28
XX əsrin əvvəllərində nominalizm pulun dövlət nəzəriyyəsi kimi
rəsmiləşdirilir. Bu cərəyanın fikirləri alman iqtisadçısı Q.F.Knappın “pulun dövlət
nəzəriyyəsi"”əsərində təqdim edilmişdir. Müasir şəraitdə pulun mahiyyətinə bu cür
yanaşma daha geniş yayılmışdır. Nominalizm tərəfdarı olan Q.F.Knapp pulu hüquq
normalarından (qaydalarından) irəli gələn nəticə hesab edirdi. Q.F.Knapp pulu
ödəniş vasitəsi kimi müəyyən edirdi və hesab edirdi ki, kağız pullar da (qızıla
dəyişdirilə bilməyən) tam dəyərli metal pullar üçün səciyyəvi olan bütün
funksiyaları da heç bir məhdudiyyət olmadan yerinə yetirə bilərlər.
Nominalizm ideyalarını C.Keyns və onun ardıcılları (E.Xansen, R.Xarrod,
P.Samuelson) müdafiə edirdilər. Belə ki, P.Samuelson hesab edir ki, “kağız pullar
pulun mahiyyətini, onun daxili təbiətini təmsil edir. Pul əmtəə kimi deyil, pul
olaraq öz – özlüyündə deyil, onlarla alına biləcək şeylərin xatirinə lazımdır”.
Qiymətli metalların pul tədavülü sferasından sıxışdırılıb çıxarılması, kağız pul
nişanlarının qızıla dəyişdirilməsinin tam dayandırılması, nağdsız hesablaşmaların
inkişafı, elektron pulların meydana gəlməsi – bütün bunlar nominalist pul
nəzəriyyələrinin hökmran mövqe qazanmasına gətirib çıxardı.
Metal pul nəzəriyyəsi.
Erkən metallizm XVI – XVII əsrlərdə kapitalın ilkin
yığımı dövründə yarandı. Bu nəzəriyyə həmin dövrün ən inkişaf etmiş ölkəsi olan
ngiltərədə meydana gəlmişdir. Metal pul nəzəriyyəsinin banilərindən biri
U.Stefford olmuşdur. Erkən metal nəzəriyyəsi üçün pulun bütün funksiyalarının
inhisar icrası aid edilən cəmiyyətin sərvətinin qiymətli metallarla eyniləşdirilməsi
xarakterik idi.
Bu nəzəriyyənin çatışmazlıqlarından biri metal pulun kağız pulla əvəz
edilməsinin vacibliyi nəzərdə tutulmamışdır. kincisi, onun tərəfdarlarının
cəmiyyətin sərvəti haqqında təsəvvürləri məhdud idi, belə ki, onlar başa
düşmürdülər ki, cəmiyyətin sərvəti qızıldan deyil, əməklə yaradılmış maddi və
mənəvi dəyərlərdən ibarətdir.
29
Daha sonra XVIII əsr və XIX əsrin birinci yarısında sənaye burjuaziyasını
deyil, ticarətin maraqlarını əks etdirən metal pul nəzəriyyəsi öz mövqeyini itirirdi.
Metal pul nəzəriyyəsi mahiyyəti və praktiki yönümünə görə nominalizm
nəzəriyyəsinə tam ziddir. Onun əsas tezisi pulun və qiymətli metalların faktiki
olaraq eyniləşdirilməsindən ibarətdir. Metal pul nəzəriyyəsinin tərəfdarları çox
vaxt hesab edirdilər ki, qızıl və gümüş öz təbiəti etibarilə elə puldur.
Rüşeymləri hələ antik dövrdə meydana gələn bu nəzəriyyə bütöv bir
nəzəriyyə kimi orta əsrlərdə yarandı.
Metal pul nəzəriyyəsi merkantilistlər tərəfindən tamamlanaraq bütöv bir
nəzəriyyə kimi formalaşdırılmışdır ki, bu da onların təliminin ruhuna uyğun olaraq
xarici ticarətlə bağlı olan ticarət kapitalı haqqında baxışları əks etdirir.
Məlum olduğu kimi, merkantilistlər dövlətin malik olduğu həqiqi sərvət
olaraq yalnız pulu qəbul edirdilər. Xarici ticarət ölkəyə qiymətli metal axınını
təmin edən əsas mənbə olaraq hesab edilirdi.
Metal pul nəzəriyyəsi pul tədavülünün tarazlığının pozulduğu dövrdə
ə
həmiyyətli dərəcədə müdafiə olunmuş və dövlət tərəfindən “sikkələrin
korlanması”na qarşı mübarizədə istifadə edilmişdir.
Merkantilizmi tənqid edənlər metal pul nəzəriyyəsinə qarşı çıxaraq sübut
etməyə çalışırdılar ki, daxili tədavül üçün tam dəyərli pullara ehtiyac yoxdur, belə
ki, onlar qeyri – istehsal xərclərini yaradırlar.
Qızıl standartın hökmran olduğu dövrdə metal pul nəzəriyyəsi çox geniş
yayıldı. Kağız pul inflyasiyasına qarşı yönəldilən bütün pul islahatları metal pul
nəzəriyyəsinin ənənəvi prinsiplərinə əsaslanırdı.
Metallizm nəzəriyyəsində müəyyən oyanış (renessans) və neometallizm
konsepsiyasının yaradılması 1950-ci illərin ortalarına təsadüf edir. Müəlliflərin
fikrinə görə dünya miqyasında qızıl standartı sisteminin daxil edilməsi qarşılıqlı
30
etibarın bərpasına, maliyyə sabitliyinə, iqtisadi artıma və sosial tərəqqiyə gətirib
çıxara bilərdi.
Buna baxmayaraq, inkişaf etmiş ölkələrdə müasir dövrdə metal pul
nəzəriyyəsi praktiki olaraq tətbiq olunmur. Metal valyutaya qayıdış ideyası ona
görə populyar deyil ki, bu halda pulun xeyli hissəsi tədavüldən çıxa bilərdi,
tezavrasiya olardı. Bu ideyanın reallaşması ölkənin pul sistemini qızıl istehsalından
asılı vəziyyətə salardı və bununla da pul – kredit və valyuta sferasına hökumətin
müdaxilə imkanlarını azaldardı.
Pulun miqdar nəzəriyyəsi.
Pulun miqdar nəzəriyyəsi pulun yeganə
keyfiyyətinin (yəni, alıcılıq qabiliyyətinin) onun miqdarında cəmlənməsi
təsəvvürləri ilə bağlıdır. Bu konsepsiyanı Ş.L.Monteskyö, D.Yum, D.Rikardo,
.Fişer, C.M.Keyns, A.Piqo işləyib hazırlamışdılar. Onların fikirlərinə görə, pul
vahidinin dəyəri və məhsulların qiymət səviyyəsi tədavüldə olan pulların miqdarı
ilə müəyyən olunur. Tədavüldə pul nə qədər çoxdursa, qiymətlər də bir o qədər
yüksəkdir və əksinə.
Pulun miqdar nəzəriyyəsindən merkantilizmi tənqid etmək üçün, eləcə də
qiymətli metalların yığılması onların dəyərdən düşməsinə səbəb olduğundan
milləti varlandırmadığını sübut etmək üçün istifadə olunurdu.
XX əsrdə iqtisadi nəzəriyyədə monetarizm cərəyanı formalaşdı və bu cərəyan
pulun miqdar nəzəriyyəsinə əsaslanırdı. M.Fridmenə görə monetarist – pulun
miqdar nəzəriyyəsinə inanan adama deyilir.
Bugünkü gündə də pulun miqdar nəzəriyyəsi əvvəlki populyarlığını qoruyub
saxlamaqdadır. Bu nəzəriyyəyə görə, əmtəələrin nisbi dəyəri, pulun alıcılıq
qabiliyyəti və onun dəyişmə səbəbləri ilə bağlı bütün suallara cavab verməyə
çalışır.
Pulun klassik miqdar nəzəriyyəsi üçün 3 postulat səciyyəvi idi:
1) səbəbiyyət (qiymətlər pul kütləsindən asılıdır);
Dostları ilə paylaş: |