Yazın isti bir qürub çağı Patriarx gölünün qırağında iki adam göründü. Əynində parusindən boz yay köynəyi olan
Yüklə 3,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
730
sahildəki Ģamlığı dərhal tanıdı. Onlar klinikanın yaxınlığındakı talada yerə endilər. – Mən sizi burada gözləyəcəyəm, – Azazello əlini sipər eləyib, gah ĢimĢəkdə iĢıqlanaraq, gah boz pərdənin arxasında itərək qıĢqırdı, – vidalaĢın, ancaq tez! Master və Marqarita yəhərdən sıçrayıb suya düĢən kölgələrtək arabir görünərək, klinikanın bağından uçub keçdilər. Daha bir an sonra master vərdiĢ etdiyi hərəkətlə 117 №-li otağın eyvan barmaqlığını kənara sürüĢdürdü. Marqarita onun arxasınca gəlirdi. Onlar nəzərə çarpmadan, heç kəsin gözünə görünmədən, tufanın gurultu və uğultu sədaları altında ĠvanuĢkanın otağına daxil oldular. Master çarpayının yanında dayandı. ĠvanuĢka öz istirahət evində ilk dəfə tufanı seyr eləyəndə olduğu kimi hərəkətsiz uzanmıĢdı. Ancaq o vaxt olduğu kimi ağlamırdı. Eyvandan soxulan qaraltıya diqqətlə baxıb dikəldi və əlini uzadaraq sevincək dedi: – A, sizsiniz! Mən də elə hey gözləyirdim. Axır ki, gəldiniz, mənim qonĢum. Bunun cavabında master dedi: downloaded from KitabYurdu.org 731
– Hə, gəldim! Ancaq təəssüf ki, daha sizin qonĢunuz ola bilməyəcəyəm. Mən həmiĢəlik uçub gedirəm, yalnız sizinlə vidalaĢmaq üçün gəldim. – Mən bunu bilirdim, hiss eləmiĢdim, – Ġvan astadan deyib soruĢdu: – Siz onunla görüĢdünüz? – Hə, – master dedi, – gəlmiĢəm sizinlə vidalaĢam, çünki siz son vaxtlar danıĢdığım yeganə adamıydınız. ĠvanuĢkanın kefi açıldı. – YaxĢı ki, bura uçub gəldiniz. Mən öz sözümün üstündə durmuĢam, daha Ģeir yazmayacağam. Məni indi baĢqa Ģey maraqlandırır, – ĠvanuĢka gülümsəyib, divanə gözləriylə masterin yanından harasa baxdı, – mən baĢqa Ģey yazmaq istəyirəm. Bilirsiniz, burada yatandan çox Ģeyi baĢa düĢmüĢəm. Master bu sözlərdən həyəcanlanıb ĠvanuĢkanın yatağının küncündə oturdu: – Bax, bu yaxĢıdır, bu yaxĢıdır. Siz onun haqqında davamını yazın! ĠvanuĢkanın gözləri parıldadı. downloaded from KitabYurdu.org 732
– Məgər siz yazmayacaqsınız? – Bu yerdə baĢını aĢağı dikib fikirli-fikirli əlavə etdi: – Hə... gör nə soruĢuram, – ĠvanuĢka qorxa-qorxa döĢəməyə baxdı. – Hə, – masterin səsi ĠvanuĢkaya uzaq və yad gəldi, – mən daha onun haqqında yazmayacağam. Mən baĢqa iĢlə məĢğul olacağam. Tufanın uğultusunu uzaqdan gələn fit səsi yarıb keçdi. – EĢidirsiniz? – master soruĢdu. – Tufan uğuldayır... – Yox, məni çağırırlar, getmək vaxtıdır, – deyib master ayağa durdu. – Dayanın! Bir söz də soruĢum, – Ġvan xahiĢ elədi, – bəs siz onu tapdınız? O, sizə sadiq qalmıĢdı? – O qadın budur, – master divar səmti göstərdi. Ağ divardan Marqaritanın qaraltısı aralanıb yatağa yaxınlaĢdı. O, uzanmıĢ gəncə baxırdı və gözlərindən kədər oxunurdu. – Zavallı, zavallı, – Marqarita pıçıldayaraq yatağa əyildi.
– Nə gözəldir, – Ġvan həsəd aparmadan, ancaq qüssəylə, mütəəssir olaraq dedi, – görürsən, hər Ģey sizdə nə yaxĢı downloaded from KitabYurdu.org
733
alındı. Ancaq məndə elə deyil. – Bir az düĢünüb fikirli halda əlavə etdi: – Ancaq bəlkə də, elədir... – Elədir, elədir, – Marqarita pıçıldayıb ona tərəf əyildi, – bax, mən indi sizin alnınızdan öpəcəyəm, sizin bütün iĢləriniz yaxĢı olacaq... Siz mənə inanın, mən artıq hər Ģeyi görmüĢəm, hər Ģeyi bilirəm. Yataqdakı gənc onun boynunu qucaqladı və Marqarita onu öpdü. – Əlvida, Ģagird, – master zorla eĢidilən bir səslə pıçıldayıb havada əriməyə baĢladı. Onunla bir yerdə Marqarita da yoxa çıxdı. Eyvanın barmaqlığı örtüldü. ĠvanuĢka həyəcanlandı. Yataqda oturub narahat halda ətrafına baxdı, hətta inildədi, özü ilə danıĢa-danıĢa qalxdı. Yəqin, güclənən tufan onu təĢviĢə salmıĢdı. Həm də sakitliyə öyrəĢdiyindən qapı ağzındakı narahat ayaq səsləri, boğuq danıĢıqlar onu həyəcanlandırmıĢdı. Artıq əsəbindən titrəyərək çağırdı: – Praskovya Fyodorovna! Praskovya Fyodorovna otağa girib Ģübhəylə, təĢviĢlə ĠvanuĢkanı süzdü. downloaded from KitabYurdu.org
734
– Nədir? Nə olub? – o soruĢdu. – Tufan həyəcanlandırıb? Heç nə olmaz, heç nə olmaz... Ġndi sizə kömək eləyərik. Ġndi həkimi çağıraram. – Yox, Praskovya Fyodorovna, həkimi çağırmaq lazım deyil, – ĠvanuĢka narahat halda Praskovya Fyodorovnaya yox, divara baxdı, – mənə elə bir Ģey olmayıb. Qorxmayın, mən öz halımı bilirəm. YaxĢısı budur deyin, – Ġvan dostcasına xahiĢ etdi, – böyürdəki yüz on səkkiz nömrəli otaqda indicə nə baĢ verdi? – On səkkizinci? – Praskovya Fyodorovna gözlərini döydü. – Orada heç nə olmayıb. – Ancaq onun səsində sünilik var idi, ĠvanuĢka bunu dərhal sezdi. – Eh, Praskovya Fyodorovna! Siz düz adamsınız... – FikirləĢirsiniz dəliliyim tutar? Yox, Praskovya Fyodorovna, elə Ģey olmayacaq. YaxĢısı budur düzünü deyin. Mən axı divarın bu üzündən hər Ģeyi hiss eləyirəm. – Ġndicə qonĢunuz vəfat etdi, – düz danıĢan, mehriban Praskovya Fyodorovna öz xasiyyətinə xilaf çıxa bilməyib pıçıldadı və baĢdan-ayağa ĢimĢəyin iĢığına bürünmüĢ downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|