40
Bərdə yürüşünün eyni zamanda vaqe olduğu qənaətinə gəlmişdir. A.Bakıxanov
bu haqda yazır: “Ehtimala görə, bu iki hadisə həmin bir səfər əsnasında vaqe
olmuşdur. Lakin müəlliflərin aldıqları xəbərlər müxtəlif olduğundan, bir-birinə
zidd olaraq yazılmışdır”.
99
Həqiqətdə isə, bu hadisələr ayrı-ayrı səfərlər
əsnasında vaqe olmuşdur.
Rusların Xəzər dənizinə, Azərbaycan sahillərinə, xüsusilə Bərdəyə
yürüşləri haqqında Sovet hakimiyyəti dövründə V.BAtroldun, A.Yakubovskinin,
Y.Paxomovun, V.Sısoyevin, V.Mavrodinin, bu sətirlərin müəllifinin və başqa
müəlliflərin əsərlərində bəzi məlumatlara rast gəlirik. V.V.Batrold qədim rus
məsələsi ilə əlaqədar olaraq “Ruslar haqqında ərəb məlumatı” adlı məqaləsində
rusların Xəzərə və Bərdəyə yürüşləri məsələsinə də toxunmuşdur.
100
Bundan
başqa, V.Batrold 1924-cü ildə Bakı Dövlət Universitetində oxuduğu
mühazirədə
101
və 1926-cı il noyabr ayının 29-da Rusiya Akademiyasının “Rus-
Bizans komissiyasında” etdiyi məruzəsində həmin məsələyə toxunmuşdur.
102
V.V.Batrold bu məsələyə Azərbaycan tarixi nöqteyi-nəzərindən yanaşmamış,
yalnız ötəri məlumat verməklə kifayətlənmişdir. Lakin A.Yakubovskinin “İbn
Miskəveyh rusların 332 (943-944)-cü ildə Bərdəyə yürüşü haqqında” məqaləsi
xüsusi tədqiqat əhəmiyyətinə malikdir.
103
A.Yakubovski bu məqalədə Bərdə
şəhəri və rusların Bərdəyə yürüşünə diqqət yetirdiyi halda, həmin dövrdə
Azərbaycan tarixinin digər mühüm məsələlərinə əhəmiyyət verməmişdir.
1918-ci ildə İngiltərə şərqşünaslarından D.S.Marqolius “943-cü ildə
rusların Bərdəni tutması” adlı məqaləsində ilk mənbədən istifadə etmişdir.
104
Əhməd Kəsrəvinin
105
və V.Minorskinin
106
əsərlərində rusların Azərbaycana
yürüşləri haqqında müxtəsər şəkildə məlumat verilir. Kəsrəvi Təbrizi rusların
99
A.Bakıxanov. Göstərilən əsəri, səh. 63.
100
В. В.Бартольд. Арабские известия о русах. «Советское востоковедение», I cild, М.-Л., 1940, səh. 15-40. Həmin
məqalə 1918-ci ildə yazılmış, V.V.Bartoldun vəfatından sonra 1940-cı ildə nəşr edilmişdir.
101
В.В.Бартольд. Место прикаспийских областей в истории мусульманского мира. Bakı, 1924, səh. 37-44.
102
В. В.Бартольд. Арабские известия о русах. «Советское востоковедеие», I cild, səh. 40.
103
А.Якубовский. Ибн Мискавейх о походе русов в Бардаа в 332 г. (943-944) году. «Византийский временник», XXIV
сıld. Leninqrad, 1926, səh. 63-92.
104
D.S.Margoliouth. The Russian seizure of Barda`a in 943. A.D.Bulletin of the School of Oriental Studies. London –
Institution, 1918, p.82-95.
105
Kəsrəvi Təbrizi. Göstərilən əsəri, səh. 70-77.
106
V. Minorski. Qafqaz tarixi haqqında etüdlər, səh.76, 77; Yenə onun. Русь в Закавказье. Известия АН Болгарии, №5,
1954.
41
Bərdəyə yürüşü haqqında müxtəsər məlumat verdiyi halda, V.Minorski
Münəccimbaşıya istinad edərək, XI əsrin birinci yarısında baş verən səfərlərdən
də geniş surətdə bəhs edir.
Şəddadilər dövlətinin tarixinə dair bəzi məsələlər haqqında Kəsrəvi Təbrizi,
V.Minorski və başqa şərqşünasların əsərlərində məlumat verildiyi halda, onun
tarixi hələ mükəmməl surətdə tədqiq edilməmişdir. Kəsrəvi, Münəccimbaşının
“Səha`yif əl-əxbar” əsərinin ikinci cildindən istifadə etdiyi halda, onun “Cami
əd-düvəl” əsərinin “Şəddadilər” fəslindən istifadə etməmişdir. Şəddadilər
haqqında “Səha`yif əl-əxbar” da çox müxtəsər məlumat vardır. Kəsrəvi,
Münəccimbaşının “Cami əd-düvəl” əsərinin “Şəddadilər” fəslindən istifadə
etmədiyi üçün, onun Şəddadilər sülaləsinə həsr etdiyi bəhs tamamlanmamışdır.
Digər tərəfdən isə, Kəsrəvi Şəddadilər sülaləsinin hakimiyyətini İran
hakimiyyətinə çevirməyə cəhd etmişdir. M.M.Altman “Gəncə şəhərinin tarixi
oçerkləri” adlı əsərində Gəncə şəhərinin tarixi ilə əlaqədar olaraq, Şəddadilər
haqqında müxtəsər surətdə bəhs etmişdir.
107
M.Altman Şərq mənbələrindən
istifadə edə bilmədiyi kimi, Münəccimbaşının yuxarıda göstərilən əsərlərinin
heç birindən istifadə etməmişdir. Ona görə də onun Şəddadilər haqqında yazdığı
kiçik hissə həqiqətən heç bir elmi-tədqiqat əhəmiyyətinə malik deyildir.
V.Minorski “Qafqaz tarixi haqqında etüdlər” adlı əsərində Gəncə
Şəddadiləri, Ani Şəddadiləri və Səlahəddin Əyyubi haqqında məlumat və izahlar
verir. V.Minorskinin bu əsərdə əsas məqsədi Münəccimbaşının nəşr edilməyən
ərəbcə mətnini və onun ingiliscə tərcüməsini verməkdən ibarət olmuşdur.
Şəddadilər sülaləsinin adına və ya bu sülalə haqqında müxtəsər məlumata
M.Brossenin,
Y.MarkvAtrın,
E.Zambaurun, V.V.BAtroldun, D.Rossun,
X.M.Frenin, A.Markovun, Y.A.Paxomovun və başqalarının məqalə və
əsərlərində rast gəlmək olar.
Rəvvadilər sülaləsi haqqında Kəsrəvi “Şəhriyarani-qomnam” əsərinin II
cildində bəhs edir. Kəsrəvi Təbrizinin bu sülalə haqqında bir çox məlumat
verməsinə baxmayaraq, Rəvvadilər sülaləsinin yaratdığı Azərbaycan dövlətinin
107
М.М.Альтман. Исторический очерк города Ганджи. Бакы, 1949, səh. 20-24.
42
xüsusiyyətlərini və başqa məsələləri izah edə bilmir. Kəsrəvi əsas etibarilə sülalə
üzvlərinin şəxsiyyəti haqqında bəhs edir. Onun böyük xidmətlərindən biri də bu
sülalənin hakimiyyət dövrünü müəyyən etməkdən ibarətdir. Kəsrəvidən sonra
V.Minorski Münəccimbaşının “Cami əd-düvəl” əsərinin “Şəddadilər” fəslini
nəşr etdirdiyi zaman əsərin sonunda Rəvvadilər sülaləsi haqqında da müxtəsər
məlumat vermişdir. V.Minorskinin fikrincə, 345 (956)-ci ildə Təbriz və
Azərbaycanın bir hissəsini, 373 (983-984)-cü ildə isə böyük bir hissəsini tutaraq,
463 (1070-1071)-cü ilə qədər hakimiyyətdə olan sülalə mənşə etibarilə kürd
Rəvvadilərinə mənsub olmuşdur.
108
Bu məsələ barədə V.Minorskinin Kəsrəvi
Təbrizinin irəli sürdüyü fikrin əleyhinə çıxmasına baxmayaraq, onun əsərindən
geniş istifadə etmişdir.
Rəvvadilər dövlətinin Azərbaycan tarixində işıqlandırılması isə ilk dəfə
1952-ci ildə bu sətirlərin müəllifi tərəfindən üç cildlik “Azərbaycan tarixi”nin
birinci cildi çapa hazırlanarkən burada müxtəsər məlumat verilmiş, sonra da
1957-ci ildə “Rəvvadilər dövləti haqqında” xüsusi məqalə nəşr edilmişdir.
109
108
V. Minorski. Qafqaz tarixi haqqında etüdlər, səh.167, 169.
109
M.X.Şərifli. Rəvvadilər dövləti haqqında. Azərbaycan SSR EA Tarix İnstitutunun Əsərləri, XI cild, 1957, səh. 27-44.
Dostları ilə paylaş: |