Axırıncı 4 – sözün əvəzinə tərcümədə “Divanxanın xan sarayı”
ifadəsini
oxuyanda gözlərimizə inanmadıq. Belə məlum oldu ki, orfoqrafiya və ya redaktə
xətası olaraq, rus dilində Divanxana əvəzinə Divxana getdiyindən, bizim mütərcim
də götürüb “Divan xanın xan sarayı” kimi qulağı dələn bir şey yazmışdır.
Bu
yaxınlarda biz “Pravda” qəzetində (16 dekabr 1974) Ə. Kürçaylının
“Çörək” şerinin tərcüməsini oxuduq. Şair Lazar Şereşevskinin bu tərcümə
üzərindəki işi əsl yaradıcı zəhmətə çox gözəl misal ola bilər. Yalnız ona görə yox ki,
şer bütün məna dəqiqliyi ilə tərcümə olunmuşdur və rus dilində də əla səslənir. Bir də
ona görə ki, mütərcim ən qədim Azərbaycan sözlərini tərcümədə ustalıqla
yerləşdirmiş, ifadənin şeriyyətini, bəzi qafiyyə əlamətlərini qoruyub saxlamış, həm də
aydınlığa tam nail olmuşdur:
Не даром наш язык из века в век.
Звучанье слов связал с их сутью тайной.
И сердце называем мы «урек»,
А хлеб – «чурек»
Тут сходство не случайно
Хлеб – сердце жизни
Быть тому и впредь:
Не терпит хлеб бездушья и притворства
Чем хоть однажды сердцем очерстветь
Уж лучше век питаться коркой черствой
Əlbəttə birdəfəyə, birnəfəsə tərcümə edib bu cür müvəffəqiyyət qazanmaq
olmaz. Mütərcim yüz ölçüb bir biçəndə, söz üzərində işləyəndə, özü sözə heyran
qalanda,sözü öz işinə tabe edib heyran qoyanda nəticəsi də belə fərəhli olur.
“Pioner”
jurnalında dərc edilmiş bir tərcümədə yazılmışdır ki, “bütün işlərimi
mənim əvəzimə nənəm görür. Yalnız dərslərimi özüm edirəm”. Aydın deyilmi ki,
Azərbaycan dilində
dərsi eləməzlər, hazırlayarlar, yaxud oxuyarlar?!
Hərfi tərcümə asan yol olduğu üçün tez yayılan, buna görə də qorxulu bir
qüsurdur. Bəzən onun sayəsində meydana çıxmış “qələti – məşhurlar”
təcrübəli qəzet
işçilərinin də dilinə daxil olur və günlərin birində qəzet oxuyuruq ki, bir teatrın
tamaşa salonunda bərk soyuq olduğundan “hamı şinel və kürklərdə, qulaqlı
papaqlarda” oturubmuş. Halbuki, salonda vəziyyətdən asılı olaraq, papaqlı və ya
papaqsız oturmaq mümkündür. Lakin papaqda oturmaq olmaz. Hərfi tərcümə o qədər
özünə yer eləyib ki, respublika ali məktəblərinin birində çap olunmuş uşaq
ədəbiyyatı proqramında məşhur Danimarka ədibi Andersen “Dat nağılçısı” kimi
təqdim olunmuşdur. Uşaq ədəbiyyatını öyrənənlər nə qədər baş sındırsalar da Dat
ölkəsinin harada olduğunu bilməyəcək, onu xəritədə tapmayacaqlar.
18
Bəzi tərcümələrdə mütərcimlərin üslub ağırlığına redaktorların isə redaktə
pintiliyinə yol verdiyinə bunun da öz növbəsində dilin rəvanlığına zərər vurduğuna
şahid oluruq.
“Vaxtilə Dilbər, onun üçün nurlu bir çeşmə idi, elə bir əyilməyə bənddi ki, o
bu qızın dostluq hisslərindən, bu çağlar çeşmədən istədiyi qədər sərinlik və təravət
əxz etsin. Ancaq o vaxtlar o, sanki öz kişilik qürurunu sındırmayıb, qıza laqeyd
yanaşmışdır. İndi isə əksinə, o bu qızın üstünlüyünü öz üzərində hiss edirdi və indi o,
bu qızı ümumiyyətlə, əvvəlki kiçik bulaq şəklində su götürmək asan olan bulaq
şəklində təsəvvür etmirdi...”
Bəzən tərcümədə bircə kəlmə söz cümlədəki sırasında yerinə düşməyəndə,
üslubi uğursuzluq yaranır, məna, onun çaları dəyişir, indicə bir parçasını
xatırlatdığımız “Dənizdə şəfəqlər” romanının lap əvvəllərində Xəzərdəki neft
buruqlarından birində baş vermiş qəza təsvir olunur. Hadisə yerinə gələn böyük
mühəndis Musayev vəziyyətlə tanış olduqdan sonra deyir:
“Mən elə bilirdim ki, belə olacaq”. Bu cümlədə elə kəlməsinin söz sırasında
ikinci yerdə qoyulması ona zərif güman çaları vermişdir. Lakin əsərdəki hadisələrin
məntiqindən çıxan budur ki, mühəndis vəziyyətin belə olacağını zəifcə güman
etmirmiş. O qəti inanırmış ki, quyunun iş rejimi pozulacaqdır. Çünki, yarım səhifə
aşağıda biz onun geoloq Dilbərə dediyi bu sözlərini oxuyuram:
“Axı mən sizə xəbərdarlıq etmişdim ki, bura pozulmuş zonadır!” Buna görə də
mühəndisin qəza yerindəki ilk cümləsi “Mən elə bilirdim ki, belə olacaq” yox,
“Mən bilirdim ki, elə belə olacaq!” şəklində yazılmalı idi (Ruscasında da məhz bu
cürdür: «Знал, что так и будет!»)
Üslubca
ağır olduğu üçün dilin ahəngdarlığına, təhkiyənin gözəlliyinə ciddi
xələl gətirən bir iki faktı da qeyd etməklə bu məsələni yekunlaşdıraq. Şoloxovun
məşhur “Nifrət fənni” əsərinin tərcüməsində belə bir cümlə var: “Bizim vətənə olan
sevgimiz qəlblərimizdə yaşayır, qəlbimiz döyündükcə bu sevgidə ürəyimizdə
yaşayacaqdır...) Bu mətn şişirdilmiş və ağırlaşdırılmışdır. Qəlblərimizdə, qəlbimiz,
ürəyimizdə sözlərindən biri, sonuncusu tamamilə artıqdır. Birinci halda isə,
əvvəlində sevgimiz sözü olduğu
“miz” şəkilçisi çoxlu cəmlik əlamətini və əks etdirdiyi üçün “lər” şəkilçisinə ehtiyac
yoxdur.
R. Taqorun “Qora” romanının tərcüməsində də üslubca qüsurlu olan belə
cümlələr var:
“Ona
elə gəlirdi ki, Qora həmin
axşamkı söhbəti ilə
sanki qıza söz vermişdi ki,
bir də gələcəkdir”. “Qora hər səhər yaxınlıqda yaşayan yoxsulları yoluxurdu.”
Məlum olduğu kimi, “Faust”, habelə “İlahi komediya”, “Ulenşpigel əfsanəsi”,
Heynenin, Bayronun, Şekspirin və digər dünya klassiklərinin əsərləri
dilimizə əsasən
rus dili vasitəsilə tərcümə olunmuşdur. Həmin əsərlərin böyük əksəriyyəti bu yolun
imkanları daxilində müvəffəqiyyətlə Azərbaycan dilinə çevirmişdi.
19