Namiq atabəYLİ

37 
 
                                                   23 
       Yarın qadasın daima bu cana desinlər, 
       Dərdimə dəva-dərmanı canana desinlər. 
 
 
            Bir Ģəm kimi atəĢlə yanıb, yax məni, ey Ģux, 
                          ġəminlə yanıb kül oldu pərvanə desinlər. 
 
  Fərhadın ölən kuhidə dağlar çapıram mən, 
  Ölməzdi, ġirin, bu acı əfsanə desinlər. 
 
                          Yusif kimi də keçmiĢəm azadəliyimdən, 
                          Saldırdı yarı dildarı zindanə desinlər. 
 
                           Doldur qədəhi, saqi, içək, vəfalı dostla, 
                           Sınmazdı könüllərdəki  peymanə desinlər. 
 
 Açma hər ilan, mara könül xəznəmi, ey dil, 
 Qıyma bu eĢq mülkümə viranə desinlər. 
 
                            Öz ömrümü ən dar sədəfə beyt elədim mən, 
                            DüĢməz ələ bir də belə dürdanə desinlər. 
 
                            Dövrani-dunun hökmünə baĢ əymədim heç vaxt, 
                            Sığmazdı Ata hikməti dövranə desinlər. 
 
 
                                                        24 
           “Aludeyi-sərməstəm, bu kar nədir, bilməm, 
           Saqilən həmdəstəm, sərşar nədir, bilməm.” 
             (Şahnigar xanım Rəncur. İndiki Qazağın 
              Ağköynək kəndi. 1850-1899) 
 
AĢiqi-bir yarəm,  əhdü-vəfadarəm, 
Hicrlə ağlarəm, əğyar nədir, bilməm. 
 

---

38 
 
                                 Talibi-gülzarəm, bülbüli-bizarəm, 
Bir dili-dilzarəm, qəmxar nədir, bilməm. 
 
Könüldə min yarəm, yoxumdu bir çarəm, 
 Ah, nə giriftarəm, dildar nədir, bilməm. 
 
Gəncineyi-əsrarəm, bə çeĢmi-xummarəm, 
Pərvaneyi- bir narəm, ətvar nədir, bilməm. 
 
 Bir səhaibbarəm,  bir atəĢi-narəm, 
 ġəmsü-lütfkarəm, tərrar nədir, bilməm. 
 
Ənqaeyi-ənvarəm, rövzeiyi-əsmarəm, 
Öylə bir əhrarəm, əsrar nədir, bilməm. 
 
 Bir Atayi-əĢarəm,  bir azadi-əxbarəm, 
 Mənsureyi həm darəm, sərdar nədir, bilməm.       
                                                     25                                        
 “Cövri-rəqib, sərzənişi-əhli-ruzigar, 
Qoymaz qılam bu dərdi-dili yarə aşikar.” 
            (Fatma xanım Kəminə. Şuşa. 1841-1898) 
 
 Yoxdu dürüst, sözündə mərd, əhdinə sadiq, 
Dost qəlp, düĢmənlər səxt, yar da biqərar. 
 
Xeyirsizdir bülbülün zar-zar ağlamaqları, 
OturmuĢ gül ilə birgə hər tikanü-xar. 
 
               Axtarma, könül, bu dünyada sərvət, simüzər, 
Gənci-xəzinə ordadır ki, yatıbdı Ģahmar. 

---

39 
 
 
Dil saxta, göz yalan, yollar səhv, dövr riyakar, 
 Bir gör nə deyir haqqımızda bu əhli-əfkar. 
 
Kəmini-fəqr içrə üzdük biz əl ədalətdən, 
 Özün dur bizə arxa sən, ey Pərvərdigar! 
 
Duymaz, ey Ata, sözlərini əhli-zəmanə,  
 Aldatma heç özünü hədər, yoxsa huĢiyar. 
 
 
                                               26 (27) 
                        Çatdır, ey badi-səba, yarə bizim naməmizi, 
                        Əğyar ədnalıq edib dağıtdı meyxanəmizi... 
 
                        Saqiya, badə gətir, dərdlər üstdən Ģərab içək,  
                        Qaytaraq, bəlkə, geri bir daha peymanəmizi. 
 
                        Fərhadla Məcnun ölüb, eĢq içrə məĢhur olub, 
                        Biz hələ ölməmiĢik, yayıblar əfsanəmizi. 
 
                             Yıxılıb könlüm evi, üstündə bayquĢ ulayır, 
 Göstərə aləmə öz gənceyi-viranəmizi... 
 
Qəlbə min cövri-cəfa edibdi yar, xoĢdu bizə, 
Vermərik bir ayağa ölsək də, cananəmizi. 
 
Bizə ağıl nə gərək? Saqi, Ģərab süz, tez içək: 
Gətirək göz önünə Bəhluli-Danəndəmizi. 
 
Ey Ata,  bu qəzəllər məĢhur etdi çox da bizi, 
Görmədik heç yerdə Xan kimi xanəndəmizi?! 
 
 

---

40 
 
                                             27 (28) 
                     Nə deyim, gözəl nigar, könlümü qan etdiyinə, 
                         Çəkib qara telləri, üzünü yan etdiyinə?! 
 
                          Biz ki pak məhəbbətə and içib, söz vermiĢ idik, 
                          Nə deyək əğyarı sən qəlbə mehman etdiyinə? 
 
                          Bütün aləm adını Leyla deyib çağırardı, 
                          BaĢına Məcnun tək mən də dövran etdiyinə. 
 
 Vurdu kimlər aranı, bunda mənim yox günahım, 
 PeĢiman sən özünsən əhdi-peyman etdiyinə?! 
 
 Tay olma ġirinə sən, tərsa satdı Fərhadı, 
                                Bu uymaz müsəlmana bir müsəlman etdiyinə. 
 
  Nə vaxtdı göz yaĢlarım axır fəraqınla sənin, 
                                 Nəzər qıl damcıları Bəhri-Ümman etdiyinə. 
 
  Veribdir öz canını Atabəy  sadağa sənə, 
   Varsa, keç günahından canın qurban etdiyinə.  
 
 
                                                      28 
                          Gün o gündür ki, içək badələri sağlığa biz, 
                          Qaldıraq qədəh-qədəh izzəti Mey-Ģahlığa biz! 
 
                          Məhəbbət aləminin bu gün bizik sultanı, 
                          Çağıraq könülləri bu dünyada paklığa biz. 
 
 Rahı içdikcə rahın azıbdı sayma bizi sən, 
Rahnümunuq ki, açaq yolları bir rahlığa biz. 
 
Niyə tərsa ġirinə könül verək ki, sonra 
 Dönüb Fərhada, yolu salaq o boz dağlığa biz. 
 

---