Kimsə bilməsin
53
SƏNƏ MƏZAR QAZILMADI…
(Asif üçün)
Sən o kəndirdən deyil,
Ananın son ümidindən ASILDIN , oğul bala.
Ölən cismin olmadı, ananın arzuları,
xəyallarıydı ölən.
Sən daş divara deyil,
Ananın göz yaşından islanan qollarına
QISILDIN, oğul bala.
Sonuncu nəfəsinin, isti hərarətindən buz kəsən
o qollara.
“Ölümün övladı”ydı anan,
Sənsə ölümü yetim qoyanlar sırasına
YAZILDIN, oğul bala.
Anan atadan deyil, nə də anadan deyil, baladan
yetim qaldı.
Sənə məzar qazılmadı,
Sən anan boyda məzara QAZILDIN, oğul bala.
Orda üşüməyəcəksən, bir ömür yanaraq ananı
da yandıracaqsan.
Ramil Mərzili
54
SÖZÜMDƏ AZDIM…
(Vüsalə Süleymana)
Balamın sevincinə şeir yazan Qadının,
Balasının dəfninə mən şeir yazdım, Allah.
Bu nə böyük faciə, bu necə ağrı - acı,
Mətləbimdən yıxıldım, sözümdə azdım, Allah.
Bəzən olar köçümüz bir anda dönər heçə,
Gözümüzdə nur sönər, zülmət olar ev, küçə.
Yuxumda ağ gəlinlik geyinmişdi o gecə,
Bəyaz donlu yuxunu min yerə yozdum, Allah.
Ha yozdumsa xeyrə yox, gəlib kədərə çatdım,
Nə qədər yatmış dərdim vardı çəkib, oyatdım.
Bir misqal sevinc üçün yüz yerə addım atdım,
Ayaq qoyduğum yerdən əlimi üzdüm, Allah.
Bu nə böyük faciə, bu necə ağrı- acı,
Mətləbimdən yıxıldım, sözümdə azdım, Allah.
Balamın sevincinə şeir yazan Qadının,
Balasının dəfninə şeirlər yazdım, Allah...
Kimsə bilməsin
55
ZƏRRƏBİN.
(zərrəbin- böyüdücü şüşə deməkdir.
Vüsalə Süleyman mənə öz kitab
təqdimatından sonra bir zərrəbin
hədiyyə etmişdi)...
Mənə zərrəbini hədiyyə edib,
Nəyi düşünürdün, ay zalım qızı?
Qıydımmı gözümü sənin yanında,
Qaçdımı gözümdən bir kərə yazı ?
Mənim ki, gözümdən şikayətim yox,
O soyuq şüşəni neynirdim axı ?!
Qızım oyuncaqtək oynadır indi,
Götürüb bu yandan o yana baxır.
Yoxsa o zərrəbin təkcə hərfi yox,
Hissi, həyəcanı böyüdən imiş ?!
Dağ boyda kədəri salıb ürəyə,
Onu çınqıl- çınqıl üyüdən imiş...
Mən o zərrəbinlə baxıram sənə,
Dərdin nə kiçikmiş, dərd dolu Qadın.
Deyəsən əlimdə çevrilib axı,
Bu biri tərəfdən gəlir fəryadın.
Üzünü bircə yol çevir, mənə bax,
Görürsən, nə qədər böyüyüb başım?
Sən kiçik tərəfdə duran böyüksən,
Mən böyük tərəfdə axan göz yaşı ...
Ramil Mərzili
56
Arzular, xəyallar çarpışar qəlbdə,
Bəzən təslim olar "son"uncu "ilk"ə.
Özüm zərrəbini tərsinə tutdum,
Kiçildə dərdini, kiçildə bəlkə ...
Unutma, ən böyük acılarki var,
Ən böyük insanlar üçündür, Qadın.
Tök- dağıt qəlbini, nə varsa götür,
İçindən çölünə köçündür, Qadın.
Sən nə biləydinki, həmin zərrəbin,
Məni zərrə- zərrə öldürə bilər.
Bəzənsə bir kiçik xəyala dönüb,
Göz yaşı içində güldürə bilər ...
Kimsə bilməsin
57
SƏN TƏRƏFDƏN BAXINCA…
(Vüsalə Süleymanın əziz balasının xatirəsinə)
Havalar da dəyişdi,
Yaman düşdü soyuqlar.
Ora necədi Asif,
Ordadamı soyuq var?
Üşümürsənki bala,
Barı əynin qalınmı ?
Başında papaq varmı,
Ayaqların yalınmı ?!
Sən gedəli ay bala,
Dayanmır heç yağışlar.
Hər kəs şəklinə baxır,
Sual dolu baxışla ...
Ora da yağırmı heç,
Tutulurmu Yer üzü ?
Bulud varmı torpaqda,
Gurlayırmı yer özü ?!
Burda göy guruldayır,
Qorxur, diksinir bacın.
Çəkib apara bilmir,
Yaman ağırdı acın ...
Həsrət dolu suallar,
Qarışır bir- birinə.
Şəklin uzanıb yatır,
Gecə sənin yerinə.
Ramil Mərzili
58
Asif, anan ölməsin,
Anbaan ölür anan.
Onun qədər varmıydı
Ağrı, acına yanan?!
Düşünmədin onu da,
Çarpaz dağ çəkib getdin.
Ananı boynu bükük,
Atanı zəlil etdin ...
Atan səndən doymadı,
Sən nə tez ondan doydun?
Atadan yetim idi,
Baladan yetim qoydun...
Bəlkə sən yaşayırsan,
Biz ölmüşük, ay bala.
Orda yaşam əbədi,
Burda kim gedə, qala...
Əbədi həyat başlar
Ruh bədəndən çıxınca.
Bəlkə biz dəfn olmuşuq,
Sən tərəfdən baxınca ...
Dostları ilə paylaş: |