www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri
Nisə Bəyim. “Duyğu yağıĢları”
90
Üstündə taleyin buludu gəzir...
Vaxtın uçuq-sökük
tənhalığında
Fələyin acımıĢ küləyi əsir...
Hərdən xoĢbəxtlikdən qopmuĢ
təbəssüm,
Hərdən bədbəxtlikdən əzik bir
Ģəkil,
Hərdən gizildəyən xatirələrdən
Qırılıb düyünə düĢmüĢ bir
məftil...
Gendən soraqlaĢır sərsəri
günlər,
Soyuq fasilələr kəsir aranı,
Yelbeyin ümidlər ayıra bilmir,
Haqla höcətləĢən ağla-
qaranı...
Ömrün oğurlanmıĢ boğuq
sədası
Qorxuya sarılıb məni
gözləyir...
Uçuqlar altında ,bəlkə də
,sağdır,
Bir səs xilas üçün məni
səsləyir...
***
Biryolluq biləsən bu daĢ
dünyanın
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri
Nisə Bəyim. “Duyğu yağıĢları”
91
Bu əyri gediĢlə axırı yoxdu...
Fələyin səninlə haqq-hesabında
Hələ açılmamıĢ paxırı çoxdu...
Boğaza yığılan hirsini töküb,
Küsüb getməyə də təpərin ola...
Atasan daĢını bu dəli ömrün,
Əlacın üzülüb Allaha qala...
Cızdağın çıxarıb qart yaraların,
Əcəlin üzünə baxıb güləsən...
Gözünə köz basıb, “uf” da
demədən,
Dağlayıb dünyanı dərdli
öləsən...
Çatmaya arxanca kimsənin əli,
Bir səs də həsrəti dəlib
keçməyə...
Qovrulub ağlayan
peĢmanlıqların
Üstündən bir vida gəlib
keçməyə...
Çəkilib göylərə bulud olasan,
YağıĢla,ĢimĢəklə çaxıb
yağasan,
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri
Nisə Bəyim. “Duyğu yağıĢları”
92
Tərtəmiz yuyulmuĢ ulduzlar
kimi,
Allahın yanından yerə
baxasan...
***
GƏRƏKDĠ...
Qədrini bil, muğayat ol
canından,
Ölməyə də adama can
gərəkdi...
Insan kimi ömrü baĢa
vurmağa,
Hər bir kəsə namus,vicdan
gərəkdi...
Eyni qalmaz,dönər üzü
zamanın,
Biri gedər,biri gələr fərmanın,
Sonu yoxdur bu əbədi
karvanın,
YaĢamağa yaxĢı dövran
gərəkdi...
Qohum -qardaĢ –gedər hərə bir
yana,
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri
Nisə Bəyim. “Duyğu yağıĢları”
93
Bir qəlb qalar,bir də ağıl
insana,
Sevmək üçün bir Allahdır,bir
ana,
Ibadətçün kamil iman gərəkdi...
Hər gördüyün yuxu deyə,-
yozulmaz,
DaĢ atmaqla haqq nizamı
pozulmaz,
Könül sözü zindan üstə
yazılmaz,
Dastan üçün əsil meydan
gərəkdi...
DüĢüb getmə gedənlərin
izindən,
Ya inciklik,ya
da çörək
üzündən,
Öp yaralı torpağının gözündən,
Sənə vətən,ona qurban
gərəkdi...
“Can“ deyəndə çatlayar dil-
dodağı,
Can bitirər candan quru
torpağı,
Bu dünyanın yoxdu baĢı- ayağı,