Yaddaşlarda yaşayacaq
23
Bəni-İsraildən bir Hüma bağa gəlir. Ondan soruşub öyrənir
ki, bəs, filan dəvanı hazırlayıb içsən, şəfa taparsan. Lakin
Musa (ə) şəfa tapmır. Zahirən baxanda bunlar bir-birini tək-
zib edən misallardır. Nidainin bütün yaradılmışların Alla-
hın hökmünə, qəzavü qədərə tabe olması faktı ilə yanaşı
faili-muxtar yaranan insanın əqlinin böyüklüyünü, əsaslığı-
nı, idrakının qüdrətini, təfəkkürünün aliliyini ön plana çək-
məsi onu göstərir ki, müəllifin məqsədi oxucuya sadəcə öz
fikirlərini qəbul etdirmək deyil, ilahiyyatla təbabətin
vəhdə-
tini
dərk etdirməkdir. Müəllif özünün dini görüşləri ilə fəl-
səfi baxışlarının vəhdətində təbabətdən öyrəndiklərini in-
sanlara çatdırmaq istəyir. Ona görə də hər irəli sürdüyü fi-
kirdən sonra mütləq Alah kəlamına, peyğəmbər (s) sözünə
müraciət edir. Bütün bunlar isə insanların xeyrinə olaraq
həm dini əqidənin möhkəmliyini, həm də insan sağlamlığı-
na xidmət edən təbabətin gərəkliliyini sübut üçün müəllif
tərəfindən olduqca düşünülmüş istiqamətdir.
Nidai Allah-təalanın həkimləri ayrıca bir varlıq kimi də-
yərləndirdiyini qeyd edərək yazır: “Həq-təala bu elmin əs-
rarını hükəmayə bildirmişdir.” “Bunlar xeyrənnasdır.” “On-
lar insan bədəninə nə xəstəlik üz versə, onu aradan qaldı-
rarlar.” və s. Bununla yanaşı müəllifin giley-güzarını görür,
təəssüfünü hiss edirik: “Zəmanədə təbib az qalmışdır, olan-
lar da padşaha mənsub olub, astana səadətindən bir an iraq
olmazlar və kənarilərdə təbibə ehtiyacların nəhayəti yokdur
və vilayət vardır ki, təbib bulmadığından qeyri tibbə müta-
liq bir risalə bulunmaz.”
“Mənafeünnas” altmış babdan ibarətdir və hər babda hər
hansı bir xəstəliyin səbəbləri, müalicəsi verilmişdir. Nidai
yazır: “Əvvəlki bab tərkibi-insanda Həq-təalanın kəmali-
qədərin bəyan edər. Ta ki, sanei-sənətdən istidlal edələr.”
Yəni, burada Allah-təalanın dörd ünsürdən (od, su, hava,
torpaq) xəlq etdiyi insan bədənində hansı proseslərin getdi-
yini, nəyin nəyə çevrildiyini, nəyin nəyə uyğun olduğunu
açıqlayır və insanın anatomik cəhətdən hansı üzvlərdən iba-
Sona Xəyal
24
rət olduğunu bildirir. “İkinci bab fisuli-ərbəədə nə istemal
edib və nədən etiraz etmək gərək olduğunu bildirər.” Yəni,
insan orqanizmi üçün nələr sərfəli, nələr gərəksizdir.
“Üçüncü bab əxlati-miratı bildirər.” Yəni, insan bədənində
hansı qarışıqlar var və onların fəaliyyəti nədən ibarətdir.
“Dördüncü bab əza və onun mütəvəllədanın bildirər.” Yəni,
insanda hansı bədən üzləri vardır və onar nə zaman, nədən
və necə yaranmışdır. “Beşinci bab insanın yenicə xəlq olub
vücudə gəldigin bildirər.” Burada embriologiyadan söhbər
gedir. Yəni, döllənmədən başlayaraq insan rüşeyminin inki-
şafı göstərilir. Beləcə müəllif girişdə hər babda nədən bəhs
etdiyini ardıcıl olaraq verir. Elə buradan da məlum olur ki,
kitabda baş xəstəlikləri və müalicəsi, üz xəstələkləri, səbə-
bi, müalicəsi, burun, qulaq, boğaz, ağız boşluğu, göz, əl,
ayaq xəstəlikləri, onların səbəbləri və müalicə üsulları,
müalicədə istifadə olunan dəvalar göstərilir.
Burada həmçinin daxili xəstəliklər və onların müalicəsi,
cüzam, sarılıq və s. kimi yoluxucu xəstəliklər və müalicə
vasitələri, hətta şəkər xəstəliyi, qızdırma və şiş xəstəlikləri
haqqında məlumatlar və dəvalar verilmişdir. Qədim üsul-
lardan olan qanalmadan əhatəli şəkildə danışılmış, hətta oğ-
lan uşaqlarının sünnət edilməsi üsulu da göstərilmişdir.
İnsanın embriologiyası, anatomiyası, fiziologiyası, xarici
və daxili üzvlərin xəstəlikləri, onların müalicəsi, bədəndə ge-
dən metabolik proseslər, bu proseslərdə iştirak edən qida
maddələri (yağlar, zülallar və s.) haqqında danışdıqdan sonra
Nidai xaricdən qəbul olunan qidalara, dəvalara keçir, dər-
man maddələrindən, xüsusən mərhəmlərdən, bitki və hey-
vanlardan alınan maddələrin tibbi əhəmiyyətindən, hətta
bədənə lazım olan mənfəətli tiryəkdən və sairdən bəhs edir.
Dərviş Nidainin bu kitabının digər kitablardan fərqi on-
dadır ki, burada biz ardıcıl, sistemli şəkildə insan, onun za-
hiri, daxili, ona xeyirli və zərərli maddələr, insan orqaniz-
minin həyat fəaliyyəti üçün gərəkli olan şeylərin nədən və
necə alınması, haradan gəlməsi, bir sözlə mənşəyi, texnolo-
Yaddaşlarda yaşayacaq
25
giyası barədə məlumat alırıq. Müəllifin öz qarşısına qoydu-
ğu məqsədə çatdığının şahidi oluruq. Həqiqətən də, bu ki-
tab həkim olmayan bölgələrdə insalara yardım edə bilər.
Belə ki, insanlar özlərinə lazım olan tibbi müalicəni öyrənə
və dərman maddələrini hazırlaya bilər və hətta buradan öy-
rəndikləri biliklə xəstəliklərə tutulmamaq üçün əvvəlcədən
profilaktik tədbirlər görə bilərlər.
Dərviş Nidai girişdə onu da qeyd edir ki: “Mən bu kitabı
xalis türk dilində yazdım.” Amma əsərin əvvəlində dil daha
qəlizdir. Əvvəldə poetika güclüdür. Əsərin girişi qafiyəli
səclə verilmişdir, bəlkə də müəllif onu elə şeir kimi yaz-
mışdır. Əsər belə başlayır: “Bismillahir-rəhmanir-rəhim. Ey
həkimi-ləmyəzəli, elmi-hikmətdə kamilü əzəli...” Əlyazma-
lar İnstitutunda B-1493 şifrəli qovluqda saxlanılan 17x11
sm ölçülü 8 vərəq həcmində olan daha bir əlyazma da əldə
etdik ki, bu əlyazma əsərin girişinin əvvəli ilə eynidir, am-
ma burada nəsrlə deyil, nəzmlə yazılmışdır:
Ey həkimü əlimi-ləmyəzəli.
Elmi-hikmətdə kamilü əzəli.
Hikmətin bəhri-tülu gövhərxas,
Neçə loğmanı eylədin qəvvas.
Sənəti-hikmətdə Əflatun,
İki əczadan etdi bir məcun...
Şeir hissəsindən sonra ərəbcə ayələr və hədislərlə zəngin
olan hissə gəlir. Daha sonra hər babda nələr olduğundan
danışılır, nəhayət, bablar bir-bir açıqlanır. Getdikcə, əsərin
dili sadələşməyə başlayır. Əvvəlinci bablarda ərəb-fars söz-
ləri üstünlük təşkil edirdisə, sonralar tərcümə qismən asan-
laşır və hətta bəzi yerlərdə öz dilində oxuyurmuşsan kimi
görünür. Bəzən müəllif eyni bir sözün həm fars, həm türk
variantını verir. Məsələn: “Əgər bu dördi bir bərabər olur-
sə, bədəni-insan daima səhhət üzərə olur və əgər çar ərkan-
dan biri artıq və ya əskik olursə, bədəni-insanə zəlzələ vaqe
olub xərabə mütəvəccöh olur.” Göründüyü kimi, burada
Dostları ilə paylaş: |