Microsoft Word Yuxuma yagish yagir doc

 
Yuxuma yağış yağır 
 
 
67 
SƏӘN VƏӘ MƏӘN 
 
Səәn yanımda olanda  
unudulur ayaq üstəә yuxulamaq 
                         vəәrdişim dəә. 
Eləә tez gəәlib keçir ki zaman, 
itirəәm bu dünyanın gəәrdişindəә. 
Səәn – xatirəәləәrləә yaşayan biri, 
Məәn – dünəәnini unudan biri. 
Səәnin  baxışında təәsəәlli istəәyin, 
Məәnim qəәlbimdəә həәzin bir şeirim. 
Nəә olsun ki...  
ikimiz bir dəәnizin ayrı sahilləәriyik. 
Səәn – ümidləәrindəә 
                        xoşbəәxtlik axtaran,                      
məәn – itmiş arzularında  
soyuq vəә quru səәhra. 
Səәnin yolun sevgi yolu, 
məәnim yolum həәsrəәt dolu. 
Nəә olsun ki...  
ikimiz dəә təәnhalığın rəәsmi kimi –  
                  küskün, yorğun. 
İkimiz dəә yolçusuyuq  
bir röyanın, bir dünyanın. 
Dünəәnimi unutsam da, 
səәnləә bağlı bu günümün həәr anı. 
ƏӘsas budur, ikimiz dəә  
bir şeirin qəәhrəәmanı.                 
 

---

 
Adiləә 
 
 
68 
NECƏӘ ÜZÜQARA DÖNÜM ALLAHA 
 
Qəәlbimdəә solubdur çox ümidləәrim, 
Təәzəә nəәfəәs verin göyəәrəә bəәlkəә. 
İlantəәk süründüm, soyuldu dəәrim, 
Yeni ruhla uçam göyləәrəә bəәlkəә. 
 
Qəәbrim üstəә göz yaşları əәvəәzi, 
Bir körpəә əәliləә su çiləәyəәrsiz. 
Al gül-çiçəәk yağışları əәvəәzi, 
Körpəә gülüşləәri səәpəәləәyəәrsiz. 
 
Bəәlkəә, xoşbəәxtliyəә çatam o səәsdəә,  
Bircəә yol eşidəәm “ana” sözünü. 
Yoxluğunda itdim, xoş gülüşündəә, 
O körpəә səәsindəә tapam özümü. 
 
Heç sevinc tapmadım məәn bu həәyatda, 
Günahlar içindəә itmişəәm daha. 
Cəәnnəәt anaların ayağı altda, 
Necəә üzüqara dönüm Allaha?! 
 
 
  

---

 
Yuxuma yağış yağır 
 
 
69 
MÖCÜZƏӘ SÜKUTDAN DOĞULASIDIR 
 
Həәr gecəә yuxumun astanasında 
bezməәdəәn dayanıb gözləәyəәn səәnsəәn. 
Bəәzəәn yuxularım üşüyəәn zaman 
yuxumu ocaqtəәk közləәyəәn səәnsəәn. 
Həәrdəәn misra-misra şeir yazırsan, 
həәrdəәn çiçəәkləәrdəәn əәtir yığırsan. 
Yağışa tutulsam yuxu boyunca, 
səәn məәnim başıma çəәtir tutursan. 
Gah sevgi sözləәri pıçıldayırsan, 
gah kəәdəәr içindəә sızıldayırsan. 
Silirəәm gözünün yaşını məәn dəә, 
sinəәməә sıxıram başını məәn dəә. 
Nəә olar, yuxuda ağlama daha, 
yuxuda əәhd-peyman bağlama daha. 
Bir dəәfəә gündüz gəәl, gəәlməә gecəәləәr, 
bəәlkəә dəә, sevəәrəәm yuxu olmasa. 
Sevəәrəәm, qarşımda dayan nitqi lal, 
sevəәrəәm dilindəә olmasa sual. 
Bax səәssiz-səәmirsiz, gözləәriməә bax, 
sonra gözləәrimdəәn ürəәyiməә ax. 
Qoy bu səәssizliyi dinləәyim həәləә, 
sükütda duyuram sevgini eləә, 
məәhəәbbəәtin dili lal olar beləә. 
ƏӘlini göksüməә qoy asta-asta,  
eləә bil ürəәyim dayanasıdır. 
Ey şair, səәn deməә, sevəәnləәr bilir, 
möcüzəә sükutdan doğulasıdır.           
  
 
 
 

---

 
Adiləә 
 
 
70 
YAZIQ SEVGİM 
 
Yazıq sevgim!  
Küsdürdü səәni yersiz qürurum, 
              indi məәnim həәr təәrəәfim uçurum. 
Bilmirdim, küsüb gedəәrsəәn,  
              gizləәnqaç oynayırdım səәninləә. 
Məәn səәndəә gizləәnirdim,  
              səәn atəәş halqası idin. 
Yazıq sevgim! 
Ürəәyim üşüyür indi səәnsiz,  
               səәn onu isidəәn atəәş parçası idin. 
İndi kasıbın çörəәk duası, 
               gözləәrimdəәn süzüləәn  
               yaş damlası  kimisəәn. 
Yazıq sevgim! 
Öldürdü səәni qatil qürurum. 
Səәn dəә qəәlbim kimi qırıq-qırıqsan,  
                artıq içimdəәki son hıçqırıqsan. 
Xəәyallara dalıram. 
                özümdəәn ixtiyarsız,  
                əәlimi uzadıram arsız-arsız. 
Həәr gün artır qüruruma nifrəәtim dəә. 
ƏӘlləәrim yanır həәsrəәtindəә, 
                yazıq sevgim!  
 
 
                          

---

 
Yuxuma yağış yağır 
 
 
71 
MƏӘN 
 
Məәn – baxışları əәnginlikləәrdəә itəәn adam, 
dayanacağı bilinməәyəәn qürbəәt qatarı. 
Məәn – səәhrasına həәsrəәt qalan dəәrya misalı – 
                                       bir Leyli timsalı. 
Məәn – yol ortasında çaş-baş qalmış bir yolçu – 
                                         əәli əәsalı. 
Məәn – yana-yana yazılmış, vergülləәrləә dolu,  
sual işarəәləәrindəә boğulan anlamsız üç-beş səәtir...  
ya da sonu üç nöqtəә iləә bitəәn hekayəәt, 
yağışa susayan cadar-cadar torpaq.  
Məәn – keçmiş, dünəәn, bayağam,  
bu dünyanın həәsrəәt adlı məәnzilindəә qonağam. 
Məәn – sinəәsini gün döyəәn ümman içrəә bir ada, 
məәn – əәvvəәlin axırına köç edəәn bir piyada. 
 
 
* * * 
 
Səәmalarda ulduz kimi parlayan, 
Bir işıqtəәk daim nurlu olacam. 
Məәn gəәmiyəәm, sahilinəә yan alan, 
Bir sevəәn ürəәkdəә lövbəәr salacam. 
 
 
 
 
 
 
 
 

---

 
Adiləә 
 
 
72 
SƏӘNİN QƏӘMLİ GÜNÜN 
 
 
Nekroloq əәvəәzi 
Bu gün dəәrdin böyükdür, 
         bu gün çiynin dağ yüklü. 
Bəәnizin saralmışdı,  
         gözləәrin qəәm döyüklü. 
Sızlatdı ürəәyimi 
         səәnin kəәdəәrli halın. 
Sızlatdı ürəәyimi 
          uzanmış ağ saqqalın. 
Eləә bil gözləәrindəә  
          böyümüşdü o illəәr. 
O illəәri çovğunda  
          sovurub əәsəәn yelləәr. 
O illəәri götürüb  
          aparmışdı ƏӘzrayıl. 
Üzündəә, gözləәrindəә  
          ölmüşdü qırx səәkkiz il. 
Ağlayan ürəәyin dəә  
          sinəәnəә dar gəәlirdi. 
Yaz günü saçlarına  
          sanki qar əәləәnirdi. 
Xatırlayıram bir gün: 
“İnsan ömrü bəәnzəәyir  
       səәrnişin qatarına” –  
           demişdi. Bu qatarın  
sevgi adlı reysindəәn  
           yarıda düşəәn gözəәl. 
Çəәkirdi tale yükün  
          üzü gül, qəәlbi xəәzəәl. 
Səәn dəә bu gün onuntəәk... 
Qatardan yol yoldaşın  

---