ҺӘЗРӘти рүГӘЈЈӘ
Şerlər, növhələr, mərsiyyələr
Yüklə 1,98 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Həzrət Rüqəyyə xatunun Şam yolunda əhvalatı
- Həzrət Rüqəyyəyə (ə) salam
- Əkbərim gəlincə ölsəm dəfnimi yumandır əmmə
- Mən qalmışam səhrada əmmə getmə
- Qəlbində yarə öldü Rüqəyyəm
- Həzrət Zeynəbin (ə) Yezidin məclisindəki xütbəsi
- İmam Səccadın (ə) Şamda xütbəsi
- Nahiyeyi Müqəddəsə ziyarəti
Şerlər, növhələr, mərsiyyələrŞam yolunda həzrət Rüqəyyənin (ə) həzrət Zeynəbə (ə) ürək sözləriBuyur əmmə, Şimri sitəmgərə mən zarə silsilə2 vurmsınBabamın ğəmi bəs olur mənə, daxi yarə bu dilə vurmasın Nədi cürmim3 axər ey əmməcan məni Şümr, ya Sənan vurar Atasız qıza bu qəraridir üzə əlində fəğan vurar Həm ölüb atam, həm Əkbərim ürəyimdə yoxdi təvan vurar Edəndə nalə yətim uşaq düşər ərşə zəlzələ vurmasın Degilən qabardır ayaqlarım bu yolu piyadə gedəmmirəm Əli Əkbərin başın görürəm cidadə gedəmmirəm Anam ağlır, Əkbərin oxşayır ğəm olur ziyadə gedəmmirəm De bu qövma Əkbərimin başın anamın müqabilində vurmasın Görürəm baba başın dayanammıram, edirəm fəğan Necə gör saralmışam əmməcan, zibəs1 incidir məni sariban Gecə-gündüz ağlaram ahilən nə qədri bu cismidə vardı can Yetişincə bari əcəl başa, de bu sariban hələ vurmasın. O qədri bəla mənə üz verib dəxi əmmə, qalmadı məndə tab Kim olub mənim kimi xuncigər2 kimə zülm olub belə bihesab Ayağım qabardı sızıldar, kəsib əmmə qollarımı tənab De bu Şimrə, rəhm eləsin dəxi yetib iş müşgülə vurmasın Bu qədri cəfa, sitəmləri necə bir yətimə rəva görür Baxır əmmə nizədə Əkbərim, mən edəndə ah-o-nəva görür Kəsilibdi çarəmiz əmməcan, bu qədri cəfani Xüda görür De bari bu Xuli kafirə, atama edim giley vurmasın Ayağım qabardı qaçammıram bu nə silsilə, nə tənabidir3? Bilisən ki, rəhm yətimlərə hər millət içrə səvabidir Gedib əldən izzət-o-şokətim ürəyim yanıbdı kəbabidir Mən Əli Əkbərə aşiqəm, o salıb məni çölə vurmasın Yetişincə Şamə yəqindir məni belə zülmlər öldürür O qədri ki, Şimr, Sinan vurar üzümə bu sililər öldürür Üzə sili başimə əmməcan vurulur bu qəmçilər öldürür Gedib ixtiyar-o-təvan dəxi yetişincə mənzilə vurmasın Bu sitəmlə yolda gər ölməsəm , ölərəm o Şamidə bil yəqin Qayıdam Mədinəyə bir də mən gəlir xəyalimə çox çətin Nəzərindən salıbdılar əmmə məni Əkbər ilə babam Hüseyn Niyə bəs cidadə babam demir məni sariban belə vurmasın Yetir axirə sözü «Nazima» dəxi vermə çox da kəlamə tul4 Bəs olur təmam günahüvə əgər olsa bircə sözün qəbul Gətirəndə məhşərə eyləməz bu xanım Rüqəyyə səni məlul Deyəcəkdi, Nazimin əmrini babasın de müşgülə vurmasın.5
Bir ləhzə çəkmir əl əməli nasəvabidən Gül başı üstə xarə1 verir fələk, pərvəriş Baxmır ki, bağiban su verib əşgi nabidən2 Gərduni dun3 qəfəs qəyirib əndəlib4 üçün Gülzari zar edibdi cəfayi ğürabidən5 Pərvazə şəhbaz gələn vəqtidə ğeyzilən Titrər zəif quşlar o dəm iztirabidən Şirin qəvidi pəncəsi hər ləhzə qan içər Şirə zəiflər baş əyillər o babidən Rubah6 çün xəbisidi tə’mini var onun Qovğa edər doyurmasalar nan-o-abidən7 Ahu və leyk pakidi məzlum edib fələk Hər səmtə getsə vəhşəti var şix-o-şabidən8 Kimdir ala zəiflərin intiqamını Bazuyi şum9 və pənceyi qəhr-o-itabidən10 Ayrı xəyal eyləmə ğərqəm xəyalə mən Çərxi məzəmmət eylirəm iltihabidən11 Hər iş görüb fələk belə billəm bica12 imiş Amma varımdı şükuh13 bir əmri əcabidən Aya, Yəzidi səltənətə bəslədi fələk Ya incidi sülaleyi Xətmi-Məabidən? Aya, yəzidiyan nə səbəbdən əziz idi Axər fələk nə gördi bu Ali-Türabidən Çərx, istədi ki, Zeynəbi isbati həqq üçün Bipərdə gəzdirib oyada xəlqi xabidən1 Zeynəb də tökdü məh yüzünə qanlı saçların Cəbrən2, bəli mühəccəbə çıxmaz hicabidən Xəffaş3 cəhli qovmvğa taleedi4 sübh tək Zülmətli şamə dəvət olub aftabidən5 Minmiş sınıq gəcavələrə bəxti qarələr Gözlərdə əşginab ürəklərdə yarələr Qollar tənabə bağlı, vəli başları açıq Düşməndi izdihamilə dörd bir kənarələr Bə’zisinin qulağı olub yarə, qan axır Mə’lumdur ki, ğarət olub guşivarələr Bə’zisi səslənir: bala gün batdı hardasan Axı bu vaxtlar süd əmər şirxarələr Bə’zi deyir ki, əmmə sıxır boynumu tənab Qəmçi acısı canıma salmış şərarələr Bə’zi deyir ki, baş açıqam əmmə fikr elə Tapşır bir azca fasilə açsın səvarələr Mehr, imamət itrətini baş açıq görür Mah sipəri6 dudeyi-ahilə7 qarələr Gün görsənir cidadə qiyamətdi Zeynəbə Məğrib gəzir o qəlbi sınan məhparələr Şamın yolun nə qədri gedillər qurtarmır Dildən düşüb gəcavədə axmış sitarələr8 Bir gəllə ahivani-hərimi-şəriəti2 Salmiş qabaqinə qovalur heçkarələr Hərdəm biri düşür yerə ol xırda qızların Səslir ki, əmmə getmə dayan, eylə çarələr Hər mənzilə düşüllər minən vəqtə naqəyə Zeynəb o xırda qızları bir-bir şümarələr3 Bir gün sayanda istədiyi qız tapılmadı Qan vurdu cam çeşminə qəlbində yarələr Başdan ucatldı əllərini baxdı nizəyə Andırdı miri qafiləni bu işarələr Nagəh görüblər rə’s Hüseyn4 durdu getmədi Qanlı gözü üzarə dürri şahvar5 ələr Gün seyridən dayandi kəsib iltifatini Aciz qalıb görən o başın mö’cizatini Gördilə gər tapılmasa nazlı Rüqəyyəsi Şam əhlinin məhal edəcək mümkinatini Mə’mur ediblə Zəcrilə, bir şəxsi digəri Gəldikləri yolun gəzələr şeş cəhatini6 Zəcr axtarır Rüqəyyəni, amma Rüqəyyə də Gözlər qəza ilən qədərin hadisatini7 Zülmət gecə o qorxulu üç yaşında qız Görmür yanında əmmələri, ümməhatini8 Başın salıb aşağa, baxammır sağa-sola Cari edir üzarinə əşgin fəratini Halın görəndə göydəki quşlar sızıldaşır Təhsin edillə dildəki səbr, sübatini Əhvalinə sudan gələn ahular ağlaşır Guya düa edillə o tiflin nicatını Səslir babasını eşidir öz səsin yenə Vəhşətdən az qalır verə əldən həyatını Nə əmməsi verir səsinə səs, nə qardaşı Həllali-müşgül1 istir aça müşgülatını Ümidi hər nədən kəsilir üz tutur göyə Vazeh deyir şikayətinin hər nükatini Allah, hayanda qaldı keçən günlərim mənim Mən bu çölün gəzim neçə kuh2, neçə fəlatini3? Əzbəs ki, incidib hamını ağlamaq səsim Məndən kəsibdi əmmələrim iltifatini Sən kəsmə lütfünü məni hifz eylə, ey Xüda Tofiqinin fərahəm eylə mocibatini4 Qoyma məni bu çöldə edə vəhşilər həlak Xar eylədi zəmanə bu tiflin vəfatini Faş etdi bəs ki, dərdi dil dağidarını Hey tökdi göz yaşin üzə ney tək sızıldadı Çərxin gətirdi rəhmə vəli kəc mədarini5 O əmməsin çağırdı, vəli fələk Zəcri yolladı Yandırdı tazədən dil ümidvarını Kim qorxsa tez səlam verər naşünasə6 də İstər ki, salim eyliyə qəhrin şərarini7 Qəblən tanırdı çün o şəriri, Rüqəyyə də Verdi salam görmiyə Zəcr inzicarini1 Səd heyf ilə ədəbli balanın salamına Naəhl idi, müxatəbi aldı qərarini Bu əl apardı başə, o əl taziyanəyə Nili edibdi peykərini, gül üzarini Bir söz dedi ki, Şimrə desəydi edərdi rəhm Şimrün alardı əldən o söz ixtiyarını Səsləndi vurma çox məni zalım əsirinəm Səyyadlar cəhanda çox istər şikarını Mən qaçmadım görəndə səni, sən də rəhm eylə Axı nəvaziş ilə tutarlar fərarini Mə’mursan aparmağa, mən hazıram gedim Çox mayiləm ki, bir də tapam ğəm qatarını Öldürmə bağla qollarımı, sal qabaqinə Çoxlar çəkir bu ğəmzadənin intizarını Öldürmək istəsən ona da hazıram yenə Amma bu çöldə atma, bu möhnət düçarını Sal nəşimi at üstə apar, Zeynəb əmməmə Qazsın yol üstə ta bu qəribin məzarını Ravi deyir ki, Zəcri məzəmmət edib dedim: Zalım tərəhhüm2 et, görürsən iztirabını Fərzən nə qardaşı, atası, nə pənahi var Axı yətimə qızdı, yanıqlı niqahi3 var Bir ah çəksə gər, təhi dildən4, bu mehriban Afaqi5 yandırar elə suzəndə6 ahi var Nifrin edə Yəzidi, görərsən bir anidə Nə qaldı taci-o-təxti, nə də barigahi var Vurma bu nazənin qızı, qoy mən olum kəfil1 Tərigimdə mindirim gətirim, səxt rahi2 var Əlqissə, qane oldu, qəbul etdi Zəcri dun Çün gördü məntiqimdə rizayi ilahi var Ərz eylədim xanım, olasan tərgimə səvar Bu yolda xar çoxdu, nə ab-o-giyahi3 var Verdi cəvab: Yaxşı mürüvvətli şəxssən Amma bu yerdə məntiqinin iştibahı4 var Naməhrəmilə bir ata minməz, Hüseyn qızı Əmməm deyib, bu əməlin çox günahı var Olduq səvar Zəcrilə biz, başladıq yolu Gördüm nə fikri rahəti dil, nə rifahi var Hərdəm dönüb dala baxıram, görürəm onu Ney tək vəli sızıltısının gah-gahi var Guya ayaqların qabar almış, üzün ğübar Zahirdə təkdi vəli başda ğəm sipahi5 var Bir qarə məcərilə iki iş görür o qız Qalmış du dil6 ürəkdə zibəs ki, du rahi7 var Gah başə bağlayır onu gahi ayağına Gör tirə8 bəxti, gör necə ruzi siyahi9 var Hasil, yetişdi qafiləyə ol əfifə qız Gördüm ki, nizə başına həsrət niqahi var Ərz eylədi, bu Zəcri baba bir məzəmmət et Bilsinlə ta yətimələrin dadixahi10 var Məndən nə rənci rah-o-biyabandan1 soruş Nə suzi qəlb-o-hali pərişanidən soruş Pərvanə sərgüzəştinə biganədir hamı Öz aşinası şəmi şəbistanidən2 soruş Bu zülmü bir yətimə heç kafər eləməz Hər covr-o-zülmi Zəcri müsəlmanidən soruş Bir sili vurdu Zəcr mənə, şərh edənmərəm Zəhra anama sili vuran Sanidən soruş Qoy üz-üzə, necə alışıb gör üzüm baba Mümkün deyilsə dideyi giryanidən3 soruş Alsan qabar ayaqlarımın halını xəbər Yollardakı o xari müğilandan4 soruş Xiclət çəkib danışmasa gər, xar-o-xəs5 baba Bu yarəli ayaqdan axan qanidən soruş Xarın ayağa batmağını istəsən əgər Sinəndəki o zəhrili peykanidən6 soruş Var şahidim ki, həm susuzam, həm acam baba Misdaqi ərzimi ləb-o-dəndanidən7 soruş Şirin dilimlə qəmçi acısın deyəmmirəm Nili bədəndə xəstə olan canidən soruş Bəxtimdən ay da batdı, qaranlıqda ağladım Çəkdim nələr, bu qəlbi hərasanidən soruş Yel əsdi mən də əsdim o dəm bərgi bid8 tək İndi də titrirəm, təni lərzanidən9 soruş Şe’rində etmə Münzəvi, heç kimdən iqtibas1 Əğyari boşla, hikməti Loqmanidən soruş Şe’rin gərəkdi dərsini Ruhul-Qüdus verə Nə pirdən, nə tifli dəbistanidən2 soruş3
Şam yolunun əhvalatıEy bəşər qəlbini saf eylə müsəlmansan əgər Getmə şeytan yoluna tabeyi Qür’ansan əgər Qoyma böhranda qala aciz-o-dərmandələri Bəzl-o-infaq4 elə insanlara, insansan əgər Olma razı balasından ola şərməndə5 fəqir Dərdinə çarə elə baniyi ehsansan əgər Qapını bağlama, Allah qapını bağlamasın Rəhm elə, şiyeyi ğəmxari yətimansan əgər Səngidil olma bu əndazə bir az rəhmidil ol Yoxsulu al nəzərə, bəndeyi Sübhansan əgər Get fəqirin evinə qoyma o gəlsin qapına Qoyma sındırsın özün, sahibi vicdansan əgər Bir günün vardı qabaqda, əli boş getməlisən Olma məğrur tamam aləmə sültansan əgər Fəqr bir atəşi suzandi6, cəhənnəm misli Rişəkün7 eylə onu talibi rizvansan8 əgər Hərə bir dərdə giriftaridi bu dünyadə Dərdin artırma, dəva dərdüvə xahansan9 əgər Çörəyi doğrama gündə füqəranın qanına Bu qədər zülm eləmə sahibi imansan əgər Çox uşaq var qara köynək ala bilmir özünə Tut əlin nokəri-sültani-şəhidansan əgər Qara bir köynəyi olsa qoşular dəstələrə Fürsətin var hələ ğəm çəkmə, pəşimansan əgər İstəyirəm indi təvəssül eliyəm, ağlaşağın Sən də göz yaşı tök, didəsi giryansan əgər Qara köynək yadıma saldı Rüqəyyə xanımı Şam yollarına bax vaqifi cəryansan əgər Karivan gördü gedib, baxdı bir az sağ-soluna Əli qoynundə gözün tikdi Dəməşqin yoluna Belə fikr eylədi röyadədi, ahuyi Hicaz O xəyal ilə qara gözlərini ovdu bir az Oyanıb gördü yatan bəxtidi, əyləşdi yerə Əllərin başdan ucaldıb dedi: ey Bəndə Nəvaz Səni verrəm qəsəm əllərdə ölən Zəhraya O xanım ki, qıla bilmirdi ayaq üstə nəmaz And verrəm babamın sinəsinin ox yerinə O şəhanşəh ki, məqtəldə edib raz-o-niyaz And verrəm əmim Əbbasin uzun qollarına Demirəm eylə məni Yəsribə getməkdə mücaz1 Harda olsa bibimi tez yetir Allah, ölürəm Bağiban olmasa heç güldə təravət olmaz Deyiləm özgə, Xüdaya, mən Hüseynin qızıyam Heç şəhidin qızı mən tək belə başsız qalmaz Dəftərin olsa əgər yazmağa bikəslər adın Babamın adınin altında mənim adımı yaz Kaş bilirdim ki, bibim Zeynəbə mən neyləmişəm Məni agah elə, ey Bais Peydayişi Raz2 Qucağından məni əmməm yerə heç qoymaz idi Razı olmazdı edəm didəsi tər suz-o-güdaz1 Dilim-ağzım qurusun bəlkə bibim Zeynəb ölüb Ölsə Səccadə denən, öldü bacın qəbrini qaz Söz verrəm bibimin daməninə çatsa əlim Bir də Şamata kimi eyləmərəm heç kəsə naz Taziyanə mənə öyrətdi yətim naz eləməz Eyləsə nazinə heç kimsə xəridar olmaz Hər kəsin mən kimi ölsə atası əllərdə Olacaq ğüssələri çox vəli xoş günləri az Əlqərəz: ağladı əzbəs Əli Əkbər bacısı Görməyə Fatiməni aldı biyabanda cəvaz Gördü bir orəti2 Zeynəb kimi qəddi bükülüb Ağarıb saçları güya başına kül tökülüb Qüvvəti qəlb tapıb Fatimənin tərlanı Tökdi göz yaşını gül surətinə müjqani3 Dedi kimsən bu biyabanda ey biganə Gecənin vəqti gəzirsən niyə bu səhranı Olmiyə sən də mən kimi qardaşın ölüb Qardaşın ölsə çətin dərdidi yox dərmanı Nədir illət de görüm qarə salıbsan başüvə Dağılar ğəmlərün izhar eləsən cəryanı Nəfəsindən bu biyabanə dolub buyi behişt4 Por məhəbbət baxışın məst eləyir insanı Bu cavanlıqda nədən saçların aya ağarıb Hansı ğəm xəm eləyibdir bu qəddi rənanı Danışardı nənəsindən bizə Yəsribdə5 babam Tanıyaq bəlkə nənəm Fatimeyi Zəhranı Mu be mu6 hər nə buyurmuşdu qalıb yadımda Çəkmişəm sinəmə vəchil-həsən cananı2 İstərəm ərz eliyəm düz nənəmə oxşursan Məni əfv eylə xanım olsa əgər imkanı Bir sualım vəli var sınmasa qəlbin məndən Yuxusuz gözlərim olsun gözlərüvin qurbani Kim vurub surətinə sili, dolub qan gözünə Əli sınsın vuranın, heç yox imiş vicdanı Nənəmin də belə deylər gözünə ləkkə düşüb Olmadı mən də görüm mahi cəhan aranı Qismət olsa yetişəm məhzərinə rö’yadə Gözlərimdən tökərəm daməninə dəryanı Göyərən surətini versə icazə öpərəm Deyərəm çatdı mənə Fatimənin ehsanı Söz yetişcək bu yerə qalmadı Zəhrada dəvam Çəkdi ağuşinə yorğun balani eyliyə ram Dedi: day ağlama ey bəxti, güni qarə qızım Əlini qoynuna qoyma ürəyi yarə qızım Toz qonub zülfünə ayineyi iqbalım tək Bağiban olmasa xüsranidi3 gülzarə qızım Şanəsiz4 tellərinə çarəsiz əmmən qurban Qolları bağlıdı yoxsa eliyər çarə qızım Niyə biganə misalındə baxırsan üzümə Surətindən telini rədd elə məhparə qızım Yaxşı bax öz nənənə, oğlu ölən Fatiməyəm Gəzirəm çölləri sizdən sarı avarə qızım Xəbər aldın gözümün ləkkəsinin cərəyanın Agah ol indi bu cəryani əsfibarə5 qızım Bir günü kuçeyi Yəsribdə Həsən yanımda Sani kəsdi yolumu baxmadı Dadarə1 qızım Bimürüvvət mənə bir siliyi möhkəm vurdu Çıxdı düşdü qulağımdan yerə guşvarə qızım Oxşayırsan mənə fikr etmə fəqət simadan Sərgüzəştin də mütabiqdi2 bu naçarə qızım Mənə də sili dəyibdi sənə də sili dəyib İkimiz də gəzirik çölləri avarə qızım Qapıma vurdular od, yandı sənin də ətəyin Yarı oxşatdı fələk, dil yaralı yarə qızım Hər ğəmim bir yana, amma bu ğəmim bir tərəfə Yanaram həşrə kimi bu ğəmə həmvarə qızım Nə anan, Heydəri-Kərrarə dedi sili sözün Nə sənin çatdı əlin qolsuz ələmdarə qızım Fərqimiz olsa vəli yaxşıdı bir mətləbdə O da vabəstədi3 iqbali səzavarə4 qızım Mənim ömrüm az olub, kaş, səninki çox ola Salmaya əmmələrin başlarına qarə qızım Yazdı bu şeri Fatiməyə "Ğəffari" Eyləyə bəlkə onu beyti Xüda zəvvari.5 Həzrət Rüqəyyəyə (ə) salamSalam ola ağamın məslək-o-əqidəsinə Cəmali ənvərinə, qaməti keşidəsinə6 Salam ola ağamın xanədani itrətinə Gözəllərin gözəli nazidanə Əkbərinə Salam ola ağamın zübde7 məhliqalərinə Minayi eşqidə ətşan ölən fədalərinə Salam ola ağamın teşnə zibh olan başinə Livayi dinə mühafiz şərəfli qardaşinə Salam ola ağamın qanə ğərq olan ləbinə Kəfili-itrəti-Xatəm, vəfali Zeynəbinə Salam ola ağamın şivey-o-rəviyyəsinə2 Xarabalərdə ölən mehriban Rüqəyyəsinə Ğürub olanda xanım, aşiqanə ağlardı Deyərdi nohə dili masəvani3 dağlardı Deyərdi, bilmirəm hansı məkandasan babacan Rüqəyyə canüvə qurban hayandasan babacan Fəraqətin qızına eylər əsər gecələr Sənin vüsalinə xatir ürək əsər gecələr Nə çox səfərdə yubandın, sənə gözüm qurban Ata qoyar gözü yolda qızın məgər gecələr? Bu dəfə gəlsən əgər, qoymaram çıxıb gedəsən Üç yaşlı aşiqinə çox yerin gələr gecələr Bibim deyir, gələcək bir gecə vəfalı baban Üzarə göz yaşını tökmə bu qədər gecələr Diyəm ki, qorxuram əmmə gələndə yatmış olam Odur ki, oyaq qalıram sinədə şərər gecələr Darıxmışam babacan gəl apar məni vətənə Qucaqə al məni, ey müjdeyi səhər gecələr Gümanın olsa əgər, bari namə yaz göndər Ğəm üz verəndə salım namənə nəzər gecələr Yazanda namə Əli Əkbərində halın yaz Rüqəyyəsiz görüm aya nə eylər gecələr Mənim dilimcə denən, küsmüşəm Əli səndən Demir ki, heç bacımı kimsə dindirir gecələr Düşəndə yadımə Əkbər, sitarəyə baxaram Günüz gedər, yenə göydə gəlib gəzər gecələr Denən itib sən alan guşivarə, ay qardaş Qulağımın yarası, Əkbər, incidir gecələr Gərək dubarə mənə ayrı guşivarə ala Salam qulağıma getsəm qonaq, əgər gecələr Qonaq çağırsa əgər, xiş-o-əqrəba gedərəm Qəribənin evinə salmaram güzər gecələr Qəribələr bizi viransəradə saxladılar Ğəza da vermədilər qomi xeyrə sər1 gecələr Xaraba qonşuluğunda vəfalı bir qız var Günüz gələr bura amma yenə gedər gecələr Ğürub olanda babası gələr dalınca onun Gedib yatar öz evində o bəxtəvər gecələr Mənim vəli nə babam var, nə abırlı evim Saray zülmət olar, çıxmasa qəmər gecələr Gələndə görsədərəm, yoldaşım görər babamı Ürəkdən əsgilə ğəm bəlkə müxtəsər gecələr Sözüm uzandı baba, tari zülfi Əkbər tək Bu rəsmidir uzanar şərhi ğüssələr gecələr Mənim vəli baba, səndən sonra kimim vardı Qulaq verə sözümə gözdə əşgi tər gecələr Səni qəsəm verirəm qüssəli ölən nənənə Qoyardı səcdəyə pişani2 dide tər3 gecələr Anam Rübabı düa eylə harda olsan əgər Yatıb durar yuxudan, sübhədək mələr gecələr Qoyub qəbaqinə bir boş beşik həyalı anam Biz ağlayanda o da lay-lay deyər gecələr Hamı deyib yorular, gözlərin yumub yuxular İşıqlanınca o gəhvarə tərpədər gecələr Əsasi ğarəti1 Zeynəb bibim alan gündən O qanlı qündaqi tez-tez açıb bələr gecələr.2 Əkbərim gəlincə ölsəm dəfnimi yumandır əmməƏkbərim gəlincə ölsəm, dəfnimi yubandır əmmə Nəşimi alıb əl üstə, başinə dolandır əmmə *** Yox sözüm bu ölmək əmmə əmri Həyyi Ləm Yəzəldi Bacılar öləndə amma qardaşı ola gözəldi Eyləyin bir azca təxir bəlkə Əkbərim də gəldi Kəfn-o-dəfnimi bir az sən, saxla əl yubandır əmmə ***
Gözlərin fədası ollam, xəstəsən bibi az ağla Öldürür özün hərəmlər, az bu qəlbi zari dağla Əllərin qadasın allam, gəl bu gözlərimi bağla Qanlı əşgilən saralmış rəngin az boyandır əmmə *** Gərçi qarə gün əlindən qurtarır bu bəxti qarə Var vəli bir ümdə dərdim, gəl sənə edim işarə Nagəhani gəlsə Əkbər, gözlərimi aç dübarə Əkbəri mənilə bir an, ru-bə-ru3 dayandır əmmə ***
Şimri sən çağırma əmmə, qəlbidə cərahətim var Qoldan açmasın tənabim, dildə ayrı niyyətim var Qəbrə qoy bu halətilən cəddimə şikayətim var Sən də xəlqə zülmü Şimri nitqin ilə andır əmmə *** Başün açma etmə nalə qəlbim oldu qüssədən ğəm Sən mənə analıq etdün, canüvə Rüqəyyə qurban Başım alma sinən üstə, topraq üstə qoy verim can Zəhmətimi çox çəkibsən, az məni utandır əmmə ***
Ağlama demə ğərib, bivətən Rüqəyyə lay-lay Heç dilə gətirmə cismi bikəfən Rüqəyyə lay-lay Səslə Şimri şum əlindən dincələn Rüqəyyə lay-lay Qəlbi-əhli-Şami ah atəşinə yandır əmmə *** Bisəbəb denən bu ğəmdə qanə göz yaşım dolanmaz Əldə öldürüb bu tifli, Şimri dun yenə utanmaz Qəmçilər yerini amma, görməyincə xəlq inanmaz Köynəyim çıxart bu xəlqi sən özün inandır əmmə.1
Yox bir gələn imdadə əmmə getmə *** Qaldım mələr çöllərdə misli ahu Bir qorxulu səhrada por həyahu2 Qaçdım bir az hər səmtə dildə ya Hu Dilxəstəyəm oftadə3 əmmə getmə ***
Hətmən çox incitdim səni nəvadən Qəhr eylədin, doydun bu binəvadən Nazım çəkibsən əmmə Neynəvadən Biçarəyəm sal yadə əmmə getmə *** Ğəmlər mənə üz verdi hər tərəfdən Xaliydi səhra abiylə ələfdən Müşgil qoşani səslərəm Nəcəfdən Gəlməz babam fəryadə əmmə getmə ***
Əmmə amandır saxlayın qətari Aclıq susuzluq aldı ixtiyari Az qaldı solsun ömrümün bəhari Lütf eylə bu naşadə əmmə getmə *** Çəkmək yətimin nazini çətindi Amma yətim dürdanə Hüseyindi Allah səni mə’cur edər yəqindi Çox əcri var, iqabda əmmə getmə ***
Getdi əlimdən izzətim, cəlalim Az sinnidə çoxdur, ğəmim, məlalim Sili yerindən nilidir cəmalim Yandım ğəmi bidadə əmmə getmə.1 Qəlbində yarə öldü RüqəyyəmGözlərin yumdu dincəldi ğəmdən Qəlbində yarə öldü Rüqəyyəm Əkbər öləndən bağlardı qarə Əynində qarə öldü Rüqəyyəm Viransəralərdə can verdi həsrət Getdi məzarə öldü Rüqəyyə *** Arami canim, lay-lay Rüqəyyə Şirin zəbanim lay-lay Rüqəyyə ***
Viransəranın söndü çırağı Gəl ay Əbəlfəz matəmsərayə Qardaşım kimi kəfənsiz öldü Yaralı cismin bükdüm qaraya Xəbərdar eylə məzlum atasın Başında qarə gəlsin əzayə *** Arami canim, lay-lay Rüqəyyə Şirin zəbanim lay-lay Rüqəyyə ***
Həsrət baxanda canım alardı Müjqanı1 hər dəm qalxıb enəndə Bir gün maralım bir söz danışdı Qəlbim alışdı yandım mühəndə2 Səsləndi əmmə, guşvarəm yoxdu Şərməndə ollam Əkbər gələndə *** Arami canim lay-lay Rüqəyyə Şirin zəbanim lay-lay Rüqəyyə ***
Hər gün yatanda viransəradə Gözdən tökərdi rüxsarə qan yaş Səslərdi tez gəl bimarın öldü Harda qalıbsan vəfalı qardaş Qəlbim sınıbdı tez gəl səfərdən Salmaz nəzərdən yoldaşı yoldaş *** Arami canim lay-lay Rüqəyyə Şirin zəbanim lay-lay Rüqəyyə ***
Darul əzayə3 gəldi Hüseynin Yaralı başı, teşti təladə Bikəs Rüqəyyəm pərvanə misli Pərvazə gəldi viransəradə Gül ləblərindən öpdü doyunca Verdi o başı, Zeynul İbadə *** Arami canim lay-lay Rüqəyyə Şirin zəbanim lay-lay Rüqəyyə2 Həzrət Zeynəbin (ə) Yezidin məclisindəki xütbəsiƏhli beyt (ə) əsirlərini, Yezidin məclisinə gətirdilər... Yezid əlindəki çubuqla imam Hüseynin (ə) dodaqlarına və dişlərinə vururdu. Bu vaxt Peyğəmbərin (s) səhabələrindən orada olan birisi qalxıb, onun bu işinə etiraz etdi. Yezid əsəbləşərək o kişinin məclisdən çıxarılmasını əmr etdi. Sonra Yezid, Qüreyş kafirlərindən olan ibn Zəvəbinin Ühüd döyüşündə oxuduğu şerlərindən iki beyt oxudu və üç beyt də özündən artırdı: "Ey kaş Bədr döyüşündə öldürülən tayfa başçılarım indi burada olub, görəydilər ki, Xəzrəc tayfası bizim qılınc zərbələrimizdən necə fəğanə gəlmişlər. Yəqin ki, bu mənzərəni görəndə sevinclə qışqırıb, deyərdilər: Sağ ol, ey Yezid! Biz Bəni Haşim böyüklərini öldürdük və onları Bədr döyüşünün hesabına yazdıq. Bu günkü gün, elə o günün əvəzidir. Mən, Əhməd övladlarından onun işlərinin əvəzini çıxmasam, Xəndəf övladlarından olmaram."! Bu vaxt Həzrət Zeynəb (ə) qəzəblənib yerindən qalxdı və atası Əli (ə) kimi sözə başladı: Həmd olsun aləmlərin Rəbbi olan Allaha və salam olsun Onun Peyğəmbəri və övladlarına. Allah necə də doğru buyumuşdur: "Pis iş görüb, cinayətə mürtəkib olanların işlərinin aqibəti o yerə çatdı ki, Allahın ayələrini təkzib edərək, məsxərəyə qoydular".1 Ey Yezid, elə güman edirsən ki, yeri-göyü bizə darısqal edərək, çarə yollarını bizim üzümüzə bağlamısan və bizi əsirlər kimi gətirmisən, biz Allahın yanında xar, sən isə əzizsən? Elə güman edirsən ki, bu qələbə sənin uca məqamının bəhrəsidir? Buna görə də təkkəbbürlə öyünürsən və sevinirsən ki, dünya sənə üz gətirib, sənin işlərini düzəldib, sənə sültanlıq və şahlıq verib? Bir az yavaş! Allahın buyurduğunu yaddan çıxarmısan ki, buyurur: "Küfr yoluna gedənlər güman etməsinlər ki, onlara verdiyimiz bir neçə günlük möhlət, onların xeyrinədir! Yox, verilən bu fürsətlər onların günahlarının çoxalması üçündür və onlar üçün xaredici əzablar vardır".2 Ey azad olunmuşların oğlu! Bu ədalətdəndir ki, öz arvadlarını və kənizlərini pərdə arxasında oturdasan, Peyğəmbərin (s) qızlarını isə əsir edib, açıq üzlə, hicabsız şəhərbəşəhər gəzdirirsən ki, hamı onları görsün və eləcə də alçaq və şərafətli adamlar onlara baxsın? Bir halda ki, onları himayət edən kişilərdən heç biri sağ qalmayıb. Anası, pak insanların ciyərini çeynəyən, əti, qanı şəhidlərin qanından əmələ gələn adamların rəhminə necə ümid bəsləmək olar? Bu rəftar, həmişə bizə düşmən gözü ilə baxan bir şəxsdən uzaq deyil. Bu böyük günahda özünü günahkar saymırsan və bu yaramaz əməlindən utanmırsan, öz kafir babalarını çağırırsan ki, gəlib, sənin rəhm etmədən öldürdüklərini görüb sevinələr və sənə təşəkkür edib deyələr ki, sağ ol ey Yezid! Çubuqla, behişt cavanlarının ağası, Əba Əbdillahın (ə) dodaqlarına və dişlərinə vurursan! Niyə də belə etməyəsən və deməyəsən. Çünki, yaraları qopartdın və kökünü qazdın, Peyğəmbərin (s) övladlarını qanını tökdün, bir halda ki, onlar Əbdül-Mütəllib nəslindən və yer üzünün ulduzları idilər. İndi də öz ölənlərini çağırırsan. Səbr etmək lazımdır, çünki çox çəkməz ki, sən də öz ölülərinə qoşularsan, arzu edərsən ki, ey kaş əllərin quruyaydı və dilin lal olaydı, o sözü dilinə gətirməyəydin, o yaramaz işi etməyəydin! İlahi! Bizim haqqımızı və intiqamımızı bunlardan al, bizim qanımızı tökən bu zalımlara öz qəzəb və əzabını göndər! And olsun Allaha, ey Yezid! Öz dərini yırtdın və bədəninin ətini para-para etdin. Çiynindəki bu ağır yükünlə, Allah Peyğəmbəri (s) ilə görüşəcəksən. O həzrətn övladlarının qanını tökdün və onların hörmətini saxlamadın, onun övladlarını əsir etdin. Bir halda ki, Allah onların haqqında buyurur: "Elə güman etmə ki, Allah yolunda öldürülənlər, ölüdürlər. Yox, onlar diridirlər və Allahın yanında Onun ruzilərindən bəhrələnirlər"1 Bu bəsdir ki, Allah hakim və Mühəmməd (s) əhli beytin düşmənləri ilə düşmən və Cəbrail (ə) Peyğəmbərin (s) köməkçisidir. Yolu sənin üçün hamar edib, açan və səni müsəlmanlara müsəllət edən şəxs, tezliklə zülmkarların cəzasının necə ağır bir cəza oduğunu biləcək. Biləcək ki, sizin hansınız daha pis və daha zəifsiniz. Dövranın müsibətləri məni səninlə danışmağa məcbur etdi. Amma mən səni dəyərsiz, səni danlamağı isə çox böyük bilirəm və səni çoxlu danlayıram. Nə edim?! Gözlər ağlar, ürəklər isə yanıqlıdır. Olduqca təəccüblüdür ki, Allah qoşunu, şeytan qoşununun əli ilə öldürülə və bizim qanımız sizin pəncələrinizdən tökülə, və bədənimizin ətinin tikələri sizin ağzınızdan çölə düşə və o pak və mütəhhər bədənləri biyabanın vəhşi canavarları tapalar və yırtıcı heyvanların yolu oradan düşə. Bu gün qənimət bildiyin, sabah sənin üçün ziyan və zərərdir. Özündən qabaq göndərdiyin şeyi orada tapacaqsan. "Allah bəndələrə zülm etməz."1 Allahı əzəmətli bilir və ona etimad edirik. Bəs (ey Yezid), bütün hiylə və məkrlərini işə sal, bacardığını et, bütün səyini göstər. And olsun Allaha, heç vaxt bizi insanlara unutdura və onların ürəyindən çıxara bilməyəcək və bizim vəhy nurumuzu söndürə bilməyəcəksən. Bizim izzətimizi dərk edə bilməyəcəksən, bizə etdiyin zülmün rüsvaylıq ləkəsini, öz ətəyindən yuya bilməyəcəksən. Sənin rə’y və fikrin etibarsız, hökumətinin ömrü az, cəmiyyətin isə pərişan olacaqdır. Bir gün gələcək ki, nida edən səsləyib deyəcək: الا لعنة الله عل القوم الظلمين "Allah zülmkarlara lənət etsin" Həmd olsun aləmlərin Rəbbi olan Allaha ki, bizim əvvəlimizi səadət və məğfirət, axırımızı isə şəhadət və rəhmət qərar verdi. Allahdan istəyirik ki, onların savabını kamil etsin və əcrlərini artırsın. Allahın özü bizim üçün ən gözəl xəlifədir və O Mehribanların Mehribanıdır və yalnız Ona təvəkkül edirik.1 İmam Səccadın (ə) Şamda xütbəsiHəzrət imam Səccad (Allahın salamı olsun ona), Yeziddən cümə günü məsciddə xütbə oxumağına icazə aldı. Yezid razı oldu. Cümə günü çatdıqda, Yezid öz xətiblərinin birini minbərə göndərdi. O, xətibə əmr etdi ki, Əli (ə) və Hüseyn (ə) barəsində nalayiq sözlər desin, Əbu Bəkr, Ömər və Yezidi tərif etsin. Xətib də belə etdi. İmam Səccad (ə), Yeziddən öz vədəsinə vəfa etməyini istədi. Yezid imama verdiyi vədədən peşiman olmuşdu və icazə vermək istəmirdi. Yezidin oğlu Müaviyyə, atasına dedi: Bu kişinin xütbəsinin nə təsiri ola bilər? Qoy nə istəyir, desin. Yezid dedi: Siz bu ailənin qabiliyyətlərini yaxşı tanımırsınız. Onlar elm və fəsahəti bir-birindən irs aparırlar. Qorxuram onun xütbəsi şəhərdə fitnə qaldırsın. Buna görə də Yezid, imamı xütbə oxumağa qoymaq istəmirdi. Amma, camaat hər tərəfdən Yeziddən imam Səccadın (ə) minbərə getməsinə razı olmasını. israrla istədilər. Yezid dedi: O, minbərə getsə, məni və Əbu Süfyan nəslini rüsvay etməyincə aşağa düşməyəcək. Yezidə dedilər: Bu yeniyetmə nə edə bilər?! Yezid dedi: O bir ailədəndir ki, südəmər vaxtlarından elmdən bəhrələniblər. Camaat bir az da israr etdilər. Nəhayət, Yezid onların israrlarının qarşısında davam gətirməyib, imam Səccadın (ə) minbərdə xütbə oxumasına razı oldu. İmam Səccad (ə) minbərə çıxıb buyurdu: Əzəli və əbədi olub, başlanğıcı olmayan Allaha həmd olsun. O, hər şeydən əvvəl var idi, hər şeydən sonra da olacaq. Bütün məxluq fani olduqdan sonra O, qalacaqdır. Ey camaat! Allah bizə altı xislət əta edib; elm, səbr, səxavət, fəsahət, şücaət və möminlərin qəlbində bizə qarşı məhəbbət. Bizi başqalarından yeddi xüsusiyyət ilə üstün etdi; Allah Peyğəmbəri Mühəmməd (s) bizim ailəmizdən seçilmişdir, Siddiq (Əli) bizdəndir, Təyyar bizdəndir, Allah şiri və Allahın Peyğəmbərinin (s) şiri (Həmzə) bizdəndir, behişt cavanlarının iki ağası imam Həsən (ə) və imam Hüseyn (ə) bizdəndir, bu ümmətin imam Qaimi (ə) bizdəndir. Hər kim məni tanıdı, tanıdı, tanımayanlara isə atamı, nəslimi və özümü tanıtdırıram.
Sonra buyurdu: Mən, bütün cahan qadınlarının xanımı Fatimeyi Zəhranın oğluyam. İmam Səccad (ə) o qədər belə iftixarlı sözlər dedi ki, axırda camaatın şivən və ağlamaq səsi ucaldı. Yezid bunu görüb, narahat oldu və camaatın ona qarşı qiyam edəcəyindən qorxub, müəzzinə azan verməyi əmr etdi. O, bu hiyləsi ilə imam Səccadı (ə) sakitləşdirmək istəyirdi. Müəzzin qalxıb, azana başladı. "Allahu Əkbər". İmam Səccad (ə) buyurdu: Allah hər şeydən böyükdür. Müəzzin dedi: "Əşhədu ənla ilahə illəllah". İmam Səccad (ə) buyurdu: Tüküm, dərim, ətim və qanımla şəhadət verirəm ki, Allahdan başqa mə’bud yoxdur. Müəzzin dedi: "Əşhədu ənnə Mühəmmədər-rəsulullah". İmam (ə) üzünü Yezidə döndərib, buyurdu: Bu adı çəkilən Mühəmməd mənim cəddimdir ya sənin cəddin? Əgər öz cəddin olduğunu iddia etsən, yalan dedin və kafir oldun. Yox, əgər mənim cəddimdirsə, nə üçün onun övladlarını öldürdün və onları qılıncdan keçirdin? Sonra müəzzin azanı davam etdirdi və Yezid qabağa keçib namaza başladı.1 Başqa rəvayətdə gəlib: Elə ki, müəzzin dedi: "Əşhədu ənnə Mühəmmədər-rəsulullah", imam Səccad (ə) əmmaməsini başından götürdü və müəzzinə dedi: Səni and verirəm Mühəmmədin haqqına, bir anlığa sakit ol. Sonra üzünü Yezidə tutub, dedi: Ey Yezid! Bu adı çəkilən Peyğəmbər (s), mənim cəddimdir ya sənin cəddin? Əgər öz cəddin olduğunu desən, hamı bilər ki, yalan danışırsan. Yox, əgər mənim cəddimdirsə, bəs nə üçün mənim atamı zülm ilə öldürdün və malını qarət, əhli-əyalını isə əsir etdin? İmam bunları deyib, yaxasını açdı və ağlamağa başladı. Sonra buyurdu: And olsun Allaha, əgər yer üzündə cəddi Peyğəmbər (s) olan bir şəxs varsa, o mənəm! Bəs nə üçün bu (Yezid) atamı öldürdü və bizi rumlular kimi əsir etdi? Sonra buyurdu: Ey Yezid! Bu qədər cinayətləri etmisən və yenə də deyirsən, Mühəmməd (s) Allahın rəsuludur və üzü qibləyə dayanırsan? Vay olsun sənə! Qiyamət günü atam və cəddim səninlə düşmən olacaqlar. Yezid fəryad çəkib, dedi: Müəzzin azanı de. Camaat arasında hay-küy qalxdı, bəziləri Yezidlə namaz qıldılar, bəziləri isə namaz qılmadan dağılışdılar.2 Həzrət Zeynəbin (ə) və həzrət imam Səccad Zeynul-Abidinin (ə) şamlıların arasında oxuduqları güclü xütbələrindən, və həzrət Rüqəyyənin (ə) məzlumcasına xarabada can verməsindən sonra camaat həqiqəti başa düşdülər, Bəni Üməyyə aparatının hiylə və siyasətlərinin üstü açıldı və artıq hamı Yezidə lənət göndərir, tə’nə edirdi. Yezid özünü çarəsiz gördü və bildi ki, camaat ona nifrət edirlər. Ona görə də bu cinayəti qoşun başçılarının boynuna atdı. Camaat arasında söhbət ancaq Yezidin zülmündən gedirdi. Onlar, Yezidin Peyğəmbər (s) övladlarını öldürməsindən və onun əhli-əyalını əsir etməsindən danışırdılar. Yezid camaatın ona qarşı qiyam edəcəyindən qorxub, Kərbəlada iştirak edən qoşun başçılarını; Şibs ibn Rəbi, Məsaib ibn Vəhibə, Şimr ibn Zil Coşən, Sinan ibn Ənəs, Xuli ibn Yəzid, Qeys ibn Rəbi və başqalarını bir yerə topladı. O, əvvəl Şibs ibn Rəbidən soruşdu: Hüseyni (ə) sən öldürdün? Rəbi dedi: Hüseynin (ə) qatilinə Allah lənət etsin, mən onu öldürməmişəm. Yezid dedi: Bəs Hüseynin (ə) qatili kimdir? Rəbi dedi: Məsaib ibn Vəhibə. Yezid həmin sualı ondan soruşduqda, Məsaib də Rəbi kimi cavab verdi. Yezid bu sualı hansından soruşurdusa o, bu cinayəti öz boynundan atır, başqasını günahlandırırdı. Növbət Xuliyə çatdı. O, cavab verməkdən aciz qalmışdı. Bütün əmirlər vəhşət və nigəranlıqla ona göz dikmiş və qəti cavab gözləyirdilər. Birdən hamısı dedilər: Hüseynin (ə) qatili Qeys ibn Rəbidir. Yezid, ağır sözlərlə ona həmlə etdi və dedi: Hüseyni (ə) sən öldürdün? Qeys dedi: Mən əsil qatili yaxşı tanıyıram. Amma əmir aman verməsə deməyəcəyəm. Yezid ona aman verdi. Rəbi dedi: Ey əmir! Hüseynin (ə) qatili döyüş bayrağını qaldıran və onunla (Hüseynlə) döyüşə dəstə-dəstə qoşun göndərən o kəsdir. Yezid dedi: O kəs kimdir? Qeys dedi: Ey əmir, Hüseyni (ə) sən öldürdün! 1
Salam olsun Allahın vəlisi və seçilmişi Şeysə. Salam olsun Allah höccətini bərpa edən İdrisə. Salam olsun duası qəbul olunmuş Nuha. Salam olsun Allah tərəfindən çoxlu köməklər alan Huda. Salam olsun Allahın kəramət tacı bağışladığı və böyük saydığı Salehə. Salam olsun Allahın xüsusi dostluq etdiyi İbrahimə. Salam olsun Allahın behişt qurbanlığı fəda etdiyi və onu azad etdiyi İsmailə. Salam olsun Allahın peyğəmbərliyi onun nəslində qərar verdiyi İshaqa. Salam olsun Allahın Öz rəhməti ilə gözünün nuru yenidən qaytarılan Yəqubə. Salam olsun Allahın Öz əzəməti ilə quyudan nicat verdiyi Yusifə. Salam olsun Musaya ki, Allah öz qüdrəti ilə onun üçün dəryanı yardı. Salam olsun Allahın peyğəmbərliyinə məxsuslanan Haruna . Salam olsun Şüeybə ki, Allah ona ümmətinə qarşı kömək etdi. Salam olsun Allah tərəfindən tövbəsi qəbul edilən Davuda. Salam olsun Allah Öz izzəti ilə cinləri ona aciz edən Süleymana. Salam olsun Allahın xəstəlikdən şəfa bağışladığı Əyyuba. Salam Allah Öz vədəsini onun üçün vəfa etdiyi Yunusə. Salam olsun Allah onu öldürdükdən sonra bir də diriltdiyi Üzeyrə. Salam olsun qəm və möhnətlərə səbr edən Zəkəriyyəyə. Salam olsun Yəhyaya ki, şəhid olduğu üçün Allah onu özünə yaxın etdi. Salam olsun ruhullah və kəlimətullah olan İsaya. Salam olsun Allahın həbibi və seçilmişi Mühəmmədə. Salam olsun Peyğəmbərlə (s) xüsusi qardaşlığı olan, Əbu Talibin oğlu Əmir-əl-möminin, Əliyə. Salam olsun Peyğəmbərin (s) qızı Fatimeyi Zəhraya. Salam olsun atasının vəsisi və canişini Əbu Mühəmməd Həsənə. Salam olsun Hüseynə ki, onun nəfsi, qanının (həqq yolunda) tökülməsi ilə böyüklük etdi. Salam olsun o kəsə ki, Allaha gizlində və aşkarda itaət etdi. Salam olsun o kəsə ki, Allah şəfanı onun qəbrinin torpağında qərar verdi. Salam olsun o kəsə ki, şərəfli günbəzinin altında Allah düaları qəbul edir. Salam olsun o kəsə ki, imamlar onun nəslindəndir. Salam olsun sonuncu peyğəmbərin oğluna. Salam canişinlərin seyidinə. Salam olsun Fatimeyi Zəhranın oğluna. Salam olsun Xədiceyi Kübranın oğluna. Salam olsun Sidrətul-Müntəhanın oğluna. Salam olsun Cənnətul-Mə’vanın (əbədi behişt) oğluna. Salam olsun Zəmzəm və Səfanın oğluna. Salam olsun qanına boyanana. Salam olsun xeymələrinə hörmətsizlik olunana. Salam olsun Kisa əshabının beşincisinə. Salam qəriblər qəribinə. Salam olsun ən yaxşı şəhidə. Salam olsun haramzadələrin əli ilə öldürülənə. Salam olsun o kəsə ki, göylərin mələkləri ona ağladılar. Salam olsun o kəsə ki, övladları ən pak insanlar idilər. Salam olsun dinin padişahına. Salam olsun Allahın aydın dəlillərinin mənzillərinə. Salam olsun imamlara və ağalara. Salam olsun sinələri qana boyananlara. Salam olsun susuzluqdan quruyan dodaqlara. Salam olsun ayrılan canlara. Salam olsun aparılan ruhlara. Salam olsun üryan qalan bədənlərə. Salam olsun aclıqdan rəngi qaçmış bədənlərə. Salam olsun olsun axan qanlara. Salam olsun kəsilmiş əzalara. Salam olsun nizəyə vurulmuş başlara. Salam olsun hicabları əllərindən alınmış qadınlara. Salam olsun aləmlərin Rəbbinin höccətinə. Salam olsun sənə (ey Hüseyn) və sənin pak ata və babalarına. Salam olsun sənə və sənin şəhadəttələb övladlarına. Salam olsun sənə və sənin köməkçi nəslinə. Salam olsun sənə və sənin qəbrinin ətrafındakı mələklərə. Salam olsun məzlumcasına öldürülənə. Salam olsun zəhərlə öldürülmüş qardaşına (imam Həsənə). Salam olsun Əli Əkbərə. Salam olsun balaca südəmərə (Əli Əsğərə). Salam olsun libasları qarət olunmuş bədənlərə. Salam olsun Peyğəmbərə (s) ən yaxın nəsilə. Salam olsun səhralarda yerdə qalanlara. Salam olsun öz vətənlərindən uzaq düşənlərə. Salam olsun kəfənsiz dəfn olunanlara. Salam olsun bədənlərdən ayrılan başlara. Salam olsun o kəsə ki, müsibətlərə Allaha xatir dözdü və səbrli idi. Salam olsun məzlum öldürülənə və köməksiz qalana. Salam olsun o kəsə ki, pak torpaqda sakin oldu. Salam olsun əzəmətli günbəz sahibinə. Salam olsun o kəsə ki, Cəlil Allah onu pak qərar verdi. Salam olsun o kəsə ki, Cəbrail onunla fəxr edirdi. Salam olsun o kəsə ki, Mikail beşiyində ona lay-lay deyirdi. Salam olsun o kəsə ki, onunla bağladıqları əhdi pozdular. Salam olsun o kəsə ki, hörmətini saxlamadılar. Salam olsun o kəsə ki, qanını nahaq və zülm ilə tökdülər. Salam olsun o kəsə ki, nizələrələ vururdular. Salam olsun o kəsə ki, ona zülm etdilər və qanını tökməyi halal saydılar. Salam olsun o kəsə ki, hamının gözü qarşısında başını bədənindən ayırdılar və heç kim bir söz demədi. Salam olsun o böyük şəxsiyyətə ki, kənd camaatı dəfn etdilər. Salam olsun o kəsə ki, boynunun damarlarını kəsdilər. Salam olsun köməksiz qalan himayətçiyə. Salam olsun saqqalı qana boyanana. Salam olsun üzü torpağa boyanana. Salam olsun o bədənə ki, libaslarını qarət etdilər. Salam olsun o mübarək dişlərə ki, çubuqla (xeyzəran) vururdular. Salam olsun nizədə yuxarı qaldırılmış başa. Salam olsun səhralarda libassız qalmış bədənlərə. Salam olsun sənə, ey mənim mövlam və şərəfli günbəzinin ətrafında qanad açan mələklərə ki, pak qəbrini dövrələyiblər və sənin hərəminin təvafına məşğuldurlar və ziyarət etmək üçün daxil olurlar. Salam olsun sənə. Mən səni ziyarət etmək qəsdi ilə gəlmişəm və ümidvaram sənin yanında doğruçu olam. Salam olsun sənə. Bir kəsin salamı ki, sənin hörmətinlə arifdir, sənin dostluğunla ixlaslıdır və sənin məhəbbətinlə Allaha yaxın olmaq istəyir və səndən bizar olan, düşmənlərindən olar. Bir kəsin salamı ki, qəlbi sənin müsibətin ilə yaralıdır və səni yada salmaqla göz yaşları axır. Bir kəsin salamı ki, dərdli və qəmli, heyran və çarəsizdir. Bir kəsin salamı ki, Kərbəla səhrasında səninlə birlikdə olsaydı, mütləq öz canı ilə səni qılıncların zərbəsindən qoruyardı və peykərində qalmış yarı canını sənə xatir ölümə verərdi və sənin qarşında döyüşərdi, zülmkarların qarşısında sənə kömək edərdi, ruhunu, cismini, malını və övladlarını sənə fəda edərdi və öz ruhunu sənin ruhuna fəda edərdi, öz ailəsinə sənin ailəni qorumağı tapşırardı. Düzdür ki, dövran məni sənin zamanından uzaq edib və müqəddəratımı sənə kömək etməkdə tə’xirə saldı, səninlə döyüşməyə gələnlərlə döyüşə bilmədim və düşmənlərinlə dava edə bilmədim, lakin hər gecə-gündüz sənə nalə və fəğan edirəm və (o qədər ağlayıram ki,) göz yaşı yerinə qan ağlayıram. Sənə çəkdiyim həsrətdən və çəkdiyin əziyyətlərə etdiyim təəssüflərdən tabsız və taqətsiz qalıram, ta o vaxta qədər ki, bu müsibət və qəmlərdən ölərəm. Şəhadət verirəm ki, sən namazı bərpa etdin və zəkatı verdin, əmr be məruf, nəhy əz münkər etdin, pisliklərin qarşısını aldın. Allaha itaət etdin və Ona itaət etməkdən boyun qaçırmadın. Allaha və Onun dəstəyinə söykəndin, belə ki, Onu özündən razı etdin. Bir halda ki, sən Allahdan qorxurdun və Ona cavab verdin (əmrini yerinə yetirdin), sünnələri və müstəhəbbləri yerinə yetirdin. Fitnələri yatırtdın və (insanları) kamilliyə doğru çağırdın. Möhkəm yolları aşkarladın. Allah yolunda haqq olaraq sə’y və cihad etdin. Allah üçün gözəl itaətçi oldun və cəddin Mühəmməddən (Allahın salam və rəhməti ona və pak ailəsinə olsun) tabeçilik edirdin, atanın dediklərini eşidirdin, qardaşının vəsiyyətinə əməl etməyə tələsirdin. Dinin sütunlarını qaldırdın, tüğyan edənləri əzdin. İslam ümmətinə xeyirxahlıq etdin və şəhid olmaq arzusunda idin, fasiqləri mübarizəyə çağırırdın. Allah höccətlərini bərpa etdin, İslam və müsəlmanlara mehriban və rəhm edən, haqqa yardımçı idin. Bəlalara səbr edən, dinə gözətçi və dini mərkəzlərin müdafiəçisi idin. Sən, hidayəti qoruyan və ona yardım edən, ədaləti genişləndirən və yayan, dinin yardımçısı və onu aşkar edənsən. Dini əllərində oyuncağa çevirənlərin qarşısını aldın və onlara mane oldun. Zəiflərin haqqını sərvətlilərdən alırdın. Güclü və zəif arasında bərabər hökm edirdin. Sən yetimlərin baharı və camaatın pənah yeri, İslamın izzəti, hökmlərin mə’dəni, bəxşiş və ehsan sahibi idin. Cəddin və atanın yolu ilə gedən, qardaşın kimi atanın vəsiyyətində qalan idin. Əhdlərə vəfa edən, yaxşılıqları sevən, kərəmləri aşkar edən, qaranlıqlarda ibadətə çalışan, ədalətli və ortaq üslubları olan, kərim əxlaqlı, işıqlı keçmişi olan, şərəfli nəsəbi, üstün əba-əcdadlı, uca rütbəsi, çoxlu iftixarları, vəsf etməli rəftarı olan, çoxlu bəxşiş edən idin. Kamala çatmış həlim, bəxşişi və elmi çox, qüdrətli, şəhid rəhbər, Allaha tərəf qayıdan və heybətli dost idin. Sən, Peyğəmbərə (Allahın salam və rəhməti olsun ona və onun pak ailəsinə) övlad, Qür’ana dayaq, ümmətə güclü qol və yavər idin. Sən Allaha itaət etməkdə çalışqan, Onunla bağladığın əhd və peymanı (Zər aləmində) qoruyan, fasiqlərin yolundan uzaq və Allah yolunda var gücünlə çalışan idin. Sən uzun rüku və səcdələr edən və dünyaya qarşı etinasız idin. Elə bir etinasız ki, onu (dünyanı) buraxmaq və oradan köçmək istəyir. Həmişə dünyaya qorxmuşların gözü ilə baxırdın. Dünya arzularını ürəkdən çıxatmışdın və sənin hümmətin dünya zinətlərindən üz çevirmişdi. Sən dünya sevinc və şadlıqlarından göz yummuşdun. Sənin şövqün tanıdığın axirətə tərəf idi. O vaxta qədər ki, zülmkar zülm əlini uzatdı və zülm pərdəsini üzündən açdı və öz azğın ardıcıllarını çağırdı. Bir halda ki, sən öz cəddinin hərəmində sakin idin və zülmkarlardan uzaq gəzirdin, mehrab və evlə munis olmuşdun, şəhvət və ləzzətlərdən uzaq idin. Taqət və imkanın qədər, ürək və dilinlə pisliyi pis bilirdin. Sonra elm və agahlığın lazım bildi ki, zülmkarlara qarşı çıxasan və facirlərlə cihad edəsən. Onda övladların, ailən, şiələrin və dostlarınla yola düşdün, həqiqət və Allahın aydın dəlillərini üzə çıxartdın, aşkarladın. Camaatı hikmət və nəsihətlə yaxşılığa tərəf dəvət etdin. Onları Allah qanunlarına əməl etməyə, Məbuda, itaət etməyə əmr etdin. (Onlara) Pis işləri və həddi aşmağı qadağan etdin. Onlar isə zülm və düşmənçiliklə sənin qarşında dayandılar. Sən onları nəsihət etdikdən, (pis) işlərinin qarşısında dayandıqda, höccəti tamam etdikdən və onlarla cihad etdikdən sonra, onlar səninlə peymanı və bi’əti sındırdılar, Sənin Rəbbini və cəddini qəzəbləndirdilər, səninlə döyüşə qalxdılar. Sən onların qılınc və nizə zərbələrinin qarşısında möhkəm dayandın. Facir və günahkarların qoşununu bir-birinə vurdun, toz-torpaq qalxmış cihad meydanına Zülfüqar ilə daxil oldun. Elə bil Allahın seçilmişi Əli (ə) idin. Onlar səni sabitqədəm və dəlir gördükləri zaman və bir halda ki, sənin də heç bir qorxun yox idi, sənə hiylə tələləri qurdular. Şər və məkr ilə səninlə döyüşdülər. O məl’un (Ömər Sə’d), öz qoşununa sənin su içməyinin və suya daxil olmağının qarşısını almağı əmr etdi. Səninlə davaya qalxdılar və bu işdə tələsdilər (tələsirdilər). Sənə oxlar və daşlar atdılar. Yırtıcı əllərini sənə tərəf uzatdılar. Sənin haqqını riayət etmədilər. Sənin əzizlərini öldürməkdə və malını qarət etməkdə, öz günahlarının cəzasından heç bir qorxuları olmadı. Sən çətinliklərdə öncül idin. Elə əziyyətlərə dözürdün ki, göylərin mələkləri sənin səbrinə təəccüb etdilər. Düşmənlər hər tərəfdən səni dövrələdilər. Sənə ağır yaralar vurdular. Səninlə gecə arasında fasilə saldılar (yəni, sənin işini tamam etdilər və gecəyə qalmağa qoymadılar). Heç bir köməkçin qalmamışdı. Sən işi Allaha tapşırdın və səbr etdin. Sən, atdan yıxılana qədər qadınları və övladlarını müdafiə edirdin. Sən yaralı bədənlə yerə yıxıldın. Atların ayaqları səni əzirdilər. Hədlərini aşanlar səni qılınclırı ilə vururdular. Ölüm təri sənin alnına oturdu. Mübarək bədəninin sağ və solu yığılıb-açılmaqla başqa cür olurdu. Gözünün ucu ilə xeymələrə və hərəmlərə tərəf baxırdın. (Sənə ağır müsibət üz verdi) Övladların və əhli beytindən ayrılıb, özünə məşğul idin (yəni iş o qədər çətinləşdi ki, əhli-əyalın barəsində fikirləşməyə aman vermirdi). Sənin atın şivən edən və ağlar halda, sür’ətlə sənin xeymənə tərəf gəldi. Qadınlar sənin atını xəcalətli və yəhərini çevrilmiş görərkən, saçlarını üzlərinə töküb, xeymələrdən çölə çıxdılar. Üzlərini açıb, sili vururdular. Ucadan nalə edir, səni çağırırdılar. Onlar izzətdən sonra xar olmuşdular və qətligaha tərəf qaçırdılar. Şimr sənin sinən üstə oturmuşdu. O şəmşirini sənin boğazının çökəyinə salmışdı və sənin saqqalını əlində tutmuşdu, başını iti qılancla kəsirdi. O vaxt sənin hissiyyatın işdən düşdü (yəni daha heç nəyi hiss etmədin), nəfəsin dayandı və mübarək başın nizə başında ucaldı. Sənin əhli-əyalın qullar kimi əsir oldular, dəmir zəncirlərə bağlandılar. Heyvanların palanları üstündə güclü isti onların çöhrələrini yandırdı. Onları əlləri boyunlarına bağlı halda səhralarda aparır və bazarlarda gəzdirirdilər. Bəs, vay olsun o fasiq günahkarlara ki, doğrudan da səni öldürməklə, İslamı öldürdülər, namaz və orucu buraxdılar. Sünnətləri və hökmləri sındırdılar, dinin və imanın sütunlarını məhv etdilər. Qüran ayələrini təhrif etdilər, zülm və düşmənçilikdə təlaş etdilər. (Səni öldürdükdən sonra) Allah Peyğəmbəri (s) tənha qaldı və sənin qanını tələb edənlərdən oldu. Bir daha Allah Əzz və Cəll kitabı (Qür’an) tərk olundu və uzaq düşdü. Sən öldürüldükdən sonra haqqa xəyanət olundu. Sən öldürüldükdən sonra "Allahu Əkbər", "La ilahə illəllah", haram, halal, tənzil və tə’vil (Qür’anın mənası) yoxa çıxdı. Səndən sonra dəyişikliklər, küfr, əhəmiyyətsizlik, nəfsi istəklər, azğınlıqlar, fitnələr və batil üzə çıxdı (yarandı). Sənin şəhadətini xəbər verən, cəddin Peyğəmbərin (Allahın salavat və salamı ona və onun pak ailəsinə olsun) qəbrinin kənarında dayandı və göz yaşı tökən halda sənin şəhadətini ona çatdırdı. O, deyirdi: Ey Allahın Rəsulu! Sənin nəvən və cavan (oğlun) öldürüldü. Sənin əhli beytinin hörmətini sındırdılar və mübah saydılar. Sənin övladlarını səndən sonra əsir etdilər. Sənin ailən və yaxınların giriftar oldular. Beləliklə, Peyğəmbər (s) pərişan oldu və qəmli-qəmli ağladı. Sənə xatir, mələklər və peyğəmbərlər o həzrətə başsağlığı verdilər. Sənə xatir anan Zəhra (Allahın salamı olsun ona) əzadar oldu. Allahın müqərrəb mələklər qoşunları, atan Əmir-əl-mömininə (ə) başsağlığı vermək üçün gəl-get etdilər. "Əlayi-İlliyində" sənə matəm quruldu və sənə xatir Hurul-eynlər öz başlarına, üzlərinə vurdular. Asiman və onun sakinləri, behişt və onun xəzinədarları, dağlar və onun ətəyindəkilər, dəryalar və onun balıqlırı, behişt və onun oğlanları, Allah evi, Məqam və Məş’ərül-həram və onun ətrafında olanlar hamısı ağladılar. İlahi! Bu şərəfli məkanın (imam Hüseynin (ə) hərəmi) hörməti xatirinə, Mühəmməd və onun pak övladlarına salam göndər və məni onların zümrəsində məhşur elə və məni onların şəfaəti ilə behiştə daxil et. İlahi! Mən sənə təvəssül edirəm; ey Çox Tez Hesab Çəkən və ey Kərimlərin Kərimi, Hakimlərin Hakimi. Sənin bütün aləmlərə göndərdiyin peyğəmbərlərin sonuncusu Mühəmmədə və onun qardaşı və əmisi oğluna, bütlərə pərəstiş etməyən və elmlə dolu, o uca məqamlı Əmir-əl-mömin Əliyə və bütün aləmlərin qadınlarının xanımı, Fatiməyə, pak olan və təqvalıların pənah yeri, Həsənə, şəhadəttələblərin ən əzizi Əba Əbdillahil-Hüseynə və şəhid övladlarına və məzlum ailəsinə, ibadət edənlərin zinəti, Əliyy ibnil-Hüseynə, tövbə edənlərin qibləsi, Mühəmməd ibn Əliyə, doğruçuların ən doğruçusu, Cəfər ibn Mühəmmədə, höccətləri aşkar edən, Musa ibn Cəfərə, dinin köməkçisi, Əliyy ibn Musaya, hidayət edənlərin ağası, Mühəmməd ibn Əliyə, zahidlərin ən zahidi Əliyyibni Mühəmmədə və canişinlərin varisi, Allahın bütün məxluqlarının höcəti Həsən ibn Əliyə təvəssül edirəm. Mühəmməd və onun pak ailəsi olan doğruçular, yaxşı əməl sahibləri, Taha və Yasin övladlarına salam göndər və məni Qiyamətdə amanda olanlardan, asudələrdən, doğruçulardan, sevinənlərdən və müjdə verilmişlərdən qərar ver. Məni zalımlara qalib et və həsəd edənlərin məkrindən amanda saxla. Məni məkr edənlərin hiyləsindən qoru və zalımların əlini məndən üz. Məni Öz rəhmətinlə Əlayi İlliyində olan yaxşı əməl sahibləri ki, onlara nemət vermisən -peyğəmbərlər, doğruçular, şəhidlər və salehlərlə - bir yerdə qərar ver, ey Rəhimlilərin ən Rəhimlisi! İlahi! Səni and verirəm günahlardan pak olan Peyğəmbərinin (s) haqqına və Sənin mütləq olası hökmlərinə, gizli qadağanlarına, bu şərəfli qəbrə ki, onun ziyarətinə get-gəl olunur və məzlum öldürülən məsum imam onun gölgəsində dəfn olunub; mənim qəmlərimi aç və mütləq olacağı qəza-qədərin şərrini məndən uzaq et. Məni odlu və yandırıcı Cəhənnəmin odundan qoru. İlahi! Öz nemətinlə mənə böyüklük bağışla və məni öz qismətimə razı et. Öz bəxşiş və kərəminlə mənim günahlarımdan göz yum. Məni Öz tədbir və cəzandan uzaq et. İlahi, məni azğındıqlardan qoru, sözümdə və əməlimdə möhkəm et. Ömrümü uzun et, dərd və xəstəliklərdən sağlamlıq bağışla. Məni övliyalarımın haqqına çatdır. Öz fəzl və kərəminlə məni ən yaxşı arzularıma çatdır. İlahi, Mühəmməd və onun əhli beytinə salam göndər və mənim tövbəmi qəbul et, göz yaşlarıma rəhm et, azğınlığımdan keç, qəmlərimi aç, günahlarımı bağışla, nəslimi salehlərdən et. İlahi, bu şərəfli hərəm və kəramətli məkanda mənə bağışlamadığın günah, örtmədiyin eyb, aradan aparmadığın qəm, artırmadığın ruzi, abad etmədiyin məqam, islah etmədiyin fəsad, çatdırmadığın arzu, qəbul etmədiyin düa, yaxşılaşdırmadığın hal, kökündən qazılıb atmadığın həsəd, aradan qaldırmadığın düşmənçilik, yaxşılaşdırmadığın pislik, şəfa bağışlamadığın xəstəlik, yaxınlaşdırmadığın uzaqlıq, islah etmədiyin dağıntılıq, əta etmədiyin istək qalmağa qoyma. İlahi, Səndən indiki xeyri və gələcək savabı istəyirəm. İlahi, halalın vasitəsi ilə məni haramdan ehtiyacsız et. Öz fəzlinlə məni bütün camaatdan ehtiyacsız et. İlahi, Səndən fayda verən elm, xaşe’ qəlb, kamil yəqin, pak əməl, gözəl səbr, çoxlu əcr istəyirəm. İlahi, yerinə yetirməli olduğum ne’mətlərin şükrünü mənə ruzi et. Ehsan və kərəmini mənə artır. Sözümü camaat arasında ötərli və qəbul olunan et. Əməlimi öz yanında uca qərar ver. Mənim işlərimi xeyirli et. Düşmənlərimin kökünü kəs. İlahi, insanların ən xeyirliləri olan Mühəmməd və onun əhli beytinə gecənin və gündüzün bütün anlarında salam göndər və şər yetirə bilənlərin şərrini onlardan uzaq et. Məni günah və çirkinliklərdən pak et, Cəhənnəm atəşindən qoru və Cənnətdə qərar ver. Məni və Sənin yolunda olan, bütün mömin qardaşlarımı və möminə bacılarımı Öz rəhmətinlə bağışla, ey Mehribanların ən Mehribanı.
Yüklə 1,98 Mb. Dostları ilə paylaş:
|