gürcülər tərəfindən qılıcdan keçirilmişdi. Anidən 41 min, Dvindən isə 10 min əhali əsir
götürülmüşdü. Lakin bu gürcü çarına baha başa gəlmişdi. 1163-cü ilin iyulunda
Azərbaycan Atabəyi Şəmsəddin Eldəniz III Georgini məğlubiyyətə uğradaraq Dvini
geri almışdı. Bu elə bir ağır məğlubiyyət idi ki, gürcü ordusunun bütün təchizatı, o
cümlədən çarın şəxsi əşyaları müsəlmanlar tərəfindən qənimət götürülmüşdü.
Azərbaycan ordusunun ikinci hücumunda isə III Georgi əsir düşməkdən canını
çətinliklə qutarmışdı. Atabəyin növbəti hərbi əməliyyatlar üçün hazırlaşdığını öyrənən
çar ‚mən sənə nə yararlıdırsa onunla razıyam və nə istəyirsənsə onu yerinə yetirməyə
hazıram‛ deyə xəbər göndərmişdi. Lakin Atabəy Şəmsəddin Eldəniz ona ‚Mən İraqda
qalmayıb, bu ölkəyə ona görə gəldim ki, qoşun toplayam, Tiflisə yürüyəm, onu
tutanadək aramsız mühasirədə saxlayam....Mən sizin üzərinizə elə qoşunla gəlmişəm
ki, ondan sizi qılınc vurmaqdan və nizə uclarından başqa heç nə qurtara bilməz‛ deyə
cavab vermişdi. Burada baş verən döyüşdə gürcü ordusunu 10 min seçmə döyüşçüsü
məhv edilmişdi. Müsəlmanlar hələ bu vaxtadək onlardan hər hansı birisinin və
qoşunlarının ala bilməyəcəyi qənimətə yiyələnmişdilər. 1175-cü ilin avqustunda isə
Azərbaycan, İraq, Sökmən və Diyarbəkir əmirlərinin birləşmiş ordusu Gürcüstana
girmişdi. Axalkələk ilə Trialeti arasındakı ərazini elə talan edib elə dağıltdılar ki, sanki
əvvəllər burada heç kim yaşamamışdı
122
.
Moğollar 1236-cı ildə, Azərbaycana üçünücü yürüşləri vaxtı, Düveyni elə ağır təxribata
uğratmışdılar ki, şəhər bir daha yaşayış məskəni kimi istifadə olunmamışdı. Düveynin
xarabalıqları bu gün Ermənistan respublikasında, Qarni kəndi yaxınlığındadır.
Xarabalıqlar İrəvanın 18 km cənub-şərqində, Sədərəkin isə 39 km şimal-qərbindədir.
Düveynin həm Azərbaycan, həm də İslam tarixi baxımından əhəmiyyətini artıran bir
xüsus da şanına şe’rlər, romanlar yazılıb filmlər çəkilən məşhur qəhrəman Səlahəddin
Yusif Əyyubinin əslən bu şəhərdən olmasıdır. Səlahəddin Yusif Əyyubinin atası
Nəcməddin Əyyub ibn Şazi ibn Mərvan Düveyndə dünyaya göz açmışdı. Uzun
müddət Səlahəddin Əyyubinin xidmətində olmuş Bəhaəddin ibn Şəddad yazır: ‚Onun
(Səlahəddin Əyyubinin-E.N) atası Əyyub ibn Şazi rəhiməullah bizim yanımıza
122
BÜNYADOV,
Azərbaycan Atabəyləri Tarixi, s. 55-58.
gəlmişdir. O, kərim, həlim, gözəl əxlaq sahibi idi. Düveyndə dünyaya gəlmişdi‛
123
. Əbu
Şamə əl-Məqdisi də İbn Şəddadla eyni məlumatı vermişdi
124
. Bəhaəddin əl-Cəndi isə
Əyyub ibn Şazi haqqında ‚Azərbaycanın kənarında şəhər olan Düveyndə dünyaya
gəlmişdi. O, rəvvadi kürdlərinin hezbaniyyə tayfasındandır‛ deyir
125
. İbnü’l-Əsir də
Əyyub ibn Şazi haqqında ‚Azərbaycanın Düveyn şəhərindəndir, o, kürd qəbilələrinin
ən şərəflilərindən olan rəvvadilərdəndir‛ yazır
126
. Suriyalı Mixail də Nəcməddin
Əyyubun Düveynli kürd olduğunu yazır, lakin müəllif Düveyni erməni şəhəri kimi
tanıdır
127
. Erməni tarixçisi Smbat Əyyub ibn Şazinin Düveynli kürd kəndlisi olduğunu
yazır
128
. Əbu Bəkr Dəvadari də Əyyub ibn Şazi ibn Mərvanın kürd rəvvadi qəbiləsinə
mənsub olduğunu, lakin bu qəbilənin İranın Nəhavənd vilayətində məskun olduğunu
yazır
129
. Əbdülməlik əl-Asimi də sultan Səlahəddin Əyyubinin rəvvadi kürdlərindən
olduğunu və bu qəbilənin Düveynin xeyrlilərindən olduğunu qeyd etmişdir
130
. Şərəfxan
Bidlisi (1543-1599) Misirin Əyyubi hökmdarlarının Azərbaycanın Düveyn şəhərindən
olan kürd ravəndi tayfasına mənsub Şazi ibn Mərvanın nəslindən olduqlarını qeyd edir.
Müəllif yazır: ‚bu gün həmin yerdə Çuxursəd vilayətinin Qarni kəndi var, əhalisi bu
kəndi tərk etmişdir‛
131
. Nəcməddin Əyyub ibn Şazi qardaşı Əsirəddin Şirkuh ibn Şazi
ilə birlikdə Düveyndən İraqa gedib Bağdad şıhnəsi
132
Mücahidəddin Bəhruzun
xidmətinə daxil olmuşdu. Mücahidəddin Bəhruz Nəcməddin Əyyubun hərbi işdə
bacarıq və istedadını görüb onu Tikrit qalası mühafizə dəstəsinə başçı təyin etmişdi.
Tikritdə Əsirəddin Şirkuhun mübahisə etdiyi nüfuzlu bir şəxsi vurub öldürməsindən
123
Bəhaəddin Yusif ibn Rafi İBN ŞƏDDAD,
Sirətü’s-Sultanü’l-Malikü’n-Nasir Səlahəddin, (Nşr. A. Schultens), s. 1,
Leiden 1755.
[
أ٣هً ٕاً ٝ اٜت ا٤ُاٝ الله ٚٔؼن ١لاش ٖت بٞ٣ا ٙكُاٝ ٕاًٝ
,
ا٤ؽ٣نا
,
أ٤ِؼ
,
ملاـلاا ٍٖؼ
,
ٖ٣ٝكت ٙكُٞٓ
]
124
MƏQDİSİ,
Rəvzəteyn fi Əxbari’d-Dövləteyn, C. IV, s. 381.
125
Bəhaəddin Muhəmməd ibn Yusif əl-CƏNDİ,
Süluk fi Təbəqati’l-Üləma və’l-Müluk, (Nşr. M. Həvali), C. I, s. 250, Səna
1995.
...[
ٖ٣ٝق اُٜ ٍاو٣ ِٚٛأ كِتٝ ٙكِت َصات بٞ٣ا
...
ُٚا ٖٓ ٖطت ح٣قاٝن قاهًأ ْٛٝ ٕاع٤تنلأ َٔػ هـآ ٢ك ٢ٛٝ
ل
ح٤ٗات
]
. Kürd Hezbaniyyə qəbiləsinin
Azərbaycan ərazisində yaşaması barədə hələ X əsr müəllifi İbn Hövqəl məlumat verməkdədir. Bax: Surətü’l-Ərz, s.
289.
126
İBNü’l-ƏSİR, Kamil fi’t-Tarix, C. XI, s. 276. Əsərin ərəbcəsində mətn belədir:
[
قاهًلأا ٖٓ أِٜصأٝ ، ٕاع٤تنلأ ٖٓ ، ٖ٣ٝق كِت ٖٓ
قاهًلأا فهشأ ْٛ َ٤ثوُا امٛٝ ، ح٣قاٝهُا
]
127
MICHEL le SYRIEN, Chronique, C. II, s. 318. ] Ayoub étaient fils de Shadî, de la région de Dovin, ville
d'Arménie, et de race curde[
128
SMBAT SPARAPET,
Letopis, s. 107.
129
Əbu Bəkr ibn Abdullah ibn Aybək DƏVADARİ,
Kənzü’d-Dürər və Camiü’l-Ğürər, (Nşr. S. Ə. Aşur), C. VII, s. 5-6,
Qahirə 1972.
130
Əbdülməlik əl-ASİMİ əl-Məkki, Səmtü’n-Nücumu’l-Əvali fi Ənbai’l-Əvail və’t-Təvali, (Hzr. A. Ə. Əbdülmövcud-
Əvəz Ə. M), s. 286, Beyrut 1998.
[
ٖ٣ٝكُا قاهًلأُا نا٤ـ ْٛٝ ١قهٌُا ١لاش ٖت بٞ٣ا ٖت قٌٞ٣ ٖ٣كُا غلاص ٕاطٍُِا
]
131
Şərəfxan ibn Şəmsəddin BİDLİSİ,
Şərəfnamə, (Trc. Y. Vasilyeva), C. I, s. 123, Moskva 1967.
132
Şəhər qarnizonunun komandanı.