Alisher navoiy nomidagi samarqand davlat universiteti maktabgacha ta
Yüklə 0,77 Mb.
|
| Mening nomim - so’rovchidir,
Vafodor Zardusht. Ikkilamchi ismim - matlub; Uchinchisi qudrat, To’rtinchisi - haqiqatdir. Beshinchisi - barcha ezgulik, Mazda bilan boshlanguvchi bor haqiqatlar. Oltinchisi - aql erur, Ettinchi - men aqllidurman; 14
To’qqizinchi - men muallimman; o’ninchi - men avliyodurman; o’n birinchi - muqaddasman men; o’n ikkinchi - men Axuraman; o’n uchinchi - qudratlidurman; o’n to’rtinchi - yovuz emasman. o’n beshinchi - men tolibdurman; o’n oltinchi - hisobchisi barcha narsaning. Har narsani ko’rguvchiman ~o'n ettinchisi; Asraguvchi ham o’zimman - o’n sakkizinchi; Yaratguvchi mening o’zim - o’n to’qqizinchi; Yigirmanchi - men Mazdaman. «Ovisto» talimotida jismoniy va ma'naviy dunyo uch hayotiy davrga bo’linadi. Birinchi davr eng qadimgi davr sanalib, u ilk hayotni bildiradi. Bun-da ham jismoniy, ham ma'naviy dunyoda yaxshilik tantana qiladi. Dunyoda yorug’lik va insoniy saodat hukmron bo’lgan. Yagona jinoyatchi – hokim Yima Viviaxvant bo’lib, u kishilarni batamom rozi qilmoq uchun ularga mol go’shti ediradi. Ikkinchi davr hozirgi davr bo’lib, bu davrda yaxshilik ruhlari bilan yomonlik ruhlari o’rtasida kurash davom etadi. Uchinchi davr - bo’lg’usi hayot. Bu davrda aql-idrok va adolat tantanasi o’rnatiladi. Bo’lg’usi yaxshi hayotni Artu o’rnatib, dehqonlar badavlat, hokimiyat esa mustahkam bo’ladi, deyiladi. «Yaxshilik ta'limni va sadoqatni amalga oshirib yaxshi hokimlar hukm yuritaversinlar. Odamlarga va ularning avlodlariga baxt- saodat keltiradigan talimni amal-ga oshirsinlar». Zarushtiylik talimotida 15 yosh balog’at yoshi sanalgan. o’smir balog’at yoshiga etganda unga Zardusht qonunlari - falsafa, axloq-odob qoidalari va axloqiy yo’riqlar mazmuni o’rgatilgan. o’smirlarning xudojo’y, mehnatkash, adolatli bo’lib voyaga etishishlari, o’y-niyat, so'z va ishida halollikka tayanishlariga alohida e'tibor berilgan. Bolalarga ularning yoshligidayoq ko’chat o’tqazish, daraxtlarni parvarish qilish, uy-ro’zg’or buyumlarini yasash, erga ishlov berish hamda chorva mollarini boqish borasidagi bilimlar berilib, amaliy ko’nikmalarning hosil bo’lishiga alohida e'tibor qaratilgan. Zardushtiylik talimotining axloqiy yo’riqlariga binoan inson tomonidan o’z burchini his etishning eng birinchi belgisi ma'naviy poklik sanalgan. Ayollarga g’amxo’rlik ko’rsatish ijtimoiy zarurat hisoblangan. Ayniqsa, homilador ayollarga muruvvat ko’rsatish asosiy insoniy burch sanalgan. Diniy g’oyalarga ko’ra, tuproq, suv, havo hamda quyosh muqaddasdir. Odamlar ularni e'zozlash, quyoshga sajda qilishga daVat etiladi. Zardusht talimotida shaxsiy va turmush gigienasiga qafiy amal qilish kishilar o’rtasida turli xil kasalliklar kelib chiqishining oldini oluvchi tadbir ekanligi alohida uqtiriladi. Shu o’rinda quyidagi qoidalarga amal qilish maqsadga muvofiqligiga urg’u beriladi: qabristonlarning shahar yoki qishloqdan tashqarida bo’lishiga alohida e'tibor qaratish, hayvonlarning qabrlarni oyoqosti qilmasliklari uchun qabristonlarning atrofini o’rab qo’yish, mayit (o’lik)ni yuvish vaqtida ozodalikka rioya qilish, murda tekkan libos yoki murda qo’yilgan joyni 15
havzalarini bir necha bor qatron qilish (havzani yomg’ir yoki daryo suviga bir necha bor to’ldirib, suvni havzadan chiqarib tashlash), badan va sochning toza bo’lishiga ahamiyat berish, tirnoqlarni vaqti-vaqti bilan olib turish, kuniga besb marta yuvinish va hokazolar. Zardusht g’oyalarining amaliy ahamiyati shundaki, ularda turli ka-salliklarning oldini olish hamda atrof-muhit musaffoligini ta'minlovchi usullar to’g’risida ham malumotlar beriladi. Bu boradagi usullar quyidagi uch guruhdan iboratdir: 1) axlatni berkitish, ifloslangan joylarni tuproq, tosh yoki kul bilan ko’mib tashlash; 2) olov yordamida, issiq yoki sovuq havo vositasida mikroblarni yo’q qilish; 3) kimyoviy usul (kul, sirka, sharob, turli giyohlar - sandal va isiriq tutatish, sabur(aloe), piyoz, sarimsoq, qizil qalampir va hokazolarni iste'mol qilib mikrobl arni yo’qotilgan - yuqumli kasaliklarga barham berilgan). Ta'limot mazmuniga ko’ra kasallik tarqatuvchi ayrim hashoratlarning o’ldirili-shi evaziga suvni saqlash qoidalarini buzgan yoki itni o’ldirgan kishilarning gunohi kechirilgan. Bu o’rinda alohida me'yor belgilangan, ya'ni yuqorida qayd etilgan gunohni sodir etgan kishi 1000 ta echkiemar, 1000 ta suv qo’ng’izi, yoki kasallik tarqatuvchi pashshani o’ldirishi yoki 10 000 ruhiyatni tetiklashtiruvchi o’simlik bargi, barsum berishi lozim bo’lgan. Bizga yaxshi malumki, mikrob va yuqumli kasalliklar suv, havo va tuproq vositasida tez tarqaladi va keng hududga yoyiladi, shu bois «Ovisto» g’oyalariga ko’ra, ularni asrash, ulardan foydalanishga nisba-tan oqilona munosabatni qaror toptirish o’ta muhim sanalgan. Ularni asrash qoidalarini buzgan kishilar 400 qamchi urish bilan jazolanganlar. Zardushtiylik talimotida ovqatlanish qoidalari xususida ham batafsil so’z yuritilib, ularga qafiy rioya etish lozimligi alohida ta'kidlanadi. Darhaqiqat, inson ovqatlanmasa fuqarolik, xizmat va axloqiy burchni ham bajara olmaydi. Insonning ma'naviy hayoti uning moddiy turmush tarzi bilan aloqador ekanligi asarda alohida qayd etilgan. Xususan, «Yasna»larda «Eb-ichmaydigan insonning toat-ibodat qilishga quvvati etmaydi», - deyiladi. Zardushtiylikda kishini holdan toydiradi degan fikrga ko’ra, ro’za tutish man etilgan. Inson holdan toysa, o’z zimmasiga yuklangan vazifani bajara olmaydi, ya'ni Axura Mazdaga yordam bera olmaydi. Bu esa, yovuz kuchlarning ezgulik kuchlari ustidan g’alaba qilishiga sharoit yaratib beradi, deyiladi kitobda. Och qolish va yaxshi ovqatlanmaslikning inson xulqining shakllanishiga ham ta'sir etishi quyidagicha ta'kidlanadi: «Oziq-ovqat yaxshilanishi bilan xalqning axloq-odobi ham kuchayadi. Non mo'1-ko'1 bo’lsa, axloqiy so’zlar, ilohiy fikrlar yaxshiroq idrok qilinadi». Zardushtiylikda may iste'mol qilish ta'qiqlanmagan. Mayni me'yorida iste'mol qilish kishi organizmini mustahkamlaydi, ya'ni ovqat yaxshi hazm bo’ladi, qon yaxshi yurishadi, kishi yaxshi uxlaydi, bu holatlar esa uning unumli ravishda aqliy mehnat qilishiga yordam beradi, kishilar o’rtasida do’stona munosabatlarning qaror topishiga ko’maklashadi, axloqi yomon kishilar bilan axloqi yaxshi kishilarni bir- biridan ajratib olishiga yordam berishi qayd etib o’tiladi. Zardushtiylikda dunyo noz-ne'matlaridan voz kechish talab etilmaydi, balki noz- ne'matlarni me'yorida iste'mol qilish, ularning mazasidan lazzat olish, inson hayotining«Yaxshi kun ko’rish uchun zarur narsalar mo'l-ko'lchiligida» 16
suriladi. «Ard yasht»ning 17-bobi baxt muammosiga bag’ishlanib, unda moddiy farovonlikka erishish birinchi o’ringa qo’yiladi. Axloqan mukammal bo’lgan insonning baxt-saodatga erishishi muqarrar ekanligi ta'kidlana-di. Insonning baxt- saodatga ega ekanligini ko’rsatuvchi omillar sifatida quyidagi holatlar keltiriladi: uning sog’-salomatligi, uzoq umr ko’rganligi, sevimli xotini va bolalarining borligi, oziq-ovqatining mo'1-ko'lligi. Ular-ning uy-joylari shinam, chorvasi mo'1, uzoq-uzoq vaqtlargacha mo'1-ko’lchilikda yashaydilar. Biroq baxt-saodatga erishish uchun mehnat qilish lozim. Shu bois, baxtga erishishning yagona va ishonchli yo’li mehnat qilish ekanligiga alohida e'tibor qaratiladi: «Chorvadorlar to’q bo’lishi uchun chorvani muttasil parvarish qilmoq lozim». Zardushtiylik talimotiga ko’ra, oila muqaddas hisoblangan. Oila qurish ijtimoiy ahamiyatga ega bo’lgan. Erkak kishi zurriyot qoldirish layoqatiga ega bo’lgan holda oila qurmasa, unga muayyan jazo berilgan. U qopga solib kaltaklangan, peshonasiga tamg’a bosilgan yoki beliga zanjir bog’lab yurishga majbur etilgan. Ko’p bolali oilalarning davlat tomonidan mablag’ bilan ta'minlashi yolga qo’yilgan. Egizak yoki bir yo’la uchta farzand ko’rgan ayollarning maxsus ravishda taqdirlanishlari e'tirof etilgan. Zardusht g’oyalariga ko’ra, naslning sog’lom bo’lishi, qavm qonini toza saqlash, turli irsiy kasalliklar kelib chiqishining oldini olish maqsadida yaqin qarindoshlarning o’zaro oila qurishi man etilgan. «Ovisto»da inson omili, uning salomatligini ta'minlash masalasi alohida bayon etilgan. Bugungi kunda xalq tabobatida qo’llanilib kelayotgan va kishilar salomatligini saqlashda muhim ahamiyat kasb etgan ayrim usullar xususida raa'lumotlar beriladi. Bildirilgan fikrlar mazmuniga ko’ra mavjud kasalliklarni davolashda dorivor o’simlik(giyoh)lar yordamida tayyorlangan vositalardan samarali foydalanilgani ma'lum boladi. Ana shunday dorivor vositalar sirasida kunjut, ko’knori, zira, piyoz, savsan, turp, xurmo, sabzi, behi, asal, zaytun moyi, shakar, shira hamda sedananing nomi qayd etiladi. Ayrim kasalliklarni bartaraf etishda dorivor o’simliklarning ildizi, poyasi, bargi, guli, mevasi va urug’laridan tayyorlangan qaynatmalarning foydasi katta ekanligi ta'kidlanadi. Xulosa qilib aytganda, «Ovisto» asarida insonning barkamol bo’lib etishishida uning so’zi, fikri hamda ishi ezgu bo’lishi va ezgulikning tantanasi uchun xizmat qilishiga katta e'tibor beriladi. Ushbu axloqiy uchlik g’oyasi eng qadimgi davrlardan boshlab kishilik jamiyati taraqqiyotining keyingi bosqichlarida yaratilgan barcha ma'rifiy asarlar mazmunining shakllanishiga asos bo’lgan. Zero, unda insonning inson sifatida ma'naviy va moddiy jihatdan kamol topishi uchun zarur bo’lgan muayyan talablar o’z ifodasini topib, hayot kodeksi sifatida nafaqat Sharq, balki G’arb xalqlarining ham muhim ma'naviy merosi bo’lib qoldi. Asarda ifoda etilayotgan masalalarning ijtimoiy hayotning barcha jabhalarini qamrab olganligi Zardusht g’oyalarining nazariy va amaliy ahamiyatini oshirib, uning qimmati bugungi kunda ham yuqori bolishiga olib kelgan. Yüklə 0,77 Mb. Dostları ilə paylaş:
|