www.vivo-book.com
86
Alzheyner xəstəliyi yoxdur”, – həmin gün o mənə dedi. Bredin məni
“Poli” çağırmasından acığım gəlirdi, lakin xoĢum gəlsə də, gəlməsə də
o, məni həmiĢə belə çağırırdı; ondan məni belə çağırmamasını xahiĢ
etməkdən artıq təngə gəlmiĢdim. Bred Dolana çox uyğun gələn baĢqa
iki məsəl – atalar sözü olmasa da – var: “Atı çaya sala bilərsən, amma
onu su içməyə məcbur edə bilməzsən” – bu məsəllərin birincisi; “Onu
geyindirib-keçindirə bilərsən, amma onunla bayıra çıxa bilməzsən” –
bu da ikincisi. Öz kütbeyinliyi ilə də o, Persiyə çox oxĢayır.
Alzheyner xəstəliyi haqqında danıĢarkən, o, polağacı ilə
solariumun döĢəməsini silirdi, mən də orada oturub yazdığım
səhifələri gözdən keçirirdim. Bu səhifələr bir xeyli yığılıb və
düĢünürəm ki, hekayəmin sonuna çatanadək, onlar bir az da artacaq.
– Sən Alzheyner xəstəliyinin əslində nə olduğu haqqında bir Ģey
bilirsənmi?
– Yox, – deyə cavab verdim. – Yəqin ki, sən məni
məlumatlandırarsan, Bred.
– Qocalar üçün bu QĠÇS xəstəliyidir, – deyə cavab verəndən
sonra qəhqəhə çəkərək güldü – ha-ha-ha-ha-ha, – lap öz axmaq
lətifələrini danıĢandan sonra güldüyü kimi.
Mən gülmədim, lakin onun dedikləri mənə toxunmuĢdu. Əlbəttə
ki, mən Alzheyner xəstəliyindən əziyyət çəkmirdim, baxmayaraq ki,
Corciya Paynz adlı gözəl məkanda bu xəstəlikdən əziyyət çəkənlərin
sayı çox idi. Mən özüm isə adi qocalıq sklerozundan əziyyət çəkirdim.
www.vivo-book.com
87
Mənim problemim ən çox “nəyi” deyil, “nə vaxt” sualının cavabını
xatırlamaqla bağlı idi. Ġndiyədək artıq yazdığım mətnlərə baxanda,
həmin 32-ci ildə baĢ verənlərin hamısını hələ də xatırladığımı
düĢündüm; baĢımda qarıĢan, xatırlaya bilmədiklərim isə bu hadisələrin
xronologiyasıdır. Bununla belə, ümid edirəm ki, bir qədər diqqətli
olsam, müəyyən dərəcədə, onu da xatirimdə bərpa edə bilərəm.
Detteriklərin əkiz qızlarını öldürdüyü üçün məhkum edilmiĢ Con
Koffi “E” blokuna və YaĢıl Milə həmin ilin oktyabr ayında gəldi. Bu,
mənə lazım olan xronologiyanın dönüĢ nöqtəsidir və əgər bu tarixə
isnad etsəm, hər Ģey qaydasında olacaq. Uilyam Uorton – “Azğın
Billi” – Con Koffidən sonra, Delakrua isə əvvəl gəlmiĢdi. Dostlarının
“Brutal” (Qaba) dediyi Brutus Hovellin “Billi Paroxod” adlandırdığı,
Delakruanın isə “Mister Cinqlz” çağırdığı siçan onlardan da əvvəl
gəlmiĢdi.
Onu hansı adla çağırırsan çağır, siçan hətta Delakruadan da
əvvəl gəlmiĢdi – o, ortaya çıxanda hələ yay mövsümü idi və YaĢıl
Mildə bizim iki məhbusumuz vardı: BaĢçı – Arlen Bitterbak və
Prezident – Artur Flanders.
O siçan. O çər dəymiĢ siçan. Delakrua onu çox sevirdi, Persi
haqqında isə bunları söyləmək olmaz.
Persi elə ilk gördüyü andan ona nifrət edirdi.
www.vivo-book.com
88
2
Persi YaĢıl Milin döĢəməsi ilə arxasına düĢüb qovandan üç gün
sonra siçan yenə ortalıqda göründü. Din Stantonla Bill Doc siyasətdən
danıĢırdılar... Siyasətdən danıĢmaq deyəndə, bu, o demək idi ki,
Ruzveltlə Huveri (C.Edqarı deyil, Huver Herberti) müzakirə edirdilər.
Onlar Dinin təxminən bir saat öncə qoca Tut-Tutdan aldığı qutudan
Ritz quru peçenyelərini yeyirdilər. Persi kabinetin qapısının ağzında
durub söhbətə qulaq asır və öz sevimli dəyənəyi ilə qısa zərbələri məĢq
edirdi. O öz dəyənəyini haradansa əlinə keçirdiyi gülünc əldəqayırma
çexolundan çıxarır, havada oynadır (ya da oynatmağa çalıĢırdı, çünki
əgər dəyənək dəri qayıĢla biləyinə bağlı olmasaydı, onu əksər hallarda
yerə salardı), sonra da yenidən çexoluna salırdı. Həmin gecə mən
növbədə deyildim, amma növbəti axĢam Dindən baĢ verənlər haqqında
tam hesabat almıĢdım.
Əvvəl olduğu kimi, siçan yenə xırda addımlarla qaça-qaça YaĢıl
Mildə göründü. Bir qədər irəliləyəndən sonra dayanıb boĢ kameralara
baxdı, elə bil onları yoxlayırdı. Siçan kameralara bir qədər baxandan
sonra heç tərzini pozmadan yoluna davam etdi. Elə bil, bunun üçün
axtarıĢ olacağını bilirdi və buna tam hazır idi.
Bu dəfə Prezident oyaq idi və öz kamerasının qapısının yanında
dayanmıĢdı. O, əla oğlan idi, həbsxana paltarında belə səliqəli
www.vivo-book.com
89
görünməyə bacarırdı. Xarici görünüĢünə baxandaca biz baĢa
düĢmüĢdük ki, o, Qoca Qığılcım üçün yaranmayıb və bu fikrimizdə
yanılmamıĢdıq – Persi ikinci dəfə siçanı qovandan heç bir həftə
keçməmiĢ onun cəzası “ömürlüklə” əvəz edildi və o, adi məhbuslara
qoĢuldu.
– Ey, – deyə o qıĢqırdı. – Burada siçan var! Bu necə
həbsxanadır, uĢaqlar? – Bizə elə gəldi ki, o gülür. Amma Dinin
dediyinə görə, o əməlli-baĢlı hiddətlənibmiĢ, sanki çıxarılmıĢ ölüm
hökmü onu özündən çıxarmaq üçün kifayət deyildi. O, Orta Cənubda
DaĢınmaz Əmlak Ģirkətinin regional rəhbəri idi və qoca atasını binanın
üçüncü mərtəbəsinin pəncərəsindən ataraq, ikiqat sığorta pulu alacaq
qədər özünü ağıllı birisi hesab edirdi. Bax, bu məsələdə o heç haqlı
deyildi, amma ola da bilər ki, o qədər də yox.
– Kəs səsini, nataraz, – Persi onun üstünə qıĢqırdı, amma
birtəhər, mexaniki olaraq. Onun nəzərləri siçana zillənmiĢdi. O,
dəyənəyini çexolun içinə qoyub, əlinə bir jurnal almıĢdı, amma birdən
əlindəki jurnalı növbətçi masasının üstünə atıb yenidən dəyənəyini
çexolundan çıxardı və onu fikirli-fikirli sol əlinin ovcuna vurmağa
baĢladı.
– Qancıq oğlu, – Bill Doc dedi. – Əvvəllər mən burada heç vaxt
siçan görməmiĢdim.
– Ah, o elə qəĢəngdir ki, – Din dedi. – Özü də heç nədən
qorxmur.
Dostları ilə paylaş: |