Йапонийа сяфярнамяси
41
Laylay, mənə bir laylay
Arabir sevincim həzzlə yanaşı,
Hərdən qəhər boğur bir anlıq məni.
Saçımdan qaradır qarlı dağ başı,
Deyəsən tərk edir cavanlıq məni.
Çoxu illərimin geridə qaldı,
Neçə aydan ötüb, ildən aşmışam.
Ömrün təzadımı, yoxsa nə haldı,
Yarım, qocalmışam uşaqlaşmışam.
Gəncliyim ilğıma, röyaya bənzər,
Cavanlıq gözümdən uzaq kimidir.
Uşaq var çoxbilmiş qocaya bənzər,
Qoca var küsəyən uşaq kimidir.
İnadkar olmuşam, dözəsən gərək,
Uşağa dönmüşəm mən qoca ikən.
Qəlbim kövrək olub cocuq qəlbitək,
Layla çal, bir layla istəyirəm mən.
Ey yar, uşağam sanki,
Laylay, mənə bir laylay.
Sinndən uzağam sanki,
Laylay, mənə bir laylay.
Laylay de nəvəm yatsın,
Laylay mənə həm çatsın,
Laylay məni yuxlatsın,
Laylay, mənə bir laylay.
Şahin Fazil
42
Laylay, naçaram yoxsa,
Laylay ki, zaram yoxsa.
Bax, ağlayaram yoxsa,
Laylay, mənə bir laylay.
Cənnətdi həyat mənli,
Ləzzətdi həyat sənli.
Nənni, mənə bir nənni,
Laylay, mənə bir laylay.
(Bax: Əllərini ver
mənə, Bakı,1998
səh.71-72)
Axşamüstü şəhərə çıxıb Yaponiyada görüşəcəyim
alimlər üçün bə’zi suvenir-hədiyyələr aldım. Evə qayıdıb
aparacağım şeyləri səliqə-sahmana saldım.
Aparmaq üçün çoxlu kitab əldə etmişdim. Əvvəlki
iki divanımı və bu günlərdə çapdan çıxmış «Üçüncü
Divan»ımdan bir neçəsini də çamadana yerləşdirdim.
Mənim birinci «Divan» kitabım 1996-cı, «İkinci Divan»
2005-ci, «Üçüncü Divan» isə 2008-ci ildə çap
olunmuşdur. 3023 səhifədən ibarət üç divan. Çox əmək
sərf elədim bu divanlara:
Şe’rimi Qur’an oxuyub yazmışam,
Rəmzimi irfan oxuyub yaxmışam.
Yazmamışam «Divan»ı birdən-birə,
Bir neçə «Divan» oxuyub yazmışam.
Bircə gün ömrümdə hədər keçmədi,
Şahina, hər an oxuyub yazmışam.
Йапонийа сяфярнамяси
43
(ÜçüncüDivan, səh.456)
Mə’lum qəzəlimin son beytini qeyri-təvazökarlıq-
dan uzaq sanın. Ümumiyyətlə, yazmadığım gün yoxdur.
Əlimdə hər zaman tutdum qələm,Şahin,
mən öldükdə,
Görərlər seyr edən kəslər məzarımdan
qələm qalxıb.
(Üçüncü Divan, əh.77)
Gündüz, işlədiyim İnstituta da baş çəkmişdim. Elmi
işlər üzrə direktor müavini, tarix üzrə fəlsəfə doktoru Cəbi
Bəhramovun mənə verdiyi Qarabağa həsr olunmuş sidi də
çamadanıma qoyuldu. Ən başlıcası isə, məni Tokionun
Narita Beynəlxalq aeroportunda qarşılayacaq Şaiq
Cəfərzadə üçün əldə etdiyim və əsasən Azərbaycan Xalq
Cümhuriyyəti
tarixinə
aid
əsərləri
qablaşdırdım.
Məmmədəmin Rəsulzadənin demək olar ki, bütün
əsərlərini tapmışam Yaponiya ölkəsində magistrant olan
Şaiq üçün. Xatırladım ki, o, orada olacağım günlərdə
mənim tərcüməçim və müşayiətçim olacaq.
Ağır peşədir tərcüməçilik. İllərlə daşımışam bu
peşəni. Bir vaxt Əfqanıstanda yazmışdım ki:
Tərcüməçi – mənim peşəm!
Yad diyarda neçə illər tərcüməçi işləmişəm.
.
(Əllərini
ver
mənə,
Bakı, 1998, səh. 123)
Şahin Fazil
44
Saat 22-dir. Televizoru söndürüb yatağa uzandım.
Gecə yarısı yola düşməliyəm. Amma, yuxu gözümə
gəlmirdi ki, gəlmirdi. İki saata qədər mürgülədim...
II. 18 fevral 2009.
Səfərimin başlanması. Bakı-Moskva
istiqamətli uçuş. Moskva. Şeremetjevo – 2
Beynəlxalq aeroportu . Tranzit zal. Səhər
saat 8 -dən axşam saat 18-dək bu zalda
keçirdiyim intizar. Nəhayət, Tokioya
uçacaq SU-583-cü reys sərnişinlərinin
qeydiyyatının
başlanması.
Nəhəng
Fransa aerobusu. Məşhur yapon rəqqası
Kohşon Nanami ilə tanışlıq. Tokio. “
Narita” Beynəlxalq aeroportu.
Saat 3-dür. Sürücü Həmidlə aeroporta yollandıq.
Saat 6-da «Boinq» markalı təyyarə səmaya qalxdı. Narahat
idim. Öndə dəfələrlə gördüyüm Moskva, sonra ilə hələ bir
dəfə də görmədiyim Tokio şəhəri dururdu...
Moskvadayam. Hər yan mənim saçımdan da ağ qar
içindədir.
Dördlük
Kim məni qarğışladı –
Saçımda qar qışladı.
Cavanlığım bitməmiş
Qocalığım başladı.
Şeremetyevo-2. Tə’miri hələ bitməyib. Tranzit zal.
Bir neçə saat gözləməliyəm burada. Tokioya uçuş bu gün
Йапонийа сяфярнамяси
45
saat 19
20
-dən sabah saat 10
55
-dək davam edəcəkdir.
Təəccüblənirəm. 15 saat uzunluğunda fasiləsiz uçuş. Mənə
dedilər ki, sabah günorta vaxtı Tokioda olacaqsınız.
Təyyarə biletindəsə çatacağımız vaxt 10
55
göstərilmişdir.
1985-ci ilin noyabr-dekabr aylarında bir neçə gün
Yaponiyada olmuş Bəkir müəllimin məqaləsinə göz
gəzdirirəm. Akademik yazır: «İlk möcüzə elə yolda özünü
göstərdi. Biz Moskvanın Şeremetyevo təyyarə meydanında
Tokioya uçan hava gəmisinə daxil olanda axşam
düşmüşdü. Qarşıda təqribən 10 saat davam edən fasiləsiz
uçuş dururdu. Güman etmək olardı ki, biz mənzil başına
çatanda səhər açılacaqdı. Lakin bu dəfə Aeroflotun
sərnişinləri üçün səhər... gecə yarısı açıldı. Məsələ
burasındadır ki, müxtəlif coğrafi en dairələri üzərində
yerləşən Moskva və Tokio şəhərləri arasında günəşin
doğması və batması baxımından altı saatlıq zaman fərqi
var. Buna görə də cəmi 10 saat yolda olduğumuza
baxmayaraq, qarşımıza çıxmış ev sahibləri kiçik bir
rahatlıqdan sonra bizi səhər çayı içməyə yox, nahar üçün
restorana də’vət etdilər...» (Bax: «Çətin yollarda» kitabı,
Bakı, 2000, səh.683).
Bəli, Bəkir müəllim üçün gecə yarısı açılan səhər
mənim üçün günorta vaxtı açıldı.
Mərhum
yazıçımız
Həsən
Seyidbəyli
də
Yaponiyada olub və orada 15 gün qalıb. Bəkir müəllim,
Yasif Nəsirli və mən gedəcəyimiz bu ölkəyə Bakı-
Moskva-Tokio marşrutu ilə uçduğumuz halda, məşhur
yazıçımızın səfər marşrutu bir neçə ölkənin ərazisindən
keçməklə onu Tokioya aparıb çatdırıb: Özbəkistan-
Əfqanıstan-Pakistan-Hindistan-Tayland-Yaponiya. (Bax:
Şahin Fazil
46
Həsən Seyidbəyli. On beş gün Yaponiyada, Bakı, 1966,
s.7-26).
Mən isə hələlik Moskvadayam, tranzit zalda. Zal
dolur, boşalır. Ağ dərililər, qara dərililər, sarı dərililər,
qıyıqgözlər qarışıblar bir-birlərinə. Hamı tələsir və
gözləyir. Vaxtını buradakı kafe-barlarda keçirənlər kim,
bardaş qurub oturanlar kim, skamyada uzanıb yatanlar
kim. Mənsə, bu geniş tranzit zalda, dəmirdən düzəldilmiş
skamyaların üstündə gah uzanır, gah da zalın müxtəlif
salonlarında gəzirəm. Ümumiyyətlə, gəzməyi, ayaq üstdə
olmağı
çox
sevirəm.
Bakıdakı
«İzmir
bağı»nda,
Akademiyamızın qarşısındakı iri hovuz ətrafında, «Hüseyn
Cavid bağı»nda o qədər addımlamışam ki. Ayaqlarımla o
qədər yer ölçmüşəm ki (geodezistlərin yerölçən cihazları
kimidir ayaqlarım sanki).
Ayaq üstdə
Günlərimin çoxunu mən
keçirmişəm
ayaq üstdə.
Heç təsəvvür eləməzdim
neçə-neçə məsafəni
keçərmişəm
ayaq üstdə.
Yazanda da gəzən mənəm,
Ayaqlarım nə qədər ki, gəzir yeri –
Yerölçənəm.
Minnətdaram ayağıma,
Qorxutmayır yaxın məni,
uzaq məni.
Dostları ilə paylaş: |