5
GİRİŞ
Hələ XVIII əsrdən başlayaraq astronomlar öz teleskoplarını Yer
kürəsini əhatə edən hava okeanından – atmosferdən kənara çıxarmağı
arzu etmişlər. Amerika astronomu Saymon Nyukom (1835-1909)
Ayda atmosfer olmadığına işarə edərək zarafatyana demişdi ki, yaxşı
astronomlar o dünyada Aya düşürlər, çünki bu cür şəraitdə işləmək
astronomların arzusudur. Yer atmosferi havasının hər kiloqramı
teleskop vasitəsilə aparılan yerüstü müşahidələr üçün böyük
məhdudiyyətlər yaradır. Bunun başlıca səbəbi iki hadisə ilə bağlıdır:
birincisi, bizim atmosfer bir sıra müxtəlif dalğa uzunluğu oblastları
üçün tamamilə qeyri şəffafdır, ikincisi, hətta atmosferin, keçən şüa
üçün şəffaf olduğu zolağında belə, turbulent hərəkətlər alınan xəyalın
keyfiyyətini xeyli azaldır.
Yer atmosferi 300 nm-dən kiçik qısadalğalı diapazonu tamamilə
udur. Nəzərə alsaq ki, bu kiçik diapazonda ultrabənövşəyi (UB),
rentgen və qamma şüalanma yerləşir, itkiləri təsəvvür etmək çətin
deyil. Bundan başqa, Yerin səthinə həm də Günəşdən və qalaktik
mühitdən gələn yüklü zərrəciklər seli – proton və elektronlar gəlib
çata bilmir.
Dalğa uzunluğu 200-300 nm olan UB şüalanma 25-30 km
hündürlükdə ozon (O
3
) təbəqəsi tərəfindən udulur. Yumşaq rentgen
oblastı da daxil olmaqla daha qısadalğalı (λ <100 nm) zolaq O, N
2
molekulları və çox böyük yüksəkliklərdə (100-200 km) O, N atomları
tərəfindən udulur. Dalğa uzunluğu 3-30 nm olan yumşaq rentgen
zolağı 100-150 km yüksəklikdə tamamilə udulduğu halda, sərt
rentgen və qamma şüalar Yer səthindən 40 km hündürlüyə qədər
gəlib çata bilir. Ona görə bu şualanmanı 35-40 km hündürlüyə qalxa
bilən balonlarda müşahidə etmək mümkündür. Günəşin UB
6
şüalanması yer atmosferinin 100-150 km-dən yuxarı yüksəkliyini
1000°K qədər qızdıra bilir və udulan ener$i molekulların
dissosiasiyasına, atom və molekulların ionlaşmasına səbəb olur.
İnfraqırmızı (İQ) və submillimetrlik diapazonda (2 mkm - 1mm)
atmosfer nisbətən kiçik, ayrı-ayrı zolaqlarda, hətta Yer səthinə qədər
şəffafdır. Atmosferin əsas şəffaf «pəncərələri» 2.2, 3.8, 5.0, 8.6, 11
və 20 mkm zolaqlarıdır. Udulma bu intervalda əsasən su buxarı
(H
2
O), karbon qazı (CO
2
) və ozon (O
3
) tərəfindən yaranır. Doymuş
buxarın təzyiqi temperatur düşdükcə sürətlə azalır (temperatur
təxminən 8°/km qradienti ilə düşür), ona görə atmosferin yuxarı
qatlarında su donur və 8-12 km yüksəkliklərdə buxarın miqdarı çox
azdır. Bu da həmin hündürlükdə astronomik obyektləri təyyarədən
effektiv müşahidə etməyə imkan yaradır. Bu məqsədlə ABŞ və
Fransa birlikdə diametri 3 m-ə qədər çatan teleskopları özündə daşıya
bilən təyyarə-rəsədxanalar düzəldirlər. Teleskoplar çox yüksək
dəqiqliklə yönəldilə bilən (saniyənin hissələri dəqiqliyilə) sistemlə
təmin olunmuşdur. Bu rəsədxanalar əsasən İQ və submillimetrlik
zolaqlarda müşahidə aparırlar, lakin bununla yanaşı görünən oblastda
da effektiv istifadə oluna bilərlər.
Buna baxmayaraq, həmin hündürlükdə yenə də karbon qazı və
ozon molekulları qalır. Onlar udulma yaradır və atmosferin yuxarı
qatlarında ayrı-ayrı təbəqələr arasında olan məxsusi istilik
mübadiləsinə maneçilik törədir. Məhz bu fon zəif parlaqlıqlı iri
ölçülü obyektləri – planetar dumanlıqları, qaz-toz dumanlıqlarını,
qalaktikaları, qalıq kosmolo$i şüalanmanı və s. müşahidə etməyə
mane olur.
Teleskopların atmosferdən kənara çıxarılması həm də Yer səthinin
qızması nəticəsində atmosferdə yaranan turbulentlikdən azad olmağa
imkan verir. Atmosferin müxtəlif temperaturlu ayrı-ayrı hissələri
7
hərəkət edir, bu da hətta teleskopsuz belə aydın seçilə bilən hadisəyə
– ulduzların sayrışmasına səbəb olur. Hətta havası xeyli dərəcədə
seyrək olan yüksək dağlıq yerlərdə yayda çox isti olmasa belə,
ulduzların xəyalının ölçüsü çox az hallarda 1″ –dən kiçik olur.
Halbuki böyük teleskopların ayırdetmə qabiliyyəti yüzlərlə dəfə
bundan böyükdür. Çox yüksək dəqiqliklə hazırlanmış obyektivdə
alınan ulduz xəyalının ölçüsü yalnız
∆θ = 1.22 (λ/D) radian =
1.22·206265″(λ/D) = 13.83″(λ/550 nm)(D/1mm) -1
ifadəsi ilə təyin olunan difraksiya dairəsi ölçüsündə olmalıdır. Burada
D-
obyektivin diametri,
λ-şüalanmanın dalğa uzunluğu,
∆θ -
parlaqlıqları təxminən eyni olan iki nöqtəvi mənbə xəyalının aydın
ayrılma bucağıdır. Vizual diapazonda (λ = 5500 Ǻ) diametri 1 m olan
teleskop üçün ∆θ = 0.1
″ , diametri 10 m olan nəhəng teleskop üçün
isə 0.01
″ olar. Ona görə də iri teleskopun atmosferdən kənara
çıxarılması onun xəyalının aydınlığını onlarla dəfə və nüfuzetmə
qabiliyyətini yüzlərlə dəfə artırır.
Yerdə astroiqlimi çox əlverişli olan bir neçə məkan vardır ki,
burada hazırda diametri 4-10 m çatan bütün müasir optik və
infraqırmızı teleskoplar qurulmaqdadır. Bura Çilidə Sakit okean
sahili zolağı və Havay adalarındakı dağların başı yaxşı nümunə ola
bilər. Buralarda nöqtəvi mənbə xəyalının turbulensiya diskinin ölçüsü
0.5
″ olur. Keçmiş Sovet İttifaqı ərazisində ən əlverişli astroiqlim
Orta Asiyada - Özbəkistanda Maydanak dağında və Tacikistanda
Sanqlok dağındadır. Orada 5-7 ildə bir dəfə yağış yağır və il ərzində
350 aydın gecə olur. Bununla belə, bu gecələrin yalnız yarısında
xəyalın ölçüsü 0.7
″ ola bilər. Şimali Azərbaycanda Şamaxı
8
Astrofizika Rəsədxanasının yerləşdiyi Pirqulu dağında il ərzində
aydın gecələrin sayı təxminən 100, xəyalın orta ölçüsü 2
″ olur.
Burada yalnız bir neçə gecə xəyalın ölçüsünün hətta 0.5-0.7
″ olması
müşahidə olunur. Əlbəttə atmosferdən kənarda kosmosda olan
astroiqlim bu göstərilənlərlə müqayisədə ideal sayıla bilər.
Teleskopun atmosferdən kənara çıxarılması ulduzların bucaq
koordinatlarını bucaq saniyəsinin mində biri dəqiqliklə təyin etməyə
imkan verir. Bu cür ölçmələr astrometriya və geodeziya üçün çox
vacibdir. Burada bir şeyi də nəzərə almaq lazımdır ki, kosmik
teleskoplar analo$i yerüstü teleskoplardan təxminən 100 dəfə baha
başa gəlir. Məsələn, diametri 3 m olan kosmik teleskop təxminən bir
neçə milyard ABŞ dollarına başa gəlir. Bu qiymət, əlbəttə, heç də hər
bir ölkənin «yorğanına görə» deyil. Rentgen və qamma şüalanmanı
yalnız kosmosdan müşahidə etmək olar. Bunun üçün nisbətən sadə və
ucuz cihazlardan istifədə oluna bilər.
Atmosferdənkənar rəsədxanaların yaranması ona gətirib çıxardı ki,
astronomiya çoxdalğalı bir elm sahəsinə çevrildi. Onun UB, İQ,
submillimetrlik, rentgen və qamma astronomiya kimi bölmələri
yarandı. Hətta radioastronomiyada kosmos müşahidələrindən bir çox
üstünlüklər əldə edə bilər. Belə müşahidələrdə ən əsas üstünlük
antennalar arasındakı məsafəni qeyri məhdud məsafəyə qədər
böyütməklə bucaq ayırdetməsini artırmaqdır. Belə kosmik
radioteleskopla yerüstü teleskop arasındakı məsafə 100000 km
olarsa, 1 sm dalğa uzunluqlu zolaqda radiointerferometrdə 0.00002
″
ayırdetmə almaq olur!
Deyilənlərdən başqa, atmosferdənkənar astronomiya yalnız «uzaq
kosmosu» deyil, həm də Günəşi planetləri və planetlərarası mühiti
öyrənmək üçün geniş istifadə olunmaqdadır. İndi Günəş sistemi
cisimlərinin öyrənilməsi planetlərin və onların peyklərinin, asteroid