tez cəzalandırılırdı. Bütün bunlar hamısı türk tayfalarında
Mərdavicə qarşı böyuk kin və düşmənlik hissləri oyadırdı.
Mərdavicin qulamlara və başqa
tayfalara tutduğu bu divan
nəhayət onun ölümünə səbəb oldu.
Məs'udi və İbn əl-Əsirin nəql etdiyinə görə, İsfahanda
Mərdavicin bir dəfə türk tayfalarından olan qulamlara bərk acığı
tutur, onların axurda atlara həddindən artıq çox xidmət
etdiklərini, hayküy salaraq ona yatmağa mane olduqlarını
bəhanə edir və cəza olaraq hamin türk qulamlarını cilovlayıb,
bellərinə yəhər, ağızlarına yüyən vurub at kimi axura
bağlanmalarını əmr edir. Həmin cavan türk qulamları
Mərdavicin qara qulunu ələ alır, Mərdavicin qılıncını sındırıb
qınına qoymağı tapşırırlar. Qara qul razı olur. Sonra Mərdavic
hamamda olarkən qulamlar ona hücum edirlər (
323
-934/5).
Silahı sındırılmış lut Mərdavic qapının dalına şey doldurub
özünü müdafiə etmək istəyir, lakin qulamlar taxtapuş tərəfdən
girərək onu öldürürlər.
Mərdavicin hamamda öldurülməsi ordu arasında böyük
şaşqınlığa, qarma-qarışıqlığa səbəb olur.
Onun valilərindən olan Buye (ərəbcə Buveyh) qardaşları
bundan istifadə edib Şirazdakı orduları ilə hücuma keçib
İsfahanı tutur və bir azdan sonra özlərini şah e'lan edirlər (935-
1055). İranın qərb ölkələri Ziyarilərin hakimiyyəti altından
çıxır. Mərdavicin varisləri bundan sonra əsasən, doğma
vətənləri Gürganda hökmranlıq etməli olurlar.
Mərdavicin ölümündən sonra onun qardaşı, "Qabusnamə"
müəllifinin böyük babası Vəşmgir
taxta oturur, əvvəlki
torpaqları geri qaytarmaq istəyirsə də bir şey edə bilmir.
Sasanilərlə vuruşu da sülhlə nəticələnir. Vəşmgirin ləqəbinin nə
uçun "duşməngir kimi" izah edilməsi aydın olmur.
Rzaqulu xanın çap etdirdiyi "Qabusnamə"nin haşiyəsində
Vəşmgir sözü "düşməngir", yə'ni "düşmən tutan" kimi izah
edildiyi halda1, S. Nəfisi həmin sözün "Voşm" və "gir"dən
1
ص ،ﻪﻣﺎﻨﺳﻮﺑﺎﻗ ، ﺖﻳاﺪه نﺎﺧ ﯽﻠﻗﺎﺿر
6
16 /
ﻪﻣﺎﻨﺳﻮﺑﺎﻗ .……………………………………………..
əmələ gəldiyini, "bildirçin tutan" demək olduğunu yazır. Hələ
indi də Astarabad və Gürganda bildirçinə "voşm" deyildiyi qeyd
olunur. Buna görə muxtəlif mə'xəzlərdə Vəşmgir sözünə gah
"Vəşmgir", gah "Veşmqir" (A. Krımski), gah "Vuşmaqir" (Y. E.
Bertels) formasında təsadüf edilir. Fars mətnlərində hərəkələr
qoyularkən birinci hərf gah zəmmə, gah fəthə ilə yazılır.
Fikrimizə görə, həm "Vəşm" sözünün müxtəlif mə'naları,
məsələn, surət, ideal, iynə ilə döydurməklə bədən üzərinə
çəkilən şəkil və s., həm də o zaman şahlara verilən ləqəblər
nöqteyi-nəzərindən Vəşmgir forması daha düzgündür.
Vəşmgirin Bistun, Salar və Qabus adlı üç oğlu var idi. Vəşmgir
öldükdən sonra Bistun (967-976), ondan sonra isə "Qabusnamə"
muəllifinin babası, guya kitabın belə adlanmasına səbəb olmuş
və Ziyarilər xanədanında ən böyuk şöhrət tapmış, ərəb xəlifələri
tərəfindən Şəmsülməali, yə'ni "məal günəşi" ləqəbini almış
Qabus taxta sahib olur .
Hələ Bistun hakimiyyət başında
olarkən Albuyələr
Ziyariləri sıxışdırmış, onların torpaqlarının xeyli hissəsini zəbt
etmişlər. Ziyarilərin ixtiyarında vətənləri Gürgandan başqa bir
şey qalmamışdı. Bəlkə, Şəmsülməalinin Rüknəddövlənin qızını
alaraq Buyə xanədanı ilə qohum olmasının səbəbi də bu idi.
Şəmsülməali öz hakimiyyətini gücləndirmək, əldə qalmış
torpaqları saxlamaq üçün bir tərəfdən Deyləmi hökmdarı Həsən
Firuzanın qızını alır, digər tərəfdən Albuyələrlə də qohum olur,
rəiyyətə qarşı qəddarlıq və amansızlıq göstərir, lakin bütün
bunlara baxmayaraq Əzüdəddövlə tərəfindən məğlub edildikdən
sonra
on yeddi ildən çox
288
-
270
Nişabura, Qəznəvilərə
pənah apararaq orada sürgün kimi yaşamağa məcbur olur, yalnız
-
388
ci ildə Qəznəvilərin köməyi ilə yenə hakimiyyət başına
qaytarılır və öz torpağı Gürgan ona verilir.
Buyə hökmdarı Əzüdəddövlə ilə Qabus arasındakı
düşmənçiliyin səbəbi "Qabusnamə" kitabında yaxşı təsvir
edilmişdir. Bu, tam mə'nasında daxili saray çəkişmələri, şahlıq,
torpaq və hakimlik üstə doğma qardaşlar arasında gedən faciəli
mənsəb düşmənçiliyi idi.
Əzüdəddövlə öz qardaşı Fəxrüddövləni mirasdan məhrum
etdikdə o, qaçıb yeznəsi Qabusun yanına gəlir. Əzüdəddövlə
məktub yazaraq, Qabusdan Fəxrüddövlənin geri göndərilməsini
və ya zəhər verib öldürülməsini tələb edir. Qabus bu təklifi
qəbul etmir, üstəlik öz qızını ona ərə verib ikibaşlı qohum olur.
Əzüdəddevlə ilə Qabus arasında düşmənçilik əmələ gəlir,
www.duddud.com -
Elektron kitab, proqram yükləmə saytı
www.duddud.com saytından yüklənlib
müharibə başlayır. Qabus məğlubiyyətə uğrayaraq Nişabura
qaçmalı olur. Qabus, görünür burada, Nişaburda sürgündə
olarkən öz yaradıcılıq işinə başlayır. Ərəb dilində gözəl, səlis,
əsrinin tələblərinə uyğun əsərlər yazmağa başlayır, alim, yazıçı,
münəccim, şair və müdrik adamlarla görüşərək o zamanın
görkəmli şəxsiyyətləri ilə ünsiyyət saxlayır
və yenidən
hakimiyyət başına gəldikdə öz sarayını qəznəvilər kimi, elm,
şe'r və mədəniyyət ocağına çevirməyə çalışır.
Ümumiyyətlə, qeyd etmək lazımdır ki, IX-XII əsrlərdə
Şərq ölkələrində dövlətin hansı qəbilə və hansı tayfa əlində,
xilafət və ya yerli feodallar əlində toplanmasından asılı
olmayaraq, ölkənin ağıllı və müdrik alimləri hakimiyyət
mərkəzini həm də mədəniyyət mərkəzinə çevirməyə çalışır, bu
vasitə ilə həm qılıncın şöhrətini artırmaq, həm elmin hörmətini
qaldırmaq, həm fanatizmə qarşı mübarizə aparmaq, həm
müxtəlif xalqların hüququnu müdafiə etmək, bir sözlə həm
hakim təbəqəni tə'rifləmək, həm də ifşa edib pisləmək kimi bir-
birinə zidd olan iki məqsəd üçün istifadə edirdilər. Ona görə bu
əsrlərdə alim və şairlərin saraya toplanması təsadüfi və
təəccüblü deyildi. Həmin dövrdə bir sıra şahlar və hökmdarlar
özləri də elmi, bədii və dini əsərlər yazırdılar.
Bunlardan biri də
Qabus idi. Qabusun yazdığı əsərlərin əksəriyyəti ərəb dilindədir.
Qabusun ərəb dilini çox yaxşı bildiyini, ərəbcə qısa, yığcam,
səlis, dolğun məzmunlu əsərlər yazdığını tə'rifləyir, onun
hikmətli sözlərinin dillər əzbəri olduğunu deyirlər. Qabusun üç
əsəri mə'lumdur. Onların ən məşhurları İmam Əbülhəsən Əli
ibn-Yəzdadi tərəfindən "Qəraini-Şəmsülməali" və ya "Kəmaləl-
bəlağe" adı altında bir kitab şəklinə salınmışdır.
Qabusun qələminin qüdrətini, sözlərinin kəskin, qısa və
tutarlı olduğunu sübut etmək üçün həmin məcmuədə çoxlu
misallar gətirilir, Y. E. Bertels də 1958-ci ildə çap etdirdiyi
"Kabus-namə" kitabının müqəddiməsində ondan geniş surətdə
istifadə etmişdir
1
. Biz də Bertelsin gətirdiyi
bir-iki misaldan
1
Е. Э. Бертельс. "Кабус-намэ", М., 1958, сəһ. 10-20.
18 /
ﻪﻣﺎﻨﺳﻮﺑﺎﻗ .……………………………………………..
istifadə etməklə Azərbaycan oxucularını Qabusun yaradıcılığı
ilə tanış etmək istəyirik.
Oufi Qabusun fikirləri yığcam yazmaqda mahir olduğunu
göstərmək üçün belə bir əhvalat danışır. İki əmir Qabusun
hökmünə tabe olmaq istəmir, Qabus katibə deyir ki, onlara
xəbərdarlıq məktubu yazıb müti olmalarını məsləhət görsün.
Dəbir (katib) məktubu yazıb qurtardıqdan sonra Qabus onun
oxunmasını əmr edir. Məktub ona uzun və sözçülüklə dolu
gerünür. Qələm, kağız istəyir və özü bu iki misranı yazır:
ﻟا ﺲﻤﺷ ﻦﻴﺼﻌﺗ ﻻ
ﺎﺳﻮﺑﺎﻗ ﯽﻠﻌ
ﺎﺳﻮﺑ ﯽﻘﻠﻳ ﺎﺳﻮﺑﺎﻗ ﯽﺼﻋ ﻦﻤﻓ
yəni:
Gəlin yağı olmayın siz Qabusa
Qabusa
ağ
olan
tez
batar yasa.
Göründüyü kimi, Qabus uzun bir
məktub əvəzinə iki misra
ilə kifayətlənmiş, səs cəhətdən bir-birinə yaxın olan "Qabus" və
"bus" sözlərinin həmahəngliyindən istifadə edərək onları qafiyə
seçmişdir.
Oufinin dediyinə görə, Qabusun fars dilində də bir neçə
şe'ri vardır. Onlardan da bir-iki misal göstərək. Mənə elə gəlir
ki, öz məzmunu cəhətdən onlar Qabusu xarakterizə etmək üçün
daha çox səciyyəvidir.
Hər yerdə Şəmsülməalinin farsca misal olaraq bu şe'ri
göstərilir:
1
زﺎﻴﻧ ﺎﻳ ﺖﺳا زﺁ ﺮﺳاﺮﺳ نﺎﻬﺟ رﺎﮐ
ار زﺎﻴﻧ و زﺁ مرﺎﻴﺑ لد ﺶﻴﺑ ﻦﻣ
ﻩﺪﻳﺰﮔ ﺮﺑ نﺎﻬﺟ ز ار ﺰﻴﭼ ﺖﺴﻴﺑ ﻦﻣ
ما
ﮔ ناﺪﺑ ﻢه ﺎﺗ
ار زارد ﺮﻤﻋ مراﺬ
1
Е. Э. Бертельс."Кабус-намэ, М,. 1958, сящ. 18-19.
www.duddud.com - Elektron kitab, proqram yükləmə saytı
www.duddud.com saytından yüklənlib