, nazwa okresu, gdy Syn 

Boży istniał zanim stał się człowiekiem i został nazwany Jezus (hebr. Jeszua – zbawienie, ratunek). Więcej tekstów 

dowodzących preegzystencji Jezusa: Mt 5,17; 15,24; Mk 1,38; 10,45; Łk 19,10; J 5,23 oraz J 3,31-32; 6,62; 8,58. 

76

 Patrz: Dodatek B: Co to jest Arche i Logos? 

77

 Kol 1,16 naucza, iż wszystko powstało „dla Jezusa”, a więc Jezus jest celem stworzenia. 

78

 Patrz: Dodatek B: Co to jest Arche i Logos? 

79

 Zakaz oddawania pokłonu aniołom: Kol 2,18; Ap 19,10; 22,8.9. 

80

 Kenoza, to inaczej ogołocenie, uniżenie. Inkarnacja (łac. in – do; caro – mięso, ciało) – wcielenie, to jest przyjęcie 

przez byt duchowy ciała. W przypadku Syna Bożego można mówić o pełnej i całkowitej inkarnacji (wcieleniu),  

w  przeciwieństwie  do  aniołów,  którzy  tylko  chwilowo  przyjmowali  postać  ludzką  (ciało).  Jezus  natomiast  od 

samego początku istnienia ludzkiego życia stał się prawdziwym człowiekiem (1 Tm 2,5; 1 J 4,2), przez co rozwijał 

się,  uczył  i  poznawał  świat  oraz  Boga  jak  każdy  inny  człowiek.  Tak  oto  Syn  Boży  stał  się  prawdziwym  Synem 

Człowieka, to jest człowiekiem. 

81

  Tekst  J  1,18  w  niektórych  przekładach  brzmi:  „(…)  lecz  jednorodzony  Syn,  który  jest  na  łonie  Ojca  (...)”  

–  (Biblia  Brzeska;  Biblia  Gdańska;  Nowa  Biblia  Gdańska),  natomiast  w  większości  współczesnych  przekładów:  

„(…)  lecz  jednorodzony  Bóg, który  jest  na  łonie  Ojca  (…)”  –  (Biblia  Warszawska;  Przekład  Ekumeniczny;  Biblia 

Tysiąclecia; Biblia Częstochowska, Biblia Poznańska, Przekład Nowego Świata). Różnica wynika z dwóch wersji 

tekstowych  w  manuskryptach  (ręcznych  odpisach).  Wariant  z  wyrażeniem  „jednorodzony  Bóg”  występuje  

w  mniejszej  ilości  manuskryptów,  natomiast  mają  one  większą  wartość,  gdyż  są  starsze,  a  więc  bliżej  im  do 

oryginału; a są to: Papirus 75 (III w.); Kodeks Synajski

1 

(IV w.); Minuskuł 33 (IX w.); tak też cytował ten fragment 

Klemens Aleksandryjski (ok. 150 – 212 r.) w dziele Ex Theodoto; a także Orygenes (ok. 185 – 254). Można więc 

przyjąć bez wahania, iż tekst pierwotny J 1,18 brzmiał: „(…) lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca (…)”. 

82

  Tożsamość  osobowa  –  to,  co  sprawia,  że  jesteśmy  właśnie  tą,  a  nie  inną  osobą.  Inkarnację  Jezusa  można 

porównać w pewien sposób do poddania się dobrowolnej amnezji (utraty pamięci, a przez to utraty poczucia 

tożsamości  osobowej),  jednak  jest  to  ciągle  jedna  i  ta  sama  osoba,  która  rozwija  się  (Łk  2,40.52)  ku  temu,  

aby  udowodnić  swoją  boskość,  poprzez  wykonanie  woli  Ojca  (Hbr  5,8.9),  zmartwychwstanie  (Dz  13,33)  

i wywyższenie (Mk 16,19).  

83

 Oto teksty, które najbardziej bezpośrednio dowodzą boskości Syna Bożego – Jezusa: J 1,1.14.18; 20,28; Rz 9,5; 

Kol 2,9; Hbr 1,8; 1 J 5,20. 

---