təzahürlərinin mövcudluğunu ictimai fikir tarixinin
real ünsürü kimi qiymətləndirir. İctimai fikir tarixin
də reallıq olan bu mülahizələrin və yanaşmaların qə
bul edilməsi o demək deyildir ki, milli dövlətçiliyin
ideologiyası olan azərbaycançılığa dair fikir müxtəlif
liyinin özü də ictimai həyata tətbiq oluna bilər. Azər-
baycançılıq anlayışının milli dövlətçiliyin mənafeyi
baxımından araşdırılması mühüm əhəmiyyət kəsb
edir.
Ramiz Mehdiyev məsələni araşdırarkən göstərir
ki, Azərbaycan «milli ideyası»na aid olan fikir və
mülahizələrdə
iki
başlıca
istiqaməti
görmək
mümkündür. Birincisi, «türkçülük, türk - islam
təfəkkürü və «azərbaycançılığ»ın millətçilik kimi
başa düşülməsi, ikincisi isə Azərbaycan «milli
ideyası»nm romantikləşdirilərək türkləşdirilmə kimi
başa düşülməsindən ibarətdir.1
Ramiz
Mehdiyev
türkçülük
ideyasının
yaranmasının tarixi bir zərurətdən meydana gəldiyini
göstərir: «Sözün qısası, «türkçülük» ideyasının
yaranması tarixi zərurət - türk etnosunun məhv
olmaq və dünyanın hakim millətlərindən biri kimi
siyasi səhnədən çıxmaq təhlükəsindən qorünmaq
zərurəti ilə əlaqədar idi. Lakin «türkçülük» ideyası
bir - birinə qarşı mübarizə aparan ideyalar aləminə
1 Bax: Ramiz Mehdiyev. «Türkçülük tarixin gözü ilə, yaxud milli
ideya əsrlərin qovuşuğunda» - «Azərbaycan: tarixi irs və müstəqillik
fəlsəfəsi». Bakı-2001, s.188-189.
10
«panturançılıq» kimi ümumi anlayış şəklində daxil
olmuşdur ki, onun da məqsədi bütün türk xalqlarını
bir dövlətdə birləşdirmək idi».1
Azərbaycançılıq
anlayışı
ilə
türkçülüyü
qarışdıranlar,
əlbəttə
ki,
tarixiliklə
müasirlik
arasındakı əlaqə və münasibətləri unudaraq yaddan
çıxarırlar. Tarixən türk xalqlarının vahid bir dövlət
qurumuna daxil olmaları barədə bu və ya digər
mənbələrdən məlumat almaq mümkündür. Məsələn,
«Kitabi - Dədə Qoruqd»dakı 24 qəbilə - tayfa
birliyi, 24 tayfada birləşən Səlcuq hakimiyyətinin
mövcudluğu, Səlcuqun nəvəsi Toğrul bəyin 1038-ci
ildə özünü sultan elan etməsi ilə Şərqdə böyük
Səlcuq imperiyasının yaranması (1038 - 1157) və s.
digər tarixi gerçəkliklər türklərin vahid dövlətdə
birləşməsini təsdiq edən reallıqlardan ibarətdir. Digər
tərəfdən, türk xalqlarının Şimaldan Cənuba» Şərqdən
Qərbə tarixi yayılmaları onların böyük bir imperiya
daxilində mövcud olduqlarını təsdiq edən faktlardır.
Lakin indi zaman bizi həmin tarixi mərhələdən xeyli
uzaqlaşdırmışdır. Türk xalqları indi ərazi cəhətdən,
dövətçilik qurumu baxımından, etnopsixoloji cəhət
dən, dil normaları baxımmdan diferensiallaşmışdır.
Hər bir xalqın özünə məxsus milli - etnik ənənələri
yaranmışdır. Buna görə də məsələn, qazax dilində,
mədəniyyətində, məişətində, sosial - iqtisadi həya-
1 Bax: Ramiz Mehdiyev, həmin əsər, s. 192.
11
tmda əlbəttə ki, qırğız, qaraqalpaq, Altay, özbək,
türkmən, tatar, çuvaş, kumık, noqay, qaraçay -
balkar, qaqauz xalqlarından fərqlənən fərdi cəhətlər
meydana gəlmişdir. Eləcə də Azərbaycan xalqına
məxsus etnik prosesləri millilik baxımından başqa
türk xalqları ilə tam eyniləşdirmək mümkün deyildir.
Odur ki, türkçülük ideyasını Azərbaycan həyatına
tətbiq etməklə bağlı olan ideyalar həqiqi mənada
romantizmdən, xəyalpərəstlikdən başqa bir şey
deyildir. Ona görə də Ramiz Mehdiyev haqlı olaraq
yazır ki, «Milli ideyanın əsasını, başlıca amalını
xəyali ideyalar və romantik arzular deyil, tarixi
ənənələrə, əvvəlki nəsillərin təcrübəsinə və dövrün
ruhunua uyğun olan milli dövlətçiliyin yaradılması
təşkil edir. Xalqımız tarixi təcrübədən və son illərin
praktikasından məhz bu qənatə gə imişdir»J.
Başqa bir tərəfdən, «türkçülük» ideyasının
Azərbaycan
ideologiyasına
tətbiqi
Azərbaycan
etnosonu ölkə ərazisində yaşayan başqa etnik
təbəqədən ayırmaq deməkdir. Halbuki Azərbaycan
xalqı minilliklər boyu, əsrlər boyu ölkə ərazisində
məskun olan bir çox etnik təbəqənin qaynayıb -
qarışması və qovuşması nəticəsində yaranmışdır. Bu
etnik proseslərdə yaxınlaşma və birləşmə elə bir
vüsət təşkil etmişdir ki, onların inteqrasiyası vahid bir
Azərbaycan
millətinin
təşəkkülünü
meydana
1 Bax: Ramiz Mehdiyev, həmin əsər, s.204.
12
gətirmişdir. Nizami Cəfərov belə bir fikrin təsbit
olunması üçün dəlillər gətirir ki, türk əsaslı
Azərbaycan xalqının və Azərbaycan millətinin
formalaşdığı
məkan
Azərbaycan
ərazisindən
ibarətdir. Eyni zamanda, Nizami Cəfərov Azərbaycan
xalqının formalaşmasında iki mühüm dövrün mövcud
olduğunu göstərir. Bunlardan biri diferensiasiya,
ikincisi isə inteqrasiya dövrü adlandırılır. Nizami
Cəfərovun
həmin
mülahizəsində
deyilir:
«Diferensiasiya dövrü dedikdə türk etnosunun
müxtəlif xalqlara (o sıradan Azərbaycan türklərinə,
yaxud Azərbaycan xalqına) ayrılmsı prosesinin.,
intensiv dövrü nəzərdə tutulur. İnteqrasiya isə
Azərbaycan cəmiyyətinin etnik tarixinin sonrakı
dövrlərinə aid olub türk (və bir sıra qeyri - türk
etnoslarının) konsolidasiyası, bütöv bir xalq təşkil
etməsi prosesindən ibarətdir»1. Nizami Cəfərov
Azərbaycan
xalqının
bir
etnik
vahid
kimi
formalaşmasının üç mərhələ üzrə baş verməsi fikrini
irəli sürür. Birinci mərhələ hun qıpçaq türklərinin
Azərbaycanda məskunlaşması
dövründən ibarət
hesab edilir. Tarixdən məlum olduğu üzrə hun
qıpçaqlar
Azərbaycan
ərazisində
eramızın
ilk
əsrlərindən yayılmağa başlamışdır.
1 Bax: Nizami Cəfərov. Azərbaycanşünaslığa giriş. Bakı-2002, s.91.
13