69
“Seçki” məfhumu və onun tərkib mahiyyəti –
insan hüquqları kontekstindən təhlil
Ümumi prinsip olaraq, belə bir fikir qəbul oluna bilər ki,
universal qaydada faydalı təsirə malik olan hər bir müsbət
hərəkət hüquqdur (fərdi məsələlərdə isə bu prinsip bir çox
hallarda pozula bilər. Məsələn güclü tərəfin hərəkətinin,
fəaliyyət xüsusiyyətlərinin əksər hallarda haqlı olması prinsipi
və güclü tərəfin güc nümayiş etdirərək prosesləri dəyişmək
imkanının olması, güclü tərəfin ümumproseslər sisteminə yeni
prosesləri əlavə etməsi və sistemdə kəmiyyəti dəyişdirməsi,
keyfiyyət dəyişikliklərinə səbəb olan təsirləri göstərməsi buna
nümunə ola bilər. Bu zaman müqayisədə zəif olan tərəflərin
mövqelərində məcburi olaraq dəyişikliklər ortaya çıxa bilər və
onların mənafeləri zərbə altında qala bilər), çünki hər bir
müsbət hərəkət daha çox haqdır, qaneedicilikdir, razılıqdır,
qarşılıqlı razılaşmadır; əxlaqdır, onun tərkibi olaraq tərbiyədir,
tərbiyə olduğuna görə nizamdır (daxildən irəli gələrək zahiri
hərəkətlərin məhdudlaşdırılması və bir çox yerlərdə buna fikir
verilməsi), nizam vasitəsi olmasından irəli gələrək ədalətdir
(konkret hallarda və konkret şəraitdə mütləq tərəflər-burada
faydalanan tərəflər- üçün mütləq ədalət, digər tərəflər üçün isə
şə
rti və nisbi ədalətdir. Universal ədalət isə universal mütləq və
universal nisbi bərabərliyi özündə əks etdirdiyindən hər kəs
üçün bu və ya digər səviyyədə ədalətdir. Ədalətdir, ona görə ki,
tərkib elementləri bu və ya da digər tərəflərə münasibətdə
bərabərdir. Deməli, ədalət elə bərabərlikdir. Bərabərlik
ə
sasında bölünmədir. Bərabərlik isə şərait və imkanlara
nisbətdə müəyyən trayektoriyalar üzrə elementlərin bərabət
nisbətdə düzülüşüdür), ədalət meyarıdır, ədalətdən meydana
gələn tarazlı əsaslı nizam vasitəsidir, (Qeyd: bizim eradan
ə
vvəl V-IV əsrlərdə öz təlimi ilə (atomistik təlim) tanınan antik
yunan filosofu Demokritə görə, hər bir təsadüfi hadisə, baş
70
verən hadisələrin əsl səbəbini bilməməkdən doğan subyektiv
illuziyadır.
1
) nizam vasitəsi olaraq sistemin tərkibidir. Siyasi və
ictimai sistemin tərkibi hüquqa (maraqların normalarla tənzim
edilməsinə yönələn əsasa) əsaslanan ədalətli və rəngarəng
düzülüşdür. Deyilən fikirlərdən (sintezdən) belə nəticəyə
gəlmək olur ki, hüquq təbiidir, insan maraqları təbiidir,
pozitiv hüquq təbii hüquq trayektoriyası üzərində meydana
gələn və fəaliyyətə bağlı olan şərti əsasdır. Pozitiv hüquq
təbii hüquq trayektoriyası üzərində olan şaxələnmədir, onun
“ətraflara yayılmasını” əks etdirən törəmə xassəsinə malikdir.
(Qeyd: insan təbiidir, lakin canlılara məxsus olan iradə və əqil
(yalnız insana məxsusdur) qabiliyyət sayəsində öz təbiiliyini
meydana gətirəndir. Yəni, insanlar artmalarını və bu prosesin
təbiiliyini (ardıcıl maraqların ödənilməsindən irəli gələn
ehtiyacları) özləri təmin edirlər. Belə qəbul olunur ki, insanlar
ilk yaranış olaraq fövqəltəbii qüvvənin məhsuludurlar.
Fövqəltəbii qüvvənin köməkliyi sayəsində də öz artımlarını
təmin edirlər. İnsanların başlanğıcından sonuna qədər qüvvənin
nəzarəti və təmini mövcud olur. Fövqəltəbii qüvvənin insana
verdiyi qüvvə və enerji onların irsi qaydada nəsil artırmalarını
təmin edir. Buradan belə bir nəticə ortaya çıxır ki, fövqəltəbii
qüvvə başlanğıcda-yaranışda və sona qədər-ömür yolu boyu -
daima insanlarladır. Fövqəltəbii qüvvə dedikdə, belə qəbul
etmək olar ki, düçüncələrdə olan bu ifadə (məfhum, anlayış)
qüvvələrin təsnifatından yaranan və təbii qüvvələrdən yuxarıda
dayanan və təbii qüvvələri özünə tabe etdirən bir təbii
fərqləndirici kateqoriyadır, metaqüvvədir. Kainatın, dünyanın
yaranmasını və fəaliyyətini təmin edən təbii qüvvələri təsnif
etdikdə, belə qənaətə gələ bilərik ki, bu qüvvələr materiya
kütləsinə tətbiqinə (təsirinə və təzyiqinə) görə fərqli kəmiyyətə
1
Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası Fəlsəfə və Hüquq İnstitutu.
Qədim yunan fəlsəfəsi antologiyası. “Yeni Nəsil” AJB, Bakı, 2002,
180 səh., səh.5.
71
malikdirlər. Enerji də fərqlidir və fövqəltəbii qüvvənin enerjisi
də kütləsinə görə daha çoxdur və aşağı təbii qüvvələrin enerji
kütləsini də öz daxilində cəmləşdirir. Dünyanı nizamlayan,
insanları universal (kollektiv şəkildə) və fərdi əsaslarla
nizamlayan qüvvələr mövcuddur. Belə qəbul etmək olar ki,
kainatı tənzim edən tərkib qüvvələr vahid qüvvəni meydana
gətirir və ya da vahid qüvvənin tərkibi olaraq mövcud olur.
Buradan da belə bir prinsip meydana gəlir ki, insan öz
kainatının və təbiətinin tərkibi olan canlı aləmin tərkibidir.
Deməli, insan təbiət qüvvəsindən və ona nəzarət edən
fövqəltəbii qüvvədən asılı olan bir məxluqdur. İnsan təbiətdən
və təbiətin üzərində olan fövqəlqüvvədən enerji alır və enerji
mübadiləsini həyata keçirir. Ola bilər ki, bəzi insanlar birbaşa
fövqəlqüvvədən enerji alırlar. İnsanlar bir çox canlılar kimi
qurucudurlar və ali məxluqlar olaraq yaradıcıdırlar. İnsanların
yaratdıqları əşyalar isə daha çox süni hesab olunur. İnsanlar
süni adlandırılan əşyaları özlərinin təbii xüsusiyyətlərindən
irəli gələrək yaradırlar. Burada sünilik təbiiliyin məhsulu
olaraq meydana gəlir və əslində tərkib olaraq çıxış edir. Süni
əş
yların yaradılması prosesləri təbiətdə mövcud olan baza
elementlərin təbii təfəkkürün təsir obyektinə məruz qalması
sayəsində baş verir. Burada şüur və hərəkətin vəhdəti təbiətin
təbii elementlərinin forma və məzmununu dəyişdirir və yeni
forma və məzmunu əmələ gətirir. Buradan belə bir məntiqi
nəticə hasil olur ki, təbii qüvvə və ondan da yuxarıda olan
fövqəltəbii qüvvə insan üçün əqli qabiliyyəti və istedadı,
yüksək şüuru məhz təbii elementləri öz mənafeyi naminə
(burada insanlar) dəyişmək üçün verib. İnkişaf bu dəyişikliyin
nəticəsidirsə, deməli, inkişaf ədalətdir, haqdır, onu təmin etmək
insanların qabiliyyətinə və istedadına bağlıdır. İnkişaf
fövqəltəbii qüvvə tərəfindən insana verilən bir nemətdir. Həm
də təbiidir. İnkişaf və hüquq təbii olaraq bir-birini şərtləndirən
Dostları ilə paylaş: |