XVIII əsrin sonları
«Şərq məsələsi» Rusiya xarici siyasətinin ana xəttinə çevrildi. Müəllifi rus çari II
Yekaterina (1762-1796) olan «Şərq məsələsi»nin əsasını Osmanlı dövlətini
parçalamaq və onun ərazilərini bölüşdürmək planı təşkil edirdi. Bu məsələnin
həyata keçirilməsində Rusiya başlıca rol oynayırdı. II Yekaterinanın bu planı
sonralar digər böyük Avropa dövlətləri üçün maraqlı olmadığı üçün tədricən öz
əhəmiyyətini itirdi.
1783-cü il
Krım xanlığı Rusiyanın tərkibinə qatıldı.
1787-1791-ci illər
Rusiya-Osmanlı müharibəsi. Müharibənin səbəbi Krımın Rusiya tərəfindən işğal
olunması idi. Balkan yarımadasında yeni ərazilər ələ keçirməyə çalışan Avstriya
Rusiyanın müttəfiqi kimi müharibəyə qoşulması ilə Osmanlı dövləti iki cəbhədə
müharibə aparmalı oldu. Müharibənin gedişində Avstriya ordusu Belqradı,
Rusiya isə Akkerman, Bender və Dunay çayının mənsəbində yerləşən İzmayıl
qalalarını ələ keçirdi. Müharibədə ağır məğlubiyyətə uğrayan Osmanlı dövləti
Yassı sülhünü imzalamağa məcbur oldu.
1791-ci il, dekabr
Yassı sülhü. Sülhün şərtlərinə görə Osmanlı dövləti Krım xanlığının Rusiya
tərəfindən işğalını təsdiq etdi, Dnestr çayı iki dövlət arasında sərhəd oldu. Yassı
sülhünün nəticəsi olaraq Rusiya Qara dənizdə qəti olaraq möhkəmləndi, Osmanlı
dövlətinin qüdrətini daha da sarsıldı və Rusiyanın yeni işğalları üçün şərait
yarandı.
1792-1793-cü illər
Sultan III Səlimin islahatları. Sultan III Səlim «Nizami-cədid» (yeni qayda)
adlanan islahatları həyata keçirməyə başladı.
Sultan III Səlimin İsveç və Fransa
hərbçilərinin iştirakı ilə həyata keçirdiyi islahatlarına əsasən ordunun xərclərini
ödəmək üçün xüsusi xəzinə yaradıldı, donanmanın yenidən təşkili üçün yeni tipli
gəmilər hazırlandı, hərbi mühəndislik məktəbi genişləndirildi, imperiyan 28
əyalətə bölündü, qanunlara əməl etməyən şəxslər vəzifədən uzaqlaşdırıldı,
Avropa ölkələrindəki yenilikləri vaxtında öyrənmək üçün London, Paris, Vyana
və Berlin şəhərlərində daimi səfirliklər açıldı, yerli məhsullardan istifadə təbliğ
olunmağa başlanıldı, israfçılığın qarşısını almaq üçün addımlar atıldı. Lakin
əvvəlki islahatlar kimi, III Səlimin islahatları da mühafizəkar qüvvələrin
müqaviməti nəticəsində uğursuzluqla nəticələndi və yarımçıq qaldı. Bunun
başlıca səbəbi islahatı həyata keçirən kadrların olmaması və III Səlimin
qətiyyətsizliyi idi.
Mərkəzi Asiya xanlıqları. Volqaboyu, Ural və Sibir türkləri
XV əsr
Qazax xanlığı meydana gəldi.
XVI əsr
Qazax xanlığı iki orduya, daha sonra üç müstəqil orduya (juza) bölündü: Ulu
(böyük) Ordu - indiki Qazaxıstanın cənub-şərqini əhatə edirdi. Orta Ordu –
Qazaxıstanın mərkəz və şimal hissəsini əhatə edirdi. Kiçik Ordu - Qazaxıstanın
qərb hissəsini əhatə edirdi. XVII əsrin sonu -XVIII əsrin əvvəllərində Tauke
xanın dövründə üç ordu birləşərək vahid Qazax dövlətini qurdular. Odur ki,
Tauke xanın hakimiyyət dövrü Qazax xanlığının «qızıl əsri» hesab edilir.
XVI əsrin əvvəlləri
Xivə xanlığı yarandı.
XVI-XVII əsrlər
Sibir türkləri Rusiyanın müstəmləkə əsarətinə düşdülər.
XVII əsrin II yarısı
Xakaslarda feodal münasibətləri yarandı.
XVIII əsrin əvvəlləri
Kokand xanlığı yarandı.
XVIII əsrin əvvəlləri
Volqaboyu və Ural türklərinin azadlıq mübarizəsi yeni mərhələyə daxil oldu.
Seyid Batırın baçşılığı ilə Rusiyanın müstəmləkə siyasətinə qarşı üsyan baş
verdi.
1723-cü il
Qazax orduları Qərbi Monqolustanda yaranan Cunqar xanlığının qarətçi
hücumlarına məruz qaldı. Hücum nəticəsində qazaxlar məğlub oldular, Orta
Ordunun mərkəzi Türküstan şəhəri ələ keçirilərək dağıdıldı, Böyük Ordu (juz)
cunqarların hakimiyyəti altına keçdi, üç ordu arasında Tauke xanın vaxtında
yaranan ittifaq dağıldı. Bu dağıntı və qarətlər qazax tarixinə «böyük fəlakət»
kimi daxil oldu.
1731-ci il
Sibirin yerli türk xalqları müstəmləkə zülmünə qarşı üsyan qaldırdılar.
1731-ci il
Kiçik Ordunun başçısı Əbülxeyir xan Rusiyanın tərkibinə daxil olmaq haqqında
akt imzaladı. Or çayının Ural çayına töküldüyü yerdə Orenburq şəhər-qalası
salındı.
1740-cı il
Orta Ordu, ondan sonra isə Böyük Ordunun şimal hissələri Rusiyaya qatıldı.
Qazaxıstanın cənubu isə Kokand və Buxara xanlıqları arasında bölüşdürüldü.
1740-cı il
Nadir şah Əfşar Xivə xanlığına hücum etdi. Xivə xanının Əfşarlar imperiyasının
şimal vilayətlərinə basqını Nadir şahın Xivə xanlığına hücum etməsinə səbəb
olmuşdu. Hücum nəticəsində Nadir şah Xivəni tutaraq xanlığı özünə tabe etdi.
Buxara xanlığı isə müqavimət göstərmədən Nadirə tabe oldu. Lakin Nadir şahın
ölümündən sonra Məhəmməd Əmin Xivə xanlığını yenidən bərpa etdi.
XVIII əsrin ortaları
Tatar və başqırdlar Abdulla Qaliyanın (Batirşahın) başçılığı ilə Rusiyaya qarşı
üsyan qaldırdı. Lakin bu üsyan da Rusiy tərəfindən amansızlıqla yatırıldı.
XVIII əsr
Rusiyanın Avropa hissəsindən ruslar Sibirə köçürüldü.
XVIII əsr
Sibirdə ilk sənaye müəssisələri işə salındı. Sibir kəndləri təhkimli işçilərə
çevrildi.
1783-cü il
Kiçik Orduda Batır Srımın başçılığı ilə rus müstəmləkəçiliyinə və yerli
hakimiyyətə qarşı üsyan başladı. Üsyanın birinci mərhələsində Srımın
müstəmləkəçilər üzərində qələbələri xan hakimiyyətinin bərpa edilməsinə səbəb
oldu. Lakin çar hökumətinin köməyi ilə sultanlar Srıma qarşı çıxdılar. 1797-ci
ildə Batır Srım Xivəyə tərəf geriyə çəkilməyə məcbur oldu. Üsyandan nəticə
çıxaran çarizm müstəmləkəçilik siyasətini bir qədər yumşaltmağa məcbur oldu.
Qafqaz xalqları
XVII-XVIII əsrlər
Şimali Qafqaz müstəqil və yarımmüstəqil siyasi qurumlara parçalandı. Bu
dövrdə Dağıstan ərazisində Tarku şamxallığı, Qaytaq usmiliyi, Tabasaran
maysumluğu, Avar və Qazıqumuq xanlıqları var idi. Dağıstan hakimlərindən
fərqli olaraq, çeçen və inquşların vahid siyasi birliyi yox idi. Onlar tayfa prinsipi
ilə yaşayır və ağsaqqallar şurası tərəfindən idarə edilirdilər.