Ihyou ulumid-din. Zakot sirlari kitobi. Imom G’azzoliy
www.ziyouz.com кутубхонаси
13
darajada kichik sanaladi. Yana aytilishicha, yaxshilik uch ish bilangina mukammal
bo‘ladi: kichik sanash, tezlashtirish va yashirin qilish. Minnat va ozor katta sanash
emasdir. Agar u molini masjid yoki rabot qurishga sarflaganda edi, katta sanash imkoni
bo‘lardi. Bunda minnat va ozor mumkin bo‘lmaydi. Balki ujb va katta sanash hamma
ibodatlarda joriydir. Buning davosi ilm va amaldir. Ilm shuki, u o‘ndan bir yoki qirqdan
bir, ko‘pdan oz ekanini bilmoqdir. U nafsi uchun sarfiyotining eng tuban darajasiga ham
qanoat qilayapti. Bundan u uyalishi kerak edi. Agar eng oliy darajaga chiqib molining
hammasini yoki aksarini sarf qilsa ham qanday qilib buni katta sanaydi? O’ylab ko‘rsin,
mol unga qaydan kelayapti? Va qaerga sarflayapti? Mol Alloh azza va jallanikidir. Minnat
qilish Uning o‘zinikidir. Zero, U berayapti va sarf qilishga muvaffaq etyapti. Unda nima
uchun Alloh taoloning haqqida aynan Alloh subhanahuning haqqi bo‘lmish narsani og‘ir
sanayapti? Agar uning maqomi oxiratga qarashni taqozo etar ekan, u sarfiyotini savob
uchun qilar ekan, unda nega bir necha barobar bo‘lib qaytishini kutayotgan narsasini
ko‘p sanaydi?
Amal shuki, berayotganda qolgan molini Alloh azza va jalladan olib qolib, baxillik
qilayottaniga xijolat tortgan kishining berishidek ato etmog‘idir. Uning ko‘rinishi
omonatni qaytarish so‘ralganda, ba’zisini berib, ba’zisini berolmayotgan kishidek siniq va
hayoli bo‘lsin. Chunki molning hammasi Alloh azza va jallanikidir. Barchasini sarf etish
Alloh subhanahuning nazdida mahbubdir. Lekin buni bandasiga buyurmadiki, baxilligi
sababli mashaqqat bo‘lmasin, deb. Alloh azza va jalla bu to‘g‘rida shunday deydi:
«Agar (Alloh) sizlardan (mol-dunyolaringizni) so‘rab, sizlarni qiynaydigan
bo‘lsa, sizlar baxillik qilursizlar» (Muhammad surasi, 37-oyat).
Yettinchi vazifa - molidan sifatlisini, o‘ziga sevimlisini, kattasini va yaxshisini
bermog‘i. Chunki Alloh taolo yaxshidir, faqat yaxshi narsani qabul qiladi. Agar chiqarib
berilgan narsa shubhadan topilgan bo‘lsa, mutlaqo uning mulki bo‘lmagani tufayli o‘rniga
tushmaydi. Hadisda Abon Anas ibn Molikdan (r.a.) rivoyat qiladilar: «Gunoh qilmay
qo‘lga kiritgan molidan infoq qilgan bandaga yaxshilik bo‘lsin! » (Bazzor rivoyati.)
Agar chiqarilgan narsa molning yaxshisi bo‘lmasa, bu odobsizlikdan sanaladi. Zero u
yaxshi narsani o‘ziga yo quliga yoki ahliga ushlab qolgan. Bu bilan u Alloh azza va
jalladan boshqani oldinga qo‘ygan. Agar buni mehmoniga qilganda va uning oldiga eng
yomon taomini qo‘yganida bu ishidan o‘zining g‘azabi qaynab ketardi. Bu agar Alloh azza
va jallaga nisbatan shunday qilganda bo‘ladi. Agar o‘ziga va oxiratdagi savobiga
qaraganda o‘zidan boshqani muqaddam qilsa, bu kishi oqil emasdir. Uning uchun
molidan faqat ikki narsa qoladi: sadaqa qilib boqiy bo‘lgani yoki yeb, ya’ni hozirdagi
istagini qondirib, foniy bo‘lgani. Nazarni faqat hozirga qaratib, saqlab qo‘yishni unutish
aqldan emasdir. Darhaqiqat, Alloh taolo aytgandir:
«Ey mo‘minlar, kasb qilib topgan narsalaringizning halol-pokizalaridan va
Biz sizlar uchun yerdan chiqargan narsalardan infoq-ehson qilingiz! Ehson
qilish uchun ulardan o‘zingiz faqat ko‘z yumib turib oladigan past-nopoklarini
tanlamangiz!» (Baqara surasi, 267-oyat.) Ya’ni, faqat karih ko‘rish va hayo bilan
olingiz. «Ko‘z yumib turib»dan murod shudir. Buni Rabbingizdan afzal ko‘rmangiz.
Xabarda kelishicha: «Bir dirham ming dirhamdan o‘tib ketdi» (Nasaiy, Ibn Hibbon va
Hokim rivoyat etib, sahih, deyishgan). Bu hol kishining eng halol va sifatli molini chiqarib
berishi bilan bo‘ladi. Bu badalga rozilik va xursandlikdan sodir bo‘ladi. Molining karih
ko‘rganidan yuz ming dirhamli chiqarishi mumkin. Bu hol u Alloh azza va jallani o‘zi
yaxshi ko‘rgan biror narsaga muqaddam qilmasligiga dalolat etadi. Shuning uchun ham
Alloh taolo o‘zlari yomon ko‘rgan narsalarini Alloh uchun atagan qavmni mazammat qilib
aytadi:
«Ular o‘zlari yomon ko‘radigan narsalarni Allohniki, deyishib, yana tillari
Ihyou ulumid-din. Zakot sirlari kitobi. Imom G’azzoliy
www.ziyouz.com кутубхонаси
14
o‘zlari uchun chiroyli mukofot - jannat bo‘lishi haqida yolg‘on so‘zlarni
so‘zlaydi. Yo‘q!!!» (Nahl surasi, 62-oyat.) Ba’zi qorilar vaqf to‘xtashini «Yo‘q!»dan
keyin, ularning yolg‘onchiligini aytish uchun qo‘yishgan. Oyat davomida «Shubha yo‘qki,
ular do‘zax egalaridir», deyiladi. Ya’ni, do‘zax yomon ko‘radigan narsalari Allohniki,
deganlar uchun beriladi.
Sakkizinchi vazifa - sadaqasi uchun sadaqa u bilan poklanadigan odamni izlashidir.
Bunda umumiy sakkiz sinf bo‘lishi bilan kifoyalanilmaydi. Chunki ularning umumiylari
ichida sifati xoslari bor. Mana shu sifatlarning xoslariga rioya etilishi kerak. Bu sifatlar
oltitadir:
Birinchi sifat - taqvodor, dunyodan yuz o‘girgan, oxirat tijoratiga o‘zini bagishlagan
kishilarni istamog‘i. Payg‘ambar (s.a.v.) aytganlar: «Faqat taqvodorning taomini yegin.
Va taomingni faqat taqvodor yesin» (boshkacharoq lafz bilan rivoyat qilingan). Chunki
taqvodor u bilan taqvosiga madad oladi, unga yordam berganing uchun toatiga sherik
bo‘lasan. Rasululloh (s.a.v.) aytganlar: «Taomlaringizni taqvodorlarga yediringlar.
Yaxshiligingizni mo‘minlarga ilininglar» (Ibn Muborak rivoyat qilgan, Ibn Tohir majxuli
bor g‘arib hadis, degan). Boshqa lafzda: «Taoming bilan Alloh taolo yo‘lida yaxshi
ko‘rgan kishingni ziyofat et», deya kelgan (Ibn Muborak mursal holda rivoyat etgan).
Ulamolardan biri taomlarga so‘fiylarning kambag‘alini boshqalardan afzal bilardilar. U
kishiga: «Yaxshiligingizni hamma faqirlarga om qilganingizda ma’qul bo‘lardi»,
deyishganida, shunday javob qilgandilar: «Yo‘q! Bular g‘amlari Alloh subhanahu bo‘lgan
qavmdirlar. Agar ularga yo‘qchilik kelsa, fikr-hayollari sochilib ketadi. Ulardan birining
himmatini Alloh azza va jalla tomonga qaytarishim menga g‘am-tashvishi dunyo bo‘lgan
ming kishiga bermog‘imdan mahbubroqdir». Bu gap Junaydga gapirib berilganida, u
kishi ma’qullab: «Bu kishi Alloh taolo valiylaridan bir valiydir», dedilar. Yana aytdilar:
«Anchadan beri bundan yaxshiroq so‘z eshitmagandim». So‘ng hikoya qilinishicha, bu
odamning holati yomonlashdi va do‘konini tashlashga qasd qildi. Shunda unga Junayd
mol jo‘natdilar va: «Buni o‘zingta dastmoya qilgin va do‘konni tashlamagin. Chunki
tijorat seningdek kishilarga zarar qilmaydi», dedilar. Bu odam kambag‘allar xarid qilgan
narsalarga pul olmasdilar.
Ikkinchi sifat -
xususan ahli ilmdan bo‘lmog‘i. Chunki bu ularga ilm olishlarida madad
bo‘ladi. Agar bu to‘g‘rida niyat to‘g‘ri bo‘lsa, ilm ibodatlarning eng sharaflisidir. Ibn
Muborak ataganlarini faqat ilm ahliga xoslardilar. U kishiga: «Nega buni om qilmaysiz?»
deyilsa: «Men payg‘ambarlik maqomidan keyin ulamolik maqomidan o‘zgasini
bilmayman», deya javob qildilar. Agar ulardan birining qalbi dunyo tashvishlari bilan
mashg‘ul bo‘lib qolsa, ilmga vaqti bo‘lmaydi va ta’lim olishga qaramaydi. Shu bois ularni
ilmga bog‘liq etib qo‘yish afzaldir.
Uchinchi sifat - taqvosida va tavhidni bilishida sodiq bo‘lmogi. Tavhidi shuki, agar u
atoni olsa. Alloh azza va jallaga hamd aytadi, Unga shukr qiladi va ne’matni Undan deb
bilib, vositaga qaramaydi. U bandalarning Alloh subhanahuga eng shokirrog‘idir. U
ne’matning barchasini Allohdan, deb biladi. Luqmon o‘g‘liga vasiyatida shunday deydi:
«O’zing va Alloh o‘rtasida in’om etuvchini paydo qilib olma. Undan boshqaning senga
bergan ne’matini qarz sanagin. Kim Alloh subhanahudan boshqaga tashakkur etsa,
go‘yoki in’om etuvchini bilmabdi, vosita esa Alloh azza va jallaning bo‘ysundirishi bilan
tobe’ qilingan va bo‘ysundirilganiga ishonmabdi. Zero, Alloh taolo unga fe’l (bajarish)
boislarini musallat qildi, uning sabablarini oson etdi va u bo‘ysungan holda berdi. Alloh
taolo uning qalbiga dini va dunyosining salohi buni qilishda ekanligini tashlagandan
keyin uni tark etishga qodir bo‘lmaydi. Bois qanchalik kuchaysa, u iroda qat’iyligi va
qudratdan foydalanishni vojib etadi. Taraddudi yo‘q kuchli boisga qarshilik qilishda
bandaning kuchi yetmaydi. Va Alloh taolo boislarni xalq qiluvchi va qo‘zg‘atuvchi, zaiflik