|
Microsoft Word Yuxuma yagish yagir docBu səhifədəki naviqasiya:
- Adiləә 2 BBK 47.2.6.1.2. N-50
- Yuxuma yağış yağır 3 Ö N S Ö Z
- Çiçəәk olub əәkilmişəәm qəәlbinəә, Niyəә sulamırsan, soluram axı Heç sevinc gəәlməәzmi məәnim dəәrdiməә
- Səәnsiz cadar olmuş torpaq kimiyəәm, Şimşəәk ol, yağış ol, ölürəәm axı.
- Adiləә 4
- Təәsəәvvür eləә ki, suda boğuluram, Çırpınıram, gücüm əәliməә çatır, uzadıram. Diliməә çatır
- Bir ümidi nəәfəәs bil, can bil... Hay çəәkib haylayıram, gəәl, Öyüd ver məәnəә
- Yuxuma yağış yağır 5
- Məәn həәr gecəә açıram ümid kitabımı, səәn həәr sabah bağlayırsan... ... Dilin buludların əәn tutqunu
- Dinləәməәk istəәmirəәm nəә xoş nəәğməә, nəә bəәstəә, İstəәmirəәm “Mahur”u, can evimdəә hüzn var. Məәnəә “Segah”ı çalın, sonra da bir “Şikəәstəә”
- Bu gün ürəәyim küskün, viranəә qalıb, xəәstəә, Səәadəәt uzaq düşüb, can evimdəә hüzn var.
ADİLƏӘ
YUXUMA
YAĞIŞ YAĞIR
Bakı-2013
Adiləә
2
BBK 47.2.6.1.2.
N-50
N-50 Adiləә Nəәzəәrova. Yuxuma yağış yağır. (Şeirləәr).
Bakı, Azəәrnəәşr. 2013. səәh. 248.
Bir insanın ömür yolu bir söz qəәdəәrdir vəә onun
ayağından başlayıb başında bitəәr. Gündüzləәrin məәhbus-
luğundan qaçıb gecəәləәr sözün sehrindəә azadlığa çıxdım
məәn. Yazdığım həәr şeirin ömründəә sözün böyüklüyündəәn
yaranan heyrəәt qəәlbimin əәn dəәrin vəә əәn gizli yerindəә hey-
kəәlləәşdi.
Özümdəә ölüb sözümdəә dirildim. Bu da bir ömürdü.
Məәn torpağın üstündəәki məәni – xəәritəәmi qoruya bilməә-
dim, Səәn buludların altındakı məәni – xəәzinəәmi qoru,
Allah! Bir kəәlməәyəә sığdırdığım ömrümün səәssiz həәrfləәrini
– yuxumu qoru, Allah!
N-50
© Adiləә Nəәzəәrova, 2013.
4700000000
M-651 (07) 2013
qrifli nəәşr
Yuxuma yağış yağır
3
Ö N S Ö Z
Telefonuma zəәng gəәldi. Dedim: - Kimdir? Dedi: -
Adiləә xanım. Soruşdum ki, şair Adiləә xanım? Dedi: -
Bəәli, bəәli...
Xatırladım. Adiləә xanım keçəәn il dostlarıyla birgəә
İsmayıllıya, Buynuz kəәndinəә məәni görməәyəә gəәlmişdi,
məәnəә dəә “Sabahım, səәnmisəәn gəәləәn” adlı ikinci kitabını
həәdiyyəә etmişdi. Oxumuşdum, gözəәl şeirləәri vardı, ancaq
kitab kəәnddəә qalmışdı, məәn isəә Bakıdaydım. Onun duy-
ğulu vəә saf qəәlbindəәn süzülüb gəәləәn şeirləәrindəәn bəәziləәri-
ni eləә hey dilimin ucunda səәsləәndirirəәm:
Çiçəәk olub əәkilmişəәm qəәlbinəә,
Niyəә sulamırsan, soluram axı?
Heç sevinc gəәlməәzmi məәnim dəәrdiməә?
Bulud təәk boşalıb-doluram axı.
Neyləәrəәm özgəәni məәn səәni sevdim,
Sorağın quşlardan alıram axı.
Səәnsiz cadar olmuş torpaq kimiyəәm,
Şimşəәk ol, yağış ol, ölürəәm axı.
Bir dəә harada solmuş gül-çiçəәk görsəәm, Adiləәnin
bu misralarını xatırlayıram:
Niyəә solub-saraldı,
Solğunlaşdı, qaraldı?
Eləә bil yoxdu gülüm,
Gül ömrünü sar aldı.
...Yadıma düşdü ki, Adiləә xanım telefonun o biri
başında məәni gözləәyir. Dedim, arzun nəәdir? Dedi ki, məәn
üçüncü kitabımı çapa hazırlayıram. İstəәrdim ki, sizin dəә
könlünüz olsa, kitaba ön söz yazasınız. Məәn məәmnuniy-
Adiləә
4
yəәtləә razı oldum, çünki, onun şeirləәrindəә duyğu, hiss tüğ-
yanı hiss eləәmişdim.
Görüşdük, yeni kitabın şeirləәrini gəәtirdi. Gözəәl mis-
ralar, o misralardan töküləәn səәmimi sevgi vardı bu şeir-
ləәrdəә. Dünyanın əәn incəә əәksləәrini şeirindəә ifadəә etməәk ba-
carığı vardı Adiləәnin.
Adiləә xanımın yaradıcılıq üslubundan, birinci növ-
bəәdəә, ona görəә razılıq edirəәm ki, onun hissləәri əәvvəәlki ki-
tabda olduğu kimi, yenəә eyni taxtda, eyni vaxtda dururdu.
İkinci ona görəә ki, Adiləәnin ümid şeirləәri məәnim çox xo-
şuma gəәlirdi. Məәn dəә bir çox ümid şeirləәri yazmışam.
Yadımdadır, bir dəәfəә bir xanım həәyatından çox gileyləәn-
mişdi, məәn dəә ona “Məәn səәnəә ümid şeiri yazıram” adlı
şeir yazmışdım. Məәnim ümid şeirləәrim uzaqdan-uzağa
ümid arzulayır, Adiləәnin ümid şeirləәri isəә dirəәnəәn ümid-
dir vəә yaşamaq üçün ümid istəәyir:
Təәsəәvvür eləә ki, suda boğuluram,
Çırpınıram, gücüm əәliməә çatır,
uzadıram.
Diliməә çatır,
“ümid ver” – deyəә bağırıram.
Vaxtın yoxdu düşünməәyəә,
vaxtım yoxdu gözləәməәyəә.
Bir ümidi nəәfəәs bil, can bil...
Hay çəәkib haylayıram, gəәl,
Öyüd ver məәnəә,
danla, küsdür
ağlayıb ürəәyimi boşaltmaq üçün.
Ya da məәnəә ümid ver
yaşatmaq üçün...
Bax, bu ümidləәr oxucunu qanaqlandırır, onu inan-
dırır ki, bu ümidləә o sevgisinəә dəә, xoş gününəә dəә yetişəә-
Yuxuma yağış yağır
5
cəәk. Bu kəәdəәrli ümid deyil, ümidli ümiddir – ümidin dəә
fəәrqləәri var...
Oxuduqca bu qəәnaəәtəә gəәldim ki, çox bəәyəәndiyim
yeni şeirləәrdəәn dəә diliməә düşəәcəәk şeirləәr olacaq. Adiləәnin
şeirləәrinin məәntiqiliyi, axıcılığı bir yana qalsın, onun həәr
şeirinin sonunda ümidəә yetməәk həәvəәsi məәni aldı. “Ümid
kitabı” adlı şeirindəәn bu misralar diqqəәtimi çəәkdi:
Məәn həәr gecəә açıram ümid kitabımı,
səәn həәr sabah bağlayırsan...
... Dilin buludların əәn tutqunu,
gözləәrin vücudunun əәn satqınıdır.
Şeirin əәsas ünvanı səәmimiyyəәtdir, bu səәmimiyyəәt
dəә Adiləәnin şeirləәrindəә duyulur. Bəәzəәn ümidini qıran
olanda hissəә qapılır, amma heç kimin qəәlbinəә dəәymir,
üsyan etmir. Özünün dəә dediyi kimi qəәləәməә, kağıza
pəәnah gəәtirir, nəә düşməәnəә qarğışı, nəә dosta alqışı olur:
Dinləәməәk istəәmirəәm nəә xoş nəәğməә, nəә bəәstəә,
İstəәmirəәm “Mahur”u, can evimdəә hüzn var.
Məәnəә “Segah”ı çalın, sonra da bir “Şikəәstəә”,
Ruhum yaman yorulub, can evimdəә hüzn var.
Qarğışım yox düşməәnəә, alqışım yoxdu dosta,
Kəәdəәrin boyu uzun, sevincin boyu bəәstəә.
Bu gün ürəәyim küskün, viranəә qalıb, xəәstəә,
Səәadəәt uzaq düşüb, can evimdəә hüzn var.
İnanıram ki, bu səәbrləә yaşayan, həәyatı yazan şairin
arzuları heç vaxt puça getməәyəәcəәk. Çünki Adiləә hüznləәri
bitirəәrəәk, təәzəәdəәn yenəә öz ümid dünyasına qayıdır vəә bu
hissləәr onu həәyata bağlayır.
Demişdim səәnəә,
Dostları ilə paylaş: |
|
|