Down sendromlu çocuklarda motor geliŞİMİ ve müdahalesi

57
3.5 Sonuçlar ve tavsiyeler
Günümüze kadar yapılan müdahalenin DS’lu çocukların motor 
gelişimleri üzerindeki etkisini konu alan çalışmalara bakıldığında, 
bunların, bu çocukların gelişimlerine katkısı olduğunu belirtmek 
mümkün değildir. Bunun için çeşitli nedenler bulunmaktadır. Bu 
çalışmaların hiçbirinde spesifik motor problemleri yorumlayan 
ve bunları gelişimsel bir perspektif içine yerleştiren teorik bir 
sistem  kullanılmamıştır. Kullanılan tedavi metotlarının ve ölçüm 
araçlarının yeterince hassas ve motor problemlere ilişkin uygun 
değerlendirmeyi yapacak seviyede olmadıkları görülmüştür. Sonuç 
olarak, tedavi ve müdahale ölçümü vurgulanmamıştır. Buna ek 
olarak motor müdahalelerin içeriğine yeterli dikkat yöneltilmemiş; 
terapistin uygunluğu ve hedef grubun belirlenmesi sadece sınırlı 
derecede yapılabilmiştir. Sonuç olarak yeterli formda kontrolün 
sağlanmasında, referans verinin azlığından ve hedef grubun 
heterojenliğinden dolayı problemler yaşanmaktadır. 
DS’lu çocukların ebeveynleri daha fazla motor müdahale talebinde 
bulunmaktadırlar. Spesifik müdahalenin önemini belirten literatürde 
uygun anlatımlar vardır. Bununla birlikte, tatmin edici motor 
beceriler bilişsel ve sosyal etkileşimi desteklemektedir 
(Henderson, 1985). Bilişsel fonksiyonlar ve sensori-motor 
beceriler arasında karşılıklı bir ilişki olduğu hipotezi öne 
sürülmüştür (Griffiths, 1976). Touwen (1989), bebek ve küçük 
çocuk periyodundaki motor ve zihinsel gelişimin birbiriyle yakından 
ilişkili olduğuna işaret etmiştir. 
Yeterli motor olasılıklar DS’lu çocuğa geniş anlamda gelişimsel 
olanak sağlayabilir. DS’lu çocukların motor problemleri bellidir ve 
motor gelişimlerinde müdahale arzu edilmektedir. DS’lu çocukların 
spesifik postüral ve hareket paternlerinin gelişiminde kapsamlı bir 
teorik sistemin temeli üzerinde bir model, spesifik tedavi metodu 
ve bir spesifik ölçüm aracı geliştirmek mümkün olabilir. Bir 
müdahale çalışmasında, referans problemlerinin önüne geçmek 
amacıyla, bir zaman serisi araştırma tasarımı olabilecektir.

---

58
3.6 Özet
3.7 Literatür
Bölüm 2’de anlatılan DS’lu çocukların motor problemleri, 
müdahale için neden teşkil etmektedir. (Giriş’e bakınız). Bu bölüm 
1970’den itibaren DS’lu çocukların motor gelişimlerine etki etmiş 
özel müdahaleyi araştıran çalışmalara bir bakış kazandıracaktır. 
Bu bölümün amacı iyi yapılandırılmış bir tedavi metodu 
oluşturmaktır. Tartışma gözden geçirilen 12 çalışmaya ilişkin 4 
görüşe odaklanacaktır:  Adapte edilen teorik sistem çalışması, 
tedavi metodu, kaba ve ince motor beceriler üzerine müdahalenin 
etkisi ve müdahale ölçüm metodu. Gözden geçirilen çalışmaların, 
DS’lu çocukların spesifik motor problemleri için tanımlanan 
müdahalelerin değerini göstermek açısından uygun olmadığı 
görünmektedir. Önemli olan nokta; gözden geçirilen 
araştırmalardan hiçbirinin, motor problemlerin gelişimsel 
perspektiften yorumlanmasını sağlayacak teorik bir model 
kullanmamasıdır. Tedavi metotları ve ölçüm araçları bundan dolayı 
teorik bir sisteme oturtulmamış, bunun sonucunda motor 
problemler yeterince uygun ve spesifik tedavi almamış ve test 
edilmemiştir. Buna ek olarak müdahale araştırması kapsamında 
uygun bir izleme formu sağlanmasında problem olduğu 
düşünülmektedir. Tartışma, müdahalenin DS’lu küçük çocukların 
motor gelişimleri üzerindeki etkisini araştırmaya 
yönlendirmektedir. Araştırmanın, bu çocuklardaki motor 
problemlere uygun envanter üzerine kurulmuş teorik bir sisteme 
yerleştirilmesi gereklidir. Böyle bir sistem, motor gelişimin her 
evresi için spesifik tedavi amaçlarını şekillendirmeli ve istenen 
müdahalenin tanımlanmasını sağlamalıdır. Bununla birlikte, bu 
sistem bazında, müdahalenin etkilerinin kontrollü bir şekilde 
ölçülmesi için spesifik bir motor test geliştirilebilir. Benzeri 
deneysel bir araştırma tasarımı bu sorunu aşmak için iyi bir 
seçenek olabilir.
Åkerström, M.S. & Sanner, G. (1993). Movement patterns in 
children with Down’s syndrome: a pilot study. Physiotherapy 
Theory and Practice, 9, 33-41.
Aronson, M. & Fällström, K. (1977). Immediate and long-term 
effects of developmental training in children with Down’s 
syndrome. Developmental Medicine and Child Neurology, 19, 489-
494.

---

59
Block, M.E. (1991). Motor development in children with Down’s 
syndrome: a review of the literature. Adapted Physical Activity 
Quaterly, 8, 179-209.
Brinkworth, R. (1972). The unfinished child. Effects of early home 
training on the mongol infant. In A.D.B. Clark & A.M. Clark (Eds.), 
Mental Retardation and Behavioral Research: Study Group 4 
(syf. 213-222). Edinburgh: Churchill Livingstone.
Carr, J. (1970). Mental and motor development in young mongol 
children. Journal of Mental Deficiency Research, 14, 205-220.
Clunies-Ross, G.G. (1979). Accelerating the development of 
Down’s syndrome infants and young children. The Journal of 
Special Education, 13, 169-177.
Connolly, B.H. & Michael, B.T. (1986). Performance of retarded 
children, with and without Down’s syndrome, on the Bruininks 
Oseretsky test of motor proficiency. Physical Therapy, 66, 
344-348.
Connolly, B.H., Morgan, S.B. & Russell, F.F. (1984). Evaluation of 
children with Down’s syndrome who participated in an early 
intervention program. Physical Therapy, 64, 1515-1519.
Connolly, B.H., Morgan, S.B., Russell, F.F. & Fulliton, W.L. (1993). 
A longitudinal study of children with Down’s syndrome who 
experienced early intervention programming. Physical Therapy, 
73, 170-179.
Connolly, B.H., Morgan, S.B., Russell, F.F. & Richardson, B. 
(1980). Early intervention with Down’s syndrome children. 
Physical Therapy, 60, 1405-1408.
Connolly, B.H. & Russell, F.F. (1976). Interdisciplinary early 
intervention program. Physical Therapy, 56, 155-158.
Cunningham, C.C. (1982). Down’s syndrome: An introduction for 
parents. London: Souvenir Press.
Cunningham, C.C. (1987). Early intervention in Down’s syndrome. 
In G. Hosking & G.Murphy (Eds.), Prevention of mental handicap: 

---