ÀÇЯÐÁÀJ†ÀÍ милли åËÌËЯÐ ÀÊÀÄÅÌÈJÀÑÛ ÔÎËÊËÎÐ ÈÍÑÒÈÒÓÒÓ
Yüklə 3,17 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Nuh peygəmbərin insanları dinə dəvət eləməsi
- Allahın Əyyub peyğəmbəri sınağa cəkməsi
76
nə adam yetir. Mən yetirmişəm, niyə onun qəlbinə dəydin, durğuzdurdun?! Ona görə indi qəlbini aldın, oturtdun.
Nuhun üc dənə oğlu var idi. O, oğlanlarına o qədə təlim- tərbiyə elədi, iksi Nuhun dediginən getdi, biri ama getmədi. Həmmeşə Nuhun əksinə getdi. Vaxt oldu ki, dünyanı su basdı, su basanda Nuha xəbər gəldi ki, (o dağın adın bilmiyəcəm, s- nan başlanır) sən bir gəmi bağlatdırırsan, eni bu qədər, uzunu bu qədər, nə boyda. Sənə biət eliyib sənin sözünə qulaq asanları yığacaqsan o gəmiyə. Yeri-göyü su basacaq, gedə- cəksən orda qalacaqsan. Nuh da cağırdı, Nuha biət edib sözünü eşidənləri. Hərə gətirdi taxta, usta, necə min metrə eni, uzunu gəmi bağlatdırdı. Kim Nuhu istiyirdi, oları yığdı gəmiyə. Elə gəmiyə yığmışdı, su gəldi. Aparanda, o biət eləmiyən oğlan minməmişdi, gəldi gəmiyə. Su cıxmışdı bura. Əlin atdı, ay ata! Gəmini saxla, məni götür! Peyqumbərin ürəgü yumşaldı, əlin uzatdı ki, oğlun cəkə, səda gəldi Allah Təbərak Taladan ki, ey mənim həbibim! Burax onun əlini! O sənə biət eləmiyib, qoy getsin! Peyqumbər əlin cəkdi, o orda qərq oldu suda. Oları yığdı götürdü getdi. Getdi o qədər ki, orda qaldılar, su, sel dayandı, bular ordan düşdü gəldi. Axı bular cölə cıxmıyıb, gəmini mundarliyıblar. Allah-Talah bulara bir yara qismət elədi, o gəmidə olanlara, bir yara qismət elədi ki, qaldılar. Dərman yox idi. Biri getdi o gəmidən elə bidəə bi şey götürdü. Belə ozibildən belə cəkdi, bıy yaxşı oldu. Bay filankəs yaxşı olub, Arif yaxşı olub, bay, Həsən də düşdü dalına, Əli də düşdü dalına. Bular getdilər o gəmini belə qaşıdılar, o yaralarna belə sürtdülər, gəmi qaldı gül kimi tər– təmiz. Hindi bular aşağı 77
düşəndən bir-birinən danışıqlarından, bir-birinə səda gəlmədi. Bir-birinin sözün başa düşmədilər. Odu bizim yetmiş iki olub, onnan əmələ gəlib. Talış dili, fars dili və başqa ordan yarandı.
(Əyyub peyqumbərin nuru camalına Salavat!) Əyyub peyqumbər o qədər Allahın istəkli peyqumbəri idi, o qədər istiyirdi. (Allah ləhnət eləsin Şümürə!) On bir də- nə övladı varıydı. On bir dənə oğlu varıydı. Dedi:
– Siz biət eləmirsiz, siz Allah tanımırsız, Allahın dediginən getmirsiz. Dedi: – Sən gedirsən? Dedi: – Bəli! Mən gedirəm! Dedi: – Sən gedərsən dana! Dövlət, on bir oğul, peyqumbərlik səndə. Mən nə qayırram, işdiyirəm, hec qarnım da doymur. (Bi dənə də inəyi bütöy yeyirdilər, ləhnət eləmişlər.) Dedi: – O dövlət olmasa da, mən yenə də Allahın dediginən gedərəm! Allahdan səda gəldi! Allah Təbarak Talah Əyyubun oğlanlarını bir-bir qətl elədi ömrün. Qaldı öyladsız. Allah ona bir dərt verdi, bir dərd verdi, onu day şəhərdə qoymadılar. Özü də götürdü ailəsini şəhərdən cıxdı. Bir qalayca yapdı, getdi orda qaldı. Yarıya dərman qoymiyasan, yemiyə, nə olar?! Bu o qədər incəldi, incəldi, bədənini qurd basdı. Qurd
78
əmərdi, onu düşərdi yerə, qurdu götürərdi qoyardı bədəninin üstünə, diyərdi ye, ay heyvan, Allah Təbarak Talah, məni sənə ruzu yaradıb, düşmə yerə, ye məni. Ailəsi burdan düşərdi gedərdi, kəntlərdən, əvlərdən belə cörək yığardı, gətirərdi, verərdi, bu, yiyərdi. Bir gün gənə bu ailə getdi gəzdi hər yanı, cörək tapmadı. – Allah! Mən nətəhər gedim peyqumbərin yanına?! Allah ləhnət eləmiş şeytan buna rast gəldi. – Haradan gəlirsən? Dedi:
– Peyqumbərə cörəgə getmişdim, tapmadım. Allah Talah qismət eləmədi, eli boş gedirəm. Dedi: – Cörəg mən verim sənə. Dedi: – Versən yaxşı olar. Dedi: – Sacının birini kəs ver mənə, verim. Dedi: – Yox! Sacımı yox! Nə olar be belə ver də, peyqumbərə aparım. Dedi:
– Yox, sacını ver. Sacının birin arvad verdi. Gətdi ona be belə cörəg verdi. (Allah ləhnət eləsin! Min təsbeh şeytana ləhnət!) Allah ləhnət eləmiş o yandan fırlandı, arvatdan qabaq getdi Əyyub peyqumbərin yanına, dedi: – Arvadı buraxibsan, pis yola düşüb. Şahidəm mən. Sacların da kəsdirib. 79
Peyqumbər tanıyır, dedi: – Allah sənə ləhnət eləsin! Dedi: – Bu da onun sacı. Dedi: – Görərsən, kişi də onnan gələr. Bu cıxdı getdi, şeytan, Allah ləhnət eləmiş! Arvad gəldi. Peyqumbərin gözü gəzdi, belə baxdı, gör- dü arvadın sacları yoxdu. Baxdı, dedi: – Biy, şeytan, ləhnət olsun ona! Düz deyirmiş. Dedi: – Sacın sənin hanı bə? Dedi: – Ya peyqumbər! Cörəg tapbadım, cıxmışdım kətdən, bi dəə kişi rast gəldi, sacımı kəsdim, cörəg aldım. Dedi:
– Allah ona ləhnət eləsin! O kişi deyil, Allah ləhnət eləmiş şeytandı! Sənin sacını kəsib, o cörəgi verdi. Allah ona ləhnət eləsin! Qabaxdan da mənə xəbər gətirdi. Allah Təbarak Taladan səda gəldi! Ey mənim həbibim! Get natəmiz şey ye, onnan bədənin yaxşı olar. Peyqumbər salavatullah hər Allahın dediginnən agah idi. Dedi:
– Getginən mənə namaz qılmiyandan, məni tanımıyan- dan cörəy al gətir. Getdi arvad girdi kəndə, gördü bir arvad təndirə cörək yapır. Getdi onnan bi az danışdı elədi, gördü həə, bu namaz qılmır. Ondan bi az cörəg aldı gəldi. Dedi:
Yüklə 3,17 Mb. Dostları ilə paylaş:
|