ondan istifadənin kollektiv-kooperativ formalarının
mövcudluğuna baxmayaraq,
ölkədə olan hüquqi baza istehsalçılar arasında bazar münasibətlərinin
formalaşmasına əlverişli şərait yarada bilər.
Özəl qurumların inkişaf etdirilməsi məqsədilə yeni yaradılan müxtəlif növlü
təsərrüfatçılıq formalarının parametrlərinin əsas götürülməsi xüsusi əhəmiyyət
kəsb edir. Aqrar sahədə özəl qurumların parametri dedikdə, hər şeydən əvvəl
torpaq sahəsinin ölçüsü, mal-qaranın sayı və istehsalın həcmi başa düşülür. Bu
cür təsərrüfatlar yaradılarkən, birinci növbədə onların malik olduqları kənd
təsərrüfatına yararlı torpaqların sahəsi və mal-qaranın miqdarı düzgün müəy-
yənləşdirilməlidir. Bu
məsələnin həlli çox vacib olub, xüsusilə Azərbaycan
Respublikası şəraitində torpaqların azlığı və əmək qabiliyyətlilərin isə iş
yerlərindən çox olması ilə əlaqədardır.
Özəl qurumların təşkili və onların parametrləri barədə Litva Respublikasında
xeyli təcrübə əldə edilmişdir. Məsələn, Y.Donkusun başçılıq etdiyi kəndli-fermer
təsərrüfatının 32 hektar torpaq sahəsi vardır. Ümumi torpaq sahəsinin 29 hektarı
əkin yeri və 3 hektarı meşə sahəsidir. 1 baş atı, 1 ədəd traktoru və 1 ədəd avtomo-
bili vardır.
Özəl qurumların təşkilində Latviya Respublikasında daha səmərəli təcrübə
toplanmışdır. Burada hər bir fermer təsərrüfatına orta hesabla 30
hektar torpaq
sahəsi düşür.
Özəl qurumların təşkil edilməsi sahəsində və onların parametrlərinin
müəyyənləşdirilməsində xarici ölkələrin də təcrübələrinin öyrənilməsi az
əhəmiyyət kəsb etmir. Xarici ölkələrdə fermer təsərrüfatlarının inkişafına dair
mə’lumatlardan aydın olur ki, hər bir fermer təsərrüfatına Yunanıstanda 4,3
hektar, İtaliyada 5,6 hektar, Belçikada 14,1 hektar, Niderlandiyada 14,9 hektar,
Almaniyada 16,0 hektar, İrlandiyada 22,7 hektar, Fransada 27,1 hektar, Lüksem-
burqda 28,6 hektar, Danimarkada 30,7 hektar, Şotlandiyada isə 64,1 hektar torpaq
sahəsi düşür.
Özəl qurumların təşkili zamanı onların əlverişli parametrlərinin
müəyyənləşdirilməsinə dair Avropanın digər ölkələrinin
də xeyli səmərəli
təcrübəsi vardır. Məsələn, Polşada kənd təsərrüfatına yararlı torpaqların tərkibində
kəndli-fermer təsərrüfatlarının istifadəsində olan torpaqların xüsusi çəkisi 77 faiz
təşkil edir. Orta hesabla hər bir kəndli-fermer təsərrüfatının istifadəsində olan
torpaqların sahəsi 5,3 hektardır. Yuqoslaviyada da eyni vəziyyət müşahidə olunur.
Yuqoslaviyada 2,6 milyon xüsusi fermer təsərrüfatı vardır. Onların istifadəsində olan
torpaqlar cəmi torpaqların tərkibində 82,6 faiz təşkil edir. Orta hesabla hər bir
kəndli-fermer təsərrüfatına 3,5 hektar torpaq sahəsi düşür.
Özəl qurumlar təşkil edildikdə onun idarə edilməsi də mühüm əhəmiyyət
kəsb edən məsələlərdəndir. Bu baxımdan İsveç təcrübəsi diqqəti cəlb edir. Belə
ki, İsveçdə kooperativin ali idarəetmə orqanı bütün
vəzifəli şəxslərin - idarə
hey’əti sədrinin, katibin və mühasibin seçildiyi illik ümumi yığıncaqdır. İri
kooperativlərin idarə hey’əti və ya şura daha çoxsaylı olur. Bu halda müxtəlif fəa-
liyyət istiqamətləri üzrə sədr müavinləri də ola bilər. İsveç kooperativində insanlar
həm özlərinə, həm də həmkarlarına hörmət etməyi öyrənmişlər. Ümumi
yığıncaqda seçki komissiyası yaradılır və növbəti mandat dövrü üçün idarə
136
hey’ətinə və ya şuraya yeni namizədlərin irəli sürülməsi üzrə hazırlıq
işlərinin
aparılması onun vəzifəsinə aiddir. Belə əsaslı hazırlıq işi idarə hey’ətinə və ya
şuraya təsadüfi adamların seçilməsinin qarşısını alır. Ümumi yığıncaq həmçinin,
kooperativin iqtisadi fəaliyyətinin qanuniliyinə və düzgünlüyünə nəzarət edən təftiş
komissiyasını seçir. İsveç kooperativlərində katibin fəaliyyəti öz intensivliyi ilə
fərqlənir. O, ümumi yığıncağın protokolunu tərtib etməli, qərar qəbul olunmuş
hər bir məsələni orada dəqiq göstərməlidir. Kooperativin katibi bir çox digər
vəzifələr də daşıyır,-geniş işgüzar yazışma,
arxiv işi, sədr ilə birgə şuranın
materiallarının hazırlanması və s.
Beləliklə, dünya ölkələrinin təcrübəsinin öyrənilməsi göstərir ki, müstəqil
respublikamızda özəl qurumların təşkil edilməsi və onların fəaliyyətinin
gücləndirilməsi üçün əlverişli şərait mövcuddur. Bu şəraitdən düzgün istifadə
edərək özəl qurumların inkişafı hesabına məhsul bolluğu yaratmaq mümkündür.
§3. Aqrar-sənaye kompleksi. Aqrobiznes
Son dövrlərdə iqtisadiyyatda baş vermiş keyfiyyət dəyişikliklərindən biri də
ayrı-ayrı komplekslərin əmələ gəlməsidir.
Bunlara yanacaq, enerji, metallurgiya,
maşınqayırma və s. kompleksləri misal göstərmək olar. Kənd təsərrüfatında ona
xidmət edən və onun məhsullarını e’mal edərək istehlakçılara çatdıran sahələrlə iq-
tisadi əlaqələrin genişləndirilməsi aqrar-sənaye komplekslərinin əmələ gəlməsinə
səbəb olur. Aqrar-sənaye kompleksi dedikdə, kənd təsərrüfatı məhsullarının
istehsalı, e’malı, saxlanılması və istehlakçılara çatdırılması ilə məşğul olan xalq
təsərrüfatı sahələrinin məcmusu nəzərdə tutulur. Aqrar-sənaye kompleksinə daxil
olan sahələr vahid son məqsədlə - ölkəni ərzaqla və kənd təsərrüfatı xammalı ilə
təchiz etmək məqsədilə birləşdirilmişdir. Bir neçə sahəni üzvi surətdə özündə
birləşdirən aqrar-sənaye kompleksi əkinçiliklə sənayenin sintezindən ibarətdir.
Aqrar-sənaye kompleksinə: a) kənd təsərrüfatı və onunla bağlı sahələr üçün
istehsal vasitələri
istehsal edən və həmçinin, kənd təsərrüfatına istehsal-texniki
xidməti həyata keçirən sənaye sahələri; b) kənd təsərrüfatının özü; v) kənd təsər-
rüfatı məhsulları e’malı və istehlakçılara çatdırılması ilə məşğul olan sahələr
(tədarük, e’mal, saxlama, daşıma, realizə) daxildir. Aqrar-sənaye kompleksinin
son məhsulu bu üç sahənin birgə fəaliyyətinin nəticəsidir. Bu sahələrarası
kooperasiyanın inkişafı son məhsul dəyərində (ona çəkilən əmək məsrəflərində) bi-
rinci və üçüncü sahənin gəlirlərinin xüsusi çəkisinin artmasına, kənd təsərrüfatının
özünün payının isə azalmasına səbəb olur. İnkişaf etmiş ölkələrdə bu nisbət
30:10:60 səviyyəsindədir.
İqtisadiyyatda mövcud olan digər komplekslərdən
fərqli olaraq aqrar-sənaye
kompleksi sahələrinin sosial-iqtisadi təbiəti çox müxtəlifdir. Belə ki, birinci və
üçüncü sahədə kapitalın təmərküzləşməsi kənd təsərrüfatı sahəsindəkindən xeyli
yüksəkdir. Məsələn, ABŞ-da fermerlər üçün istehsal vasitələrinin 75%-dən çoxu 8
sənaye şirkəti tərəfindən istehsal olunur; 100 firma yeyinti sənayesi məhsulunun
yarısını istehsal edir. Ərzaq məhsulları satışının (pərakəndəsatış) üçdə bir hissəsi
cəmi 20 ticarət şirkəti tərəfindən həyata keçirilir.
Kənd təsərrüfatı sahəsində də köklü dəyişiklik baş verir. Belə ki, ən’ənəvi
137