Əli̇salam Bağirov SƏNSİz yaşaya biLMƏRƏM
Yüklə 2,64 Kb. Pdf görüntüsü
|
165 itirməmişsə də, gectez itirəcəkdir. Bir qadın ki, zahirən gözə gəlimlik gətirən libas üçün qarşında mütiləşdi, demək, o qa dından miskin canlı yoxdur. Bir qadın ki, məhəbbətini mil yonların qarşısında satmağı üstün tutdu, demək, bu qadın çirkinliyin, eybəcərliyin ən axırıncı nəticəsidir. Bax, Klara da belələrindən idi. O da başqa qadınlar kimi vaxtilə incə bir çiçək olmuşdu, lakin başqaları öz zərifliyini qoruyub saxlaya bildiyi halda, Klara nəinki sərtləşmiş, həm də əldənələ gəzən solux muş bir gülə çevrilmişdi. O, bədbəxt idi. Bəli, Seara xoşbəxt idi. Qrafinya Klara isə bədbəxt. Bir ailədən çıxmış iki bacı, biri halhazırda yoxsul olan Seara, ikincisi isə qrafinya adlanan, gününü ballarda, teatrlarda keçirən Klara. Yoxsul bacı özünü xoşbəxt hiss edir, varlı bədbəxt. Bunu nə islə izah etmək olar? Əlbəttə ki, dövr üçün cəmiyyətin yaratdığı təzadlarla. Pulun həyatda oynadığı rolla. O cəmiyyətdə ki, sənin ağlın, qəlbin, vicdanın, təmizliyin, hörmətin, izzətin, namusun pula ölçü lür və kübar cəmiyyətdə yaşamaq üçün zəhmətdən qeyri hər hansı bir vasitə ilə sərvət sahibi olmusansa, deməli, hər bir in san üçün meyar olan əxlaq normalarından hansınısa pozmu san. Demək, öz səadətin yolunda parlayan ulduzun üstünə öz çirkin əməlinlə ləkə salmısan. İnsana isə düşünmək üçün beyin və fikirlərini sahmanlamaq üçün ürək verildiyinə görə, duyacaqsan ki, hər bir zaman bu ləkə sənin ürəyini məngənə kimi sıxır. Sənin istəyindən asılı olmayaraq, bu ləkə səni öz gözlərində eybəcərləşdirəcəkdir. İnsanınsa özözü qarşısında daxili eybəcərliyini dərk etməsindən böyük dərd ola bilməz. Özü də biləbilə o eybəcərliyi aradan qaldırmağa çalışma yanda. Bax, qrafinya Klara da başqalarının gözündə nə qədər təmtəraqlı görünsə də, öz gözlərində bir o qədər eybəcər idi. Ona görə də o, bədbəxt idi. Elə bu bədbəxtliyin nəticəsidir ki, bir gün də kavalerləri arasında baş verən dalaşma nəticəsində ağır yaralandı və onu yalnız halsız vəziyyətdə evə gətirdilər. 166 FƏSİL 15 Paris şəhəri. Axşam idi. Adi yay axşamlarından biri. Hava bir az bürkülü idi. Yalnız arabir əsən külək adamın bədəninə xoş bir sərinlik yayırdı. Belə bir vaxtda xoş əhvalruhiyyə ilə gəzintiyə çıxmaq heç də pis olmazdı. Lakin çox təəssüflər ol sun ki, bu heç də hər kəsə müyəssər olan bir xoşbəxtlik deyil dir. Elə məhz bu gün də Klara belə bir xoşbəxtlikdən məhrum olmuşdu. Bəzən elə ola bilər ki, keçmişdə keçirdiyin adi günlər gələ cəkdə sənə əlçatmaz bir xoşbəxtlik kimi görünə bilər. İndi Kla ra da belə bir halda idi. Ağır xəsarət almış və hansı bir instink tin nəticəsində öz ölümünün yaxşılaşdığını hiss edən Klara bu vaxta qədər keçirdiyi ömrünün ən adi günlərini təzədən yaşa saydı belə, bu onun üçün ən böyük xoşbəxtlik hesab edilərdi. Nə isə… Bu gün Klaranın vəziyyəti həddindən artıq ağır idi. Odur ki, ona öz yaxınlıq münasibətlərini bildirən bütün mərhəmləri – dostları, tanışları, qohumları onunla bir növ vidalaşmağa gəlmişdilər. Aralığa hüznlü bir sükut çökmüşdü. Heç kəs bu sükutu sındırmağa qadir bir söz deməyə cəsarət etmirdi. Yal nız hərdənbir xəstənin iniltili və qəmli səsi eşidilirdi. O, gah su istəyir, gah da ki, canının ağrısından ufuldayırdı. Nə isə… Nəhayət ki, xəstəni yoluxmaya gələrək öz borclarından çıxanların sırası getgedə seyrəldi və yalnız xəstənin yanında onun bacısı qaldı. Bacısının belə vəziyyətindən həyəcanlanmış Seara bir neçə saat bundan qabaq xəstəyə baxmış və heç bir ümidverici söz deməmiş həkimin xəstəyə işarəylə «onu danış dırmaq olmaz» sözlərinə əhəmiyyət vermədən ürək yanğısı ilə: – Bacıcan, kaş mən öləydim, səni bu gündə görməyəydim, deyib hıçqırdı və uzun müddət yanaqlarından süzülən göz 167 yaşları ilə birlikdə hıçqırıqları da kəsilmədi. Həqiqətən də in sana yer üzündən bir kəsin, xüsusilə də ona ən yaxın olan bir şəxsin həyatdan keçməsi ən ağır iztirabdır. Ona görə də Se ara üçün Klaranın belə bir vəziyyətdə olması ən ağır iztirab idi. Odur ki, o özünü heç cürə ələ ala bilmirdi. Klaranın isə vəziyyəti getdikcə ağırlaşırdı. Bu vaxt Senti və Klaranın əri qraf Dare içəri daxil oldular. Xəstənin vəziyyəti isə doğurdan da ciddiləşmişdi. Kəsikkəsik nəfəs alan qrafinya Klara: – Allah kömək elə – deyədeyə teztez huşunu itirirdi. Vəziyyəti belə görən qraf Dare: – Həkim dalınca adam gön dərmək lazımdır, – deyib otaqdan çıxdı. Bu vaxt Klara son gü cünü toplayıb Searanı yanına cağırdı. Görünür, artıq həyatla vidalaşdığını hiss edərək boynundakı qiymətli boyunbağını Searaya verib dedi: – Al bacı, qoy bu sənə məndən yadigar qalsın. Bunu mənə də kavalerlərimdən ən istəklilərindən biri bağışlamışdı. Görü nür, mənimki bura qədər imiş. Bir də ki, öz məhəbbətinizə sa diq qalın, Senti ilə səni deyirəm. Doğurdan da, xoşbəxtlik heç də vardövlətdə deyilmiş. Mən bunu nəhayət ki, başa düşdüm. Lakin əfsuslar olsun ki, çox gecdir. Vardövlət hərisi olmaq, yüngül əyləncələrlə gün keçirmək, öz ehtirasının əsiri olmaq insanı bədbəxt edərmiş. Məhz mənim də həyatımı belə bir yol zəhərlədi, məhv etdi. Heç olmasa, mənim taleyimdən nümunə götürüb çalışın ki, siz də bu yolla hərəkət etməyəsiniz. Hal hazırda isə sizin tutduğunuz yol doğru yoldur. Mən bu yolun doğruluğunu etiraf edirəm. Doğurdan da, o yol ki, haqqın ədalətin tərəfindəymiş, o yol doğruymuş. Lakin nə etməli, mən… O öz sözlərini sona qədər deyə bilmədi. Az qala ba yılmaq dərəsinə gələn Seara özündə yalnız bacısının göz qa paqlarını endirmək üçün qüvvə tapa bildi və dizi üstə onun yatağının yanına çökdü. Yüklə 2,64 Kb. Dostları ilə paylaş:
|