CinselliK, sevgi ve aşkin diyalektiĞİ Çetin veysal özet
Yüklə 265,48 Kb. Pdf görüntüsü
|
Cinsellik, Sevgi ve Aşkın Diyalektiği 62 kurulur, onlarla birlikte yükselir, onlarla bütünlük içindedir. Tıpkı cinsellik ve sevginin, aşkı içlerinde taşıyarak olanak halinde bulundurduklarından kendilerini ona doğru açmaları gibi. Aşk yoğun bir sevgi içerir. Öğrenilmiş bilgi üzerinde yükselen sevgiyle bütünleşerek güçlü, kalıcı ve sağlam dayanaklar, temeller kurar. Aşk, ister cinsel ister dinsel ister tasavvufi köklere dayansın, bilgi kaynaklı değilse, bilgiyi bilince dönüştürerek, sevgiye bu yoldan ulaşarak, ulaşılan sevgiyi çoğaltıp yoğunlaştırıp, paylaşmaya, evrenin öteki parçalarıyla birliğe yönelmiyorsa, hakiki değil, yanılsamalı bir aşk olur. Yani bedensel hazlara, anlık duyusal tatminlere yönelik aktüel gereksinimleri karşılamaya (cinsel tatmine) denk düştüğü halde, buna yanılsamalı olarak aşk da denmektedir. Bu tür yanılsamalı adlandırmaların bilinçaltında taşıdığı amaç, gerçekleştirilen etkinliğin soylulaştırılması, yüceltilmesi ve sosyal uyum içinde gösterilmesi çabasıdır. Her üç olgu i (sonnota bkz.), düşünce, duygu, durum ve ilişkide yaşantının merkezi noktası, karşılıklı ilişkinin güvenilirliği olarak belirlenebilir. Tek yanlı durumlar -aşk, sevgi ya da cinsellik-, yani diyalektik olmayan gerçekleşme süreçleri, sorunlu görünmektedir. Söz konusu ilişkide, yaşantılayanın her üç sürece ilişkin hakikatin ne olduğu hakkında yaşadıklarının özüne ilişkin bilgisinin yeterli olması önkoşuldur. Aksi takdirde olanlar, en iyi şekliyle ya bilinçsizce hakikatin yaşanması ya da rastgele yaşanan sözde aşk yanlışının yanılsamasının ötesine geçemezler. Demek ki, üçlemenin hangi boyutu olursa olsun, cinsellik-sevgi ve aşk (CSA) ilişkilerinin hakikaten yaşanması, olgu/durum ya da kavram hakkında bilgi ve bilinçsizlik durumunda sapmalar içerir. Söz konusu sapmaların nedenleri, CSA ilişkilerinde önyargıları oluşturan sınıflı toplumun sonuçları olan egemenlik, iktidar, baskı, özel mülkiyet ve ayrımcılıktan kuruludur. Doğaldır ki, yaşamı doğadan ve doğallıktan uzaklaştıran, insan etkileşimlerini belirleyen söz konusu sınıf, egemenlik, iktidar, baskı, özel mülkiyet ve ayrımcılık türünden toplumsal ilişki formları, toplumsal yaşam biçimlerinin ekonomik, hukuksal, politik, kültürel ve toplumsal alanlarına nüfuz ederek düşünce ve davranışları yönlendirir ve yönetirler.
“realistik” anlamı budur. Marcuse, “gerçek sevgi üretkenlikte köklenir ve öyleyse yerinde olarak ‘üretken sevgi’ diye adlandırılabilir” alıntısını (Man for
İstanbul:İdea Yayınları, 1995, s. 150, 151, 159, 185, 188. Çetin VEYSAL 63 Buna göre, CSA ilişkilerinin sağlıklı ve olumlu yaşanabilmesi kaçınılmazca iki önemli etkinlik ve eylemi gerekli kılmaktadır: İlkin, her bir birey, yaşama ilişkin başka alanlarda olduğu kadar, CSA konularında da kendini totaliter bütünden özerkleştirecek eyleme geçecek tarzda bilgilenmeli, ikinci olarak da toplum eğitimi açısından tüm toplum bireyleri ve dünya insanlığını içeren genel bir amaçla destekleyeceği, ötekilerle bütünleşecek bir hareket noktasını ve amaca ilişkin gerçekleştireceği düşünce ve eylemliliği bilgi ve bilinçte yaratması gerekir. Demek ki, gelinen noktada tarihsel, toplumsal ve sınıfsal bir kavrayış, insansal bir amaca ilişkin hareket noktası ve eylemlilik, söz konusu sapmaların ortadan kaldırılmasının önkoşulu 22 olarak varlık göstermektedir. Cinsellik, sevgi ve aşkın diyalektiğinin serimlenmesi şöyle olabilir: İlk aşama olarak cinselliğin bilgi temelli olmayan bir bağlanış, biyolojik doğal üreme kodlarından oluştuğu ve bu durumun varlıksal (ontolojik) temeli meydana getirdiği ileri sürülebilir. Bu anlamda cinsellik, yalnızca canlılığı sürdürme, üreme amaçlı bir devinimdir. Doğal olması nedeniyle cinsellik, toplumsallık ve kültürel sıkıştırmalara karşı gelir; ancak yoksanarak olumsuzlanması olanaksız olduğundan ancak içerilerek aşılmaktadır. İkinci aşama olarak sevginin, 23 cinsellik üzerinde yükselen toplumsallığın bilgisel temellere dayalı bilme ile ilgili (epistemolojik) birlik durumlarından, öğrenilmiş ortamlardan doğduğu, somut koşullara uyumla ilgisi olduğu ileri sürülebilir. Bu bağlamda sevginin, cinselliğin içerilerek aşılması anlamında olumsuzlanması olarak kültürel olgusallığın yansısı, tarihsellik ve toplumsallığın dayanağı olan karşılıklı yardımlaşmanın ahlakla çevrelenen, kalıplaşmış zorunluluklarla kültürelleşmiş bir sürece dönüşerek yeniden biçimlenmiş tarzı olduğu savlanabilir. Bu durumun, insanın varlığını sürdürmesi olarak cinselliğin kurgulandığı ontik yapıyı içererek epistemik anlamda onu olumsuzladığı belirlenebilir.
22 İnsan eylemlerinin, içinde yaşanılan anamalcı düzenin zorunluluklarıyla bencilleşmesinin getirdiği yabancılaşmadan uzaklaşmasının olanakları, bireye dikte edilerek baskı altına alınmış düşünce ve eylemlerinden bireyin kendini kurtarmasına bağlıdır. Yani kurtuluşun temeli, bireyin içinde nesneleştiği sürecin olumsuzlanmasına bağlı görünmektedir. 23 Bkz. Veysal, Çetin, Sevgi ve Cinsellik Üzerine, Felsefelogos içinde, İstanbul:Bulut Yay., 1999/2, s. 125-146. Yüklə 265,48 Kb. Dostları ilə paylaş:
|