278
Bu, konkret maddi dünyamız qədər dərin, zəngin, nəhəng dün-
yadır. Bu dünyada özümüzü necə hiss edirik, Azərbaycan özü-
nü necə hiss edir, Azərbaycan mədəniyyəti özünü necə göstə-
rir? Bu, həddindən artıq vacib bir məsələdir. Ümumiyyətlə, əv-
vəlcə fikirləşmişdik ki, Azərbaycan mədəniyyətinin, fəlsəfəsi-
nin, müxtəlif sahələrinin elektron məkanda, internetdə inkişaf
tarixini, bu gününü bir xülasə eləyək. Sonra qərara aldıq ki, daha
dəqiq, daha düzgün məlumat almaq üçün mövzunu iki sahə ilə
məhdudlaşdıraq. Ola bilsin ki, gələcəkdə digər sahələrə də qayı-
dacağıq. Amma bu gün Azərbaycan musiqisi və Azərbaycan
ədəbiyyatının elektron məkandakı vəziyyətindən danışacağıq.
Fikrin, sözün ötürülməsi. Teleqraf
İndi internet xüsusilə, gənclərin həyatının çox mühüm
hissəsidir. Elmlə, sənətlə, yaradıcı fəaliyyətlə məşğul olan yaşlı
insanlar da bu məsələni diqqətdən kənarda qoya bilmirlər.
Ümumiyyətlə, insan tarix boyu öz yaradıcılığı haqqında məlu-
matı, fikrini, sözünü yaymaq, başqa yerlərə çatdırmaq istəyib.
Amma bu, elə asan olmayıb. Qədim dünyada səs ancaq gözlə
görünə bilən müəyyən bir məsafəyə çatırdı. Oradan o tərəfə nə
etməli? Ona görə də, qədim dünyada xəbər çatdırmaq vasitəsi
at və gəmi idi. Bu da məsafədən asılı olaraq, həftələr, aylar çə-
kə bilirdi. Təkər icad olundu, arabalar, karetalar əmələ gəldi.
Maraqlıdır ki, XIX əsrin ortalarına qədər bu nəqliyyat vasitələri
– torpaq üzərində at və suda gəmi dəyişmədi (gəmilər təkmil-
ləşsə də). Düzdür, qədim zamanlardan bəri tüstü və işıqla, alov-
la işarə vermək də vardı. Güzgü vasitəsilə işıq şüaları, şərti işa-
rələr göndərmək və onların digər güzgü ilə qəbulu 19-cu əsrdə
Avropada yayılmışdı. 1780-ci ildə Fransada kəşf olunan və tət-
biqinə başlanan optik teleqraf (semafor) 19-cu əsrin ortalarında
da fəaliyyətdə idi. Qüllələrin başındakı hərəkət edən lövhələr
vasitəsilə işarələr – hərflər digər qüllə tərəfə göndərilirdi. Bu
cür stansiyalar şəbəkəsi məlumatı uzaqlara ötürməyə imkan