Azərbaycan Milli Kitabxanası
251
tipologiyasında önə sürülən təkamül mülahizələrinin total
inkarı, zənnimizcə, düzgün yanaşma sayıla bilməz və
struktur təkamül ideyasına bu qəbildən münasibət tipoloji
araşdırmaların yeni keyfiyyət pilləsinə keçməsində müsbət
rol oynaya bilməzdir.
– Tipoloji təmayüllərin həmhüdud zonasında cərəyan
edən bir sıra proseslərin adekvat tipoloji xarakteristikasının
verilməsinin çətinliyi və ya hər hansı bir dil sistemində
təmsil olunan tipoloji təmayüllərin dominant və
resessivliyinin təsbitinin yol açdığı problemlər linqvistik
terminologiya dövriyyəsinə «qarışıq tip» anlayışının daxil
olmasına şərait yaratmışdır. Birmənalı şəkildə tipoloji
səciyyələndirmə əldə etməyə müvəffəq olmayan məhdud
sayda dilin bu istilah altında tanımlanan struktur
quruluşuna malik olması faktının mümkünlüyü hələ
«qarışıq tip» anlayışının uğurlu metodoloji yanaşma olması
anlamına gələ bilməz. Belə ki, 1) istənilən dil sistemi bir
neçə tipoloji təmayül elementlərinin bu və ya digər
nisbətdə təzahür tapmış birgəmövcudluğu əsasında
formalaşdığından, (dominant və resessiv elementlər
bölgüsündən imtina şəraitində) ikili tipoloji göstəricili
(məs: aqlütinativ – flektiv) determinanta anlayışının qəbul
edilmiş etalon statusuna yüksəldilməsi üçüncü və ya hətta,
dördüncü tipoloji təmayül elementlərinin mövcudluğuna,
demək olar ki, şans tanımır və bu vəziyyət bir çox halda
real dil materialının təqdim etdiyi struktur komponentlər
nisbətini adekvat şəkildə əks etdirmir; 2) (ehtimal olunan
istisnalar nəzərə alınmasa) istənilən dil sistemində bu və ya
digər elementlərin mütləq və ya güclə seziləcək
üstünlüyünün mövcudluğu yeni istilah törəmələrinin (məs:
aqlütinasiya elementlərinin dominantlığı ilə seçilən
aqlütinativ – flektiv dillər; flektiv elementlərin yüksək
çəkisi ilə xarakterizə olunan aqlütinativ – flektiv dillər və
Azərbaycan Milli Kitabxanası
252
s.) meydana çıxmasına şərait yarada bilər ki, bu da, öz
növbəsində, tipoloji təsnifatın bölgü prinsiplərinin
səlisləşdirilməsinə cəhd məramına zidd olaraq, onların
(bölgü prinsiplərinin) daha da qəlizləşdirilməsi anlamına
gələcəkdir. Bununla belə, onu da diqqətdən qaçırmaq olmaz
ki, «qarışıq tip» anlayışı tipoloji təkamül prosesi sırasında
bir struktur mərhələsindən digərinə keçid cəhdlərini
təcəssüm etdirən vəziyyəti əks etdirir və bu anlayış tipoloji
modifikasiyalar anlayışı ilə üzvü şəkildə bağlıdır.
– Tədqiqatımız əsnasında araşdırmaya cəlb olunan bir
çox fikir və mülahizələr bantu dilinin aqlütinativ –
flektivliyinin müəyyən fenomen statusunda nəzərdən
keçirilmə mümkünlüyünü ortaya qoyur. Belə ki, bu dilin
tipoloji təbiəti ilə bağlı mübahisələrin, əslində, ekstra-
linqvistik faktorların dilin struktur quruluşunun ən dərin
qatlarına nüfuz etmə potensialını
əyani
şəkildə
təsdiqləməklə yanaşı, «qarışıq tip» vəziyyətinin bir çox
halda, məhz, struktur «sınma»sı ilə nəticələnə bilən in-
tensiv dil əlaqələrinin məhsulu olduğuna əminlik yaradır.
– Monoqrafiya işi üzərində araşdırmalar əsnasında əldə
edilən elmi nəticələr onu söyləməyə əsas verir ki, bu və ya
digər dil sisteminə kənar sistem müdaxiləsi (hibridləşmə ilə
nəticələnən dil çarpazlaşması hadisəsi tipoloji
modifikasiyalara yol açan ekstralinqvistik faktorların təhlili
kontekstində dəyərləndirilə bilməz) birincinin həmin
müdaxilə üçün yaratdığı şərait çərçivəsində gerçəkləşir.
Başqa sözlə, dil sisteminin tipoloji xarakteristikasının
yeniləşməsində qrammatik interferensiya faktları müəyyən
rol oynaya bilsələr də, təkamülün ümumi axarı dil
sisteminin özü tərəfindən sanksiyalaşdırılır.
Ekstralinqvistik faktorların iştirakı ilə təsbit edilən
tipoloji sapma hallarının böyük qisminin dil sisteminin
məlum təkamül sxemindəki ardıcıllığa müvafiq təbiət
Azərbaycan Milli Kitabxanası
253
sərgiləməsini də (yəni, iltisaqi dillərdə insirafi elementlə-
rin, analitik – flektivlik zəminində «təkrar aqlütinasiya»
ünsürlərini təcəssüm etdirməsini), məhz, bununla – daxili
və xarici inkişaf qanunauyğunluqlarının qarşılıqlı
şərtləndirilməsi ilə izah etmək olar. Lakin əks istiqamətli
proseslərin müşahidə edilməsi bəzi hallarda xarici faktor-
ları intensivliyi sayəsində dil sistemində kodlaşdırılmış
təkamül sxemindən fərqli məcrada cərəyan edən
dəyişikliklərin istisna edilmədiyini ortaya qoyur.
– Tipoloji modifikasiyalara yol açan qrammatik inter-
ferensiya faktlarının mənimsənilməsi prosesində 1) tipoloji
sapma faktlarını ixrac edən dil ilə resipiyent dilin
quruluşları arasında fərq; 2) dillərin qarşılıqlı və ya
birtərəfli müdaxiləsini mümkün edən sosiokontekstin
xarakteri və mövcudiyyət müddəti faktorları başlıca rol
oynayır.
Ekstralinqvistik faktorlardan qaynaqlanan tipoloji
modifikasiya prosesləri yekcins mahiyyət kəsb etməyib
aşağıda təqdim olunan qəbildən təxmini təsnifatlandırma-
ya məruz qala bilirlər: 1) yadstrukturlu dil sisteminin təsiri
ilə baş verən və həmin təsirə məruz qalan dilin daxili
imkanlarının yenidən dəyərləndirilməsi ilə gerçəkləşən
dəyişikliklər; 2) yadstrukturlu elementlərin (hazır şəkildə)
mənimsənilməsi ilə reallaşan qrammatik interferensiya.
– Dil sistemininin struktur özəyini təşkil mexanizmlər
məcmusunun qeyri – yekcinsliyi intralinqvistik faktorlarla
diqtə edilmiş obyektiv qanunauyğunluqlarla izah edilə
bilər. Belə ki, dil sisteminin struktur inventarları
retrospeksiyaya imkan tanımadan, yalnız hal – hazırki
«verilmiş reallıq»dakı durum şəraitində meydana gələn və
statik vəziyyətdə mövcudluq sürdürməklə bu və ya digər
xarakterli dəyişikliklərdən sığortalanmış mexanizmlər
sistemini təcəssüm etdirmir. Əksinə, istənilən dil sistemi
Dostları ilə paylaş: |