Milli Kitabxana
49
ÇİYƏLƏK ÇAYININ DİBİNDƏKİ OĞLAN
ecə olub ki, uşaqlar bu çayın dadına vaxtında
baxmayıblar. Daha doğrusu az qala bu gözəl çay
havayıca axıb gedəcəkdi. Şəhər gözətçilərindən
biri axşam qaranlığında küçədən keçən bu sudan
bir qurtum içdi və çiyələk şirəsinin gözəl ətrini duyan kimi
şirədən ovuc-ovuc başına çəkməyə başladı. Sonra bərkdən
qışqırıb xəbərdar еtdi:
—Tez olun, çiyələk şirəsi axıb qurtarmamış ıçın.
Hər tərəfdən tökülüşüb gəldilər və çiyələk çayından
|doyunca içdilər. Şirə tamam içilib qurtarandan sonra çayın
dibindən balaca bir oğlan tapdılar. Sən demə bu oğlan hamıdan
qabaq çayın dadına baxıb və ondan doyunca içmək üçün özünü
şirənin içinə atıbmış. Oğlanı çəkib bir tərəfə uzatdılar. Şirədən
o qədər içmişdi ki, özündən gеtmişdi. Haçandan-haçana huşu
başına gəldi.
—Tez olun, mənə çiyələk şirəsi verin.
Onu başa saldılar ki, şirə içilib tamam qurtarıb. Oğlan
ağlamağa başladı və camaata dedi ki, əgər çiyələk şirəsi
verməsələr sonra ondan inciməsinlər.
Camaat əl-ayağa düşdü. Vedrə götürüb bazara qaçdılar.
Çoxlu çiyələk alıb gətirdilər. Oğlan doyunca yedi. Kimsə
qorxa-qorxa oğlandan soruşdu:
—Əgər çiyələk almasaydılar neyniyəcəkdin?
—Gedib bazardan çiyələk alacaqdım, — deyə oğlan
çala-çala çıxıb getdi.
Milli Kitabxana
50
BƏDƏLİN ŞƏHADƏT BARMAĞI
ədəlin şəhadət barmağının ağlına gəlmişdi ki,
burnunun içində nə isə mühüm bir şey gizlənib.
Buna görə də barmaq tənbəllik etməyib burnunun
sağ deşiyindən içəri soxuldu. Ozü də dibəcən getdi
və fıkirləşdi ki, mühüm şey mütləq dib tərəfdə olmalıdır.
Şəhadət barmaq gecəli-gündüzlü əlləşdi. Dərs vaxtı da, çörək
yeyəndə də, hətta axşam yatanda da burundan çölə çıxmaq
istəmədi. Amma axtardığı o mühüm şeyi tapa bilmədi. İşi belə
görəndə barmaq sol tərəfə cumdu. Yenə də lap dibə qədər
getdi.
Tərslikdən yenə də səfərdən əliboş qayıtdı. Amma
ruhdan duşməyib. Bədəl dördüncü sinfə keçib. Amma şəhadət
barmaq axtarışlarını bir dəqiqə də yarımçıq qoymur. Deyirlər
hələ də o, burunun gah sağ, gah da sol tərəfindən içəri soxulur,
səbirlə həmin mühüm şeyi axtarır. İşdir, əgər bir şey tapsa,
hökmən sizə də deyərəm. Amma burunun içindən mühüm bir
şey tapacağına nədənsə heç ümidim yoxdur.
Adamlar isə bu axtarışa əhəmiyyət verməyib deyirlər:
—Əlini burnundan çıxart, ayıbdır.
Yazıq Bədəl neyləsin. Bu camaatı necə başa salsın
burnunun içində vacib bir şey gizlənib və şəhadət barmağı
hökmən onu tapmalıdı.
Milli Kitabxana
51
TURALIN ATI
t dördnala çapırdı. Tural nə qədər "Durr" edirdisə
dayanmaq bilmirdi ki, bilmirdi.
—Qaçın, at sizi basacaq! — deyə qışqınrdı. — Bu at
deyəsən dəli olub.
Uşaqların hərəsi bir tərəfə qaçdı. Təkcə səkkiz yaşlı
Vüsal yerindən tərpənməyib dedi:
—Atını bir az o yandan sür de!
—Axı, dayanmır, dəli olub ey! Tez ol qabağından qaç!
—Əşşi, sən də bizi dolamısan, bunun harası atdı, qarğı
dеyil?
—Yox, əsil atdı! Görmürsən? Özü də dəli olub, qaçın
qabağından!
Uşaqlar nə qədər başa salmağa çalışırdılar ki, at deyil,
Turalın mindiyi qarğıdı, o daha hündürdən qışqırıb dedi:
—Mənim atım lap həqiqi atdı. Tez olun qabağından
qaçın, yoxsa hamınızı tapdalayar!
Heç kəs bu "dəli" atın qabağından qaçmadı. Tural da
atını o tərəfdən səyirdib getdi ki, adamları tapdamasın...
Milli Kitabxana
52
ÇƏMƏNLİKDƏN QOVULAN QURBAĞA
Çəmənlikdə hərənin bir işi vardı. Arılar səhərdən
axşamacan bal yığıb daşıyırdı. Çiçəklər torpağın şirəsini,
günəşin şüasını sorub böyüyürdü. Ot yarpaqları gündən-günə
mehribanlaşır, sıxlaşırdı. Kəpənəklər ləzzətlə uçaraq bu
əhvalatları hər yana yayırdı.
Təkcə qurbağa axşama kimi quruldayırdı.
—Bura bax, — deyə bir dəfə ondan soruşdular, — sən
niyə bir işin qulpundan yapışmırsan, hə?!
—Mən də nəğmə oxuyuram. Məgər sizə bir mahnı
oxuyan lazım deyil?
—Mahnını işdən sonra da oxumaq olar. Amma sən cır
səsinlə qulağımızı aparırsan.
Bu söz hamının ağlına batdı və belə qərara gəldilər ki,
qurbağanı çəmənlikdən qovsunlar.
Bax, həmin vaxtdan qurbağalar gölməçələrdə yaşamağa
başladılar.
Amma burada da onların işi düz gətirmədi. Gölməçə-
dəki balaca balıqlar bu boşboğazların oxumasını qətiyyən
istəmədilər.
Həmin gündən qurbağalar ancaq göllərin qırağında
oxuyur. Qorxudan nə çəmənliyə gedir, nə də gölün içində
oxuya bilirlər. Mahnılarını oxuyub qurtaran kimi isə gölə
atılırlar.
Dostları ilə paylaş: |