194
hava, söndürən su!
Su varsa - hava var! Su ilə, hava varsa, temperatur var!
Alov varsa, külək, hava orada çoxalır, yüksək temperatur həddinə görə,
nəm miqdarı kəskin artır, ona mütənasib hava, külək güclənir!
Ümumi kütlə üçün, faydalı qazıntıların, Suyun tükənməməsi Yer
kürəsinin Nüvəsinin, işıq yayma tezliyinə uyğun olaraq nizamlanır.
Təkdir
Təkə təkdir, Təkimiz!
Təklə, Təkdir - təkimiz, "O," - Təklə, rahat olur öz "təkimiz".
Kainatın özündədir, Təkimiz!
Müxtəlif…
-Bu yer aləminə gələli, danışa-danışa bilirik, bu yer Aləmini,
deyə-deyə gedirik!
-Qədim tarixi yazılarda, mətnlərdə Zeytun, Əncir, Nar qeyd
olunduqda bu, adlıqlar Azərbaycan Ərazisinə "işarə"- kimi, qəbul
edilirdi.
-Vaxtsız - Kainat, Zamansızliq - Əbədiyyət!
Vaxta - Zamana, sığmaz O!
-Musiqi - coğrafi ərazisi, milliyəti, dili, sərhədləri olmayan - Yer
üzünün səsi. Yer üzünə səslənəndir.
Bəşəriyyəti çağırandır!
-Ömür kitabımı gizlədə bilmərəm!
Ömür "kitabımı" - Kainat Oxuyandır, O Biləndir!
-Bütün varlıqlar düşünür. Düşüncənin özü - onları düşündürür.
Düşünməsə - deməyəcək! Deməsə - düşünməyəcək, düşündürməyəcək.
195
Düşüncələr olmasa idi, oxuduğu kitabları, dərsləri necə şərh edəcəkdi?.
Düşüncə - yaddaşdır, yaddaş - düşüncənindir!
-Bax ki, Kainat nə isti nə soyuqdur, amma ilıqdır!
-Kiməsə hər iki dünya bir nağıl, kimisə hər iki dünya bir
həqiqətdir.
-Axtara-axtara tapırıq, tapa-tapa axtarırıq, itirə-itirə təəssüf
edirik. Amma yenə də, ümiddən dönmürük.
-İnsan - Nəyə gəldiyini bilmədi, Niyə qayıdacağını -
düşünmədi.
Düzgünlük
"Düzgünlüyün" deyilməsi - nə tələbdir, nə tövsiyyədir, nə də ki,
məsləhət verməkdir.
Amma düzgünlüyün özü – heç pis də, deyil.
Amma insan necə də, rahat olur...
Əgər ki, Yer kürəsi və həyat ( üzərində canlılar) bizə
mə'lumdursa, Günəş də, bizə mə'lumsa, onda Yer kürəsinin vaxta-
zamana sığmayan bu güclə, hərəkət etməyinə səbəbin nə olduğunu
bilmək istəmiriksə, onda nələri bilmək istəyirik?
Əgər ki, Yer kürəsində - faydalı qazıntıların, suyun, torpağın,
qumun və s. nə səbəbdən tükənə bilmədiyinin səbəblərini bilmək
istəmiriksə, onda daha nələri bilmək istəyirik?
Yer üzündə belə "boşluqları" -doldurmağa nə qədər suallar mövcuddur,
amma onlar hələ də, cavabsız suallar silsiləsinə sığışıblar.
"Həp həzrəti mə'də üçün"- yaşamaq olmur.
196
İnsan və Kainat
Qəribədir insan, rahatçılığı, sevinci, uğuru olanda - özündən bilir.
İşi əyiləndə, əziyyətlərlə üzləşəndə Kainatdan bilir!
Nə istəyirik?
Nə istəyirik bu aləmdən?
Bu aləmin, düşünüb, düşündürməkdən başqa nəyi var ki, nə istəyək bu
aləmdən!
Bu aləm, düşünüb - düşündürməyi, pıçıldayır, deyir! Bilib,
bilməyi deyir!
Fərqi yoxdur, düşünsən və ya düşünməsən, Bu aləm düşündürəcəkdir,
dedirdəcəkdir! Qayıdılacaq O, aləmi deyəcəkdir!
Pıçıltı
Bütün varlıqlar, Kainat pıçıldayır, deyir!
Nə pıçıldayır, nə deyir?
Onların hamısı, İlk - Olanı, deyir!
Gözümüz olsun - görə bilək, qulağımız olsun - eşidə bilək!
Kainat və bizi əhatə edən aləm o qədər sadə bir mexanizmlə
işləkdir ki...
Onları araşdırıb, bilmək istəmədikcə elə mürəkkəbləşdirmişik ki...
Ölüm
Gəldiyimiz Aləmə bir də qayıtmağa, deyilən O, "Ölüm," - bir
vasitədir.
Ölüm yoxdur "ölüm" - Adı, qayıdışa bir üslubdur!
197
Burada, yer aləmində, doğuluruq - Oraya isə, O aləmə isə "yola" -
salırıq, onunla, vidalaşırıq!
Bir də orada "O aləmdə" - görüşmək üçün!
Bəşər heç düşünmədi, "vidalaşdığımız" - insanla o aləmdə
görüşmüş olsaq biri-birimizi necə, tanıyacağıqmı?
Məsələ bundadır ki, (şərti olaraq Vahid) bu həyatla vidalaşdı,
"məni" son dəfə necə görmüşüksə o simada qalırıq, dəyişilmirik.
Amma dirilər yer aləmində illəri ərzində dəyişilirlər.
Mümkündür ki, o bizi (məndən əvvəl bu dünya ilə vidalaşmış)
"tanımamış" - olsun.
Amma biz onu görcək tanıyacağıq, çünki Ölənlər o aləmdə
dəyişilmirlər. Baxmayaraq yer aləmində, yaşadıqca özümüz, simamız,
yaşımıza uyğun, xeyli dəyişikliklərə uğramışıq!
Qəribədir...
Kainata xitab
İlk Yer İnsanından qaldı belə, Kainata xitab edərkən, istər -
istəməz, dirsəklər bükülür - əllər, ovuclar Kainata açılıb açıq qalır.
Nədir səbəb, niyə bu görkəm alınır?
Fərq etmir, inanan və ya inanmayan, ateist ya qeyri ateist.
Amma insan mütləq olaraq, belə bir görkəm (diqqətli olsaq müşahidə
edilən haldır) alır.
Məsələ bundadır ki, insan yer üzünə gələli, özü ilə Kainat
modeli yaddaşını gətirir.
Ümumu halda əl, barmaqlar, ovuc içərisi və onunla bərabər ayaq, ayaq
barmaqları da, müvazinət, isti, soyuğu da hiss etməklə çox güçlü
yaddaş daşıyıcısıdır.
İnsan əllərini Kainata (çağırış zamanı) açmaqla sanki,
çağırışlarının (dualar da ona aid ola bilər) nə dərəcədə "eşidildiyini" -
ancaq əllərindəki "hisslə" - bilib, dərk etmək istəyir. Başını isə, önə
əyib, dayanır.
Nəticə olur, bu cağırışdan!
Nəticədə əllərində hərarət həddi “artdıqda”- o hərarət həddinə görə,
rahatçılıq tapıb, rahatlaşır.
Bu hal, çox müşahidə edilən hal olduğundan, Siz də müşahidə
edə bilərsiniz.
Dostları ilə paylaş: |