Aphalon 3ed

Rownos

Historia:

U zarania Ery Brązu w środkowo-południowej części kontynentu grupa emigrantów z Morvanu na czele z księciem Blaine’m założyła miasto o nazwie Raydon, nie, nie szukajcie go na mapie, niedługo po śmierci księcia jego syn zmienił nazwę miasta na Nimelgen.

Księstwo Nimelgen rozrastało się powoli włączając w swoje granice coraz to nowe tereny nieużytków je otaczających. Była to zupełnie nowa struktura państwowa w tej okolicy, gdyż od wieków dominowała tu struktura plemienna. Doskonałe uzbrojenie ( sprowadzane z Morotanu) i wyszkolenie armii ( instruktorzy z Gorhonu i Orgonu) rolniczo-handlowej społeczności pozwoliło im szybko zyskać przewagę zarówno nad zbieracko-koczowniczymi społecznościami asasynów jak i sąsiednimi, słabszymi i mniej agresywnymi księstewkami. Przez pierwsze 200 lat istnienia powierzchnia kraju wzrosła 30-sto krotne. W tym czasie Rownos przekształcił się w Republikę rządzoną przez kilkanaście patrycjuszowskich rodów.

Następnym krokiem w rozwoju Rownosu była wojna z Morotanem. Stare Imperium było większe i silniejsze od Młodej Republiki, lecz mimo to wojska pod przewodnictwem Najwyższego Legata Uriana wygrały kilka bitew i zmusiły Morotańczyków do wycofania się i oparcia o góry granicy (Ta granica z niewielkimi tylko poprawkami natury czysto kosmetycznej przetrwała do dziś) Senat Republiki nadał Urianowi statusu Pierwszego wśród Równych, który z czasem przekształcił się w tytuł Imperatorski.

Po uregulowaniu granicy wschodniej, cesarstwo zaczęło ekspansję ku zachodowi. Wojska zdobywcze w trzech kolejnych zwycięskich kampaniach zajęły resztę Wielkiej Równiny. Następna kampania miał przyłączyć do Cesarstwa niewielkie, zacofane i bardzo egzotyczne państewko o nazwie Simiron. Rownończycy byli tak pewni zwycięstwa, że przed kampania przygotowano już mapy zawierające powojenny podział nowej prowincji i przygotowali korpusy urzędników mających nagiąć Simirończyków do światłych standardów cesarstwa. I tu pojawił się problem, gdy legiony zagłębiły się w góry otaczające Kraj Boskiego Smoka natrafiły na świetnie wyszkolonych i zdeterminowanych wojowników, którzy w serii partyzanckich ataków rozbili cała wyprawę. Podobny los spotkał dwie następne. W całym zachodnim Imperium, nie było rodziny która nie straciłaby kogoś na froncie. Kampania posunęła się jednak do przodu i wojska rownoskie zajęły stolicę Simironu – Daishi. Niespodziewanie na wschodniej granicy pojawiła się połączona armia Morotanu i Astmagorii prowadzona przez mistrzów Zakonu Światła i spadła jak jastrzębie na lekko tylko zabezpieczoną ( przez 150 lat panował tam spokój i pokojowa wymiana handlowa) Rowończycy zmuszeni zostali do wycofania się z Simironu i kontratakowania na froncie wschodnim. Wojna była długa ale udało im się w końcu odrzucić wroga za granicę. Mimo to kraj był w ruinie i wiele lat trwało nim Rownos odbudował się do stanu przed wojennego. Morotan związany wewnętrznymi walkami o władze jakie rozgorzały po śmierci ostatniego króla nie mógł skutecznie napsuć krwi Rownosowi.

Po odbudowaniu armii i gospodarki Rowończycy podpisali układ pokojowy z Simironem (doszli do wniosku, że walka o ten kraj nie jest warta poniesionych strat) i skierowali swe apetyty ku Orgonowi i Arvanowi. Południowy Morvan padł bardzo szybko lecz w Orgonie podobnie jak podczas wojen Simirońskich góry okazały się barierą nie do pokonania. Rowończycy zmienili taktykę i tam gdzie nie poradziła sobie armia zaczęli działać agenci. Dzięki ich działalności władcy Orgonu i Gorhonu zgodzili się by przedłużono na ich terenach Wielki Szlak Rownoski.

Następne czterysta lat było spokojne. W okresie tym należy wyróżnić tylko dwa wielkie powstania niewolników, bardzo krwawo stłumione, ale dzięki nim doszło do reformy niewolnictwa i podniesienia się stopy życiowej nawet tych najbiedniejszych. W tym samym czasie doszło do osłabienia władzy Senatu na rzecz cesarza. Imperator uzyskał władzę prawie absolutną na całym terenie cesarstwa, a Senat został rozwiązany. To, że nikt się nie sprzeciwił i nie wydał cesarstwu otwartej wojny wiąże się prawdopodobnie z działalnością na dworze kilkunastu Ciem, które skutecznie likwidowały wrogów cesarza i cesarstwa.

Złoty Wiek skończył się po śmierci cesarza Uriana XXVII gdy zaczęły się walki o władzę między jego dwoma synami. Cesarstwo podzieliło się na dwie części ze stolicami w Amador i Milli. Wojna była krwawa i długa. Prowincje wchodnie i zachodnie nigdy nie darzyły się zbytnią miością, zaowocowało to brutalnymi czystkami na terenach przez które przeszła wojna. Wojnę zakończył dopiero bunt patrycjuszy i właścicieli ziemskich, którzy solidarnie staneli przeciw obu władcom i rozbili ich armie w trzech kolejnych bitwach. Obu cesarzy schwytano i postawiono przed Senatem ( zwołanym pierwszy raz od 200 lat), a następnie skazano na śmierć. Nim na czele państwa postawiono nowego władcę ( kuzyna zabitych a jednocześnie zięcia jednego z przywódców spisku) Senat przyjął ( a następnie zmusił cesarza do podpisania) umowy ograniczające jego uprawnienia na kształt tych z czasów wojen Orgońskich.

Ostatnia kampania jaką przeprowadził Rownos około 40 lat temu była przykładem geniuszu taktycznego. Operacja morsko-lądowa przeprowadzona na półwyspie Bomborgijskim doprowadziła do zajęcia wszystkich portów i obsadzenia kopalni żelaza i szlachetnych metali znajdujących się wgłębi lądu. Sytuacja taka zadowoliła Senat i legioniści rzadko zapuszczają się poza tereny przez siebie zajęte.

Przed 11 laty na tron wstąpił Imperator i Wódz Wodzów Klanów Jolyon IX i panuje on do dziś.

Stolica: Nimelgen ( ok. 50. 000 mieszkańców)
System polityczny: Cesarstwo.

Cesarz niej jest władcą absolutnym, większa część władzy centralnej spoczywa w rękach Senatu ( jak przed stuleciami rekrutującego się z patrycjuszy – tych z Nimelgen i tych z prowincji) Poza stolicą władzę pełnią gubernatorzy. Ze względu na wielkość i opóźnienia komunikacyjne większość wewnętrznych problemów jest rozwiązywana przez władze lokalne.

Armia

W czasie wojny Cesarz i najwyższy Legat dysponują przeszkoloną armią w sile około 200 tysięcy ludzi.

Podczas pokoju stan legionów zredukowany jest do 1/3 stanu wojennego ( ok. 80 tys. legionistów) Pełnią oni funkcje głównie strażników dróg i garnizonów miejskich a także obsady stanic granicznych. Na granicy z Bomborgią stacjonuje 7 legionów w pełnym stanie dowodzonych przez nadtysięcznika tworząc Bomborgijską Grupę Wydzieloną.

Oprócz armii Cesarz dysponuje liczącą 300 okrętów flotą morską. Większość (ok. 200) floty stacjonuje w Darze i Swadan, gdzie chronią interesy Imperium na Oceanie Południowym. Resztę rozlokowano w bazach Marynarki na Morzu Wewnętrznym gdzie mają za zadanie chronić handel rownoski.

Ludzie

Rownos jest zlepkiem wielu kultu i sposobów życia. Imperium rosnąc pochłaniało coraz to nowe, czasem skrajnie różne od siebie kraje, dodając czasem elementy ich kultur do własnej.

Społeczeństwo Rownoskie zbudowane jest na planie klasycznej piramidy. Na szczycie jest rodzina cesarska, potem patrycjusze i właściciele ziemscy. Niżej są obywatele Imperium, cieszący się pełnią praw, niżej jest plebs ( czyli wszyscy ci których nie stać na kupno obywatelstwo) na samym dole piramidy są niewolnicy (najliczniejsza grupa społeczna na której opiera się cała gospodarka Rownosu - do grupy tej zaliczają się jeńcy wojenni, ludzie którzy urodzili się w niewoli lub znaleźli się w niej za długi oraz ci których złapano podczas wypraw statków niewolniczych) Ludziom w Imperium żyje się w miarę bezpiecznie i dostatnio, wielu dawno już zapomniało słowa wojna. Miasta ( zwłaszcza porty i miasta znajdujące się na Szlaku Rownoskim ) są bogate i nieźle chronione. Lud rownoski lubuje się w oglądaniu walk gladiatorów i wyścigach rydwanów.

Społeczeństwo rownoskie jest dobrze wykształcone. Dzieci-obywatele mają prawo do darmowej nauki w szkołach wspólnych ( trzy lata ) gdzie uczą się czytać, pisać, liczyć i poznają historię Rownosu. Ci których na to stać mogą kontynuować naukę w jednym z licznych uniwersytetów ( bardzo popularne wśród bogatych i zblazowanych dzieci kupieckich) lub wstąpić na Uniwersytet Magii w Nimelgen (jedyną taką instytucję na kontynencie), który kształci magów. Rownos ma rozbudowany system stypendialny ( oczywiście tylko dla obywateli) umożliwiający biedniejszym dostęp do wiedzy.

Ze względu na ciepły klimat większość Rownosczyków ubiera się w luźnie szaty i tuniki. Mają cerę śniadą włosy najczęściej krótkie i ciemne. Częstym dodatkiem są wąsy, rzadziej broda.

Oprócz Rownosczyków z kręgu kultury Imperialnej Rownos zamieszkują też asasyni. Są to potomkowie rdzennych mieszkańców tych ziem z czasów przed założeniem Nimelgen. Asasyni organizują się w karawany składające się z jednego lub więcej rodów, na których czele stoi patriarcha lub matriarchini. Karawany podróżują pomiędzy miastami zarabiająca jako ochrona karawan kupieckich lub jako pracownicy sezonowi. Niektórzy asasyni zarządzają olbrzymi stadami bydła ( należących do nich albo pracując na zlecenie) wypasając je na bezkresnych równinach Rownosu. Kultura asasynów kręci się wokół kultu konia i jazdy konnej. Asasyni większość swego życia spędzają na koniu, traktując go jak część siebie i najlepszego przyjaciela. Legenda krążąca wśród mieszczan mówi że niektórzy potrafią się nawet z nimi komunikować. Konie asasynów to najlepsze konie Aphalonu a żaden jeździec nie może się równać z asasyńskim zwiadowcą. Asasyni zajmują się opieką nad cesarskimi i legionowymi stadninami (tradycją jest też, że Wielkim Koniuszym jest asasyn) Niektórzy wodzowie założyli stadniny końskie, które zaopatrują cesarza i legiony w konie ( mimo to nie są to czystej krwi konie asasyńskie – te prawie nigdy nie są oddawane nieasasynom, jedynym nieasasynem mającym prawo ich dosiadać jest cesarz zwany przez Jeźdźców Wodzem Wodzów Klanów) Większość asasyńskich taborów żyje na skraju nędzy, dlatego też wielu młodych asasynów wstępuje do Legionów Konnych, by poprawić swoje życie i zostać obywatelami.

Ważniejsze miejsca i miasta

Nimelgen – stolica i największe miasto świata, można tu znaleźć, kupić i doświadczyć prawie każdej dostępnej usługi, zarówno legalnej jak i nielegalnej. Siedziba Akademii Magii i Academia Legionica – szkoły dla zawodowych oficerów legionów. Znajduje się tu też Circus Maximus – olbrzymi kompleks cyrkowy w którym odbywają się walki gladitorów. Chodź oficjalnie trenerzy i właściciele gladiatorów są niezależni to tak naprawdę pracują dla Szarych Płaszczy – złodziejskiej gildii z Trzech Portów.

Amador – dawna stolica Arvanu, dziś siedziba gubernatora Południowego Morvanu. Odbywają się tu też turnieje rycerskie największe w całym Rownosie. Mimo setek lat od podbicia mieszkańcy Amadoru pozostali wierni tak etosowi rycerskiemu i kulturze Morvanu. (Nawet bardziej od swych północnych sąsiadów z południowego Orgonu) W Amadorze znajduje się też pewna i niewielka społeczność krasnoludów. Miasto to też jeden z trzech punktów na świecie gdzie dwa razy do roku przyjeżdżają krasnoludzcy kupcy przywożąc swe towary.

Idal, Loran i Dalen – czyli Trzy Porty to najbogatsza prowincja Rownosu. Tu przypływa większość statków z północy, tu też znajduje się Akademia Floty. W Dalen znajduje się siedziba kręgu przywódczego Szarych Płaszczy – największej i najsilniejszej organizacji przestępczej na kontynencie. Trzymają oni w garści środkowy i zachodni Rownos, a także Govah i Nobil.

Swadan – największy port nad Oceanem Południowym. Centrum handlu z Bomborgią i Glordonem. Także największy targ niewolników na południe od Czarnych Wież Edhelduru. Stąd podobnie jak z Daru wypływają wyprawy na Archipelag Południowy. W mieście znajduje się ponad trzydziestotysięczna dzielnica glordońska a jej mieszkańcy mają spory wpływ na Radę Miejska.

Milla – stolica Zachodniego Morotanu. Znajduje się tu Akademia Walki – szkoła gladiatorów. Organizuje się tu też Dragalia – igrzyska gladiatorów w których brać udział mogą nie-zawodowcy. Nagrody w tych igrzyska są astronomiczne, ale szczerze mówiąc nie profesjonalista wygrywa bardzo rzadko. Oprócz tego jest Milla stolicą największego w Rownosie zagłębia górniczego ( tu po raz pierwszy zaczęto budować kopanie szybowe zamiast odkrywkowych) i siedzibą Szkoły Głównej Inżynerii i Górnictwa, gdzie kształcą się najwybitniejsi specjaliści w Cesarstwie.

Dar – siedziba gubernatora Bomborgii oraz największe miasto półwyspu. Centrum z którego rozpościera się kontrola Rownosu nad Bomborgią. Do miasta tego przybywają grupy poszukiwaczy przygód chcący wybrać się w głąb lądu lub popłynąć dalej ku Archipelagowi Południowemu.
Charakterystyki

Pochodzenie	Str	Dex	Con	IQ	Wis	Cha	Bonusowy feat	Umiejętności
Mieszczanie	-	-	-	-	-	-	Dowolny	Diplomacy, dowolna
Asasyni	-	-	+2	-	-	-2	Konna walka, SF-Ride	Ride, Handle Animals, Animal Empathy (horses)

Specjalne Profesje Prestiżowe

Legionista, Oficer Legionów, Mag bojowy, Zwiadowcy asasynów, Gladiator

1 Według niektórych podań część elfów razem ze swymi ludzkimi niewolnikami uciekła pod ziemię i tam przetrwała gniew Innych. Nie ma jednak żadnych przekonujących dowodów na prawdziwość tych podań, choć obecność morloków, których niektórzy magistrowie uznają za zdegenerowanych ludzi daje do myślenia, nad tym co żyje w czeluściach ziemi

- -