Mən qalmışam yana-yana,
Ana, Tiflis bağlarında.
Əyninə geyib qırmızı
Eşq oduna salıb bizi,
O xoca Qəhrəmanın qızı,
Ana, Tiflis bağlarında.
Əyninə geyinib ağı
Sinəm üstə çəkib dağı,
Qəribin çeşmi çırağı,
Ana, Tiflis bağlarında.
Tiflisin məhəllələri – 1921-24-cü illər Tiflis 12 məhəlləyə (rayonlara) bölünmüşdü. I məhəllə –
Saburtalo, Vake, Vardisuban, Vera, Kür çayına kimi enişlik; II məhəllə – keçmiş David (indiki Besik)
küçəsinin ərazisi – Rustaveli prospektinə və Mədətov adasına qədər; III məhəllə – Sololak, Puşkin
küçəsi ilə Mədətov adasına qədər; IV məhəllə – Yerusəlim (indiki Rijinaşvili küçəsinin ərazisi, Kürə
qədər); V məhəllə – Xarpux, Ortacala, Krtsanis bağları, şərq tərəfdən şəhərin sonunadək uzanırdı; VI
məhəllə – Naftulluq, Şavsopel ilə, Kaxet yolunun ərazisi; VII məhəllə – Avlabar; VIII məhəllə – Riğe
(Çaylaq), Çuğuret və Mədətovun adası; IX məhəllə – Kukiya, Qorki və Jores küçəsinə qədər; X
məhəllə – Borjom və Abastuman küçələrinin ərazisi; XI məhəllə – bütün Nadzaladev; XII məhəllə -
bütün Didube.
Topxana – II İrakli meydanının qərb tərəfində yerləşirdi. Elə burdan Topxana küçəsi də başlayırdı. Bu
topxanada silah saxlanılırdı.
Tatar meydanında dükanlar və traktir. 1900-cü illərin fotosu
Traktir – alman sözüdür, yeməkxana deməkdir. Ötən əsrin 30-cu illərinin əvvəllərində İrəvan meydanı
yaxınlığında «Palçıqlı küçə»də Pol Matas adlı bir şəxs kiçik və dar evdə mehmanxana açmışdır ki,
qonaqlar burda gecələmiş və nahar edə bilmişlər. Jan Fransua Qamba da burada gecələmişdir.
Matasın bu traktir-mehmanxanasında 1829-cu ildə Tiflisə gələn A.S.Puşkin gecələməli olmuşdur.
Riğedə (Çaylaqda) o dövrlər Qafqazda məşhur olan kolonist Zelsmanın traktiri yerləşirdi. O vaxtlar
Tiflisin karvansaralarında bu cür traktirlər mövcud idi. Həmin traktirlərin divarlarından saz asılardı.
Yerli aşıqlar ilə İrandan gələn aşıqlar arasında deyişmələr olurdu.
Urdvarxana – Bəzzazxananın Sion küçəsinin şimal-şərq tərəfində olan (Sion tərəfdə) hissəsidir.
Mamisa Berzenişvilinin fikrincə, «urdvar» sözü hansısa parça növünün mənasını ifadə edirdi.
Urdvarxana bazarı – Urdvarxana yaxınlığında ticarət cərgəsi.
Vake – Tiflisin bu geniş məhəlləsi öz adını olduğu yerin xüsusiyyətinə görə almışdır. Vake şimal-
şərqdən Varaz dərəsi, şimaldan Vera çayı, cənubdan və cənub-qərbdən yüksəkliklərlə əhatə olunur.
Tiflisin 1906-cı il planında dərənin yuxarısında yalnız Tavad-Aznaur Gimnaziyasının binası (indiki
Tiflis Dövlət Universitetin əsas korpusu) qeyd edilmişdir. Vake məhəlləsi 1907-ci ildə Tiflisə
birləşdirilmişdir.
1946-cı ildə Vakedə Qələbə parkı salınmışdır.
Varazisxev (Varaz dərəsi) – Veranın sağ hissəsində çay və vadi. Bu çay Sənan dağından baş alaraq
Heyvanat parkı yaxınlığında Vera çayı ilə birləşir. Bu dərə 1957-ci ildə Vakenin bilavasitə
Qəhrəmanlar meydanı ilə birləşdirilməsi məqsədi ilə xüsusi olaraq doldurulmuşdur.
Vera çayı üzərində sonuncui körpü
Vera – Vera çayının aşağı hissəsində Vera kəndi var idi və bu da Qabaşvililərin əlində idi. Şahzadə
Vaxuştinin verdiyi məlumata görə, Vera əvvəllər Skviret adlanıb. Vera çayının mənsəbindən demək
olar ki, Elbakidze yoxuşuna qədər ərazini birləşdirir. Diğom karvan yolu Veradan keçirmiş, bu yol
indiki Qəhrəmanlar meydanından köhnə Vera körpüsü ilə çaydan keçirdi. Bu məhəllədən ikinci yol –
Sğnet yolu keçirdi. Ötən əsrin 80-ci illərində burada tikililər inşa olundu. Ötən əsrin sonunda isə artıq
şəhər evləri Vakenin sərhədlərinə, Varaz dərəsinə qədər genişləndi.
Vera bağı – Əvvəllər burada Mavi Monastırdan tutmuş Vera çayının Kür çayına qovuşduğu yerədək
meyvə bağları, üzümlüklər və bostanlar olub. Sonralar bağın bir hissəsi qəbiristanlıq olub. 1898-ci
ildə şəhər tikintisi Vera məhəlləsini əhatə edəndə, şəhər bələdiyyə idarəsi qəbiristanlığı ləğv etmiş və
orda bağ, indiki Vera bağını salmışdır.
Vera körpüsü – Qəhrəmanlar meydanının yenidən qurulmasından öncə bizə qədər mövcud olan Tiflis
körpülərindən biridir. Onu XVII əsrin ortalarında Tiflis zərraflarının ağsaqqalı Xoca Behbud
saldırmışdır. Bu körpünü şahzadə Vaxuşti də xatırlayır. Körpünün taleyi Qəhrəmanlar meydanının
yenidən qurulması ilə həll edilmişdir.
Vera çayı üzərində gədim körpü
Kürün üzərində olan, sonralar Elbakidze körpüsü adlanan körpü də Vera körpüsü adlandırılmışdır.
Uzunluğu 10 metrə qədər olan Vera körpüsü müasir tələbləri ödəmədiyindən 1951-ci ildə onun
yerində yeni üç aşırımlı Elbakidze körpüsü inşa edilmişdir.
Virana bağ (Oxer bağ) – Kürün sağ sahilində Ortacala SES-i yaxınlığında, indiki Qorqasal küçəsində
olub.
Vorontsov körpüsü – on səkkizinci əsrin 30-cu illərində Tiflisdə yalnız yeganə Metex körpüsü
mövcud idi ki, bu da Kürün üzbəüz olan tərəflərinin bir-biri ilə əlaqəsini nəzərə çarpacaq dərəcədə
çətinləşdirirdi. Kukiya, Çuğuret, Almanlar qəsəbəsi (indiki Ağmaşenebeli prospektinin həndəvərləri)
şəhərin mərkəzi məhəllələrindən təcrid olunmuşdu. Onlar arasında əlaqə uzun müddət idi ki, kənardan
daxil olan yollar ilə həyata keçirilirdi. 40-cı illərdə bu günkü Saarbrüken körpüsünün yerində
müvəqqəti ağac körpüsü salırdılar ki, onu da vaxtaşırı olaraq Kür aparmışdır.
1830-cu illərin sonunda əsaslı körpünün layihəsi işlənib hazırlandı. Çar hökuməti körpünün
tikintisinin maliyyələşdirilməsinə rədd cavabı verdiyindən bu layihə həyata keçirilmədi. 1840-cı
illərdə Qafqazda çarın canişini M.Vorontsovun tapşırığı ilə memar C.Skudiyer körpünün layihəsini
tərtib etdi. Bu tikili Kürün əsas məcrası və onun sağ qolu üzərində böyük və kiçik iki körpüdən ibarət
idi. 1848-ci ildə başlanmış tikinti müxtəlif səbəblərə görə, fasilələrə məruz qalırdı (İcarədarlar
dəyişilirdi, 1849-cu ildə daşmış Kür ağac körpüsünü aparmışdır. 1851-ci ildə məbədin tikintisi
zamanı körpünün müəllifi və görülən işlərin rəhbəri memar Skudiyer həlak oldu). 1851-ci ildə böyük
körpünün layihəsini mühəndis S.Bliks işləyib hazırladı. O, ağac milləri kərpicli kəmərlə əvəz etdi.
İşin başında ilk mühəndis - hidravlik K.Baqrationi (Baqration-Muxranski) durdu. Mixail (bugünkü
Saarbrüken) adına böyük körpünün təntənəli açılışı 1854-cü ilin aprelində oldu.
Mixail körpüsünə tiflislilər qeyri-rəsmi olaraq Vorontsovun adını vermişdilər. Belə ki, general
M.Vorontsov onun tikintisində fəal iştirak etmişdir. Bundan sonra bu günkü Saarbrüken meydanında
1867-ci il martın 25-də Mixail Vorontsovun iki metrlik hündürlüyündə tuncdan tökülmüş heykəli
ucaldılmışdır. (Layihənin müəllifləri prof. Pimenov və rəssam Kreytan). Körpü o qədər dar idi ki,
onu 1884-cü ildə yenidən saldılar. Bu körpünün konstruksiyası öz zamanında müəyyən texniki maraq
doğururdu. 32 metrlik aşırımda yonulmuş daşlar əhənglə hörülmüşdü. Təkəm-seyrək yerlərdə qurğu
dəmir dirəklərlə bərkidilmişdi. Körpü indi də mövcuddur. Onun altından sahilyanı maqistral yol
gedir.
Böyük Vorontsov körpüsü 1961-ci ildə əsaslı şəkildə dəyişdirildi (mühəndis Q.Karsivadze,
memarlar Q.Melkadze, Ş.Qavlaşvili). Yeni körpünün tikintisi zamanı köhnə aşırımlardan istifadə
olunmuş, 5 sütunlu konstruksiya və tağlar qorunub saxlanılmışdır.
Vorontsov bağları – Avlabar ferması belə də adlanırdı.
Vorontsov meydanında Vorontsovun abidəsi.
1890-cu illərin fotosu
Vorontsov meydanı – İndiki Saarbrüken meydanı.
Vorontsov küçəsi – İndiki Qorqasal küçəsi və bu küçənin indiki Saarbrüken körpüsü istiqamətində
sahilyanı küçənin davamı belə adlanırdı.
Xalanxala – 300 araqviyalı bağı, keçmiş Ortacala bağı yaxınlığında yer, əvvəllər bu bağ Kürün
qolları arasında yerləşən ada idi.
Xarpux (Seyidabad) – Hamamlar məhəlləsi ilə Ortacala arasında, Tabor dağının ətəyində, 18-ci əsrin
sonu, 19-cu əsrin əvvəllərində Xarpux adlı bir balaca kənd əmələ gəldi. 19-cu əsrin əvvəllərində
ləzgilər tərəfindən qaçqın düşmüş Salasqur kəndinin sakinləri burda məskunlaşdılar. 1811-ci ildə
Xarpux Tiflis qəzasına daxil edilmişdir. 1819-cu ildə mülki qubernator Xoven rəsmi olaraq baş
sərdar A.Yermolovdan Xarpuxun Tiflisə birləşdirilməsini xahiş etmişdir. O, A.Yermolova məlumat
verilirdi ki, Xarpuxda yaramazlar, müxtəlif millətlərin nümayəndələri olan, pasportsuz şübhəli
şəxslər, mal ilə yüklənmiş qaçaqmalçılar sığınacaq tapırdılar. Xaricdən gələn qaçaqmalçılara o
vaxtlar elə Xovenin özü də rast gəlmişdir. A. Yermolov Xovenlə razılaşmış və onun 1819-cu il 15
mart tarixli əmri ilə Xarpux rəsmi olaraq Tiflisin tərkib hissəsi hesab edilmişdir. Həmin dövrlər
Xarpuxun əhalisi cəmi 33 ailə (143 nəfər) idi. Rəsmi protokola baxmayaraq bir müddət Xarpux kənd
kimi qalmışdır. Yalnız ötən əsrin 60-cı illərində burada şəhər həyatı bərqərar olur və müvafiq
tikintilər aparılır.
Qrişaşvili küçəsinin yaxınlığındakı yüksəklikdə 1853-cü ildə kərpiclə əsası qoyulmuş minarəli
müqəddəs Nikolay yunan kilsəsi tikilmişdir.
Bu məhəllədə müsəlman qəbiristanlığı yaxınlığında T. Kvirkveliyanın yazdığına görə, kiçik tikili
divar və yaxud ziyarətgaha çevrilmiş ikonalı daş var imiş. Tiflislilərin inandığına görə bu ikona
zökəm, tumovu müalicə edə bilib. Və ora zökəmə yoluxmuş uşaqları gətirirlərmiş. Xarpuxda böyüyüb
boya-başa çatmış şair İosef Qrişaşvili yazırdı: «Xarpux (və ya Xarbux) qədim erməni dilində zökəm
deməkdir. Xarpuxun üst yanında Şindis kəndi yolunun başlanğıcında qayalıqda, bu gün də kiçik
xarabalıqlar mövcuddur ki, onu da, Zökəm ikonası adlandırırlar».
Məşhur gürcü rəssamı Uça Caparidze isə bu adın mənasını başqa cür izah etmişdir: xər - farsca eşşək
deməkdir. O vaxtlar Tiflisə gələn dəvə, at, eşşək karvanı bu yerlərdə dayanacaq tapırmış. Bu variant
reallıq baxımından daha inandırıcıdır.
Xarrazxana – Suğaxana, Çitazxana – Xarrazların (ayaqqabı tikənlərin, postalçıların) sıralandığı yer.
Rastabazarın (Çarşı) şərq tərəfində, çağdaş Leselidze küçəsi ərazisində yerləşirdi. Kiçik və Böyük
xarrazxana mövcud idi.
Xaşçılar cərgəsi – Tatar (Qorqasal) meydanı yaxınlığında yerlişirdi, 1762-ci il «Nasğidoba»
kitabında xatırlanır.
Xıdır Nəbi (Sup Sarkis) məbədi – Xarpux məhəlləsinə yaxın, Sup Sarkis küçəsində, indiki Qrişaşvili
küçəsinin başlanğıcında, Şuşa küçəsinin kəsişdiyi yerdə yerləşirdi. 1950-ci illərdə Şah Abbas
məscidi ilə birlikdə bir neçə kilsə də, o cümlədən Xıdır Nəbi məbədi də uçurulmuşdur. Həmin
kilsənin yerində ikimərtəbəli bina tikilmişdir. İndi də məbədin yan divarı və zirzəmisi qorunub
saxlanılmışdır. Hazırda bu binada qadın məsləhətxanası, stomatoloji poliklinika və yaşayış evləri
yerləşir.
Abdulla Şaiq öz xatirələrində yazır:
«Qafqaz və bəzi Şərq xalqları arasında belə bir əfsanə dolaşmaqda idi ki, guya Xızr adlı bir
peyğəmbər var, o həmişə diridir. Ona bəzi yerdə Xızr Nəbi, bəzi yerdə Xıdır Nəbi deyirlər. Böyük
dərd, fəlakət, ya bədbəxt bir hadisə üz verdiyi zaman «Ya Xızr!» – deyə onu köməyə çağırırdılar.
Tiflisdə Xıdır Nəbi daha çox məşhur idi. Hətta Sup Sarkis küçəsində Xıdır Nəbi adında ayrıca bir
kilsə var idi. İldə bir dəfə fevralın üçüncü həftəsində cümə axşamı o kilsənin günü idi. Çərşənbə
axşamı gürcü, erməni və azərbaycanlı arvadlar niyyət edir, buğdanı qovurub kirkirədə üyüdür, sonra
onu böyük bir qaba töküb şərbət ilə isladırdılar. Səhərəçən qalıb quruyurdu. Buna qovut deyirdilər.
Nəzir edən şəxslər hazırladıqları qovutu Xıdır Nəbi kilsəsində dilənçilərə paylayırdılar. Deyərdilər
ki, guya kimin nəziri qəbul olubsa, çərşənbə gecəsi Xıdır Nəbi gəlib o qovutdan ya bir az yeyər, ya
barmaqlarını üstünə basıb gedərmiş».
Xocanın hamamı – Tiflis qalası hüdudlarında yerləşən «Qala hamamı»nı şəhərlilər «Xocanın
hamamı» da adlandırırdılar. İ.Qrişaşvili şahzadə Teymuraza istinad edərək bu barədə yazırdı:
«Bu Qala hamamını, eləcə də xədım Xoca Ağa Məhəmməd şah Qacarın hamamı adlandırırdılar. O,
Tiflisi alarkən (1795-ci ildə) bu hamama girərək, «Tiflisin gözəlliyinə heyran olur, bir an belə
bulanmayan, müalicəvi müqəddəs su onun xoşuna gəlir. Lakin düçar olduğu xəstəlikdən müalicə oluna
bilmədiyinə görə hirslənmiş və elə bu hamamların da yerlə yeksan edilməsini əmr etmişdir».
Xoşaqala – Savkis çayının sağ sahilində, dağda yerləşən qaladır. Məşhur rus tarixçisi S.Kişmişov
yazır: «Narınqala ilə üzbəüz, elə Savkis yarğanının sağ sahilində, qayalı dağın yüksəkliyində digər
bir qala - Xoşaqala tikilmişdi. O, Koda kəndindən, Xatis-Teletdən keçərək Krtsanis bağına doğru
gələn kəsə yolu qoruyurdu».
Xudatovun meşəsi – Kürün sol sahilindəki yamacda salınan yaşıl zolaq bu günə qədər belə adlanır.
1893-cü il şəhər məclisinin üzvü, həkim Niko Xudatovun təşəbbüsü ilə xəzinə torpağında
Nadzaladev hüdudlarında meşə salınmasına başlanılmışdır. Tiflislilər bu meşəyə elə həmin vaxtdan
Xudatovun adını vermişlər.
Yeni bağ – İndiki Azadlıq meydanındakı Puşkin adına bağçanın qədim adı. Bu bağ 1892-ci ildə
salınmışdır.
Yəhudilər məhəlləsi – Başqa adı da olub – Petxain. Petxain kilsəsi ilə Petxain pilləkanı arasındakı
məhəllə. Bu məhəllədə əsasən yəhudilər yaşayırdı.
Yovşanlıq (Avşniani) – Yovşanlıq olan yerin adıdır. Dilimizdəki «yovşan» sözündən düzəlib. Yovşan
çoxillik bitkidir. Tiflisin şimal-şərq hissəsində, Tiflis gölü həndəvərlərindəki ərazi belə adlanır.
Hazırda bu ərazi əkin sahələri və həyətyanı sahələrdir.
Yulğunluq – İlquniani – başqa adı Avlabar gölü. Hazırda onu Tiflis dənizi örtmüşdür. Calalıqda bitən
koldur. Bu toponim dilimizdə işlənən yulğun sözündən düzəlib. Yulğun kolları göl ətrafı calalarda
bitir. A.Makaşvili özünün nəbatat sözlüyündə də onu bu cür izah edir.
Zemmel – Tbilisidə, Rustaveli meydanı yaxınlığında yer. Bu ad alman farmasevtinin soyadı ilə
əlaqədardır. Onun keçmiş aptekinin binası bu gün də Rustaveli abidəsi ilə üzbəüz, indiki Kostava
küçəsi və Elbakidze yoxuşunun küncündə yerləşir.
Zərbxana (Zərrafxana) – Kürün sağ sahilində, Sion küçəsində çarlar sarayının cənubundan bir az aralı
indiki İrakli meydanı yaxınlığında yerləşirdi. Kürün sahilində qoyulmuş lövhədən məlum olur ki, bu
yerdə sikkə (tetri) kəsilirdi, Sınaq palatası – Zərrafxana var idi. Zərrafxana 1678-ci ilin «Nasğidoba»
kitabında xatırlanır. Akademik İohan Anton Qildenştedt də onu görmüşdür. 1795-ci ildə Ağa
Məhəmməd şah Qacarın Tiflisə hücumu zamanı dağıdılmışdır. Elə həmin yerdə Zərraflar küçəsi də
olub.
VIII əsrdə ərəblərin istilası zamanı Tiflis zərbxanasında ərəblər tərəfindən ərəb sikkələri ilə yanaşı
Tiflis dirhəmi deyilən sikkə də kəsilmiş və dövriyyəyə buraxılmışdır. Bu Tiflis dirhəmləri təkcə
Qafqazda deyil, eləcə də onun hüdudlarından kənarda da istifadə olunurdu.
Çar XII Georginin ölümündən əvvəlki vaxtlarda zərbxana gürcü pulunun son sikkələrini kəsmişdir.
Platon İoseliani yazır: «Çar Georgi dövründə gümüş abbasılıq, iki abbasılıq və bir pul vahidi
kəsilirdi. Əmək haqqını tələb edən ləzgilərə görə çarın təhriki ilə gümüş badya və kuzələrdən 700
tümənlik sikkə kəsilmişdir».
XIX əsrin əvvəllərində Tiflisdə rus-gürcü emblemli xırda pul kəsilmişdir. 1802-ci ilədək Tiflis
zərbxanasında bir daha heç bir şey kəsilməmişdir. Elə bu il avqustun 25-də Tiflisin yeni
zərbxanasının açılması barəsində əmr verilmişdir. Müəyyən hazırlıq işləri aparıldıqdan sonra,
nəhayət 1804-cü ildə işə başlanmışdır. Zərbxana çarın keçmiş daş hamamında yerləşdirilmişdi. 1831-
ci ilin iyulunda yağan güclü yağışlar zamanı zərbxananın köhnə binası tamamilə sarsılmış və onun
tavanı uçmuşdur. Zərbxananın qurğu və avadanlıqları elə onun yaxınlığında yerləşən qədim Şah
Abbas məscidinə aparılmışdır. Tiflis zərbxanası mövcud olduğu müddətdə (1804-1834-cü illər)
1804-1810-cu illərdə mis sikkələr kəsilmişdir. 1804-1834-cü illər ərzində isə üç növ gümüş sikkələr
kəsilmişdir. 1834-cü ildə Tiflis zərbxanası öz fəaliyyətini dayandırmış və rus pulu dövriyyəyə
buraxılmışdır.
Zərgərxana – Zərgərlər bazarı, zərgər dükanlarının cərgəsi belə adlanırdı. Tiflisdə zərgərlərin
dükanları indiki Versxli küçəsində yerləşirdi. Halbuki, zərgərlərin ayrı-ayrı emalatxanaları başqa
məhəllələrdə də mövcud idi.
BABA YADİGARI
Bu qədim Tiflisin qədimliyində,
Bu qədim Tiflisin qədəmliyində,
Bir tanış iz vardır,
Babam izidir.
Bu qədim Tiflisin qoca yaşında,
Bu qədim Tiflisin öz yaddaşında,
Bir doğma söz vardır,
Babam sözüdür.
Bu qədim Tiflisin öz nəğməsində,
Bu qədim Tiflisin zümzüməsində,
Bir layla çalınır,
Babam sazıdır.
Bu qədim Tiflisin əzəlliyində,
Bu qədim Tiflisin özəlliyində,
Bir əzəl, özəllik var,
Babam özüdür.
QƏDİM TİFLİS NAĞILI
Biri vardı, biri yoxdu,
Dünyada olanlar çoxdu...
Tiflis qala-qəsr idi,
Qala qəsr Tiflis idi,
Tiflis bir ulus idi,
Öz gözəllikləri olmuş
Özəl Tiflisliliyində.
Öz özəllikləri olmuş
Gözəl ulusluğunda,
Fatehlərə sinə gərmiş
Əyilməmiş, məğrur durmuş
Narınqala, Ana qala,
Qoruyucu, Qorçi qala,
Qala, İsgəndər qalası
Yaddaşda, dildə qalası,
Məscid minarələrindən
Azan səsi ucalardı.
Bir zamanlar türk camesi,
Şah Abbas məscidi vardı.
Bürcləri də üzbəüz
Ana, İstanbul, Təbriz.
Ön və arxa bürcləri,
Şaxtaxtı ondan biri.
Abbasabad, Sərdarabad,
Mirzəabad, Seyidabad,
Bu Tiflisi abad etmiş,
Hər tərəfi cala örtmüş:
Ortacala, Dirsicala,
Neftcala, Əncirli cala,
Bağcala, İlanlı cala,
Bir yanda Dovşan calası,
Bir yanda Bülbül calası.
Bağlar olmuş solu, sağı.
Tiflis, Ortacala bağı,
Seyidabad, Vera bağı,
Viranə bağ, Behbud bağı,
Yeni bağ, Qeybulla bağı.
Bir yanda Tatar meydanı,
Bir yanda Təbriz meydanı,
Meydanlar meydanı Meydan.
Fətəli qəbri, Yerbatan.
Sokakları var yan-yana,
Evləri də xana-xana,
Alafxana, Bəzzazxana,
Bazarxana, Aşbazxana,
Siracxana, Qəssabxana,
Urduvarxana, Gorxana,
Kababxana, Çitazxana,
Xarrazxana, Hovuzxana,
Zərrafxana, Dabbağxana,
Hər məhlədə bir çayxana.
Çuğureti, çuxur yeri,
Körpüləri bəzər Kürü.
Şeytanbazar, Şəkər dağı,
Aləm olub Kür qırağı.
Xarpux, Hamamlar məhləsi,
Xıdır Nəbinin kilsəsi,
Qaynar sulu hamamları
Tiflisin fəxri, vüqarı.
Mirzə Fətəli, Nəriman,
Xanəndə Seyid, Səttarxan,
Bakıxanov, Mirzə Şəfi,
Cəlil, Şaiq çoxdur səfi
Bu yerlərdə ad-san alıb,
Xalqının qeydinə qalıb.
Dağıstan, Gümüşün yolu,
Karvan keçib, yükü dolu.
Qoçoğlu suyu, Dəvə yolu,
Lilo yolu, Lilə yolu
Karvansara yaxın-yaxın,
Karvan gəlib axın-axın,
Qapılara gəlincə,
Birinin adı Gəncə,
Biri qapılar qapısı,
Biri də Kocor qapısı.
Eşqin butasını içdi,
Qərib Tiflis bağlarında.
Sənan Xumarın axtardı,
Qədim Tiflis dağlarında.
Bu Tiflisin öz yaşında,
Hər daşında, yaddaşında,
Tarixlərin izi vardır,
Deyilməmiş sözü vardır.
Bir vardı, biri yoxdu,
Dünyada olanlar çoxdu.
Tiflis qala-qəsr idi,
Qala-qəsr Tiflis idi.
Mirzə MƏMMƏDOĞLU
Content
Mirzə Məmmədoğlu
QƏDİM TİFLİSİN İŞIQLANAN ZÜLMƏTİ
QƏDİM TİFLİS NAĞILI
Document Outline - Mirzə Məmmədoğlu
- QƏDİM TİFLİSİN İŞIQLANAN ZÜLMƏTİ
- QƏDİM TİFLİS NAĞILI
Dostları ilə paylaş: |