III INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
807
Qafqaz University 17-18 April 2015, Baku, Azerbaijan
AZƏRBAYCAN DİLİ TƏLİMİNDƏ SÖZÜN LEKSİK-SEMANTİK
XÜSUSİYYƏTLƏRİ ÜZƏRİNDƏ APARILAN İŞİN MƏZMUNU
Aynur QAFARLI
Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universiteti
qafarli1976@mail.ru
AZƏRBAYCAN
Ümumtəhsil məktəblərində “Azərbaycan dili” fənni nəzəri və praktik mahiyyət daşıyan
təlim məqsədlərinə xidmət edir. Dilin fonetik, leksik, qarammatik xüsusiyyətləri ilə bağlı ən
zəruri biliklər şagirdlərdə elmi dünyagörüşün yaradılmasına yönəlmişdirsə, bu zəmin üzərində
aşılanan bacarıqlar şifahi və yazılı nitq mədəniyyətinin formalaşmasına istiqamətlənmişdir.
Əsası ibtidai siniflərdə sadə məlumatlar şəklində qoyulan nəzəri məlumatlar orta təhsil
səviyyəsində nisbətən dərinləşdirilərək bir sistem daxilində mənimsədilir. Səs, söz və cümlə
kimi əsas dil vahidlərinin linqvistik aspektdən öyrənilməsi bir-biri ilə qarşılıqlı əlaqədə həyata
keçirilir və təlimin şüurlu təşkilində mühüm rol oynayır. Bu yanaşmada söz digər dil vahidləri
ilə müqayisədə daha qabarıq şəkildə öyrənmə obyektinə cəlb edilir.
Metodik araşdırmalar göstərir ki, dil dərslərində sözlə bağlı aparılan işlər, əsasən,
aşağıdakı istiqmətlərdə yerinə yetirilməlidir:
I. Sözün leksik mənasının aydınlaşdırılması.
Aydındır ki, burada mənası şagirdə tam aydın olmayan və bu səbəbdən onun nitqində
işlək mövqe tutmayan sözlər nəzərdə tutulur. Şagirdə tanış olmayan hər bir söz heç də bütün
hallarda cəzbedici təsiri bağışlamır. Əgər söz şagirdi tutubsa, ona yiyələnmək istəyi, marağı
artır. Müəllim şagirdin bu məlumatlanma, yeni bilik əldə etmə marağından yararlanmaqla
təlim prosesini idraki fəallıq üzərində qurmağa səy göstərməlidir. Bunun üçün aşağıdakı iş
üsullarından istifadə daha məqsədəuyğun sayılır:
- birincisi, sözün mətn və ya cümlə daxilində hansı mənada işlənməsi ilə bağlı kiçik mü-
zakirələr təşkil edilməli, yürüdülən mülahizələr siniflə birgə iş prosesində təhlil edilməlidir;
- ikincisi, izahlı lüğətlərin köməyi ilə sözün daşıdığı məna dəqiqləşdirilməlidir.
Müşahidələrimiz göstərir ki, bəzi müəllimlərin iş təcrübəsində bu iş üsullarından hansı
məqamda istifadə edilməsi düzgün bölüşdürülmür. Məsələn, mənası şagirdə tam aydın olma-
yan, bəzən birinci dəfə rastlaşdığı sözlərin mətn daxilində kontekstə uyğun izah olunması bir
tapşırıq kimi qoyulur.
II. Sözün semantik xüsusiyyətlərinin müəyyənləşdirilməsi.
Söz elə bir çevik dil vahididir ki, tarixi inkişaf prosesində daim məna dəyişikliyinə
uğramaqla yanaşı, birləşmə və ya cümlə daxilində digər sözlərlə əlaqəyə girərkən yeni məna
çalarları qazanmaqla dilin üslubi imkanlarının genişliyinə rəvac verir. Sözün leksik-semantik
xüsusiyyətləri ilə bağlı aparılan işlər şagird nitqinin zənginləşməsi və ifadəlilik kəsb etməsinə
geniş imkanlar açmış olur. Odur ki sinif səviyyəsindən və qarşıya qoyulan məqsəddən asılı
olmayaraq, hər bir dərsdə lüğət üzrə işlərə, ötəri də olsa, vaxt ayrılmalıdır. Metodik tələb kimi
qoyulan həmin işlərin məzmunu aşağıdakı səpkidə müəyyənləşdirilməlidir:
1) Omonim və omonimik vahidlər üzərində iş;
Orta məktəb kursunda omonimlər haqqında ibtidai siniflərdən başlayaraq müəyyən
ardıcıllıqla məlumatlar verilməklə müvafiq bacarıqlar förmalaşdırılsa da, leksik və leksik-
qrammatik omonimlər fərqləndirilmədən nəzərə çarpdırılır. Məlumdur ki, leksik omonimlər
yalnız əsasən nitq hissələrinə aid sözləri əhatə edir. Bu tipli omonimlər həm eyni, həm də
müxtəlif nitq hissələri daxilində özünü göstərir. Leksik-qrammatik omonimlər isə həm əsas,
həm də köməkçi nitq hissəsinə aid sözlərə aiddir. Məktəb təcrübəsində leksik omonimlərin
leksik-qrammatik omonimlərdən fərqləndirilməməsi, daha konkret desək, leksik-qrammatik
III INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
808
Qafqaz University 17-18 April 2015, Baku, Azerbaijan
omonimlərin leksik omonimlər kimi təqdim edilməsi tədrisdə çətinlik yaradan məqamlardan
biri kimi qarşıya çıxır. Odur ki, fənn müəlliminin belə hallarda izahedici şərhlərə müraciət
etməsi vacib bilinir.
Orta məktəb dil dərslərində şagirdlərin tez-tez qarşılaşdıqları dil hadisələrindən biri
omonimik vahidlərlə bağlıdır. Omoform və omoqraflar haqqında qısa linqvistik məlumatın
verilməsi şagirdləri yalnız dil hadisələri ilə bağlı elmi təfəkkürünün deyil, ədəbi tələffüz
vərdişlərinin şüurlu qazanılmasında da həlledici amil olaraq özünü göstərir. Müxtəlif mor-
femlərdən ibarət eyni yazılışa malik omoformların (məsələn, “açar” sözü kimi: aç- feilindən -
ar leksik şəkilçisi ilə düzəlmiş isim və aç- feilinin -ar qeyri-qəti gələcək zaman şəkilçisi qəbul
etmiş forması) və vurğusu dəyişməklə mənası dəyişən omoqrafların (məsələn, süzmə – süd
məhsulundan hazırlanmış yemək növünün adı və süz- feilinin -mə şəkilçisi qəbul etmiş inkar
forması; birinci halda vurğu sonuncu, ikinci halda isə birinci heca üzərinə düşür) şagirdlərə
izahı sözün leksik-semantik xüsusiyyətləri ilə əlaqədar aparılan işin mühüm tərkib elementi
kimi yerinə yetirilməlidir.
2) Sinonimlər üzərində iş.
Sinonimlər, birmənalı şəkildə, şagird nitqinin zənginləşməsində ən önəmli yer tutan
leksik vahidlər sayılır. Şagirdlərin danışıq və yazı bacarıqlarının inkişafında əvəzsiz rol
oynayan sinonimlər rəngarəng iş üsulları ilə müşahidə olunur. Nitqdə təkrarçılıqdan qaçmağa
imkan verməklə müxtəlif səs tərkibli yaxınmənalı sözlər üzərində təşkil edilən iş üsullarının
tətbiqi həmişə aktual olmuşdur. Təlim prosesində şagirdləri idraki fəallığı cəlb edən iş
üsullarının bir çoxu məhz sinonimlər cərgəsi üzərində qurulmaqla tətbiq edilir. Sinonimlərin
müxtəlif qruplar üzrə təsnifi, ümumilikdə, şagirdlərin dil və ətraf aləm haqqında biliklərini
əlaqələndirməyə optimal zəmin yaradır. Təcrübədə bu sinonimik qrupların aşağıdakı kimi
verilməsinin daha səmərəli olduğu müşahidə olunur:
yalnız Azərbaycan mənşəli sözlərdən ibarət sinonimlərin
müəyyənləşdirilməsi;
yalnız alınma mənşəli sözlərdən ibarət sinonimlərin müəyyənləşdirilməsi;
Azərbaycan və alınma mənşəli sözlərdən ibarət sözlərin müəyyənləşdirilməsi.
Qabaqcıl məktəb təcrübəsi göstərir ki, sinonimlər üzərində yaradıcı işi sözlərin
quruluşca növlərinin müəyyənləşdirilməsi ilə də davam etdirmək mümkündür.
Məktəb təcrübəsində antonimlər və paronimlər üzərində aparılan işlər də sözün leksik-
semantik xüsusiyyətlərinin mənimsədilməsində ayrıca yer tutur və bütövlükdə, şagird nitqinin
hərtərəfli inkişafına xidmət edən linqvistik imkan kimi dəyərləndirilir. Bu zənginlik isə
şəxsiyyətyönlü təlimin məzmunca dolğunlaşmasına xidmət edir.
TÜRKİYƏ RESPUBLİKASININ ƏRZURUM, QARS, IĞDIR VƏ
ARDAHAN DİALEKTLƏRİNİN “DƏDƏ QORQUD” DASTANI
İLƏ ORTAQ MORFOLOJİ XÜSUSİYYƏTLƏRİ
Əlvan CƏFƏROV
Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universiteti
elvancafarov78@mail.ru
AZƏRBAYCAN
Dədə Qorqudun 570-632-ci illər arasında, Hz. Məhəmməd (Ə.S) zamanında yaşadığı
rəvayət edilmişdir. "Ozanların Piri" və ya "Ozanların Başı" olaraq da bilinən Dədə Qorqudun,
(mənən) Hz. Məhəmmədin xeyir-duasını aldığı və Oğuzlara İslam dinini öyrətdiyi də bu
rəvayətlərlə günümüzə qədər çatmışdır.