22
II BOB Alisher Navoiyning tarixiy mavzudagi asarlari tavsifi.
2.1 «Tarixi anbiyo va hukamo» asari va «Tarixi muluki Ajam» asari.
Ushbu ma’ruzada Alisher Navoiy (1441-1501) nasriy asarlarining tarixiy
manba sifatidagi xususiyatlariga e’tibor bermoqchimiz. Chunki Navoiyning ulkan
she’riy merosi, dostonlari va asarlari badiiy adabiyot namunasi sifatida keyoingi
XX asrda ham yurtimizda juda katta e’tiborga sazovor bo‘lgan bo‘lsa-da, ammo
uning tarix ilmiga qo‘shgan ulkan hissasi, bizning fikrimizcha, tarixchi olimlarimiz
e’tiboridan chetda qolib keldi. Maxsus tarixiy asarlari ham faqat filologik nuqta-i
nazardan o‘rganildi, xalos.
Alisher Navoiy asarlarini manbashunoslik nuqta-i
nazaridan tadqiq qilish
uchun ming mukammal asarlar yigirma tomligini asos qilib olinish mumkin.
Alisher Navoiy nasrda «Munojot», «Tarixi anbiyo va hukamo», «Tarixi
muluki Ajam», «Xamsat ul-mutahayyirin», «Holoti Sayyid Hasan Ardasher»,
«Holoti Pahlavon Muhammad», «Vaqfiya», «Majolis un-nafois», «Nasoyim ul-
muhabbat», «Mezon ul-avzon», «Munshaot», «Muhokamat ul-lug‘atayn» kabi
asarlari bilan ham aruz nazariyasi, ham tilshunoslik, ham
adabiyotshunoslik bilan
bir qatorda tarixi ilmi taraqqiyotiga katta hissa qo‘shdi.
Alisher Navoiyning tarixiy mavzudagi asarlari tavsifi
«Tarixi anbiyo va hukamo» asari.
Alisher Navoiyning «Tarixi anbiyo va hukamo» asari 890/1485 va 904/1498-
1499 yillar orasida tasnif etilgan bo‘lib, unda Odam Atodan boshlab, oltmish oltita
payg‘ambarlar va o‘n bitta donishmandlar to‘g‘risida ixcham, lekin juda jonli va
qiziqarli ma’lumotlar bayon etilgan.
Ma’lumki, Alisher Navoiyga qadar ham anbiyolar haqida turli rivoyatlar,
qissalar mavjud bo‘lgan. Ayniqsa, «Qur’oni karim»da va eng qadimiy manbalarda,
umumiy tarixga oid Abu Ja’far Tabariyning (836-923) «tarixi ar-rusul va muluk»,
Abu Rayhon Beruniyning «Osor ul-boqiya», hamda
Abu Sulaymon ibn Dovud
binni Abu-l-Fazl Muhammad binni Dovud al-Banokatiyning (vaf. 730/1330)
«Ravzatu Oli al-bob fi tavorix al-akobir va-l-ansob» (1317) yoki «Tarixi
23
Banokatiy» (XIV asr) nomli, Hamdulloh binni Abu Bakr binni Ahmad binni Nasr
al-Mustavfi Qazviniyning (vaf. 750/1350) «tarixi Guzida» (744/1343), Abulqosim
Firdavsiyning «Shohnoma», Nizomiy Ganjaviyning «Xamsa» va boshqa shu kabi
asarlarda tarixiy voqealar, shuningdek, diniy tarixga oid ma’lumotlar ko‘p.
O‘z davrining yirik olimi va tarixchisi sifatida Alisher Navoiy ham bunday
manbalarni o‘rganib chiqqan, ular bilan yaqindan tanishgan. Bu asarlar aksariyati
arab va fors tilida bo‘lgani uchun, Alisher Navoiy turkiy-o‘zbek tilida, ko‘plab
qissalarni qiyosiy o‘rganish asosida o‘z asarini yaratdi. U asar mazmun jihatidan
umumiy tarixga oiddir.
Bu asar ikki qismdan iborat. Birinchi
qismda Odam Atodan tortib, nuh, Iso,
Muso, Yaqub, Sulaymon, Dovud, Yusuf va boshqa payg‘ambarlar hayotiga oid
turli naqllarni bayon etadi, har bir tarix oxirida ruboiy keltirilib, ularning hayotiga
lirik xotima yasaydi.
Kitobning ikkinchi qismida mashhur donishmandlar hayoti lavhalari, ularning
hikmatlari keltiriladi. Masalan, G‘arbda Pifagorga
nisbatan bergan bir iborani
Alisher Navoiy Buqrotus hakim nomidani shunday keltirilgan: «Yaxshi so‘z
ko‘ngulni yoritur va yaxshi xam ko‘zning ne’mati arusidurkim, aning mahri
shukrdir».
Butun umri va faoliyati davomida olimlarni
qadrlagan Alisher Navoiy
ularning tarixini anbiyo, payg‘ambarlar tarixidan keyin,
ularni birgalikda bitgani
alohida tahsinga sazovor holdir. Bu kitob tarixchi, olim va shoirlarga qadimgi davr
izohi uchun muhim manba vazifasini o‘tashi mumkin. Bu asarni manbashunoslik
fanida alohida o‘rganish shuning uchun ham zarurki, tarixga oid asarlarda
tafsilotlari keltirilmay, juda ko‘p o‘rinlarda mayg‘ambarlar
va ularning hayotiga
oid voqealarga murjaat qilish uchraydi. Manna shu jihatidan Alisher Navoiy asari
ham tarixchi olimlar, ham tarixni o‘rganuvchi talabalar uchun katta ahamiyat kasb
etadi. Shuning bilan birga, u asarda alisher Navoiyning mashhur tarixchi
Sharafuddin Ali Yazdiyga munosabati bayon etilgan. Navoiy uning «Zafarnoma»
24
asari muqaddimasini zikr qlar ekan, tarixchini «mavlono sharaf ul-millat va davla»,
ya’ni «davlat va millat sharafi» deb ta’riflaydi.
Dostları ilə paylaş: