Економиксин принсипляри
661
mlrd. dollardır. Federal defisiti son illərdə olduğu kimi 165 mlrd. dollar çox
olmadıqda hökumətin maliyyə-büdcə siyasəti qaneedici qiymətləndirilir.
Dövlətə borcun qaytarılması gününü yadda saxlamaq lazım deyil, çünki o
vaxtacan ya büdcə defisiti yox edəcək ya da iqtisadi fəlakət baş verəcək.
Əgər büdcə defisitinin qiyməti qənaətedicidirsə, onda büdcə profisitkinə
nail olmaq zərurəti yoxdur. Gəlin bu gəlir çoxluğunu lazımi və xeyirli
məqsədlərə sərf eləyək. Məsələn, hökumət onu vacib sosial proqramların,
məsələn təhsilin inkişafının maliyyələşdirilməsinə göndərə bilər. Yaxud bu
vəsait hesabına vergiləri endirmək olar. 1990-cı illərin sonunda VVP daxil olan
verginin faiz payı amerika iqtisadiyyatı tarixində rekord qiymətə çatmışdır, ona
görə vergidən irəli gələn geriqayıtmaz itkilərin də, həmçinin ən yüksək qiymət
almasını hesab etməyə bizim əsasımız var. Əgər bu vergilər cari xərcləri təmin
etmək üçün o qədər də lazım deyilsə, onda dövlət yaxşısı budur ki, insanlara
qazandıqları pulları qaytarsın.
Vergi qanunvericiliyi və əmanətlər
Millətin həyat səviyyəsi onun əmtəə və xidmətləri istehsal etmək qabiliyyə-
tindən asılıdır (iqtisadiyyatın on prinsiplərindən biri (fəsil 1)), bu da öz
növbəsində əsasən əmanətlərin və investisiyaların səviyyəsindən asılıdır (fəsil
24). Siyasətçilər vergi qanunvericiliyinin əmanət və investisiyaları
stimullaşdırılmasına can atmalıdırlarmı?
«Leyhinə»: vergi qanunvericiliyi əmanətləri
stimullaĢdırılmalıdır
Milli əmanətlərin səviyyəsi-uzunmüddətli dövrdə iqtisadi çiçəklənmənin əsas
determinatıdır. Əmanətlərin yüksək səviyyəsi yeni zavodların tikintisinə və
avadanlığına gələcəkdə isə əmək məhsuldarlığının, əmək haqqının və
gəlirlərinin böyüməsinə yönəldilmiş investisiya resurslarının artırılması
deməkdir. Təəccüblü deyil ki, beynəlxalq statistikanın təhili milli əmanətlərin
səviyyəsinin və iqtisadi rifahın göstəricilərinin bir-birindən sıx asılılığını
göstərir.
İqtisadiyyatın on prinsiplərindən biri odur ki, insan stimula reaksiya verir
(fəsil 1). Əgər milli qanunvericilik əhalini əmanət yığmağa stimullaşdırırsa,
ölkənin vətəndaşları gəlirlərinin böyük hissəsini yığıma yönəldəcəklər, bu da
onlara gələcəkdə həyat səviyyəsini yüksəltməyə imkan verəcək.
Təəssüf ki, ABŞ-nın vergi sistemi əhalinin əmanətinin stimullaşdırmır,
çünki vətəndaşların əmanətlərinə hesablanmış faizlərdən böyük vergi məbləği
çıxılır. İyirmi beş yaşlı işçini nəzərdən keçirək. O əmanətə 1000 dollar göndərir
və hesablayır ki, 70 yaşında özünün qocalığını təmin etsin. Əgər o istiqraz əldə
edirsə və buna 105 hesablanırsa, vergilər olmazsa 45 ildən sonra onun 1000
dolları 72900 dollara çevriləcək. Lakin amerika gerçəkliyində faiz gəlirinin
Н. Грегори Менкйу
662
hüdud vergi stavkası 40 % (gəlirə görə federal və ştatın vergisinin cəmləməklə
alınan adi vergi). Vergi çıxandan sonra işçinin əldə etdiyi istiqraz üzrə faiz
cəmi 6% təşkil edir. 45 ildən sonra isə 13800 dollara çevriləcək. Yəni müəyyən
müddət vaxt ərzində toplanmış faizli gəlirə olan vergi stavkası 1000 dollarlıq
əmanətin üstünlüklərini 71900 dollardan 13800 dollara qədər azalır (təqribən
80%).
Əhalinin əmanətlərinin artırılmasına kapitaldan olan gəlirin bəzi for-
malarının ikiqat vergiqoyma da kömək etmir. Fərz edək ki, fərd öz maliyyə
resurslarını normativ aksiyaların əldə edilməsinə göndərir. Kapital inves-
tisiyalarından şirkətlərin mənfəəti münasib vergi qoyulur. Əgər korporasiya
yerdə qalan mənfəəti aksiya sahiblərinə dividsid şəklində ödəyirsə, onların
sahibləri gəlir vergisini ikinci dəfə gəlirə görə vergi şəklində ödəmələdirlər.
İkiqat vergiqoyma aksiya sahibinin gəlirini xeyli aşağı salır və onun yığıma
olan stimuluna mənfi təsir göstərir.
Vergi qanunvericiliyi fərdin yığılmış dövləti öz uşaqlarına (yaxud başqa
birisinə) vermək istəyinə də mənfi təsir göstərir, yəni ömürləri uzunu istehlakı
çıxartmağa sövq edir. ABŞ-da vərəsə ilk 600 min dollar məbləğə vergi
qoyulmur, qalan məbləğdən 55% stavka ilə vergi tutulur. Milli əmanətlər
cəmiyyəti ona görə narahat edir ki, o gələcəkdə nəsillərin iqtisadi
çiçəklənməsini təmin etmək istəyir. Ona görə təəccüblü odur ki, vergi qanun-
vericiliyi bir nəslin özündən sonrakı birbaşa köməyini stimullaşdırmır.
Əhalinin əmanətə stimullaşdırmağa təkcə vergi qanunvericiliyi deyil,
həm də bəzi dövlət proqramları, o cümlədən də sosial və səhiyyə sığortası üzrə
yardımlar, yaxud kolleclərin yoxsul ailələrdən olan tələbələrə maliyyə yardımı
vətəndaşları böyük pul vəsaiti yığmağa heç də sövq etmir.
Əmanətlərin stimullaşdırılması, yaxud heç olmasa vergiqoymanın
neqativ nəticələrinin azaldılması müxtəlif üsullarla həyata keçirilə bilər, ABŞ-
nın vergi qanunvericiliyində bəzi əmanət növlərinə müəyyən güzəştlər artıq
mövcuddur. Vergiödəyicisi fərdi təqaüd hesabına müəyyən məbləği
yerləşdirəndə, bu gəlir və əmanətə görə faizə, təqaüdə çıxarkən pul götürülənə
qədər vergi qoymur. Vergi məcəlləsi digər təqaüd hesabları üzrə də analoci
güzəşt verir. Lakin belə hesablardan istifadə etməyə hüququ olanlara qarşı
məhdudiyyətlər mövcuddur və bu hesablarda yerləşdirilə biləcək məbləğlərin
hədləri müəyyənləşdirilib. Bundan başqa, təqaüd yaşına çatmamış əmanətin
götürülməsinə görə cərimələr nəzərdə tutulub.
ABŞ hökumətinin iqtisadi siyasətinin ündə problemi-vergiqoyma
obyektlərinə yenidən baxılmasıdır. Vergi sistemində mərkəzi yer gəlirə görə
vergiyə məxsusdur. Qazanılmış dollara xərclənməyindən, yaxud yığılmağından
asılı olmayaraq eyni vergi qoyulur. Bir çox iqtisadçılar alternativ təklif edirlər
ki, ev təsərrüfatının ödəniş ölçüləri onun sərfiyyatı ilə müəyyən edilir, əmanət
olunan gəlir isə istehlaka sərf edilənə qədər vergiödənilmə bazasından xaricdə