269
manat təşkil etmişdir. Bu dövrdə əhalinin pul gəlirləri 40,3%, o
cümlədən adambaşına 38,6%, bir işçiyə hesablanmış orta aylıq əmək
haqqı 44,8% artmışdır (qrafik 9.1).
Qrafik 9.1
Orta aylıq nominal əmək haqqı, manat
215,8
149
123,6
99,4
77,4
63,1
52
44,3
0
50
100
150
200
250
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007
Qrafik 9.1-dən göründüyü kimi, Azərbaycanda orta aylıq
nominal əmək haqqı səviyyəsində ildən-ilə sabit artım tendensiya
müşahidə olunur. 2000-2007-i illər ərzində bu göstərici 4,9 dəfə artmış,
iqtisadiyyatda məşğul olan insanların həyat səviyyəsinin əhəmiyyətli
dərəcədə yaxşılaşdırılmısını səbəb olmuşdur.
Əhalinin həyat səviyyəsinin qiymətləndirilməsində yaşayış
minimumu göstəricisi mühüm rol oynayır.
Azərbaycanda əhalinin sosial müdafiəsinin gücləndirilməsi
məqsədilə «Yaşayış minimumu haqqında Qanun» qəbul olunmuşdur.
Yaşayış minimumu iqtisadiyyatda indikator rolunu oynayır.
Yaşayış minimumu insanların sağlamlığının və həyat fəaliyətinin
minimum səviyəsi üçün zəruri olan və minimum istehlak səbətinə
daxil edilən ərzaq və qeyri-ərzaq məhsullarının orta bazar qiymətləri
270
(ev təsərrüfatlarının müayinəsi) xidmət və icbari ödənişlərin
normalaşdırılmış faktiki məsrəfləri əsasında, əhalinin sosial-
demoqrafik qrupları (ümumi əhali, işləyən əhali, uşaqlar və
pensiyaçılar) üzrə hesablanır.
Yaşayış minimumu öz mahiyyətinə görə insanların fəal fiziki
vəziyyətini, uşaq və yeniyetmələrin sosial və fiziki inkişafının
mühafizəsini təmin edən maddi nemət və xidmətlər istehlakın, habelə
vergilərə və digər vacib ödənişlərə sərf olunan xərcələrin
məcmusudur. Yaşayış minimumu əhalinin maddi vəziyyətinin
qiymətləndirilməsi və sosial proqramların işlənməsi, aztəminatlı
ailələrin müəyyənləşdirilməsi və onlara ünvanlı sosial yardım
göstərilməsi üçün də istifadə olunur. Yaşayış minimumunun
artırılması ölkənin sosial-iqtisadi inkişafından bilavasitə asılıdır.
Müasir bazar iqtisadiyyatı münasibətlərinin formalaşdığı bir
şəraitdə, əhalinin həyat səviyyəsinin minimal həddini müəyyən edən
meyar kimi çıxış edən minimum istehlak səbəti «Yaşayış minimumu
haqqında» 5 oktyabr 2004 -cü il tarixli Azərbaycan Respublikası
Qanununun 1–ci maddəsinə görə, insanın sağlamlığının və həyat
fəaliyyətinin minimum səviyyəsi üçün zəruri olan ərzaq, qeyri-ərzaq
malları və xidmətlərin elmi normalar əsasında müəyyən edilmiş
toplusudur.
«Azərbaycan
Respublikasında
minimum
istehlak
səbətinin
tərkibinin
təsdiq
edilməsi
haqqında»
Azərbaycan
Respublikası Nazirlər Kabinetinin 23 iyun 2005 –ci il tarixli qərarında
minimum istehlak səbətinin tərkibinə ərzaq məhsullarının, fərdi və
ailəvi istifadə olunan qeyri-ərzaq mallarının (geyim, ayaqqabı və
dəftərxana ləvazimatları, təsərrüfat, mədəni-məişət, sanitariya
271
əşyaları, dərmanlar və s.), xidmətlərin (mənzil-kommunal, nəqliyyat,
rabitə, məişət, təhsil, mədəni-maarif, müalicə-istirahət xidmətləri
və s.) minimum toplusu daxil edilmişdir. «Yaşayış minimumu
haqqında» Qanunla yaşayış minimumu minimum istehlak səbətinin
dəyəri və icbari ödənişlərin cəmindən ibarət sosial norma kimi
müəyyən olunmuşdur. Minimum istehlak səbəti və yaşayış
minimumunun həcmi əhalinin əsas üç sosial-demoqrafik qrupunun -
əmək qabiliyyətli şəxslərin, təqaüdçülərin və uşaqların ehtiyaclarına
uyğun olaraq müəyyən edilmişdir. «Azərbaycan Respublikasının 2007-
ci il üçün yaşayış minimumu və ehtiyac meyarının həddi haqqında»
Azərbaycan Respublikasının 28 noyabr 2006-cı il tarixli Qanununun 1-
ci maddəsinə əsasən, 2007-ci il üçün yaşayış minimumu ölkə üzrə
adambaşına orta hesabla 64 manat (75 dollar), o cümlədən əmək
qabiliyyətli əhali üçün 70 manat (82 dollar), təqaüdçülər üçün 49,7
manat (58,5 dollar), uşaqlar üçün 52,4 manat (61,6 dollar) məbləğində
müəyyən edilmişdir. Həmin qanunun 2–ci maddəsində isə
ünvanlı sosial yardımın təyin edilməsi məqsədilə ehtiyac meyarının
həddi 2007-ci il yanvarın 1-dən 35 manat (41,1 dollar), həmin ilin iyul
ayının 1-dən isə 40 manat (47 dollar) məbləğində müəyyən edilmişdir.
Qanunvericiliyin sosial yardım almaq hüququnu müəyyənləşdirmək
üçün yaşayış minimumundan deyil, ehtiyac meyarından istifadə
etməsi respublikamızın sosial-iqtisadi vəziyyəti ilə bağlıdır. Lakin
respublikamız Avropa Sosial Xartiyasını ratifikasiya etməklə öz
üzərinə sosial ödəmələrin və əmək haqqının tədricən yaşayış
minimumu səviyyəsində müəyyən edilməsi ilə bağlı öhdəlik
götürmüşdür. Hesab edirik ki, hər bir halda sosial yardım almaq
272
hüququnun əsası kimi ehtiyac meyarı əsasında müəyyən edilən
aztəminatlı ailə deyil, yaşayış minimumuna malik olmayan yoxsul ailə
çıxış etməlidir. Yəni yoxsulluq sosial risk hadisəsi kimi qanunvericiliyə
daxil edilməli və bu, sosial yardım verilməsinin əsasını təşkil
etməlidir. İnsanın layiqli həyat səviyyəsi hüququnun təmin edilməsi
həm də ölkənin ərazisində tətbiq edilən minimum əmək haqqı ilə
bilavasitə bağlıdır.
Yaşayış minimumu (YM) vacib nemətlərin və xidmətlərin (qida
məhsulları, qeyri-ərzaq məhsulları, sanitariya və gigiyena predmetləri,
dərmanlar, mənzil-kommunal və digər xidmətlər) minimum həddə yol
verilən sərhədlərini müəyyən edən istehlak büdcəsidir.
Minimum istehlak büdcəsi (MİB) isə insanın əsas maddi və
mənəvi tələbatını qarşılayan təminatdır. Yaşayış minimumundan
fərqli olaraq, o, təkrar istehsal olunan istehlak büdcəsidir.
MİB-in artımı təbii haldır. Xərclənmiş fiziki və əqli enerjinin
yerinin doldurulmasını yox, həm də təkrar istehsalı, eləcə də şəxsin
inkişafını təmin edən xərclərin ölçüsü və səviyyəsinin elmi
əsaslandırılması sosial siyasət sahəsində lazimi tədbirlərin müəyyən
edilməsi zamanı olduqca vacibdir. MİB probleminin elmi cəhətdən
işlənib hazırlanması və hakimiyyətin bütün qollarının və sosial
partnyorlarının praktiki fəaliyyətində alınmış nəticələrin istifadəsi
təxirəsalınmaz məsələdir. Minimum istehlak büdcəsinin tərtibi və
hesablanmasının normativ metodik bazasının işlənib hazırlanması və
təsdiq olunması həddindən artıq aktualdır.
MİB-in istehlak səbəti YM-da olduğu kimi qida məhsullarının,
qeyri-ərzaq məmulatlarının və xidmətlərin cəmindən ibarətdir. Lakin
Dostları ilə paylaş: |