Miłośnicy spływów mogą zwiedzać opisywany teren kajakiem lub pontonem. Z inicjatywy Związku Gmin Turystycznych Pogórza Dynowskiego oraz Samorządu Województwa Podkarpackiego powstał szlak wodny „Błękitny San”, od Zwierzynia do Przemyśla, długości 158 km. Umożliwia podziwianie z odmiennej perspektywy najpiękniejszego fragmentu doliny Sanu, z wieloma mendrami i przełomami.
5.1. Szkody antropogeniczne
Ujemne oddziaływanie przemysłu
Lasy Nadleśnictwa Dynów położone są poza szkodliwym oddziaływaniem dużych zakładów oraz ośrodków przemysłowych.
Stan czystości powietrza atmosferycznego kształtowany jest przede wszystkim przez emisję pochodzącą z indywidualnych palenisk gospodarstw domowych, lokalnych kotłowni węglowych, przedsiębiorstw i zakładów produkcyjno-usługowych skupionych w Dynowie oraz zanieczyszczeń komunikacyjnych wzdłuż głównych dróg tego regionu. Napływ z dalekiego zasięgu ma niewielkie znaczenie ze względu na oddalenie od większych ośrodków miejskich i przemysłowych.
Z analizy rozkładu stężeń podstawowych zanieczyszczeń powietrza (dwutlenku siarki, dwutlenku azotu, pyłu zawieszonego) przedstawionych na mapach w raporcie WIOŚ w Rzeszowie z 2006 r. wynika, że utrzymują się poniżej wartości dopuszczalnych dla obszarów chronionych. Dotyczy to zarówno wartości średniorocznych, jak i stężeń dobowych i chwilowych. Stąd też stan sanitarny powietrza atmosferycznego na omawianym terenie można ocenić jako dobry.
Zanieczyszczenia wód powierzchniowych i podziemnych
Na jakość wód Sanu mają wpływ odprowadzane niedostatecznie oczyszczone ścieki komunalne z dużych biologicznych oczyszczalni w Lesku, Sanoku i Dynowie oraz ścieki przemysłowe, między innymi z Sanockich Zakładów Przemysłu Gumowego „Stomil – Sanok” S.A. i Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Sanoku.
Źródłem zagrożenia cieków i wód gruntowych są dostające się do nich spływy powierzchniowe z terenów pól uprawnych, ścieki bytowe z nieszczelnych szamb, ścieki gospodarskie bezpośrednio odprowadzane do wód, a także dzikie wysypiska śmieci, często lokowane w źródliskowych partiach potoków.
Badania rzeki San wykonane w 2005 roku przez WIOŚ w Rzeszowie w punkcie pomiarowo-kontrolnym poniżej i powyżej Dynowa wykazały zadowalającą jakość wód (III klasa).
Zawartość substancji organicznych i związków azotu utrzymywały się na poziomie I/II klasy, stężenia fosforanów i fosforu ogólnego nie przekraczały norm ustalonych dla I klasy, natomiast wskaźniki biologiczne utrzymywały się na poziomie III klasy.
Na wynik klasyfikacji ogólnej decydujący wpływ miał stan sanitarny wód – wskaźniki mikrobiologiczne odpowiadały IV i V klasie.
Jakość wód w małych ciekach również nie jest w pełni zadowalająca. Tylko źródłowe i górne odcinki potoków, których zlewnie znajdują się na terenach leśnych, nie są zagrożone zanieczyszczeniem.
Potok Jawornik, odwadniający północno-wschodnią część Nadleśnictwa, w 1996 roku w miejscowości Jawornik Ruski miał I klasę czystości według wszystkich wskaźników. U ujścia do Sanu jakość wód tego potoku znacznie się pogorszyła i została zakwalifikowana do III klasy czystości wg oceny ogólnej.
Wody gruntowe badane w 2005 roku przez WIOŚ w Rzeszowie w miejscowości Babice na obszarze GZWP nr 430 „Dolina Rzeki San” posiadają II klasę – wody dobrej jakości.
Pożary
W minionym dziesięcioleciu na terenie Nadleśnictwa powstały 2 pożary na powierzchni 12,69 ha. Ogólne zagrożenie pożarowe jest małe, a według obowiązujących przepisów teren Nadleśnictwa zaliczony jest do III kategorii zagrożenia pożarowego (lasy narażone są w słabym stopniu na ich występowanie).
Eksploatacja surowców mineralnych oraz tereny poeksploatacyjne
Eksploatacja surowców mineralnych ograniczona jest tutaj do kilku niewielkich wyrobisk w dolinie Sanu o głębokości około 5 metrów. Wydobycie tych surowców jest znikome w skali roku i nie stwarza poważnego zagrożenia dla środowiska
naturalnego, jak również odbywa się zgodnie z obowiązującymi przepisami (Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo Wodne. Dz. U. Nr 115 poz. 1229).
Jako zagrożenie należy uznać niekontrolowane wybieranie piasku, żwiru i otoczaków z koryta i przyległych terasów rzeki San, co w konsekwencji zaburza wytworzony przez rzekę stan równowagi i powoduje erozję dna i brzegów. Rzeka zaczyna wcinać się coraz głębiej, często rozcina utwory żwirowe i dochodzi do skał podłoża. Zagraża to także bytowaniu ryb.
Zagrożeniem jest także nie rekultywowanie wyrobisk poeksploatacyjnych przez użytkowników nie wywiązujących się z nałożonych prawem zobowiązań.
Inwestycje szczególnie uciążliwe dla środowiska
Z analizy materiałów i informacji uzyskanych z urzędów gmin oraz starostw powiatowych objętych zasięgiem działania Nadleśnictwa wynika, że w najbliższym czasie nie planuje się przedsięwzięć mogących w sposób szczególnie uciążliwy wpływać na środowisko przyrodnicze.
Do obiektów mogących znacząco oddziaływać na środowisko należą na tym terenie wyłącznie ciągi komunikacyjne: Dynów – Brzozów i Dynów – Domaradz.
Inne zagrożenia antropogeniczne
Szkodnictwo leśne na terenie Nadleśnictwa to przede wszystkim:
- kłusownictwo,
- kradzieże drewna,
- „dzikie” biwakowanie, lokalne zaśmiecanie,
- palenie ognisk w miejscach niedozwolonych,
- dewastacja tablic ostrzegawczych i informacyjnych,
- pozyskiwanie choinek jodłowych i stroiszu w okresie świąt,
- płoszenie przez ludzi zwierząt oraz wydeptywanie runa w niektórych atrakcyjnych dla turystyki i wypoczynku rejonach leśnych.
5.2. Szkody biotyczne i abiotyczne
Uszkodzenia od czynników
biotycznych i abiotycznych, wg danych inwentaryzacji urządzeniowej, przedstawiono w tabeli.
Wielkość szkód spowodowanych działaniem czynników biotycznych i abiotycznych
w Nadleśnictwie Dynów.
Rodzaj uszkodzenia
|
Stopień uszkodzenia
|
Razem
|
Łącznie
|
0
|
1
|
2
|
3
|
1-3
|
0-3
|
0-10%
|
11-25%
|
25-50%
|
powyżej 50%
|
|
Powierzchnia uszkodzeń
/ha/
|
Zwierzyna
|
103,36
|
15,96
|
2,15
|
0
|
18,11
|
121,47
|
Grzyby
|
21,76
|
36,67
|
1,48
|
0
|
38,15
|
59,91
|
Owady
|
0
|
3,05
|
0
|
0
|
3,05
|
3,05
|
Inne
|
0
|
22,71
|
0,96
|
0
|
23,67
|
23,67
|
Łącznie
|
125,12
|
78,39
|
4,59
|
0
|
82,98
|
208,10
|
Podczas prac terenowych zinwentaryzowano szkody na łącznej powierzchni 208,10 ha, stanowiącej 2% powierzchni drzewostanów.
Dostları ilə paylaş: 
