Kimlər xatırlanar görəsən?
Yüklə 0,63 Mb. Pdf görüntüsü
|
56 bizdən əl çəkdilər. Əgər Zabit Məmmədovun xüsusi vəsiqəsi olmasaydı Allah bilir başımıza nələr gələcəkdi. Bizim Zabit Məmmədovla 46 illik dostluğumuzun bünövrəsi belə qoyulubdur. Yaxşı tələbə yoldaşı, yaxşı dost, yaxşı dildar insan ömrünün bəzəyidir. Özü də həmin yaxşı əlamətlərin hamısını daşıyan dost elm adamı olanda insanın həyatını, ömür yolunu daha da zinətləndirir. Biz o zamanlar institutumuzun yuxarı kursunda oxuyan əlaçı tələbələrini özümüzə örnək hesab edirdik. Zabitlə yanaşı şərəf lövhəsində şəkilləri olan Malik Cəbrayılov (hazırda professordur, prorektor vəzifəsində çalışır), Raya Mursaqulova (hazırda ADPU- nun görkəmli alimlərindən biridir) kimi tələbə yoldaşlarımızla fəxr edirdik. Bu fəxarətin nəticəsi idi ki, yaşadığımız 1 saylı yataqxananın böyük bir əlaçılar heyəti yaranmışdı. Bizim kursumuzda Böyüş Hüseynov (təəssüf ki, o, elmə gəlmədi), Tərlan Novruzov (hal hazırda professordur), Ramin Əhmədov (Universitetin görkəmli alimlərindən biridir), Qərib Məmmədov (professordur, hazırda Torpaq və Xəritəçəkmə Komitəsinin sədridir), Xəlil Fətəliyev (sonralar pedaqoji elmlər doktoru, professor oldu, məzarı nurla dolsun) kimi tələbə yoldaşlarımızla bərabər biz Zabit Məmmədovun qazandığı mövqeyə həsəd aparıdıq. Axı, bu mövqeyə can atmaq bizim hamımızı elmin zirvələrinə doğru yürüş etməyə səsləyirdi. Bütün aşağı kurs tələbələri Zabit kim sadə, çalışqan, təvəzökar, işgüzar, əməksevər, halallıqsevər, inadkar, mübariz oimaq istəyirdi... Zabit müəllim böyük dəyanət sahibi idi. Mən dəfələrlə onu rektoru olduğum universitetdə müvafıq vəzifə aparmağa dəvət etmişəm. Həmişə "bura mənim doğma ocağımdır" deyə bütün vəzifələrdən imtina etmişdir. Hətta sonuncu dəfə onu rektoru olduğum Azərbaycan Universitetinə elmi işlər üzrə prorektor vəzifəsinə dəvət etdim. Yenə də "Yarım əsrə bərabər bir zaman kəsiyində təhsil aldığım və çalışdığım doğma ocağımdan uzaqlaşa bilmərəm. Siz yaxşı bilirsiniz ki, bu universitet mənim doğma ocağımdır" deyə cavab verdı. Bəli, belə insanları yad eləmək, Zabit Məmmədov kimi dostları, özü də alim dostları xatırlamaq, onların mənəvi keyfıyyətlərindən fəxarətlə söz açmaq, onların xoş əməlləri haqqında danışmaq onları həm ədəbiləşdirir, həm də gələcək nəsillər üçün əsil örnək şəxsiyyətlərə çevririr. 57 Himalay Qasımov Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin “Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi” kafedrasının müdiri, filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Dost itkisinin könül ağrıları! Zabit Teymur oğlu Məmmədovla mənim ilk tanışlığım 1962-ci ildən başlayıb. Mən Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin (keçmiş APİ-nin) tarix-filologiya fakültəsinin ikinci kursunda, o, birinci kursunda təhsil alırdı. Mənim Zabitlə yaxın- laşmağıma səbəb olan çeşidli amillər var idi. İlk öncə mən Zabitin özünəməxsus müsbət aurasını vurğulamaq istəyirəm. İkincisi mənim seçimimimdə onlarla eyni kursda təhsil alması, sıx görüşlər məni Zabit və onun yaxın çevrəsilə hədsiz yaxın- laşdırdı və deyərdim ki, bir mənada doğmalaşdırdı. O dövrdə hər ikimiz fakültənin və institutun ictimai işlərində fəal çalışırdıq. Bünövrəsi 60-cı illərin əvvəllərindən qoyulan bu dostluq əziz qardaş sandığımın cismani həyatın sonlarına qədər davam etdi. Zabit Məmmədov hələ tələbəlik dövründə fərqlənən, çoxminli institut kollek- tivinin dərin hörmətini və etimadını qazanmış gənc bir şəxsiyyət idi. Erudisiyası, intellekti zamanla addımlamaq, uzağı görə bilmək, məqamı dürüst anlamaq, insan- ları olduğu kimi dərk etmək kirdarı vermişdi. Mehribanlıq, səmimiyyət, təbiilik onun ruhunda, canında idi. Son dərəcə humanist, ədalətli, obyektiv, mərd və mər- həmətli insan idi. Haqsızın - haqlıya üstün gəlməsinə dözməzdi və hər vəchlə bunun qarşısını alardı. Onunla mən dəfələrlə birgə qəbul imtahanlarında iştirak etmişik. Ən gərgin və dramatik məqamlarda onun biliyi, ədaləti uca tutduğunun şahidi olmuşam. Bütün bunlar onun son dərəcə halal adam olduğunu sübut edirdi. Hansı vəzifədə çalışmasından asılı olmayaraq o sözün əsl mənasında yüksək əyarlı insan idi. Bu “idi”lər məni daxildən kövrəldir. Çünki o amal və əməl sahibi idi. Mənən və ruhən bizimlədir. Cismani olan isə keçici və ötəridir. Yuxarıda qeyd etdiyim kimi amalı və əməlləri bu gün yaşarlığını, diriliyini aydın şəkildə görükdürür. Son qırx ildə elə bir görüşümüz yadıma gəlmir ki, biz qucaqlaşıb öpüşmədən ötüb keçək, övladlarımızdan, ailəmizdən soraq tutmayaq. Elə olmayıb ki, biz görüşək, tələbə yoldaşını soruşmasın, mənim salamımı yetir deməsin. Bu diqqət, bu ehtiram təqdir olunandır və Zabit Məmmədovun bitib-tükənməz insani keyfiyyətlərinin dilə gətirə bilmədiyimiz milyonda bir hissəsidir. Birlikdə keçirdiyimiz sevimli günlərimiz çox olub. Övladlarımızın xeyir işlərində birgə Yüklə 0,63 Mb. Dostları ilə paylaş:
|