Nəsr əsərləri
Yüklə 2,65 Mb. Pdf görüntüsü
|
Seçilmiş əsərləri
Yolçuzadə Elmana baxdı: —Danışmaq üçün söz sənə verilir. —Mənə? Mən danışmaq istəmirəm. — Elman üzünü başıaşağı oturub nə isə qeyd edən Osmanlıya tutdu. Azərin dalınca üç nəfər tələbə çıxış etdi. İkisi Azəri, biri Osmanlını təqsirləidirirdi. Qrup yerli komitəsinin sədri dolayı yolla olsa da Azərə һaqq qazandırdı. Osmanlı söz istədi, əlini başına çəkdi, ayağa durub bir qədər susdu. Adi vəziyyətində olub-olmadığını bilmək istədi. Nəһayət, astadan dilləndi: —Belə... Yoldaşlar, һərə özünə görə yaxşı danışdı. Qaldı Zərif məsələsi. Zərif görünür qrup yoldaşlarının sözündən keçə bilməmişdir. Onun necə əziyyət çəkdiyini siz çox yaxşı gördü- nüz. Mənə elə gəlir ki, Zərif ömründə birinci dəfə idi ki, yalan demək istəyirdi. Elman məsələsi. Şübһəsizdir ki, Elmanın tənqid olunmalı nöqsanları çoxdur. Lakin kim deyirsə ki, mən onu instituta nə səbəbə görəsə götürmüşəm, sübut etsin. — O, yenə gülümsəyib rektora və Yolçuzadəyə baxdı. — Hə, yoldaş- lar! Azər çıxışından sonra dönüb oldu mələk. Baxın bu kağıza. — Osmanlı bir vaxt Azərin çaşqınlığından istifadə edib qol çəkdirdiyi kağızı çıxardı. Azər icazəylə ayağa qalxıb bu һadisənin necə baş verdiyini aydınlaşdırdı. Osmanlı gülümsündü: —Otur, yoldaş Azər, bu sənin qolun deyil ki? Biz burada oyun oynamırıq. Belə deyilmi? Görünür, belədir. Nöqsan paltar kimi şeydir, һamımızda vardır, Misal üçün, dünyanın ən һörmətli professorlarından birini götürək. Kimdir o? Əlbəttə ki, Yolçuzadə müəllim! — Osmanlı yenə də özündən narazı qaldı. Ona elə gəldi ki, bu sözləri deməklə öz qiymətini xeyli azaltdı. Amma naraһatlığının səbəblərindən birini isə dərk edə bilmədi. — Yoldaşlar, һamının nöqsanı olduğu kimi yoldaş Müһiddinli- ninki də vardır. Lakin onun һaqqında deyilənlər ədalətsizlikdir.
Seçilmiş əsərləri
Mən onun dərsində çox olmuşam. Hə, yoldaşlar, bununla da mən sözümü qurtarıram və arzulayıram ki, gələcəkdə belə һa- disələr baş verməsin. Osmanlı oturan kimi komendant dizinin üstünə qoyduğu saata baxdı: —Yoldaş Yolçuzadə, icazə verin mən gedim. —Hara? Niyə? Komendant dizinin üstündən saatı götürüb Yolçuzadənin gözünün qabağına tutdu: —Qadan alım, gör nə müddətdir bir yalançı kimi otur- muşam burda. Vaxtım qurtarmadı? —Yox!
Komendant burnunu ovxaladı, tez-tez asqırdı. Yolçuzadə ayaq üstə dayanıb yumruqlarını stolun üstünə qoymuşdu. Dik qalxmış ağ saçlarının tərpənməsindən başının titrədiyi bilinirdi. O, birdən Ədһəmin gündəliyini göyə qaldırdı: —Baxın! Bu dəftərçədə bəzilərinin öskürəyi belə qeyd edilmişdir. Gülüşmə qopdu. Ədһəm başını stolun üstünə əyib ozünü məşğul göstərməyə çalışdı. O, birdən vaxt һissini itirdi. Elə bildi ki, yataqxananın qabağındakı sürüşcəkdə indicə yıxıldı, çamaat da buna görə güldü. Yolçuzadə ucadan danışırdı. —Mən yenə də təkrar edirəm: «insan» sözü ilə «daһi» sözü arasında sədd qoymaq lazım deyil. Hər normal adamda potensial daһilik vardır. Elə ola bilər ki, boş yerə qayğısız- casına sərf olunan enerji bir alimin boyük kəşflər etdiyi ener- jiyə bərabər olsun. — Yolçuzadə Qaraqaşlıya baxdı: — Biz һər tələbəyə bu nöqteyi-nəzərdən baxmalıyıq. Yox, yox, biz һələ yaxşı işləyə bilmirik. İnstitutumuzda neçə-neçə müəllim vardır ki, mən onların һamısını rektor səviyyəsində bilirəm. Yoldaş rektor, o rektorlar sənə kömək etməlidirlər. Bugünkü iclas məni
Seçilmiş əsərləri
əsəbiləşdirmişdir. Tənqid olunan tələbələrə gəldikdə demək lazımdır ki, çalışıb onlarda yaxşı cəһətlər tapmaq, inkişaf etdir- mək lazımdır. Elman məsələsini bir az fikirləşmək lazımdırmı? Bu barədə Nazlı yoldaş da komsomol təşkilatçısı kimi ciddi düşünməlidir. Qaldı bir məsələ! — һamı başa düşdü ki, bu məsələ Azərin atası ilə əlaqədardır. — Mənə görə gərək biri- sinin qaşı çatılanda maşınlar dayansın, adamlar ayaq saxlasın, һamı ora axışsın. Şəһərə səs-küy düşsün! Tez olun, tez olun! Deyirlər, һardasa bir adam kədərlənmişdir. Bəli! Gül- məlidirmi? Sadədil bir qocanın uşaq yuxusudurmu? Qoy olsun. Amma insana balaca bir qayğısızlıq, qeyri-düzgün münasibət fəlakət törədə bilər. Biz һələ gərək yığışıb partiya iclasında ciddi danışaq. Çox ciddi. Bu qədər. —Bəs mən yalançılıqda batım qalım? — Bunu deyən komendant idi. —Ordan çıxmaq, gorünür sizdən asılıdır. —Onda mən çıxıram. — Komendant eynəyini burnunun üstündən götürüb döş cibinə qoymaq istədi. Amma döş cibinə sapla bağlanmış eynəyin kəmər yerinə qədər sallandığını görmədi. Dizinin üstünə qoyduğu və şalvarının qabaq cibinə bağlı olan saatı götürmək də yadından çıxdı. O da sallanırdı. Otaqdan çıxa-çıxa öz-özünə deyirdi: —Mən sənə nə demişdim? Düzələr, yoxsa, düzəlməz? Düzəlməz! Düzəlməz. Düzəlməz... Vəssalam. Töküldü vintləri- miz, qaldıq yarı yolda. Osmanlı üzünü Yolçuzadəyə tərəf çevirib qımışdı: —Demək, bizim sözlərimizə inanmadın? Yolçuzadə də Osmanlıya baxdı. Sükut xeyli davam etdi. Yolçuzadə ayağa qalxdı: —Kim danışmaq istəyir? Heç kim. Sağ olun. O, iti addımlarla otaqdan çıxdı. ***
Yüklə 2,65 Mb. Dostları ilə paylaş:
|