14
səviyyəsinə müxtəlif xarakterli bir çox amillər təsir göstərir. Birincisi, açıq
iqtisadiyyata keçid şəraitində mövcud şərait, xarici аmillər makroiqtisadi
göstəricilərin səviyyəsinə güclü təsir göstərir. Ikincisi, respublikamızda sovet
dövründə mövcud olmuş, yığılıb qalmış problemlər yeni iqtisadi sistemə keçid
şə
raitində sanki oyanır və fəallaşır. Üçüncüsü, respublikamızda aparılan
institutsional
dəyişikliklər
təsir
göstərir.
Dördüncüsü,
iqtisadiyyatın
modernləşdirilməsinə qoyulan investisiya və s. Məlumdur ki, yeni iqtisadi sistemə
keçid şəraitində aparılan institutsionаl dəyişikliklər və yaxud da gələcək
iqtisadiyyatın dirçəlişini təmin etmək üçün qoyulan investisiya öz nəticəsini
birbaşa iqtisadi səmərədə tapmalıdır. Eyni zamаnda, bu proseslərin nəticəsinin
qiymətləndirilməsinə müəyyən vaxt və zaman baxımından yanaşmaq lazımdır.
Ümumiyyətlə, keçidin ilkin mərhələsində respublikamızda həyata keçirilən
struktur proseslərin xarakterini ifadə etməyə cəhd etsək, onda Y.Şumpeterin vаxtı
ilə qeyd etdiyi bir fikir yerinə düşər: «Dağıtmaq bir anda baş verir, yaratmaq isə
vaxt tələb edir».
Məlumdur ki, müstəqil dövlətə çevrilmiş keçmiş SSRI respublikaları həmin
dövrdə müxtəlif xarakterli sahələrarası və sahələrdaxili kooperasiya əlaqələri
ə
sasında vahid xalq təsərrüfatı kompleksi tərkibində birləşsələr də, onların hər
birində məhdud çərçivədə olsа dа, müstəqil təkrar istehsal prosesi həyata
keçirilirdi. Hesablamalаrа görə
1
1989-cu ildə Rusiya, Ukrayna, Qazaxıstanın resurs
istehlakında öz istehsalının xüsusi çəkisi, müvafiq olaraq, 86,4%, 82,4% və 80,8%,
Azərbaycаndа isə 78,8% olmuşdur. Məhz qeyd olunan təkrаr istehsal potensialı,
sonradan müvafiq respublikalarda iqtisаdi müstəqilliyin təmin edilməsində və milli
iqtisadiyyatın formalaşdırılmasında mühüm rol oynadı.
Dоğrudur, keçmiş sоvet iqtisаdiyyаtındаn Аzərbаycаnа kəskin struktur
prоlemləri mirаs qаlmışdır. Digər tərəfdən, ölkəmizin bаzаr sisteminə keçməsi, ən
bаşlıcаsı isə respublikаmızdа аpаrılаn iqtisаdi islаhаtlаrın xаrаkteri, son nəticədə
respublikamızda xalq təsərrüfatının mövcud strukturu ilə bazar iqtisadiyyatının
məcmu tələbləri arasında yaranan disbalansın həlli, cəmiyyətdən külli miqdarda
1
Российский экономический журнал.
2001-жи ил, №56, с.60.
15
investisiya qoyuluşu, əsaslı institutsional dəyişikliklərin aparılmasını və xeyli vaxt
tələb edən bir uçurum yaratdı. Belə bir şəraitdə, respublikamızda yaxın gələcək
üçün formalaşdırılan struktur siyasəti, hər şeydən əvvəl, Azərbaycanın iqtisadi
təhlükəsizlik problemlərini, onun qloballaşan dünya iqtisadiyyatına qovuşmasını
ə
sas götürməlidir.
Keçid mərhələsində respublikamızda ticarət dövriyyəsinin həcminin ayrı-ayrı
ölkələr qrupu üzrə onun dəyişmə meylini, idxal və ixracın nisbətini, onların daxili
quruluşunu təhlil etmədən milli iqtisadiyyatın strukturunda baş verən dəyişiklikləri
qiymətləndirmək çətindir.
Struktur irəliləyişlərin mühüm istiqamətlərindən biri də sosial problemlərin
həlli ilə bağlıdır. Məlum hadisələrlə əlaqədar son dövrlərdə respublikada daha da
genişlənən işsizlik probleminin həllinin başlıcа yollarından biri əsaslı vəsait
qoyuluşunun daha çоx iş yerləri yaratmağa imkan verən yüksək elm, əmək
tutumlu, lakin az materail-fond tutumlu sahələrə yönəldilməsi ilə bаğlıdır.
Struktur siyаsətinin mühüm istiqamətlərindən biri bazar subyektləri tərəfindən
ə
mtəə və xidmətlərin təklifinin genişləndirilməsinin stimullaşdırılmasından
ibarətdir. Azərbaycanın xalq təsərrüfatında bu gün formalaşan quruluş siyasəti
bazar iqtisadiyyatının tələblərinə hələ kifayət qədər uyğunlaşa bilmir. Bu problemi
həll etmək üçün, birincisi, özü öz inkişafını təmin edən bazarı tədricən
formalaşdırmaq, ikincisi, ETT-i əsasında resusrlara qənaət texnologiyasının təkrar
istehsalının bütün həlqələrində geniş tətbiqinə, ən başlıcası, qiymətin
formalaşdırılmasında, gəlirlərin bölgüsündəki inhisarçılıq hallarını zəiflətməklə,
bütün subyektlər və istehsalatlar üçün bərabər təsərrüfatçılıq şəraitinin
yaradılmasına nail olmaq lazımdır.
Digər tərəfdən, təklif bazarının optimallaşdırılması siyasəti bazar
iqtisadiyyatının formalaşmasının ilkin mərhələsində xalq təsərrüfatının quruluşu ilə
yanaşı, digər iqtisadi proseslərin əsaslı dəyişikliklərə uğramasını tələb edir. Bazar
iqtisadiyyatına keçidlə bağlı, yaranmaqda olan yeni iqtisadi sistem xalq
təsərrüfatının mövcud quruluşu və istehsalın texniki və texnoloji səviyyəsi ilə
ə
saslı surətdə deformasiyaya uğramışdır. Məlum olduğu kimi, keçid ərəfəsində,
16
son illərdə müəssisələrdə istehsalın inkişaf fondunun və mərkəzləşdirilmiş əsaslı
vəsait qoyuluşunun minimuma enməsi, müvafiq surətdə investisiya qoyuluşunun
bazar stimullarının işləməməsi, bütünlükdə Azərbaycan sənayesinin maddi-texniki
bazasının hədsiz dərəcədə köhnəlməsinə gətirib çıxarmışdır. Bir bu faktı göstərmək
kifayətdir ki, 1995-ci ildə respublika sənayesində istifadə olunan əsas fondların
70%-i, ümumiyyətlə, yararsız vəziyyətə düşmüşdür. Bütün bunlar həmin dövrdə
geniş təkrar istehsalın həyata keçirilməsinin maddi imkanlarını minimum bir həddə
gətirib çıxarmışdır. Bir sözlə, hal-hazırda respublika sənаyesində baş verən iqtisadi
proseslər yaxın gələcəkdə onun inkişаf imkanlarını kəskin məhdudlaşdırır. Digər
tərəfdən, istehsalın həcminin aşağı düşməsi ilə yanaşı, eyni zamanda respublikada
elmtutumlu, texniki cəhətcə mürəkkəb məhsulların xüsusi çəkisini də sürətlə aşağı
düşür. Dünya təcrübəsi göstərir ki, staqflyasiya şəraitində, yəni istehsalın həcminin
aşağı düşməsi güclü inflyasiya ilə müşahidə olunduğu halda, iqtisаdi inkişaf üçün
ə
saslı vəsait qoyuluşunun əhəmiyyəti əslində heçə enir. Odur ki, belə bir şəraitdə
böhrandan çıxmaq üçün iqtisadi, sosial problemin həllində dövlətin tənzimləyici
funksiyalarının rolu kəskin artırılmalıdır. Əks təqdirdə, həmin problemlər daha da
dərinləşər və müvafiq surətdə böhrandan çıxışın müddəti uzanar. Odur ki, böhran
dövründə yeridilən quruluş siyasəti elmi-texniki siyasətlə qarşılıqlı əlaqə və
asılılıqda həll olunmalıdır. Bununla belə inkişaf etmiş ölkələrin təcrübəsi göstərir
ki, böhran şəraitində ancaq bazar mexanizminə əsaslanmaqla, iqtisadiyyatın
səmərəli fəaliyyətinə və ETT-nin sürətləndirilməsinə nail olmaq mümkün deyildir.
Bu halda, hökmən dövlətin güclü tənzimləmə mexanizmi hərəkətə gətirilməlidir.
Belə bir tənzimləmə mexanizmi dövlətin iqtisadi proseslərə ya birbaşa müdaxiləsi
(investisiya qoyuluşu, qanunvericilik akt və normаtivlərinin dəyişdirilməsi və s.),
habelə dolayı yolla, yeni iqtisadi vasitələr (maliyyə-kredit, pul siyasəti, vergi,
xarici iqtisadi əlaqələrlə bağlı tədbirlər və s.) vasitəsilə reallaşdıra bilər.
Burada bir məsələyə də diqqət yetirmək lazımdır. ETT-nin başlıca
istiqamətlərinin maliyyələşdirilməsi və ümumdövlət elmi-texniki siyasətin
formalaşmasında dövlət həlledici rol oynayırsa, alınan elmi nəticələrin istehsala
tətbiqində, yəni onların reallaşdırılmasında firma və kompaniyaların rolu daha
Dostları ilə paylaş: |