Namiq atabəYLİ

45 
 
                                                      34 
                           Bu gələn Ģux mənim könlümü heyran eləyib, 
                           Uca Allahım onu bir dəli ceyran eləyib! 
 
                           Bu nə saç, qaməti-qədd, bu nə belə arizi-gül, 
                           Bu nə cənnətdi ki, öz hüsnünü seyran eləyib? 
 
                           Özü bir yaz çiçəyi, payız misal huyi-halı, 
                           Kim ona aĢiq olubdu, gözü leysan eləyib. 
 
                            Var ola ġirinimiz, Əfrasiyab qanlı gözəl 
                            Ki, Arazın hər üzün Azəri-Arran eləyib. 
 
                            Dəlidir yaxın düĢən bu çöllərin ceyranına, 
                            Neçə Fərhadi-dağı Gənceyi-viran eləyib. 
 
                            O gözəl hüsnü görəndən utanıb Ayla GünəĢ, 
                            Üzünə bulud çəkib, meylini pünhan eləyib.  
 
                             Ey Ata, nə karəyik bu ceyrana yaxın düĢək, 
                            Neçə ovçularıgör canına qurban eləyib. 
 
 
                                                   35 
                           Bülbül ki oxur, gülləri qoy zarə gətirsin, 
                          Güllər də o gül Ģövqünü gülzarə gətirsin. 
 
                           Əğyari-dunun cəhdi budur ki, ara vursun, 
                           AĢiq də gərək əğyarı inkarə gətirsin. 
 
                           Əsdikcə səba yelləri hər bağü-çəməndə, 
                          Yar ətrini bir bülbüli-bizara gətirsin. 
 
                           Ey Ģux, o qara tellərinin Ģanəsi məndim, 
                           Bir Ģanə ki, tar zülfünü rüxsarə gətirsin. 
 

---

46 
 
                           Meydani-məhəbbətdə bu gün Ģəhidi-eĢqəm, 
                           Sər qədri bilən baĢımı sərdarə gətirsin. 
 
                           Qəlbimi qoyub məktuba göndərdim o yara, 
                           Yardan  niyə qasid onu əğyarə gətirsin? 
 
                          Ey Ata, dönüb Məcnuna tərki-vətən oldum, 
                          Leylayi-sitəm könlümü əĢarə gətirsin. 
 
                                                     36 
                          Sanma ki, daim ömür Yusifə zindan olacaq, 
                          Ötəcək zülməti-qəm, bəxt nuri-əfĢan olacaq. 
 
                          Bizə azadəliyin Məcnunu olmaq da yetər, 
                          Var isə Leylayi-eĢq, dəĢti-biyaban olacaq. 
 
                          Qoy çəkir çəksin hələ keyfini əğyari-ədu, 
                          Bizə də baxıb ona gülməyə imkan olacaq. 
 
 Bizik o Ģəhidi-eĢq, qoy tanısın bizi aləm, 
 Nə qədər var canımız canlara qurban olacaq. 
 
Azəri yurdumuzun nə çoxdu cananələri, 
Bu könül bizimdisə, canlara heyran olacaq. 
 
Yıxma qəlb evimizi, biz  aĢiqik, ey əğyar, 
                             Sənin də qəlbin var, bizimlə viran olacaq. 
 
                             Demə, ey dil, qıĢdır, hanı bahardan bi(r) xəbər, 
                           Ötəcək Ģaxtalı qıĢ, nərgizi-dövran olacaq. 
 
                          Bizi hali-pəriĢan eyləmə, ey nazəndə, 
                          Qəlbinə düĢsə bu eĢq, günlərin əfğan olacaq. 
 
                           Atanın qəzəllərin yaxĢı-yaxĢı oxu, ey Ģux, 
                           Onların hər birisi qəlbinə ünvan olacaq. 

---

47 
 
                                                        37           
                        Yıxıbdır, ey əhli-hal, ayaqlara badə məni. 
                        Aparın bir gecə də muği-xərabatə məni. 
 
                                  Məni bu al Ģərabın təsiri yıxmazdı yerə, 
                                  Verməsəydi yar özü əğyar ilə badə məni. 
 
 Saqiya,  o al rəngli Ģərabdan çox süz qədəhə, 
 Ağıl üstümdə ikən dərd çəkir fəryadə məni. 
 
Yenə eĢq gülzarımda bülbüllər ahu-zar edir, 
Dillən, ey naleyi-ney, sən də et ifadə məni. 
 
           Hanı dost, hanı qardaĢ, dərdimə həmdəmim yoxdu, 
Allahım tək yaradıb özüylə dünyada məni. 
 
  Saqiya, içməyəndə ölüdür cismimdəki can, 
                              Bir badə Ģərab gətir, qaytarsın həyata məni. 
 
  Yıxsa da könlüm evin, ey Ata, min cövri-cəfa, 
  Bir qələm tutan əlim qaldırar ayağa məni. 
 
 
                                                               38 
                                     Ey gözüm, mügkan oxun hər biri min canə dəyər. 
                                  Tutma bu Ģeytan iĢin, rəxnəsi imana dəyər. 
 
                                 Baxma eĢq xəstəsiyəm, istəmərəm əlacın, 
                                 Çəkdiyim zilləti-dərd min dəva-dərmanə dəyər. 
 
                                 Bir ağır karivana həmlə edərsə quldur, 
                                 Açdığı atəĢi ilk baĢdakı sarbana dəyər. 
 
                                 Sözünün üstə duran dostlara canlar qurban, 
                                 YaxĢı dost dünyada min can ilə cananə dəyər. 
 

---

48 
 
                                Gətir ol bədəni bir nuĢ eləyək,  saqiyi-dust, 
                                 Sağəri-məclisi-mey təxti-Süleymanə dəyər. 
 
                                 Nə qədər ki, bu cahan hələm ki  eĢq dünyasıdır, 
                                 Dilə ləb, zülfə daraq, atəĢə pərvanə dəyər. 
 
                                 Od vurub yaxmıĢ ədu, ey Ata can, can evimi, 
                                 Bağrımın bir külü min Yusifi-Kənana dəyər. 
 
 
 
                                                           39 (53) 
                                   Can bülbülü, bir nəğmə oxu, can təzələnsin. 
                                   Bu məclisi-eşq, aşiqi-dövran təzələnsin. 
 
 Bir Seyyidi-ustadımızın Ad Günüdür bu, 
Qıyma bizə bu möhnəti-hicran təzələnsin. 
 
Yaz fəsli ötüb, bağçamıza qar ələyir qış, 
Güllərdən oxu, bəlkə, gülüstan təzələnsin. 
 
  Hər dahi oğul itirməyin ağırdı dərdi, 
 Yarəb, niyə bu naleyi-əfqan təzələnsin?.. 
 
Hər  novbaharın öz gülü, öz bülbülü vardır: 
Lazımdı təbiətdə də bir qan təzələnsin. 
 
                          Vahid o gözəl qəzəlləri yazdı bu xəlqə, 
                           Seyyidi-cədin eşqinə insan təzələnsin. 
 
Hər tazə gülün tazə də bir dərdi olur ki, 
Bülbülə deyir, dərdimə dərman təzələnsin. 
 
 Dövrün yeni söz tələbi vardır, ey Ata, bil, 
Dövrana görə, qəzəl, qəzəlxan təzələnsin! 
 

---