335
Ə l i m u x t a r. Hə, o barədə deyirsən. Eh, mən də deyirəm səhərdən bunlar nə
üsulidin başlayıblar. Hansı birindən olursan ol da, bu o qədər vacibli adam deyil ki.
X o s m ə m m ə d. Olmaz axı; qolçomaq tezisdir, yoxsul antitezis. Obrazın
ictimai sifətini təyin etmək lazımdır. Gülsabah xanım, düz dedim? Dayan,
dəftərimi çıxardım.
Ə l i m u x t a r. Allahü əkbər. Tezis, antitezis, ictimai sifət... Bu vaxta qədər ki
bu adamlar ictimai sifət bilmirdi, oynaya bilmirdi? Axmaq uşağı, çatan gəlib
mənimçin bir rejissorluq eləyəcək. Sözünü de, deyirəm sənə!
X o s m ə m m ə d (rolda). Çinar, başuva dönüm, ağa, gəlir... (Qaçır və yolda
dayanaraq, öz səsi ilə) Hanı bəs, heç kəslə toqquşmadım ki.
Ə l i m u x t a r. Necə yəni heç kəslə toqquşmadın?
G ü l s a b a h. O gərək səhnədən qaçırkən Xurşid ilə toqquşaydı.
Ş ö v q i. Teatrı əldən də, ayaqdan da salmışam. Xurşid yoxdur. Bayaq çəkmə
almağa getmişdi, qayıtmayıb.
Ə l i m u x t a r. Yaxşı, orasını buraxın. Sonra kimdir?
Ş ö v q i. Sonra Mirzə Camal, buyurun!
M i r z ə C a m a l. Görəsən, harasıdır?
G ü l s a b a h. Aha, sən, göylərin məlaikəsisən...
M i r z ə C a m a l. Hə... orasıdır... (Ciblərini axtarır, rolunu tapıb vərəqləyərək)
Dayan, bu saat tapım... (Araşdırıb tapdıqdan sonra). Aha... sən göylərin məlaikəsi,
yerlərin gözəl məxluqu, ismət pərdəsində saxlanmış gözəl pəri! Siz ki, eşitmişəm,
günəş batırkən bağçaya çıxır, günəş doğurkən ismət pərdəsinə çəkilirsiniz. Neçin
bu gün gecikmişsiniz?
G ü l s a b a h. Yoldaş Mirzə Camal, siz oynayırsınız, ya zarafat edirsiniz?
M i r z ə C a m a l. Necə yəni zarafat edirsiniz? Bu xalq bəyəm oyunbaz-zaddır,
zarafat eləsin.
G ü l s a b a h. Neçin bəs qışqırırsınız?
M i r z ə C a m a l. Bəs nə edim?
G ü l s a b a h. Siz bu sözləri mənə rişxənd ilə deyirsiniz. Məni incə sözlərlə
sancmaq istəyirsiniz, sonra da mənim sözüm gəlir ki: “Mən artıq bu acı
kinayələrdən usandım, öldür məni, öldür”.
M i r z ə C a m a l. Yaxşı, buyur sən de, görüm nə cür demək lazımdır. Bəlkə
biz də başa düşdük.
336
G ü l s a b a h. Siz içəri girib bir saniyə dinməz baxırsınız, sonar gözlərinizdə,
dodaqlarınızda saxta bir təbəssüm, sakit, ancaq zəhərli bir deyişlə deyirsiniz: “Aha,
göylərin məlaikəsi, yerlərin pak və gözəl məxluqu”, sonra birdən bağırırsınız:
“Sözlərimə cavab ver”.
M i r z ə C a m a l. Mən, atam, elə deyə bilmirəm. Mən bu rolu iyirmi ildir belə
oynamışam, camaat da həmişə görüb, bəyəniblər.
G ü l s a b a h. Yoldaş Mirzə Camal, axı rolun özündə ictimai bir sifət, sinfi bir
maska olmalıdır.
M i r z ə C a m a l. Mən, atam, dialektikaynan oynaya bilmərəm. Alın, özünüz
oynayın, mən o cür oynamıram. Mən aktyoram, diplomat deyiləm, yoldaş
Əlimuxtar!
Ə l i m u x t a r. Yoldaş Gülsabah, mən köpək oğlu sənə yüz kərəm demişəm ki,
mənimçin rejissorluq eləmə! Adamda da abır-həya yaxşı şeydir, axı. Kişi iyirmi
ildir rol oynayır, sən indi gəlib başlamışsan ki, üsulidin çəndəst.
G ü l s a b a h. Siz səhnənin yürüş təkərinə ağac taxırsınız, yoldaş rejissor. Biz
buna yol vermərik.
Ə l i m u x t a r. Pəh, yenə də ağzımı açır ha... Bu xalq, sənin Azərbaycan qızı
olmağuva yazığı gəlir. Yoxsa sənin başuva bir oyun gətirərlər ki, iki gündə özün
cırrıt deyib qaçarsan.
G ü l s a b a h. Mən qaçmaram, yoldaş Əlimuxtar. Mən bu vuruş səhnəsinə
qaçmaq üçün gəlməmişəm.
M i r z ə C a m a l. Yaxşı, anam, bacım, dava lazım deyil ki, mən gedib bir
klubda işlərəm. Aparın bu səhnəni görüm necə aparırsınız.
S a p a n. Eh, bir gün də işlərsən, iki gün də.
Z a m a n. Bu gedişlə siz heç bir yana gedə bilməzsiniz.
Ə l i m u x t a r. Onda, atam, qoy gəlsin Gülsabah rejissorluq eləsin. Mən
xudahafiz. Gəlin, atam, bəri, mən də meşq eləmirəm.
M i r z ə C a m a l. Rəhmət atova... Axır, axır bir adam çıxıb, bizə göstərər ki,
biz kimik.
G ü l s a b a h ( əsəbi bir deyişlə). Siz təyyarənin ayaq dəmirindən tutub göyə
dırmaşan adamlar kimisiniz, yoldaş Mirzə Camal! Həyat yüksəlir, siz isə yarı yolda
əllərinizi buraxıb, paltarınızı təmizləyib, parçalanacaqsınız.
M i r z ə C a m a l. Yaxşı, görərik də!
Bu aralıq Ə m r u l l a tələsik və sevincək bir halda səhnəyə çıxır
.
337
Ə m r u l l a. Yoldaşlar, yoldaşlar, qulaq asın! Yoldaş Qüdrət Arslan neçə
vaxtdan bəri bir pyes üstündə işləyirdi. Pyesi qurtarıbdır, gətirdi təhvil verdi.
Özünü də göndərmişdi Moskvaya yarış komissiyasına. Sabah müdiriyyət və
xudpolitsovet pyesə baxacaqdır. Aktyorlardan da istəyənlər gələ bilərlər.
Moskvadan alınan teleqrama görə pyes yarış komissiyasında birincilik
qazanmışdır.
G ü l s a b a h. Başqa bir pyes də vardır. Gənc bir uşaq tərəfindən yazılmışdır.
Aktyorlar ona da baxmalıdırlar.
Ə l i m u x t a r. Kül o teatrın başına ki, gicbəsər Ötgünün pyesinə göz
dikəcəkdir.
M i r z ə C a m a l. Artistlər qələt elər ölü-dirisiynən, bir də sən olan yerə ayaq
basar. Hələ sən özün hamının tərəfindən get, kifayətdir.
G ü l s a b a h. Mən gedəcəyəm, yoldaş Mirzə Camal. Mən bu kimi kinayələrlə
ağ bayraq qaldıranlardan deyiləm.
Z a m a n. Yoldaşlar, özəyin təklifinə görə yeni əsərin quruluşu Gülsabah
xanıma tapşırılmalıdır.
X u r ş i d. Qeroinyaları da ki, özü oynasın.
Ə m r u l l a. Rollar hər kəsin adına görə deyil, bacarığına görə veriləcəkdir.
Quruluş haqqında müdiriyyət də o fikirdədir.
M i r z ə C a m a l. Siz teatrı oyuncağa çevirmək istəyirsiniz. İyirmiillik
aktyorun heç olmasa otuzillik rejissoru olmalıdır. Mənə kim rejissorluq eləyəcək?
Dünənki uşaq. Yox, yoldaşlar, mən necə ki, demişəm, demişəm. Mən bu işdə
yoxam.
Ə m r u l l a. Teatr tək-tək adamlarla yaşamır, yoldaş Mirzə Camal! Kim
yoxdur, yoxdur! Siz oynamazsınız, gənc kadrlar yetişir, canları çıxar oynayarlar.
Yoldaşlar, əsərin quruluşu gənc kadrlara tapşırılır, qoy çıxsınlar, öz bacarıqlarını
göstərsinlər. Apara bilərsiniz, yoldaşlar?
X o s m ə m m ə d. Onlar tezisdir, mən antitezis, mən hazıram!
H a m ı. Biz hamımız hazırıq.
ALTINCI ŞƏKİL
Teatrda müdirin kabineti
.
Ə m r u l l a. Yoldaşlar, kitabların hər ikisini oxudunuz: biri yoldaş Qüdrətin
kitabıdır, kənd həyatından, biri də yoldaş Ötgün Zamanbəylinin kitabıdır, səhnə
həyatından. Qüdrət yoldaşın əsəri Moskvada
Dostları ilə paylaş: |