10
Gabud və gabudlular
adlı kəndlər var, amma Ağrıdakı Məlikşah ona görə daha çox
maraq doğurur ki, Əhməd babamın da, Məhəddin babamın da
dediklərinə görə, əcdadlarımız
cəlali üsyanları nəticəsində Ağrı
tərəfdən Dərələyəzə gəliblər. Buradan belə nəticə çıxarmaq olar
ki, 1727-ci ilin
“Naxçıvan sancağının müfəssəl dəftəri”ndəki
Dərələyəzdəki Məlikşahda yaşayan ailələr, o cümlədən Murad
və Əliqulu qardaşları buraya həmin Məlikşahdan gəlmiş və
Dərələyəzdəki kəndə də əvvəlki kəndlərinin adını vermişlər.
Bunun tərsi də mümkündür, ola bilsin ki, ermənilər Dərələyəzə
gəldikdən sonra Məlikşahdan köçənlər yeni yaşayış yerlərinə bu
adı vermişlər.
1828-ci ildə Rusiyaya yenicə birləşdirilmiş keçmiş Naxçı-
van və İrəvan xanlıqlarının ərazisində 1829-1832-ci illərdə
böyük tədqiqat aparmış, bu əraziləri bir növ inventarlaşdırmış
fransız mənşəli rus alimi İ.Şopen Dərələyəz mahalının
kameral (adbaad) siyahısını tərtib etmiş, burada onların etnik
mənsubiyyətini də göstərmişdir. O vaxt Dərələyəzdə yaşayan
1001 müsəlman ailəsinin əksəriyyətini
qaraçorlular təşkil
edirdi, sayca ikinci yerdə
tatarlar gəlir, Rusiyada o zaman
türkləri tatar adlandırdılar. Üçüncü yerdə isə
kəngərlilərdir.
Maraqlıdır ki, qaraçorluların və kən gərlilərin hansı tayfaya
mənsub olduğu da göstərildiyi halda, “tatar” deyilən türklərin
tayfa mənsubiyyətləri göstərilməyib.
İ.Şopenin tərtib etdiyi siyahıdan məlum olur ki, 1831-
ci ildə Dərələyəzdə cəmi 58 yerli, İrandan köçürülmüş 507,
Türkiyədən köçürülmüş 8 erməni ailəsi yaşayırdı. İrandan kö-
çürülən ermənilər Salmasdan, Xoydan və Makudan idilər.
Gabud, Gomur və Axtanın müsəlman əhalisi 1831-ci
ildə tərtib edilən
“Dərələyəz mahalının kameral siyahısı”
11
Nazir Əhmədli
sənədində
“qaraçorlu” olaraq qeyd edilmişdir. Gabud, Gomur,
Daşaltı, Cul, Söylan və bir sıra digər kəndlər qaraçorluların
kulakanlı tayfasına, qonşu Axta kəndi isə həsənanlı tayfasına
mənsub idilər.
Bu səbəbdən də
“qaraçorlu” sözünün mənşəyini, qara-
çorluların yaşayış arealını və etnik mənşəyini də araşdırmağa
ehtiyac yaranır.
Bu sözün mənşəyindəki
“qara” sözünün mənası öz-
özlüyündə aydın olduğuna görə, açar kəlmə olan
“çor” sö-
zündən başlayaq.
Vikipediya bu sözün anlamını belə verir.
“Anadoluda cin vurmuş və ya ruhi xəstəliyi olan adamlara
“çorlu” ifadəsi işlədilir ( Türk Mifolojisi Ensiklopedik Söz
lüyü, Cəlal Bəydili, səh.143). Xeyirxah və şər cinlər vardır,
hər yerdə olsalar da, gözə görünmürlər. Bunlar qoruyucu ruh
deyildir.
Ağac altı, qaranlıq quyular, xaraba evlər, su quyuları, körpü
altları kimi sərhəddi olan yerlərdə yaşamaları onların tilsimini
və qaranlıq qüvvələrə olan maraqlarını ortaya çıxarır. Dəmirdən
qorxurlar,
“Bismillah” kəlməsini eşidəndə qaçıb uzaqlaşırlar.
Başındakı papaq ələ keçirildikdə həmin cin ölür (
Türk Söyləncə
Sözlüyü, Dəniz Karakurt, Türkiyə, 2011). Ölməkdən qabaq
da görünməzliyini itirir, çünki görünməzliyi həmin papaqla
bağlıdır. Ən çox ilan və quş şəklində görünürlər, dondan dona
girə bilirlər.
“Çor vurması”, “çor dəyməsi” kimi deyimlər
cinlərlə bağlı xəstəlikləri ifadə edir. Ən çox da ağız əyilməsi
və yüngül iflic bu hadisə ilə əlaqələndirilməkdədir. Çor bəzən
də ruhi xəstəliklər anlamına gəlir.
Biçura deyilən məxluqlar
evlərdə və zirzəmilərdə də yaşayır və qadın cildinə girirlər.
12
Gabud və gabudlular
“Çor” sozü bəzi türk dillərində
“çər” kimi də işlənir.
Ağçora (Ağçor) xeyirxah cinlərə
, Qaraçor isə bədxah
cinlərə deyirlər”.
«Qaraçorlu» sözünün “cin” sözündən yaranıb-yaran-
madığını deyə bilmərəm, mənim üçün bu məlumat
çor/çər
sözünün,
“çər dəymək”, “çərləmək” ifadəsinin mənasını
öyrən mək baxımından çox maraqlı oldu. (Yeri gəlmişkən, bizdə
“ilan-çayan” sözü də işlədilirdi, sən demə,
“çayan” sözü tatar
və başqırd dillərində
“əqrəb” demək imiş).
Araşdırılan digər mənbələrə görə:
1
.“Çorlu”, “qaraçorlu” türk sözüdür. Onlar türk-monqol
mənşəli
Kerait tayfalarının törəmələridir.
2.”Çor” sözü yer adı kimi, habelə türk hökmdarlarında
titul
kimi işlənirmiş (Заур Гасанов. Чарские скифи. Нью-Йорк.
2002 г. Стр. 199,220,225,250).
3.”Çor”
Dərbənd şəhərinin Alban tarixindəki keçmiş adıdır
(Lev Qumilyov. “Qədim türklər”. Bakı. 1993. S.230).
4.
“Çor”, “çur” qədim türk sözüdür, mənası “igid”,
“qəhrəman” deməkdir. “Çor” kəngərpeçeneqlərin bir
tayfasının adıdır, Ağstafa çay vadisinin yuxarı hissəsində
(indiki Ermənistan ərazisi) yaşamışlar. (“Qədim türklər və
Ermənistan”. Səh.105).
5. XVI əsrdə qızılbaşların zülqədər tayfasının Şəmsəddin li
tirəsi Çor mahalında məskunlaşmışdı (“Qədim türklər və Ermə-
nistan”. Səh. 113-114).
6
.”Çor” müəyyən bir elin adıdır və Çorlu toponimlərin
də indiyədək qalmışdır. Altayda yaşayan tayfalardan biri
indi də Çor adlanır. Azərbaycanda Çoryurd (Yardımlı rayonu)
və Qəbələ rayonunda Çorlu (bu kəndin məhəlləsi məhz çorlu
adlanır)...(B.Ə.Budaqov, Q.Ə.Qeybullayev. “Gürcüstanda türk-
Dostları ilə paylaş: |