Orada da DTK-nın öyrətdiyi adam vardı, mənə iliĢirdi. Ancaq özüm üstündən keçirdim ki, eybi
yoxdur. Ġki dəfə məni öldürmək istəyiblər. Bir dəfə gecə qaranlıqda ara qarıĢdı. Mən keçdim
adamları aralamağa (bir-birini bıçaqlayırdılar; aranı bilə-bilə qatmıĢdılar), o zaman məni
vurmaq istəyəndə arxamda adam olub, o qoymayıb, bıçağı tutub alıb. Sonra vurmaq istəyəni
bildim. O, öyrədilmiĢ adamdı. Dandı, dedi ki, qaranlıqda səni heç tanımamıĢam.
Ġstəyirdilər ki, məni həbsxanada bir də dolaĢdırıb, iĢi artırıb baĢqa yerə göndərsinlər. Özüm
ərizə yazdım ki,
mən siyasi dustağam, burada
qalmaq istəmirəm, xahiĢ
edirəm məni göndərin
siyasi dustaqlar olan düĢərgəyə. O ərizəni rədd etdilər. Ġki dəfə yazdım, qəbul etmədilər.
Sonradan hiss
etdim ki, məni buraxmaq da istəmirlər. Ġki-üç dəfə istədilər ki, iĢi qurdalasınlar.
Ancaq yenə baĢa düĢmədim, görünür, vətənpərvər insanlar kömək etdilər iĢin
uzanmamasına. Məsələn, orada dustaqlar vərəqə yaydılar ki, qalxın! Ġndi bizim «Azadlıq»
qəzetində olan «El gücü - sel gücü!» Ģüarı altındaydı, bir neçə də mənim ifadələrim. Dedilər
ki, bu ifadələr DTK-da sənin sözlərin kimi dəftərə düĢüb, bu yazı sənin olar. Bildirdim ki, bu
sözləri camaata burada da danıĢmıĢam, amma bu yazı mənimki deyil, o vərəqəni
yaymamıĢam. Belə-belə Ģeylər eləməyə çalıĢırdılar.
Ümumiyyətlə, dustaqlıq həyatı düĢüncələrinə təsir etdimi?
Dustaqlıq həyatı çox ağırdır; o da bir dərsdir, yəni haqlı, yaxud haqsız əzilən insanlar orada
çoxdur. Orada hər cür insan var; həyatın, bir növ, dibidir. Həyatın dibinin haradan baĢladığını
adam görür. Cəmiyyətlə daha yaxĢı tanıĢ olursan, çünki orada müxtəlif zümrələri təmsil edən
hər cür adam var.
Ancaq psixoloji cəhətdən çox çətindir; dözmək olmur, çox ağırdır. Məsələn, görürsən ki, 19-
20 yaĢında cavan uĢaqlardır. Kiçik bir sözün üstündə bir-birinin üstünə bıçaq çıxartdılar. Sən
də həmiĢə bıçağın arasına girirsən, aralaĢdırmayanda olmur (ağsaqqallıq məsələsi var). Elə
olub iki bıçaqlaĢanın arasına girmiĢəm, biri arxadan bıçağı kürəyimə dirəyib ki, çəkil, vururam.
DemiĢəm ki, vursan da çəkilməyəcəyəm. Axırda hirslə bıçağı vurub daĢa, çıxıb gedib. (Həmin
o iki nəfər bir aydan sonra barıĢdılar, gəlib məndən üzr istədilər. HəmiĢə minnətdarlıqla
deyirdilər ki, sən olmasaydın ikimizdən birimiz ölməli idi, birimiz də doğranacaqdı). Belə
Ģeylər çox olurdu. Sonradan mənə hörmət bir az da çoxalırdı.
Bəy, dustaqdan çıxandan sonra ilk siyasi tədbirin necə oldu, harada oldu? Yoxsa siyasətdən
bir müddət uĢaqlaĢmağa məcbur oldun?
Heç bir məcburiyyət yoxdu. Mən çıxanda bir qərar vardı ki, kim haradan tutulubsa həmin
yerə iĢə qayıtmalıdır. Mən də qayıtdım universitetə, dedim ki, öz yerimə qayıtmalıyam.
Rəhmətlik Faiq Bağırzadə baxdı, soruĢdu ki, sən kimsən ki? Dedim filankəsəm. Dedi ki, hə,
dünyanı qatıĢdıran o filankəs sənsən? Mənim səndən xəbərim olmayıb. Cavab verdim ki, elə
bəla orasındadır ki, universitetin müəllimi tutulur, bundan rektorun xəbəri olmur.
Onun dövründə tutulmuĢdun?
Hə. Onun dövründə. Mən tutulandan sonra hətta universitetə xüsusi iĢlər üzrə dördüncü
prorektor da əlavə etdilər - DTK-nın podpolkovnikini. O adam da məni gördü. YaĢlı adam idi.
Məni otağına apardı. Dedim ki, mənim sənədlərim sizdədir. Mənə bircə Ģey dedi ki (görünür
ki, daha təqaüdə çıxdığına, son dövrlərini yaĢadığına görə), oğul, qanun qəvinindir
(güclünündür - Ə.T.), sən ĢərqĢünassan. Güclü olsan hər Ģey sənin olacaq, gücsüz olsan
qanunsuz sayılacaqsan, səni əzəcəklər. Bu sözü yadında saxla. Dedi, vəssalam, sənədlərimi
verdi, çıxıb getdim.
Universitetə götürmədilər. Gəldim ġərqĢünaslıq Ġnstitutuna. Rəhbərlik məni iĢə götürmədi.
Görünür, fikirləĢib ki, məndən nə qədər uzaq olsa qulaq dincliyidir.
Onda direktor kim idi?
Adını deməyə ehtiyac yoxdur. Rəhmətlik mənim müəllimim olduğuna görə ona qarĢı heç bir
söz demək istəmirəm. O, tələbə vaxtından mənim üsyankarlığımı bilirdi. Yəqin düĢünüb ki,
Əbülfəz instituta gəlsə burada da aləmi bir-birinə qatacaq. Nə isə, qəbul eləmədi. Hətta
Mərkəzi Komitədən deyirdilər ki, bu
yeri MK verir, sizin iĢiniz deyil. Yenə razılaĢmadı.
BeĢ-altı ay iĢçiz qalandan sonra Cahangir müəllim [Qəhrəmanov] Əlyazmalar Ġnstitutuna
götürdü. O da belə Ģərt qoydu ki, daha o Ģeylər getdi ha. Bura universitet-zad deyil; bura
Əlyazmalar Ġnstitutudur, gələcəksən, hər gün əlyazmalarla iĢləyəcəksən. Mən də dedim ki,
iĢləyəcəyəm.
Əlyazmalarla iĢləyə-iĢləyə yenə də baĢlamıĢdım yavaĢ-yavaĢ dəyilməyən, toxunulmayan,
nəzərə çarpmayan keçmiĢ tələbələrimlə görüĢməyə, onlarla söhbətlər aparmağa. Yenə qrup
yaratmaq, cəmiyyət yaratmaq istəyirdim. Bir proqram yazdım, onu da cırdım. Belə-belə Ģeylər
oldu…
Ġlk dəfə Meydana bu hadisələr vaxtı haçan çıxdın, Bəy? 88-inci ilin fevralı deyilmi?
Birinci dəfə mitinq olanda mənim xəbərim yoxdu; bir də eĢitdim ki, mitinq olub qurtarıb.
Ġkinci mitinqdən sonra hamısında iĢtirak etməyə baĢladım. Özüm çıxıĢ eləmirdim. Bir-iki dəfə
çıxıĢ etdim, səsim də batdı, soyuq da vurdu.
Özümün ən məsuliyyətli saydığım dövr 88-in noyabrı idi. Qorxurdum ki, Ģəhərdə qırğın ola
bilər, ona görə o vaxt gecə-gündüz yatmırdım.
O vaxt həmiĢə Nemətin yanında olurdun. XahiĢ edirəm bu dövrü bir səciyyələndirəsən, çünki
onun haqqında ictimai fikrimizdə olduqca təzadlı rəylər var, o dövrdə sərhədlər də açıldı,
baĢqa məsələlər də oldu. Ümumiyyətlə,
istərdim ki, bu 19 gün haqqında sənin fikrini biləm.
Sərhədlərin açılması
ondan sonra oldu, həmin vaxt deyildi.
Yeri gəlmiĢkən onu da deyim ki, sərhəd məsələsi haqqında çoxlu ziddiyyətli fikirlər var.
Bəziləri sərhədlərin açılmasını Cəlilabad, Lənkəran hadisələri ilə eyni sırada xatırlayır, onu
DTK-nın əməli sayır. Ancaq bu fikir yanlıĢdır. Qəti bildirirəm ki, Naxçıvanda və
bir çox yerlərdə
sərhədlər bizim razılığımız və iĢtirakımızla sökülüb. Axı niyə Berlin divarı aradan götürülməli,
Araz boyu tikanlı məftillər isə iki Azərbaycanın ortasında əbədi göz dağı kimi qalmalı idi?! Özü