P. S. The cat is still alive
Yüklə 13,54 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- HARVARD / M.I.T. / YALE / COLUMBIA / NYU
Bilgi ve Ön Kayıt için: +90 (212) 359 58 13 / bugezi@bumed.org.tr Tarih:
işbirliği ile BU gezi
& www.bumed.org.tr /bumedofficial /bumedofficial /bumedofficial /bumed
21-28 Haziran 2015 Ayrıntılar çok yakında...
•
( HARVARD & M.I.T. ) • 23-24 Haziran New Haven ( YALE ) • 25-26-27 Haziran New York ( COLUMBIA & NYU ) Sadece 18 şanslı katılımcıdan birisi olabilmek için; Lütfen +90 (212) 359 58 13’den ya da
bugezi @ bumed.org.tr ‘den Ön kaydınızı yaptırınız!
6 Gece/7 Gün BÜMED, Harvard ve MIT Alumni, Association of Yale Alumni, Columbia ve NYU Alumni Association iş birliği ile Rüya gibi 3 şehirde, Amerika’nın en iyi 5 üniversitesi
kampüslerini keşfediyoruz. HARVARD / M.I.T. / YALE / COLUMBIA / NYU kampüslerini keşfediyoruz. B 86 Çatıyı ek yükten kurtararak yeniden yapılandırırken, yeni kullanım alanı yaratma fikrimiz de vardı. Çatının altında orta bölümde iki seminer odası yoğun olarak kullanılmaktaydı. Semih Tezcan Hocamızın rektörlük döneminde kullanıma açtığı bu alanda, fakülte genel kurullarını ve dekanlığın düzenlediği sosyal etkinlikleri yapıyorduk. Seminer salonu olarak da güzel bir altyapıydı. Ayrıca yeni açılan ikinci öğretim yüksek lisans programlarında da bu seminer salonlarından yararlanıyorduk. Bu kısıtlı alan, ikinci öğretim yüksek lisans programlarının gelişmesiyle yakın zamanda yetersiz kalacaktı. Çatının orta bölüm dışında kalan kısmı, ancak depo gibi kullanılabilen boş alandı. Eğer oturtma çatı çelik bir konstrüksiyonla yükseltilirse, kullanım için yeni alanlar da kazanacaktık. Yapılacak iş Başar Bey’e göre çok zor değildi. Çatı önce malzemelere zarar vermeden indirilecek, iki kat eşdeğeri gereksiz tabaka kompresörle sökülecek ve daha sonra çatı yükseltilerek, boş alanlar kullanım alanına dönüşecekti. Yaşayan bir binanın üzerinden iki katı indireceksin! Bana göre çok iddialı bir projeydi. Kompresörle yaratacağımız 100 desibelin üzerindeki gürültü kirliliğini düşünün. Ders sırasında veya ofislerde çalışırken bu gürültüye tahammül etmek mümkün değil. Proje için ayrılmış bir parasal kaynak da o yıl için yoktu. Bu proje için Başar Bey kabaca 120-130 bin lira kadar destek verebileceğini söyledi. Diğer inşaat işlerinde kullandığı 20-30 kişilik güvendiği deneyimli bir ekibi vardı. İstersek bu ekibi projemiz için kullanabilecektik. Öngördüğü destekle çatının kaba inşaatı yapılabilecekti. Proje yönetimi dersinde bahsettiğimiz geçmiş deneyimlerden ortaya çıkmış temel bir kural vardır. Çok iyi yönetilmedikçe, hiçbir proje ne vaktinde ne de bütçesini aşmadan bitirilebilir. Nitekim Güney Yerleşke'deki önceki mühendislik yatırımları da bu kuralı doğrulamakta. Perkins Hall mimari olarak iki kanat şeklinde planlanmış; ama para yetmediği için tek kanatta kalınmış. Gates de U şeklinde düşünülüp daha sonra tek kanat olarak kullanıma açılmış. Üstelik o projelerin kaynağı var, bu projenin kaynağı da yok. Kaba bir hesapla, hayal ettiğimiz ortam için toplam bir milyon dolar gibi bir bütçe gerekmekteydi. İnşaata başlandığında, yapısal olarak nelerin karşımıza çıkacağını, çatı indirilince, ne tür sürprizlerle karşılaşacağımızı bilmiyorduk. Projeyle ilgili kesin olan bir nokta vardı. Bina yaşayan bir binaydı. Bu projeyi yapacaksak, gecikmeden en kısa sürede ve bina kullanım trafiğinin göreli olarak daha az olduğu yaz aylarında tamamlamalıydık. Bütçe olarak da Başar Bey kaba inşaatı bitirmeye yetecek bir destek sağlayacağına söz vermekteydi.
Karar vermek için bir hafta kadar süre istedim. Düşünelim dedik, ama düşünmeye de çok vakit yoktu. Bu sürede önce dekan yardımcılarımızla konuyu değerlendirdim. Dekan yardımcılarımızdan Turan Özturan Hocamızın, İnşaat Mühendisliği Bölümü’nden olması teknik açıdan bizleri biraz rahatlatmaktaydı. Başar Bey binanın kaba inşaatı için güvence vermekteydi. Daha sonra ikinci öğretim programlarından yaratılan bütçelerle ve gerekirse yıllara yayarak binanın içini yapabilirdik. Kompresör sağlama ve sökme işlemleri için, Yapı İşleri’nden destek alabileceğimizi düşündük. İlk fırsatta Rektörümüz Sabih Hoca’ya konuyu açmalı ve uygun görürse, öğretim üyelerimizle de görüşmeli ve onların desteğini de almalıydık. En zor yapılacak şey karar vermekti. Karar verdikten sonra yol almak daha kolay; ama sıfır bütçe ile bir milyon dolarlık bir projeye kalkışmak ne kadar akılcı? Üstelik binayı boşaltmadan, yaşayan bir binanın üstünde şantiye alanı açmak mümkün mü?
Diğer taraftan proje bana çok çekici geliyordu ve katma değeri de çok yüksekti. Projenin çok büyük artıları var. Öyle ki metre karesi inanılmaz değerli olan bir alanda, fakültemize yeni kullanım alanları kazandıracaktık. Ayrıca deprem riskine karşı binayı daha güvenilir kılmak en güçlü gerekçemizdi. Böylece tam olarak farkında olmadığımız iki kaçak kattan kurtulacaktık. Projenin gerekliliğini ilk önce kendimize, sonra Rektörlüğe ve ilgili bölümlerimize aktarmamız gerekiyordu. Eğer projeyi 2002 yazında gerçekleştireceksek, çok hızlı hareket edip, üst yönetimin ve öğretim üyelerinin desteğini almamız önemliydi. Boğaziçi Üniversitesi’nin güzel tarafı, projenin mantıklı olması halinde buna kimsenin engel olmayacağıydı. Rektörün onayını almak için randevu aldım. Dekan Yardımcımız Turan Hoca ile rektörlüğe gittik. Sabih Hoca'ya projeyi ana hatlarıyla bahsettiğimde başta herkes gibi tereddütte kaldı, tabii çok zor ve riski yüksek bir projeydi. Böyle bir projeye girmek için biraz çılgın olmak lazım; ama risk almadan da hayatta bir şey olmuyor. Rektörümüzü ikna ettik, ondan yeşil ışık aldık. Yazının üçüncü ve son bölümü önümüzdeki sayımızda yayımlanacaktır. Yüklə 13,54 Mb. Dostları ilə paylaş:
|