Рассказы (На азербайджанском языке) Redaktoru İlyas Tapdıq Bədii redaktoru Y. Ağayev Nexniki redaktoru B. X. Qurbanova
Yüklə 480,31 Kb. Pdf görüntüsü
|
40
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları birlikdə çiçəklərin arasına girib eşələnirdi. Çox keçməmiş «qırt-qırt» edir, cücələrini başına toplayır, sevinc dəryasında üzürdü. Bir gün haradansa güclü bir səs eşidildi, cücələr pərən-pərən oldu. Bir az keçməmiş cücənin çiviltisi göydən gəldi. Kəkilli toyuq civildəşən cücələri başına topladı, hamısından çox sevdiyi ağappaq balasının çalındığını gördü. Kəkilli toyuğun kefi qarışdı... O, ciddi bir fəlakətin başlandığını duydu. Kəkilli kədərli çağlarını xatırladı, bacı-qardaşının belə bircə-bircə çalındığını, axırda da anasının caynağa alındığını, özününsə yetim qalıb tək-tənha cükgüldədiyini yadına saldı. Yox, çəmənə daha saymazyana çıxmaq olmazdı. Kəkilli toyuq qabarıb cücələrinə acıqlandı, onları tikanlı, qələməli çəpərin içinə çəkdi, axşam düşənə qədər burada eşələndilər. Sonra Kəkilli toyuq cücələrini ehtiyatla çıxarıb həyətin küncündəki hininə apardı, onları qanadları altına toplayıb qəm-kədər içində yuxuya getdi. Bir azdan o, qar kimi ağ cücəsinin qara buludların arasında çalağanın iti caynaqlarında cüyürdədiyini, onu öz harayına çağırdığını yuxuda gördü. Kəkilli toyuq səksənib ayıldı, qanadlarını daha geniş açıb balalarını gizlədi. Sabah kəkilli toyuq daha çəmənə yönəlmədi, cücələrini çal-çəpərin içinə çəkdi. Ancaq axşama yaxın o, ehtiyatı unutdu, həyətə çıxdı. Ac cücələrini səslədi, dünən səpilən darıları onlara göstərdi. Elə bu an ildırım itiliyi ilə yenə bir səs gəldi, Kəkilli toyuq haray saldı, peyinlikdə eşələnən şanapipik xoruz quğuldadı, yenə də civilti göydən eşidildi. Kəkilli toyuq buludlu göyə baxdı. İndi çalağan Səngər dağının başında hərlənir, qalaçanın dövrəsində fırlanırdı. Şanapipik xoruz hadisə yerinə yaxınlaşdı, kəkilli toyuq ondan üz döndərdi. Şanapipik xoruz utanıb-qızarmaqdansa, özünü dartıb dilləndi: —
—
Səndən ötrü heç nə olmadı, əhlikef Paşabəy, — deyə kəkilli toyuq qorxuya düşən balalarını başına toplayıb onları çəpərin içinə yığdı. «Paşabəy» də ədabazlıqla quğuldayıb iri qanadlarını çaldı, başını yuxarı qaldırıb «quqqulu-quuu...» banladı. 41
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları Bununla da kişiliyini yerinə yetirən «Paşabəy» o tərəfdə eşələnən fərələrin yanına yollandı. Kəkilli toyuq, qəddar düşmənin uçuq qalaçadan enib gəldiyini, vaxtı ilə onun kəkilli anasını caynaqlarına alıb aparan cəlladın indi də onun başının üstünü aldığını anladı. Bəs kəkilli nə eləsin? Bütün günü qaranlıq tövlədə qalsınmı, ya heç hinindən çıxmasın? Bir halda ki, gündüzləri evdə, bir adam da olmur, hamı orta bulağın altındakı bostana yollanır, toran qovuşanda yorğun-arğın qayıdır. Onlar həyətə səpdikləri darıya, su ilə doldurub küncə qoyduqları sınıq saxsıya arxayın olurdular. Ev sahibləri bostan işində, «Paşabəy» də aramsız bir kefdə idi. Bəs kəkilli toyuq başına haranın daşını salsın, cücələrini qorumaq üçün nə çarə qılsın? Bəs o, balalarını qoruyub boya-başa çatdırmasınmı? Görünürdü ki, geç-tez kəkilli ilə caynaqlı üz-üzə gəlməlidirlər. Kəkilli toyuğun düşməni güclü, rəhmsiz, amansızdır. O, çalıb caynaqlarına aldığını bir göz qırpımında göyə qaldırır, buludların arasında itir, sonra enib Səngər dağının dövrəsində havalanırdı. Çalağanın bəxti üzünə güldüyü, şikarı gətirdiyi üçün getdikcə gözləri nə yeri, nə də göyü seçirdi. Caynaqlı çalağana görə hələ kəkilli toyuq çox seviiməli idi ki, çalağan onu da anası kimi öz iti caynaqlarına alıb aparmır, xaraba qalaçanın içində didmir, onu parçalayıb qanına bulamırdı, çaynaqlı çalağan getdikcə hirslənir, kəkilli toyuğun yanını boşaldırdı. Kəkilli toyuq axırda tək qalan cücəsini yanına alıb gündüzləri çəpərin altında gününü keçirir, axşamları da hinin küncünə çəkilib vahiməli yuxu görə-görə gecəni sabaha vururdu. Kəkilli toyuğun gözü nə qədər caynaqlı çalağandan qorxsa da, onun kini də artırdı. Körpə cücələri daşımağa alışan, qanlı ətdən bədəni qızışan caynaqlı çalağan göydə dolanır, sonra da yerə enib bir çapqınçı kimi ağılagəlməz yerdə pusquda dayanır, bu tək cücəni də çalıb aparmaq istəyirdi. «Görərik, baxarıq», — deyə havalanan çalağan hədə-hərbəyə keçirdi. «Görərsən səni necə öz caynağıma alaram, öz anandan da bedtər parçalaram. O da öz tək cücəsini məndən gizləyirdi. Axırı nə oldu? Caynağımda getdi, sən küncdə-bucaqda gizlənib qaldın, növbə gələndə sən də
42
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları gedərsən. Canından əziz tutduğun bir tək cücən qalar, gələn il bu vaxta mənim üçün isti xörək olar». Belə deyib daha ciddi marığa yatan, eyvanın başında boz balaca daşın daldasında gizlənən çalağan xeyli gözlədi. Qaranlıq hində darıxan tək cücə birdən həyətə çıxdı, səpilən darını dənləməyə başladı. Hinin küncündə mürgüləyən kəkilli toyuq birdən başını qaldırdı, cücəni yanında görmədi, tələsik hindən çıxdı, qırt-qırta başlayıb cücəsini hinə döndərmək istədi. Ancaq cücə cükküldədi, anasının çağırmağına fikir vermədi. Sanki o, itkin gedən bacı-qardaşını səsləyirdi. Elə bu an, eyvanın başında gizlənən çalağan cücənin yox, kəkilli toyuğun üstünə şığıdı. Caynaqlarını aşağı sallayınca, kəkilli toyuq da yerdən üzülüb qanada qalxdı, həyətdə savaş başlandı. Cığıltı qopdu. Tək cücə qaça-qaça haray saldı. Paşabəy fərələrin yanında döndü, qeyrət göstərib qanadlandı. Adam boyu hündürlükdə vuruş getdi. Girəvəni əlinə keçirən kəkilli toyuq caynaqlı çalağanın iki gözünü də dimdiyi ilə çıxarıb isti-isti uddu, elə bu anda ürəyi buz kimi soyudu. Kor çalağan özünü yerə çırpıb, göyə qalxdı, dövrə vurdu, tikanlı çəpərin dibində—iti qələmələrin arasında qığıltı eşidən kimi intiqam almaq üçün şığıdı, ancaq o nə kəkilli toyuğa, nə də tək cücəyə çata bildi. Caynaqlı çalağan iti qələmənin başına sancıldı. Onun isti qanı aramla axmağa, ana ilə balanın qabağına damcılamağa başladı.
Yüklə 480,31 Kb. Dostları ilə paylaş:
|