arasında mövcuddur. Bu ölkələr arasında ziddiyyətlərin əsas mahiyyəti kimi dünya
bazarlarında onlar arasında mövcud olan ciddi rəqabət çıxış edir. Bu zaman tərəflərin
məqsədi adətən rəqibi dünya bazarının hər hansı bir seqmentindən çıxarmaq və ya bu
seqmenti rəqibdən qorumaq olur.
İkinci qrup ziddiyyətlər “Şimal” – “Cənub” ölkələri arasında olan ziddiyyətlərdir.
Burada “Şimal” sənayecə inkişaf etmiş ölkələr, “Cənub” isə inkişaf etməkdə olan ölkələrdir.
Bu ziddiyyətlərin mahiyyəti ondan ibarətdir ki, bir çox inkişaf etməkdə olan ölkələr (ilk
növbədə yeni sənaye ölkələri) bir çox iqtisadi göstəricilər üzrə faktik olaraq inkişaf etmiş
ölkələrin səviyyəsinə çatıblar və buna görə də dünya təsərrüfatında uyğun yer tutmağa
çalışırlar.
Üçüncü qrup ziddiyyətlər “Şərq” – “Qərb” ölkələri arasında mövcuddur. Burada
“Qərb” dedikdə sənayecə inkişaf etmiş ölkələr, “Şərq” dedikdə isə keçmiş sosialist düşərgəsi
ölkələri, başqa sözlə keçid iqtisadiyyatlı ölkələr nəzərdə tutulur. Bu ölkə blokları arasında
ziddiyyətlər özünü onda göstərir ki, dünya sosialist sisteminin süqutuna qədər keçmiş
sosialist düşərgəsi ölkələri avtarkiya rejimində fəaliyyət göstərirdilərsə, hazırda onların
məqsədi kimi dünya bazarına aktiv surətdə daxil olma çıxış edir. Onlar istehsal etdikləri
məhsullarla dünya bazarında layiqli yer tutmağa çalışırlar. Lakin sənayecə inkişaf etmiş
ölkələr dünya iqtisadiyyatı meydanında yeni rəqib-ölkələrin meydana gəlməsində maraqlı
deyillər və buna hər vəchlə mane olmağa çalışırlar.
5. Dünya təsərrüfatında qloballaşma prosesi və qlobal problemlər
Yuxarıda qeyd olunan ziddiyyətlər inkişaf mənbələri olduqları üçün dünya
təsərrüfatının ümumi vəhdətini pozmurlar. Ziddiyyətlərin həll edilməsi ilə dünya təsərrüfatı
müasir qlobal iqtisadiyyatın xüsusiyyətlərini əldə edir. Müasir qlobal iqtisadiyyatın
xüsusiyyətləri kimi aşağıdakıları göstərmək olar:
sərhəd tanımayan iri şirkətlərin yaranması: transmilli şirkətlərin və bankların bünya
təsərrüfatının əsas strukturformalaşdıran elementlərinə çevrilməsi;
rəqabətin dünya rəqabəti səviyyəsinə qədər güclənməsi və eyni zamanda onun son
nəticədə ümumdünya əməkdaşlığına çevrilməsi;
dünya təsərrüfatının beynəlmiləlləşməsinin keyfiyyətcə yeni səviyyəsinin əldə
edilməsi, bu da iki istiqamətdə baş verir:
1)
vahid qlobal bazarın formalaşması;
2)
reginal iqtisadi inteqrasiya bloklarının yaranması.
XXI əsrin əvvəlində dünya təsərrüfatının inkişafı bəşəri fəaliyyətin bütün sahələri
üçün istifadə edilən qloballaşma konsepsiyasının meydana gəlməsi ilə nəticələndi. İctimai
həyatın bir sferasında baş verən proseslər dönməz olaraq qlobal xarakter kəsb etməyə
başlayır və bu zaman digər sahələrdə baş verən proseslərə təsir göstərir. Ona görə də hazırda
hüquqi məkanın qloballaşması, siyasi münasibətlərin qloballaşması, iqtisadiyyatın
qloballaşması, cinayətkarlığın qloballaşması kimi anlayışlardan istifadə edilir.
Qloballaşma bir termin kimi 1980-ci illərdə meydana gəlmiş və 1990-cı illərdə elmi
ədəbiyyatda möhkəmlənmişdir. Müxtəlif mənbələrdə onun izahında müxtəlif fərqlər tapmaq
olar. Lakin ümumilikdə o, dünya təsərrüfatının formalaşmasının müasir mərhələsini
xarakterizə edir.
Qloballaşma müasir kommunikasiya və informasiya texnologiyaları əsasında
formalaşmış maliyyə-iqtisadi, ictimai-siyasi və mədəni əlaqələrin açıq sistemi çərçivəsində
ölkələrin, müəssisələrin və insanların ümumdünya qarşılıqlı asılılığıdır. Iqtisadiyyatın
qloballaşması bu prosesin mühüm hissəsidir. Qloballaşma bitmiş və ya dayanmış proses
deyil. Qloballaşmanı çətinliklər və ziddiyyətlərlə üzləşən inkişaf etməkdə olan proses kimi
görmək lazımdır.
Elmi ədəbiyyata qloballaşma anlayışı dünya iqtisadiyyatının keyfiyyətcə yeni
vəziyyəti kimi daxil olub. Dünya iqtisadiyyatında qloballaşma prosesi istehsalın və kapitalın
beynəlmiləlləşməsinin qanunauyğun nəticəsi kimi çıxış edir. Qloballaşma müəyyən dərəcədə
dünya təsərrüfat əlaqələrinin çərçivəsinin genişlənməsi, onun artımının kəmiyyət prosesi
kimi də təqdim edilə bilər. Bununla yanaşı, o, müasir dünya iqtisadiyyatına yeni keyfiyyət
verir, onun konsolidasiyası və inteqrasiyası prosesini gücləndirir.
Qloballaşma prosesinə iki tərəfdən yanaşmaq olar. Makroiqtisadi səviyyədə
qloballaşma ölkələrin və ayrı-ayrı regionların öz sərhədlərindən kənarda iqtisadi aktivliyə
səy göstərmələridir. Bu cür səylərə təkan verən amillər kimi isə liberallaşmanı, ticarət və
investisiya maneələrinin aradan qaldırılmasını, azad iqtisadi zonaların yaradılmasını və s.
göstərmək olar.
Mikroiqtisadi səviyyədə qloballaşma dedikdə müəssisənin fəaliyyətinin daxili bazar
çərçivəsindən kənara genişlənməsi başa düşülür. Sahibkarlıq fəaliyyətinin çoxmilli
istiqamətlənməsindən fərqli olaraq qloballaşma dünya bazarının mənimsənilməsinə vahid
yanaşma tələb edir.
Qloballaşma milli iqtisadi sistemlərin artan qarşılıqlı əlaqələrini və asılılıqlarını
xarakterizə edir. Elmi-texniki inqilabın təsiri altında istehsalın qloballaşması elə bir vəziyyət
yaradır ki, praktiki olaraq heç bir ölkəyə “özünün” istehsalına malik olmaq sərfəli olmur.
Ayrı-ayrı milli iqtisadiyyatlar dünya təsərrüfatına daha çox inteqrasiya olunur və orada öz
yerini tapmağa çalışırlar. Işçi qüvvəsinin hərəkəti, kadrların hazırlanması və mütəxəssis
mübadiləsi daha çox beynəlmiləl xarakter kəsb etməyə başlayır.
Qloballaşmanın obyektiv bir proses olduğundan çıxış etsək onu şərtləndirən əsas
faktorlar kimi aşağıdakıları göstərmək olar:
istehsal amilləri – istehsalın həcminin kəskin surətdə artması, onun həyata
keçirilməsinin yeni formalarının peyda olması, nəqliyyat və rabitənin keyfiyyətcə
yeni səviyyəyə yüksəlməsi;
iqtisadi amillər – kapitalın bir nöqtədə həddən artıq təmərküzləşməsi, çərçivəsi milli
sərhədlərdən kənara çıxan təşkilati formaların beynəlxalq xarakter kəsb etməyə
başlaması və nəticədə vahdi bazar məkanının formalaşması;
siyasi amillər – dövlət sərhədlərinin şəffaflaşması, vətəndaşların, əmtəə və
xidmətlərin, kapitalın hərəkət azadlılığının yüngülləşməsi;
sosioloji amillər – cəmiyyətin həyatında adət və ənənələrin, sosial əlaqələrin rolunun
zəifləməsi, milli məhdudiyyətin aradan qaldırılması nəticəsində insanların
mobilliyinin yüksəlməsi və beynəlxalq miqrasiyaya təkan verilməsi;
informasiya amilləri – işgüzar ünsiyyət vasitələrində baş verən radikal dəyişikliklər,
iqtisadi və maliyyə informasiyası ilə operativ mübadilə nəticəsində problemlərin
səmərəli surətdə həll olunması, ən yeni infromasiya texnologiyalarının (xüsusilə
İnternetin) geniş surətdə yayılması, dövlət tənzimlənməsinin və nəzarətinin
imkanlarının əhəmiyyətli dərəcədə məhdudlaşdırılması;
Dostları ilə paylaş: |