Microsoft Word b vahabzade 11. 12. 2014. doc
Yüklə 0,65 Mb.
|
BULUDXAN XƏLİLOV ––– 110 ––– lirikası” mövzusunda namizədlik dissertasiyası müdafiə edəndə müdafiənin saxlanılmasını iddia edənlər də olmuşdur. Guya əsərdə “çox böyük metodoloji səhvlər” var. Lakin bu münasibət S.Vurğuna olan qərəzli müna- sibət imiş. Bu vəziyyəti bilən Ə.Vəliyev gözlənilmədən müdafiəyə gəlir. Söz alıb kürsüdən çıxış edir. Ertəsi gün Bəxtiyar Vahabzadə Əli Vəliyevgilə gəlir və ona təşək- kürünü bildirir. Əli Vəliyev “bəsdir” deyib onun sözünü ağzında qoyur. “ – Onu bil ki, - dedi, - mən nə səni, nə də S.Vurğunu deyil, haqqı müdafiə elədim. Haqqın mü- dafiəsi üçünsə, adama təşəkkür eləməzlər. Çünki hamı belə olmalı, hamı haqqın keşiyində dayanmalıdır” 1 . Bəxtiyar Vahabzadənin pedaqoji görüşlərinin zirvəsi 1970-ci ildə yazdığı “Qiymət” poemasıdır. Bu poemada Bəxtiyar Vahabzadənin müəllimlik fəaliyyəti, eləcə də şair kimi duyğuları dil açıb danışır. Bəxtiyar Vahab- zadənin müəllim kimi fəaliyyətini, şair kimi poetik hisslərini təhlil etməkdənsə, poemanı olduğu şəkildə təqdim etməyi məqsədəuyğun sayırıq. Ona görə ki, bu poemanı dönə-dönə oxumaqla hər bir gənc, hər bir müəllim, hər bir insan fəal vətəndaşlıq hisslərini artıra bilər. Bu poema hər bir şagirdin, tələbənin təlim, tərbiyə və təhsilinə müsbət təsir göstərər.
1 Mənəvi ata. – Bəxtiyar Vahabzadə. Gəlin açıq danışaq... Bakı, Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatı, 1988, s.144 BƏXTİYAR VAHABZADƏNİN PEDAQOJİ GÖRÜŞLƏRİ ––– 111 ––– QİYMƏT ∗
Tələbələrimə 1 Bir gün müəlliməm, Bir gün şairəm. Daim bir məcazda ola bilmirəm! Mənim də qismətim beləymiş demə, Naşükür deyiləm öz qismətimə. Yarıya bölünür günüm saatım, Vaxt mənim sərvətim, sonsuz varımdır. Müəllimlik – mənim günüm, həyatım, Şairlik - ən uca duyğularımdır. 2 İmtahan... İmtahan götürürəm mən. Gəlir tələbələr, gəlir birbəbir. Hər gələn cavanın tərpənişindən Ağlı, düşüncəsi mənə bəllidir. Kimi cəsarətlə çəkir bileti, Kimi qorxa-qorxa yanaşır mizə. Kimi biliyindən umur qiyməti, Kimi də güvənir mürvətimizə. Kimi nişan alır əvvəldən sonu Dediyi mətləbi hiss edir, duyur. Kimi əzbərləyib oxuduğunu, Danışmır, Elə bil kitab oxuyur.
∗ Bəxtiyar Vahabzadə. Seçilmiş əsərləri. İki cilddə, ikinci cild, Bakı, Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatı, 1975, s.192-207 BULUDXAN XƏLİLOV ––– 112 ––– Sözündən özünün xəbəri yoxdur Cümlələr ütülü, Sözlər soyuqdur. Bir il bu sinifdə bildiklərimi, Alışa-alışa danışmışam mən, Onların önündə bir çıraq kimi Sözümdən od alıb alışmışam mən. Məqsədim bir olub: Bu təzə nəsil: Dünənə güvənsin, bu günü sevsin, “Özgəni” danmasın, ancaq, müttəsil Özünə tapınsın, Öünü sevsin. Mənim də kəsirim az deyil, şəksiz, Dünyanı asmışam əsəblərimdən. Bircə sözümü də ancaq ürəksiz, Boğazdan yuxarı deməmişəm mən. Hər cümləm – dünyada ayaq izlərim, Köklənib könlümün öz ahənginə. Könül qaynağında bişən sözlərim Bürünüb hissimin qızıl rənginə, Ən böyük fikrimi, sözümü bəzən, Danışa-danışa yaratmışam mən. Yalnışı zamanın özü düzəldir, Fikri də istərəm mən əlvan-əlvan. Özünün yalnışı, min pay gözəldir, Özgənin düzünü təkrarlamaqdan. BƏXTİYAR VAHABZADƏNİN PEDAQOJİ GÖRÜŞLƏRİ ––– 113 ––– Könlüm qanadlandı. Fikrim ucaldı, Gəncliyin önündə alışanda mən. Dedim: “Nə” sualı arxada qaldı, “Neçin”dən yapışın, İndi “Neçin”dən! *** Mən ki, deməmişəm, Loğman Sabirin Harda, Hansı ildə Doğulduğunu. Demişəm, dilidir o, dərdimizin, Vətən, nədən ötrü doğubdur onu... İstərəm, Hər cavan, yandığım kimi, Alışsın! Məni də yandırsın yenə! Mənim yana-yana dediklərimi, Həmən yanğıyla da qaytarsın mənə. Gəlir, bir çəlimsiz, ucaboy oğlan. Danışır, İnam var, inam səsində. Məsləki görünür baxışlarından, Ürəyi səslənir hər kəlməsində. Üzü də tüklüdür... Baxıram ona. Gecəni yatmayıb, şişib gözləri. Mənim gəncliyimi andırır mənə Əsəbi görkəmi, yanıq sözləri... -
Siz belə dediniz, filankəs belə, Yüklə 0,65 Mb. Dostları ilə paylaş:
|